เพราะระยะทางทำให้หลิงฮันไม่ได้ยินว่าทั้งสองคนกำลังพูดอะไร เขาเห็นแค่ว่าชายหนุ่มชุดเขียวตามติดสุ่ยเยี่ยนยวี่ตลอดเวลา ในขณะที่นางไม่สนใจอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
เขาไม่ได้เห็นสุ่ยเยี่ยนยวี่มาสองปี แต่นางก็ยังคงงดงามเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ทว่าความงามของนางนั้นมีเสน่ห์ที่เย็นชา ค่อนข้างเหมือนกับจักรพรรดินีอยู่เล็กน้อย
หลิงฮันเผลอคิดถึงจักรพรรดินีอีกแล้ว!
เสน่ห์ของจักรพรรดินีนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก จนทำให้เขานึกถึงนางเป็นครั้งคราว
หลิงฮันรีบส่ายหัวและลบภาพของจักรพรรดินีออกไปจากในหัว การนึกถึงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าสุ่ยเยี่ยนยวี่เป็นเรื่องที่แย่มาก เขาเดินไปสุ่ยเยี่ยนยวี่ที่กำลังถูกแมลงวันที่น่ารำคาญตามตื้อ แน่นอนว่าเขาจะต้องไล่มันไป
เพราะหลิงฮันเดินตรงดิ่งเข้าไปหาอีกฝ่าย ทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาใกล้กันในไม่ช้า
“…ศิษย์น้องสุ่ย ทำไมพวกเราไม่ไปหุบเขาชางหยิงกันล่ะ? ข้าได้ยินมาว่าที่นั่นมีสมุนไพรหายากอยู่และมีหลายคนไปที่นั่นเพื่อแสวงหาโชค!” ชายหนุ่มชุดเขียวกล่าว
“ปี้หวา ข้าพูดกี่ครั้งแล้วว่าอย่าตามข้ามา!” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว
ถึงแม้นางจะโกรธ แต่ไม่ได้ให้ความรู้สึกที่น่าหวาดกลัว ในทางกลับกัน มันทำให้นางดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
“สวัสดีพวกเจ้าทั้งสองคน” หลิงฮันรีบเดินเข้ามาทักทายและช่วยไม่ได้ที่เขาจะเดินเข้ามาแทรกทั้งสองคน
สุ่ยเยี่ยนยวี่เผยสีหน้ารังเกียจและรีบถอยหนี ถึงแม้นางจะเกลียดปี้หวา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะต้องใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น
ปี้หวาแสดงสีหน้าไม่พอใจ อีกฝ่ายเป็นใครถึงกล้ามาขัดขวางความรักของเขา?
เขาส่งเสียงกระแอมและพูดว่า “ศิษย์น้องหรือว่าเจ้าจะไม่จักว่าศิษย์พี่ผู้นี้เป็นใคร?
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ศิษย์น้องเจ้ามีปัญหาอะไร? ข้าต่างหากเป็นศิษย์พี่ของเจ้า!”
ปี้หวาเริ่มโกรธ หลังจากกวาดสายตามองสำรวจหลิงฮันแล้ว อีกฝ่ายไม่น่าจะเป็นศิษย์เมล็ดพันธ์และศิษย์หลัก เพราะเขาจดจำใบหน้าของศิษย์หลักได้ทุกคน ดังนั้นความเป็นไปได้จึงมีเพียงหนึ่งเดียว อีกฝ่ายเป็นแค่ศิษย์ธรรมดาเท่านั้น
ในนิกายสวรรค์เยือกแข็ง ระดับชั้นค่อนข้างเข้มงวด
-ไม่ว่าศิษย์ธรรมดาจะมีระดับบ่มเพาะพลังสูงแค่ไหน แต่ก็ต้องเรียกศิษย์หลักและศิษย์เมล็ดพันธ์ว่าศิษย์พี่ ซึ่งแน่นอนว่าศิษย์หลักก็เหมือนกัน พวกเขาเป็นรองแค่ศิษย์เมล็ดพันธ์เท่านั้น
ทุกคนเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารี ทั้งที่เจ้าเป็นแค่ศิษย์ธรรมดา แต่กล้าเรียกตัวเองว่าศิษย์พี่ต่อหน้าศิษย์หลักอย่างข้าได้อย่างไร?
“เจ้ากล้าดียังไง!” สีหน้าของปี้หวากลายเป็นมืดมน
บางคนที่เดินผ่านไปมา เมื่อพวกเขาเห็นฉากที่เกิดขึ้น พวกเขาก็หยุดดูทันทีและรอดูว่าเรื่องจะจบลงยังไง
หลิงฮันกล่าว “ทำไม หรือเจ้าจะไม่พอใจ?”
