ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2378

บทที่ 2378
ชายชราผมหงอกในชุดถังจวงเป็นผู้นำหน้า เขาวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
มีชายหนุ่มมากกว่าสิบคนติดตามเขาอย่างใกล้ชิด ทุกคนแสดงสีหน้าเคร่งขรึมและตื่นตระหนกที่ยากจะปกปิดในเวลาเดียวกัน
ทุกคนรีบไปที่ประตูห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีท ชายชราผมขาวที่นำหน้าถามอย่างเร่งรีบว่ ” เกิดอะไรขึ้น? !”
ผู้ช่วยรีบพูดอย่างหวาดหวั่นว่า ” ผมกดกริ่งประตูเจ้านายก็ไม่ตอบสนอง โทรไปก็ไม่มิใครรับสาย แต่โทรศัพท์ยังคงดังอยู่ข้างใน”
ชายหนึ่งในนั้นถามว่า “ครั้งสุดท้ายที่คุณเห็นเจ้านาย เจ้านายกำลังทำอะไรอยู่?”
ผู้ช่วยรีบตอบว่า ” เจ้านายบอกว่าเขาจะไปอาบน้ำ…”
ชายคนนั้นถามอีกครั้งว่า ” เป็นไปได้ไหมที่เจ้านายหลับไปขณะอาบน้ำ? ”
ผู้ช่วยส่ายหัว ” ผมก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่เท่าที่ผมรู้ มั่นคงเป็นไปไม่ได้!”
มีบางสิ่งที่ผู้ช่วยมิอาจพูดออกมาตรงๆ
ยกตัวอย่างเช่น เขารู้ดีว่าซูโสว่เต่อซอบเจิ้งเสี่ยวฉีอย่างมาก
ทุกครั้งที่เจิ้งเสี่ยวฉีมาพบเขาอย่างเงียบๆ เขาก็จะรอคอยการปรากฏตัวของเจิ้งเสี่ยวฉีอย่างตื่นเต้น
บางครั้งเขายังรับประทานยาเสริมกำลังเพื่อเพิ่มความสนุกสนานให้กับทั้งสองอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเผลอหลับไปในเวลานี้
ในเวลานี้ ชายชราผมหงอกกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า ” ถึงแม้เจ้านายจะเผลอหลับไปในอ่าง แต่หากเราไม่จับตาดูให้ดี ก็อาจมีเหตุไม่
คาดคิดเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ บุกเข้าไปกันเถอะ!”
ผู้ช่วยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
หากพวกเขาต้องการทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับซูโสว่เต๋อกันแน่ มีเพียงวิธีเดียวก็คือพังประตูเข้าไป
ด้งนั้นเขาจึงพูดกับชายชราทันทีว่า ” ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณครับท่านเฮ่อ!”
ท่านเฮ่อพยักหน้า จากนั้นเขาก็ทำการตกตะกอนพลังในร่างกายของเขาไปที่ขาขวาของเขาและเตะมันออกทันที และประตูคู่ที่ทำจาก
ทองแดงบริสุทธิ์ก็ถูกเตะออกในครั้งเดียว!
ต่อมาเขาก็ริบพุ่งเข้าไปเป็นคนแรก
ขนาดห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทของซูโสว่เต่อนั้นใหญ่มาก โดยมีพื้นที่มากกว่าร้อยตารางเมตร แถมยังมีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วย ซึ่งเรียก
ได้ว่าหรูหราสุดๆ ไปเลย
ดังนั้น กลุ่มคนจำนวนหนึ่งวิ่งเข้าไปค้นหาทุกชอกทุกมุมอย่างยากลำบาก จากนั้นทุกคนก็กลับมารวมตัวกันและได้ข้อสรุปที่ทำให้พวก
เขาตะลึงงัน: ซูโสว่เต๋อหายตัวไป!
ไม่
เขาไม่ได้หายตัวไป
เขาหายสาบสูญจากโลกไปแล้ว!
ท่านเฮ่อที่มีบุคลิกที่โดดเด่นกว่าใครแต่เดิม ตอนนี้กลับตื่นตระหนกแทบตาย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยริ้วรอยที่เกิดจากความตึงเครียด
ขณะที่เดินไปมาในห้องนั่งเล่น เขาก็พูดอย่างกระตือรื่อร้นวา ” นี่…นี่มันเกิดเรื่องเหี้ยอะไรขึ้นกันแน่? เราเฝ้าดูทางเข้าลิฟต์และทางเข้า
บันไดมาโดยตลอด และเรามั่นใจได้ว่าเจ้านายไม่เคยออกจากห้อง พวกเราเองก็ไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวใดที่ผิดปกติเช่นกัน เจ้านายจะหายตัว
ไปได้อย่างไร? ”
ผู้ช่วยถามขึ้นกะทันหนว่า “ท่านเฮ่อ หรือ… หรือเราจะส่งคนไปดูที่ชั้นล่างดี? เป็นไปได้ไหมที่เขาจะตกตึกโดยไม่ตั้งใจ?”
เมื่อท่านเฮ่อได้ยินดั่งนั้น เขาก็รีบไปที่ระเบียงทัน เอนกายพิงราวที่แสนจะหรูหราแล้วกัมลงดู ในขณะที่ดูเขาก็พูดว่า: “ด้านล่างไม่มี
อะไรผิดปกติ เขาไม่ได้ตกตึกแน่นอน”
มีคนคนหนึ่งอดฬมพำไม่ได้ “เขาไม่ได้ตกลงไปและก็ไม่อยู่ในห้องด้วย หรือเขาจะขึ้นไปด้านบน?”
“ขึ้นไปด้านบนงั้นเหรอ?” ท่านเฮ่อได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า ” ชั้นบนเป็นดาดฟ้และเขาไม่สามารถขึ้นไปด้านบนจากห้องได้ ดัง
นั้นจึงเป็นไปไม่ได้… มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบินออกไปหรือเปล่า?”
“นี่… นี่มันน่าแปลกจริงๆ … มีคนพูดอย่างกระวนกระวาย “กรผายลมยั่งทิ้งกลิ่นไว้เลย นี่มันคนทั้งคนจะหายตัวไปโดยไม่มีสาเหตุได้
อย่างไรกัน!”
หลังจากที่ผู้ช่วยตรวจดูรอบๆ แล้ว เขาก็พูดว่า ” เสื้อผ้าของเจ้านายยังอยู่ที่นี่ แต่เสื้อคลุมอามน้ำหายไปตัวหนึ่ง ถ้าเขาจากไปอย่างเงียบๆ
อย่างน้อยเขาก็จะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน หรือว่าเขาจะถูกลักพาตัวไป! “