Super God Gene ตอนที่ 3099 ช่วยชีวิต
เฟิงเฟยเฟยเป็นหนึ่งในสามนักร้องที่โด่งดังที่สุด เธอเป็นคนที่ทรงพลังมากๆ ถึงพวกแขกที่มาเข้าร่วมงานจะเป็นชนชั้นสูง แต่พวกเขาหลายคนก็ได้รับบาดเจ็บจากพลังเสียงของเธอ ผู้คนพยายามใช้พลังของยีนเรซเพื่อเข้าไปช่วยเฟิงเฟยเฟย แต่ความพยายามของพวกเขานั้นล้มเหลว พลังเสียงของฟีนิกซ์นั้นเป็นเหมือนกับคลื่นที่ทําให้ไม่มีพลังไหนสามารถเข้าไปใกล้ตัวเฟิงเฟยเฟยได้
เฟิงเฟยเฟยไม่รู้ว่าตัวเองถูกพลังของใครเข้า ดังนั้นเธอจึงใช้พลังเสียงที่น่ากลัวเพื่อทําให้แน่ใจว่าไม่มีใครเข้ามาใกล้เธอได้ เธอไม่ได้พยายามที่จะโจมตีใครคนไหน เมื่อเธอแน่ใจว่าไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว เธอก็รวบรวมแสงศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ที่มือและโยนมันใส่ดวงตา
ถ้าพลังนั้นถูกใบหน้าของเธอ มันไม่ใช่แค่ดวงตาของเธอเท่านั้นที่จะถูกทําลาย ทั้งใบหน้าของเธอก็จะถูกทําลายไปด้วย
“น้า อย่า!” เฟิงเฟยเฟยตะโกน เธอวิ่งเข้าไปหาเฟิงเฟยเฟยทั้งน้ําตา
หานเซิ่นถอนหายใจ ร่างกายของเขาแว็บไปโผล่ด้านหลังของเฟิงเฟยเฟย เขาดึงแขนของเธอเอาไว้เพื่อที่เธอจะได้ทําร้ายตัวเองไม่ได้
หลังจากนั้นร่างกายของพวกเขาก็แว็บหายไปด้วยกัน หานเซิ่นพาเฟิงเฟยเฟยเข้าไปในห้องที่อยู่ด้านข้างของห้องโถงและปิดประตู เขาตะโกนบอกเฟิงเฟยเฟยที่ยังคงอยู่ด้านนอกว่า “เซียวหยิน เจ้าเฝ้าประตูเอาไว้! อย่าให้ใครเข้ามาข้างในเป็นอันขาด!”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฟิงเฟยเฟยนั้นเชื่อใจหานเซิ่นอย่างมาก เธอทําตามคําสั่งของเขาและเฝ้าประตูเอาไว้โดยไม่ปล่อยให้คนอื่นเข้าไปในห้องได้
ไม่นานสมาชิกในครอบครัวของเฟิงเฟยเฟยก็มาถึง แต่หลังจากที่พวกเขาถูกเฟิงหยินหยินหยุดเอาไว้ พวกเขาก็ช่วยเฝ้าประตูด้วยอีกแรง
ภายในห้อง หานเซิ่นวางเฟิงเฟยเฟยลงบนโต๊ะ เขาใช้มือข้างหนึ่งกดตัวของเธอลง ขณะที่มืออีกข้างถอดเสื้อผ้าของเธอเพื่อเผยให้เห็นผิวที่ซ่อนอยู่
มันมีเงาสีเขียวอยู่ที่บริเวณหัวใจของเธอ มันดูคล้ายกับดอกบัวที่กําลังปลดปล่อยออร่าที่น่ากลัวออกมา มันเหมือนกับว่ามีดอกไม้กําลังจะเบ่งบานภายใต้ผิวหนังของเธอ
หานเซิ่นรวบรวมลมปราณโลหิตเอาไว้ที่มือและกดลงไปที่เงานั่น เล็บของเขาอีกทะลุผิวหนังของเฟิงเฟยเฟยเพื่อใส่พลังของบลัดโกสต์สปิริตเข้าไปในตัวของเธอ
ในตอนที่พลังของบลัดโกสต์สปิริตเข้าไปในเลือดของเฟิงเฟยเฟย มันก็มีบางสิ่งที่คล้ายกับไหมทองแดงที่เป็นเส้นผมอยู่ภายในเงาสีเขียวนั้น
เส้นไหมทองแดงเหล่านั้นถูกดึงออกมาจากผิวของเฟิงเฟยเฟยพร้อมกับเลือด ความเจ็บปวดที่เธอได้รับนั้นทําให้เธอต้องกรีดร้องเสียงดัง
“เชียวหยิน หานเซิ่นคนนี้ไม่มีที่มา พวกเราจะปล่อยให้เขาอยู่ในห้องกับเฟิงเฟยเฟยตามลําพังได้ยังไงกัน? ปล่อยให้พวกเราเข้าไปข้างใน!”
ซิตูย่าดูร้อนรน เธอไม่ได้กังวลถึงความปลอดภัยของเฟิงเฟยเฟย แต่เธอกลัวว่าเฟิงเฟยเฟยอาจจะรอดชีวิต เพราะถ้าหานเซิ่นหยุดแผนร้ายของกงซูจือได้สําเร็จ มันก็จะเป็นผลเสียกับเธอ
ด้วยเหตุนั้นเธอจึงต้องการเข้าไปข้างในเพื่อขัดขวางหานเซิ่น เธอไม่ต้องการให้มีอะไรผิดพลาด เฟิงเฟยเฟยจําเป็นต้องตายไม่ว่ายังไงก็ตาม
ในเมื่อหานเซิ่นไม่ต้องการให้ใครเข้าไปข้างใน มันก็หมายความว่าขั้นตอนการรักษาเฟิงเฟยเฟยนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถถูกขัดจังหวะได้ ดังนั้นบางทีถ้าเธอเข้าไปข้างใน เธอจะหยุดเฟิงเฟยเฟยจากการถูกช่วยชีวิตได้
“ไม่! พวกคุณจะเข้าไปข้างในไม่ได้ พี่ซานมู่กําลังช่วยน้าอยู่”
เฟิงเฟยเฟยยืนขวางหน้าประตูพร้อมกับกางแขนออก เธอไม่ปล่อยให้ใครคนไหนเข้าใกล้ระตูได้
“เซียวหยิน เจ้าไม่รู้ว่าคนผู้นั้นชั่วร้ายแค่ไหน เขามาจากไหนก็ไม่รู้ บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่ทําร้ายน้าของเจ้า พวกเราควรเข้าไปดู ไม่อย่างนั้นถ้าเขามีเจตนาร้ายต่อน้าของเจ้า มันก็จะสายเกินไป”
ซิตูย่าเห็นว่าเฟิงเฟยเฟยยังไม่สั่นคลอน ดังนั้นเธอจึงพูดต่อไปว่า “ถ้าเขาต้องการจะช่วยน้าของเจ้าจริงๆ ทําไมเขาไม่ช่วยต่อหน้าพวกเรา? มันมีบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับเขา พวกเราแค่ต้องการเข้าไปดู ถ้าเขากําลังช่วยเฟยเฟยจริงๆ พวกเราก็จะไม่ทําอะไร”
ทุกคนคิดว่าที่ซิตูย่าพูดนั้นมีเหตุผล ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามช่วยพูดโน้มน้าวเฟิงหยินหยิน แต่เธอไม่ฟังใครทั้งนั้น เธอยังคงขวางหน้าประตูเอาไว้และไม่ปล่อยให้ใครเข้าไปได้
“อ้า!” ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องของเฟิงเฟยเฟยดังขึ้นมา เสียงของเธอฟังดูแปลกๆและมันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฟิงเฟยเฟยยังคงรวมร่างกับโซนิคฟีนิกซ์ ดังนั้นเสียงของเธอควรจะฟังดูสง่างามและอ่อนโยน แต่ตอนนี้เธอกําลังกรีดร้องเสียงดัง มันไม่ได้เป็นเสียงร้องที่น่ากลัว แต่มันเป็นเสียงร้องของความเจ็บปวด
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่ดังไม่หยุด ผู้คนที่อยู่ด้านนอกเริ่มมีสีหน้าแปลกๆ เมื่อพวกเขาคิดถึงสิ่งที่อาจจะกําลังเกิดขึ้นข้างในนั้น
พวกเขาไม่ได้รู้ว่ามันมีเส้นไหมทองแดงที่เหมือนกับเส้นผมอยู่ในผิวหนังของเธอ ในตอนที่พวกมันถูกดึงออกมา มันจะทําให้เฟิงเฟยเฟยทั้งรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกชาและรู้สึกคันไปทั้งตัว เสียงร้องของเธอจึงไม่ใช่เสียงของความเจ็บปวดเพียงอย่างเดียว นั่นเป็นเหตุผลที่ทําให้เสียงร้องของเธอฟังดูแปลกๆ
“โอ้ไม่นะ! เจ้านั่นต้องกําลังล่วงเกินเฟยเฟยอยู่แน่ๆ ปล่อยให้พวกเราเข้าไปข้างใน!” ซิตูย่ารู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่กําลังเกิดขึ้น แต่เธอก็ยังคงพูดออกไปแบบนั้นอยู่ดี
หลังจากที่ซิตูย่าพูดแบบนั้น สีหน้าของผู้ชายหลายคนก็เปลี่ยนไป พวกเขาได้ยินเสียงร้องที่เหมือนกับเสียงคราง ซึ่งทําให้พวกเขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่อาจจะกําลังเกิดขึ้น ในหมู่แขกที่มาร่วมงานนั้น มีขุนนางมากมายที่เป็นแฟนตัวยงของเฟิงเฟยเฟย พวกเขาจึงไม่สามารถห้ามตัวเองได้อีกต่อไป ถึงแม้คนที่ขวางพวกเขาอยู่จะเป็นเฟิงเฟยเฟยก็ตาม
“น้องหยินหยิน ได้โปรดปล่อยให้พวกเราเข้าไปข้างใน” ชายคนหนึ่งพูดขณะที่เดินเข้า มาใกล้เฟิงเฟยเฟย
“ถ้าคนๆนั้นกําลังทําเรื่องชั่วร้ายกับเฟยเฟย มันก็เท่ากับว่าเจ้าทําร้ายน้าของตัวเอง”
ชายคนนั้นเป็นขุนนางที่มีระดับสูง ดังนั้นในตอนที่ซิตูย่าได้ยินเขาพูด เธอก็รู้สึกดีใจขึ้นมา
“พี่ซานมู่จะไม่ทําร้ายน้า” เฟิงเฟยเฟยพูดอย่างมั่นใจ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ไร้เดียงสา และเธอก็เชื่อหานเซิ่นอย่างสนิทใจ เธอไม่เคยรู้สึกสงสัยในตัวของเขา
“เชียวหยินไม่รู้เรื่องอะไร พวกเราจะรอช้าไม่ได้ ขณะที่เฟิงเฟยเฟยกําลังถูกทําร้าย พวกเราควรรีบเข้าไปข้างใน” ซิตูย่าเดินเข้าไปหาประตู
ครอบครัวของเฟิงเฟยเฟยต้องการจะหยุดเธอเอาไว้ แต่ซิตูย่าพูดขึ้นมาก่อนว่า
“ข้าเข้าใจว่าเซียวหยินยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจ แต่พวกเจ้าคงจะเข้าใจใช่ไหม? พวกเราแค่ต้องทําในสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับเฟยเฟย ถ้าพวกคุณกังวล พวกเราก็เข้าไปข้างในด้วยกัน”
สมาชิกในครอบครัวของเฟิงเฟยเฟยรู้สึกลังเลขึ้นมา หานเซิ่นเป็นบุคคลน่าสงสัยและเสียงร้องที่ดังออกมาจากห้องก็ฟังดูแปลกมากๆ
ขณะที่สมาชิกในครอบครัวของเฟิงเฟยเฟยยังคงลังเลอยู่นั้น ซิตูย่าเดินเข้าไปอุ้มเฟิงเฟยเฟยขึ้นมา และบอกคนอื่นว่า
“พวกเราต้องรีบเข้าไปข้างใน พวกเราจะปล่อยให้เจ้านั่นทําร้ายเฟยเฟยไม่ได้”
ขุนนางคนนั้นพูดเสริมขึ้นว่า “รีบเข้าไปกันเถอะ! พวกเราจะปล่อยให้คุณเฟยเฟยถูกทําร้ายไม่ได้! ถ้าเขากําลังช่วยชีวิตคุณเฟยเฟย พวกเราก็จะช่วยเขาอีกแรง!”
สมาชิกในครอบครัวของเฟิงเฟยเฟยเองก็สงสัยว่าหานเซิ่นกําลังทําอะไรอยู่เช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะเข้ามาขวางดีหรือไม่ แต่ขุนนางคนนั้นเป็นคนที่มีระดับสูง ขณะที่พวกเขายังคงลังเลอยู่นั้น ขุนนางคนนั้นก็เดินตามซิตูย่าเข้าไปที่ประตูพร้อมกับขุนนางคนอื่นๆ
เฟิงเฟยเฟยยังเด็กเกินไป เธอถูกอุ้มโดยซิตูย่าและไม่สามารถวิ่งหนีไปได้ เธอส่งเสียงตะโกน “ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าเข้าไปข้างใน… ลุงลิ่ว… คุณกําลังทําอะไรอยู่ รีบเข้ามาหยุดพวกเขา…”
“อยู่นิ่งๆเซียวหยิน พวกเราแค่ต้องการจะทําสิ่งที่ดีต่อน้าของเจ้า” ซิตูย่าทําเหมือนกับว่าเธอหวังดี ขณะที่มือของเธอเอื้อมไปผลักประตู
เธอพยายามผลักประตูให้เปิด แต่เธอพบว่าประตูนั้นล็อคอยู่ ซิตูย่าถามขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าเขาไม่ได้มีความคิดชั่วร้ายอยู่ในใจ ทําไมเขาถึงต้องล็อคประตู?”
หลังจากพูดอย่างนั้น ซิตูย่าก็รวบรวมพลังและพยายามจะพังประตูเข้าไป ครั้งนี้ เธอใช้พลังทั้งหมดเพื่อจะเข้าไปข้างในให้ได้