“สามห้าว!” ปี้หวาปล่อยหมัดโจมตีใส่หลิงฮัน
ตู้ม หมัดของเขากลายเป็นหมาป่าทมิฬและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
หลิงฮันแสร้งทำเป็นรับมือยากและปล่อยหมัดออกไปมากกว่าสิบหมัดเพื่อต้านทานการโจมตีนี้
“หืม ชายคนนี้เป็นใคร? แม้ว่านี่จะไม่ใช่การโจมตีที่ทรงพลังที่สุด แต่เขาก็สามารถป้องกันการโจมตีของศิษย์หลักอย่างปี้หวาได้ นั่นหมายความว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก!”
“ใช่ ปี้หวาทะลวงผ่านระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นสูงสุดแล้ว ซึ่งเหนือกว่าฝ่ายตรงข้ามอย่างเห็นได้ชัด”
“จะว่าไปพวกเรามีศิษย์คนนี้อยู่ในเทือกเขาเฮ่ยสุ่ยหรือไม่?”
ทุกคนมองหน้ากันและพากันส่ายหัว
เมื่อปี้หวาเห็นว่าการโจมตีของเขานั้นไร้ผล เขารู้สึกแปลกใจมาก ทั้งที่อีกฝ่ายมีระดับพลังต่ำกว่าเขาแล้วยังเป็นศิษย์ธรรมดา แต่ทำไมถึงต่อกรกับศิษย์หลักอย่างเขาได้?
เขาโจมตีใส่หลิงฮันอีกครั้ง
หลิงฮันยังคงป้องกันไม่ลงมือโจมตี เขาตั้งใจทำให้ตัวเองดูเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และไม่ทำให้สุ่ยเยี่ยนยวี่รู้ตัวว่าเป็นเขา ถึงแม้ว่าจะถูกนางจ้องมอง แต่นางก็ไม่สามารถมองเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงได้
ในสายตาของสุ่ยเยี่ยนยวี่ นางคงคิดว่าชายคนนี้จะเข้ามาตามตื้อนางอีกคนแน่ จึงทำตัวอวดเก่งเช่นนี้
แต่ในขณะนั้นเองหลิงฮันก็หมดความคิดที่จะเล่นกับปี้หวา – การเล่นสนุกกับผู้ชายจะน่าสนใจกว่าเล่นสนุกกับภรรยาของตัวเองได้อย่างไร?
ปัง!
เขาต่อยไปที่ใบหน้าของปี้หวาและทำให้อีกฝ่ายกระเด็นลอยออกไป
อะไรกัน!
เมื่อเห็นฉากที่เกิดขึ้น ฝูงชนที่มุงดูอยู่รอบข้างถึงกับตกใจและอ้าปากค้าง
อีกฝ่ายคือปี้หวาที่เป็นถึงศิษย์หลักเชียวนะ!
มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร!
ทุกคนพูดอยู่ในใจ คนแบบปี้หวาจะพลาดท่าแบบนี้ได้อย่างไร?
แม้แต่ปี้หวาเองก็คิดเช่นนั้น หมัดของฝ่ายตรงข้ามทะลุการป้องกันของเขา ทำให้เขาไม่สามารถหลบได้และทำได้แค่ยืนมอง เขากระโดดขึ้นมาจากพื้นและส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ
ปัง หลังจากที่ปะทะกันอีกครั้ง ปี้หวาก็ถูกซัดปลิวเหมือนเดิม
เรื่องบังเอิญแบบนี้จะเกิดขึ้นซ้ำได้อย่างไร?
ใบหน้าของปี้หวากระตุกและเขาก็กระโจนเข้าใส่หลิงฮันอีกครั้ง แต่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ถูกซัดกระเด็นกลับมาอีกครั้ง
ตอนนี้ทุกคนคิดว่ามีบางอย่างที่ผิด
มันจะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงที่คนถูกซัดกระเด็นคือปี้หวา
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เขากำลังทำบ้าอะไรอยู่?” ใครบางคนเพิ่งมาถึงและกวาดสายตามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย ช่วยไม่ได้ที่เขาจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“มีเรื่องอะไรอย่างนั้นรึ?” คนที่อยู่ด้านข้างถาม
“ฮ่าฮ่าฮ่า ปี้หวากำลังหาเรื่องใส่ตัว!” ชายผู้นั้นหัวเราะ “ศิษย์พี่ผู้นี้เป็นยอดอัจฉริยะที่เพิ่งได้เป็นศิษย์เมล็ดพันธ์เมื่อวาน แม้แต่เทพธิดาอย่างศิษย์พี่กังสื่อหยุนยังพ่ายแพ้ให้กับเขา!”
พรวด!
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนแทบกระอักโลหิต
