หลิงฮันและสุ่ยเยี่ยนยวี่รีบมุ่งหน้าไปยังบ้านพักที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่
“เกิดอะไรขึ้น!”
ทันทีที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องทำงานก็เห็นซุ่ยเต๋อเดินอยู่เคียงข้างหยินหยวนเซียง และเมื่อเขาเห็นหลิงฮันเดินออกมาจากข้างในพร้อมกับหุ่นเชิดเสือชองโกวซิ่วเหวิน ช่วยไม่ได้ที่ซุ่ยเต๋อจะรู้สึกแปลกใจ
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่?
“ฆ่ามัน!” หลิงฮันพูดพึมพัม
จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนเข้าไปฆ่าซุ่ยเต๋อทันที ซึ่งเขาค่อนข้างฉลาดทีเดียว ทั้งที่หลิงฮันไม่ได้บอกให้ฆ่าใคร แต่จักรพรรดิจอมอสูรก็เข้าใจเป้าหมายของหลิงฮันได้ทันที และไม่ลงมือฆ่าหยินหยวนเซียง
“พี่ชายหลิง นี่ท่านกำลังทำอะไร?” หยินหยวนเซียงถามด้วยความตกใจ
“แล้วเดี๋ยวเจ้าจะขอบคุณข้าทีหลัง!” หลิงฮันกล่าว “หลัวอู่ ฟานหยง เหลี่ยวหยิงและพี่ชายหยางได้ตกเป็นเหยื่อ และพวกเขาได้ตายจากไปแล้ว”
“เหลวไหล!” ซุ่ยเต๋อตื่นตระหนก “แม่นางหยินอย่าได้เชื่อคำโกหกหลอกลวงของพวกเขา ข้าไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเจ้าแม้แต่น้อย”
“หึ่มจะว่าไปข้าเหมือนจะได้ยินโกวชิ่วเหวินพูดแบบนั้นเหมือนกัน” หลิงฮันแสยะยิ้ม
ทั้งซุ่ยเต๋อและหยินหยวนเซียงต่างก็รู้สึกตกตะลึง แล้วจักรพรรดิจอมอสูรก็สังหารซุ่ยเต๋อด้วยกรงเล็บที่แหลมคม
เมื่อเห็นหยินหยวนเซียงตกอยู่ในความสับสน หลิงฮันจึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “รอทุกคนมารวมตัวกันก่อน แล้วข้าจะพูดอธิบายให้เจ้าฟัง”
ปัง!
ตู้ม!
หลังจากนั้นไม่นานหนิงไถ่และปู้เชิงหยุนก็ถูกฆ่าตายไปตามกันภายใต้กรงเล็บของจักรพรรดิจอมอสูร
ปัง หลิงฮันทำลายประตูและเรียกจินจื้อฮุยกับฟู่เทียนออกมา
พวกเขาน่าจะเป็นเหยื่อลำดับท้ายๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงตาพวกเขา ดังนั้นทั้งสองคนจึงอยู่แต่ในบ้าน โดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก
หลิงฮันอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง และทำให้สีหน้าของพวกเขาทั้งสามคนเปลี่ยนไปทันที
“ข้าอยากจะสังหารพวกมันให้หมด!” ฟู่เทียนคำรามด้วยความโกรธจนเส้นผมตั้งชัน และปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
“แล้วพวกเจ้าล่ะ?” หลิงฮันมองหยินหยวนเซียงและจินจื้อฮุย
“ฆ่า!” จินจื้อฮุยยกมือเห็นด้วย
ในขณะที่หยินหยวนเซียงเพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
“ดี ตอนนี้ศัตรูของพวกเราเหลือแค่คนเดียวเท่านั้น!” หลิงฮันกล่าว
แม้ว่าเผยจี้จะมีหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราสองตัว แต่ตัวเขาเองก็เป็นแค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงเท่านั้น ซึ่งหลิงฮันไม่หวาดกลัวเลย ในทางตรงกันข้ามกับรู้สึกมั่นใจด้วยซ้ำ
ทั้งห้าคนมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของเผยจี้ แต่หลังจากออกค้นหาไปทั่วคฤหาสน์ พวกเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย
“มันยังมีห้องทำงานเล็กอยู่ เผยจี้อาจอยู่ที่นั่น!”
หลิงฮันนึกถึงคำพูดของโกวชิ่วเหวินได้ว่าเขาจะไปที่ห้องทำงานเล็ก
มันเป็นห้องทำงานที่มีขนาดเล็กจริงๆ และประตูปิดอยู่
ฟู่เทียนสูดลมหายใจ จากนั้นก็กระแทกหมัดใส่ประตู
ปัง!
หมัดของเขาเป็นเหมือนกับอุกกาบาตที่กระแทกใส่ประตู ทันใดนั้นประตูก็สั่นสะเทือนอยู่สักพักก่อนที่จะพังทลายลง ในขณะเดียวกันร่างของฟู่เทียนก็กระเด็นไปด้านหลัง แต่เขาก็กลับมายืนหยัดได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อประตูพังทลายทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว แล้วในไม่ช้าก็เห็นร่างของเผยจี้ที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนของผู้หญิง ใบหน้าของเขาดูมึนเมาและกำลังลูบหน้าอกและใบหน้าของผู้หญิงด้วยความอ่อนโยน
ทว่าหญิงสาวที่เขากำลังลูบอยู่นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นหุ่นเชิด ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนมนุษย์ก็ตาม แต่ดวงตาทั้งสองข้างของนางถูกฝังด้วยอัญมณีสีดำ “การที่เจ้าสามารถบุกมายังห้องทำงานของข้าได้ นั่นหมายความว่าศิษย์ของข้าทั้งหมดถูกฆ่าตายแล้ว” เผยจี้ไม่ตกใจ เขาและหุ่นเชิดสาวของเขาหันไปจ้องมองพวกหลิงฮันพร้อมกัน
“เจ้าพวกไร้ประโยชน์!” เขาพูดด้วยความรังเกียจ
“ตาแก่ใกล้ตาย ข้าจะเป็นคนสังหารเจ้าเอง!” ฟู่เทียนกระโจนเข้าใส่เผยจี้ทันที แต่ทันใดนั้นเองหุ่นเชิดสาวที่อยู่ข้างกายของเผยจี้กระตอบสนองและตอบโต้อีกฝ่ายด้วยฝ่ามือที่ทรงพลังราวกับท้องฟ้งกำลังจะพังทลาย
“หืม หลังจากที่ถูกหุ่นเชิดของข้าโจมตี เจ้ากลับยังไม่ตาย?” เผยจี้ดูแปลกใจเล็กน้อย “ดูเหมือนข้าจะดูถูกเจ้าเกินไป ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงสามารถสังหารศิษย์ของข้าได้ แต่ในเมื่อเจ้าบุกมาหาข้าถึงที่ เจ้าก็จะไม่มีทางรอดกลับออกไปได้!”
เผยจี้โบกมือส่งสัญญาณ ทันใดนั้นเองก็มีหุ่นเชิดชายวัยกลางคนออกมาจากในเงามืด ซึ่งร่างของเขาเต็มไปด้วยดาบและกระบี่เหมือนกับเม่น
“ฆ่าพวกมัน!” เผยจี้กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากพูดจบเขาก็หันหน้าไปซบอกหุ่นเชิดสาวต่อ
แต่ทว่าในไม่ช้าเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมมันถึงเงียบขนาดนี้?
เขาหันหน้าไปมองและช่วยไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าตกตะลึง
มันหายไปแล้ว!
หุ่นเชิดชายวัยกลางคนที่เขาเพิ่งเรียกออกมาได้หายไปแล้ว ไม่ว่าจะมองไปที่ด้านบนหรือด้านล่างก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอย หุ่นเชิดของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไงกัน?
“ตาย!” จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนออกไปในทันทีราวกับรู้หน้าที่ ทั้งที่หลิงฮันยังไม่ทันได้ออกคำสั่ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าคนไหนที่หลิงฮันอยากจะฆ่า และเพื่อเป็นการประจบสอพลอเขา
หุ่นเชิดสาวโจมตีออกไปด้วยฝ่ามืออีกครั้งและปะทะกับจักรรพรรดิจอมอสูร
ปัง!
หุ่นเชิดเสือที่จักรพรรดิจอมอสูรสิงอยู่นั้นหัวหลุดทันที
ช่องว่างระหว่างระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นสูงสุดกับระดับสุริยันจันทรานั้นยังคงห่างชั้นกันอยู่ดี
“ใช้ร่างนี้!” หลิงฮันโยนหุ่นเชิดชายวัยกลางคนให้กับจักรพรรดิจอมอสูร
“ขอบคุณนายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นปราณอสูรและเข้าไปในหุ่นเชิดตัวใหม่
“ยอดเยี่ยม ข้าสัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่ง!” เขาขยับแขนขาไปมาและช่วยไม่ได้ที่จะยิ้ม “และมันยังเป็นหุ่นเชิดร่างมนุษย์”
“เกิดอะไรขึ้น?” เผยจี้รู้สึกตกตะลึง หุ่นเชิดตัวนั้นเขาเป็นคนสร้างขึ้นมากับมือ แต่ทำไมถึงถูกช่วงชิงไปได้อย่างง่ายดายขนาดนี้?
“ครั้งนี้แหละ ข้าจะสังหารเจ้าให้ได้!” จักรพรรดิจอมอสูรกระโจนใส่เผยจี้อีกครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม หุ่นเชิดสาวที่อยู่ข้างกายเผยจี้เข้ามาขัดขวางเขาอีกครั้ง แล้วการปะทะกันระหว่างหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราก็ทำให้เผยจี้ที่อยู่ตรงกลางกระเด็นไปด้านหลัง
“หึ่ม ถึงแม้ข้าจะไม่มีใครคอยปกป้อง แต่การจะฆ่าพวกเจ้านั้นเป็นเรื่องง่ายมาก!” เผยจี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็น และเริ่มลุกขึ้นยืน
