ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2425

บทที่ 2425
ตอนที่เย่เฉินจัดการให้ตู้ห่ชิงและซูจือหยูสองคนแม่ลูกอยู่ในโรงแรมปัายจินช่านกง คาดไม่ถึงว่า โรงแรมนี้จะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง
ในระดับหนึ่ง
หลังจากที่เขาอัปโหลดวิดีโอลงบนอินเทอร์น็ตเมื่อคืนนี้ ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก
เพราะว่าเขารู้ว่า วิดิโอนี้จะลากซูเฉิงเฟิง และทั้งตระกูลซูลงสู่หลุมการโจมตีขับไล่ของผู้คนทั้งหมด
และเขาก็ได้อัปโหลดวิดีโอไปยังแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นที่ตระกูลเยรับซื้อมา แบบนี้ไม่ต้องกังวลวาคนของตระกูลซูจะปิดวิดีโอ
ประชาสัมพันธ์นี้
เพราะว่าสำหรับตระกูลเย่ ให้เงินมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่มีทางทำงานให้กับตระกูลซู
เยโจงฉวนไม่มีทางพลาดโอกาสดีที่ทำให้อับอายและโจมตีตระกูลซูอย่างแน่นอน
ในตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมา เชียวชูหรันยังคงนอนหลับอยู่ เย่เฉินลุกจากเตียงไปล้างหน้าล้างตาอย่างแผ่วเบา ตอนที่มาถึงชั้นล่าง หม่าหลัน
แม่ยายก็ใช้ไม้เท้าค้ำยันอยู่ทำอาหาร
แม้ว่าขาหม่าหลันจะขาห้ก แต่ว่าช่วงนี้ทำตัวได้ดีเป็นอย่างมาก ตราบใดที่เป็นงานบ้านในขอบเขตความสามารถของเธอ เธอก้ไม่หลบ
เลื่ยงสักนิด
หม่าหลั่นในเวลานี้ กำลังดูโทรศัพท์อย่างมีความสใจเป็นอย่างยิ่งไปตัวย เฝ้าข้าวผัดไข่ในกระทะไปด้วย และมีไม่ค้ำอะลูมิเนียมอัลลอย
อยู่ใต้วงแขนขวา
เมื่อได้ยินเย่เฉินลงมาที่ชั้นล่าง เธอรีบดึงสติกลับคืนมา และพูดอย่างร่างเริงว่า: “โร่เอ๊ยลูกเขยที่ดี ลูกรีบดูนี่สิ มิเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นใน
เมืองจิ๋นหลิงของพวกเราแล้ว!”
เย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ของเธอโดยพื้นฐานก็เดาได้ว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
แต่ว่า เขายังต้องแกล้งทำเป็นถามด้วยความสงสัยว่า: “แม่ครับ เกิดเรื่องใหญ่อะไรเหรอครับ?”
หม่าหลันพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “ลูกรู้มั้ยว่าในเย่นจิงมีตระกูลที่สุดยอดมากหนึ่งตระกูล? นามสกุลซูของตระกูลซู!”
เย่เฉินพยักหน้า: “อ้อ…ก็เคยได้ยินมาบ้าง”
หม่าหลันรีบพูด: “ตาเฒ่าคนนี้ของตระกูลซู เลวจนเน่าเฟ่ะเลวจนแหลกเหลว ไม่นึกเลยว่าจะจ้างคนฆ่าลูกสะใภ้ของเขา ลูกว่าคนคนนี้เป็น
คนชั่วสารเลวหรี่อเปล่า?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ฟังแม่พูดแบบนี้ ไอ้แก่ที่นามสกุลซุคนนี้เป็นหมาหัวเน่าเหลือเดนจริงๆ!”
“ไม่เพียงแค่นั้น!”หม่าหลันกัดฟันพูด: “ใครๆก็อยากฆ่าชัด! ตอนนี้กฎหมายเป็นอารยธรรม ไม่อย่างนั้นอยู่ในสังคมศักดินา ไอ้แก่แบบนี้จะ
ต้องถูกหลิงฉื่อถึงจะได่!”
“ลูกเขยที่ดี ลูกรู้จักหลิงฉีอมั้ย? ก็คือใช้มีดเฉือนเนื้อของเขาออกอย่างไม่หยุดหย่อนก็เหมือนกับเซฟฝรั่งที่หั่นแฮมในโทรทัศน์แบบนั้น
ครั้งหนึ่งก็หั่นเป็นชิ้นบางๆ หั่นสามถึงห้พันครั้งถึงปล่อยให้เขาตาย!”
เย่เฉินเห็นว่าหม่าหลันแทบจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทั้งปากจนหัก ก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยว่า: “แม่ครับ ทำไมแม่ถึงได้อารมณ์เสีย
ขนาดนี้?”
หม่าหลันพูดอย่างรำคาญว่า: “ฉันแม่งดูข่าวนี้ ฉันก็นึกถึงย่าสารเลวคนนั้นของชูหรัน!”
“นังแก่นั้น ก็เลวเหมือนกับไอ้แก่สกุลซู!”
“แม่งเอีย ตอนนั้นอยู่ในสถานที่กักขัง ลูกรู้มั้ยว่เธอโหดร้ายมากแค่ไหน? ไอ้แก่เดินยังเดินไม่คงที่ ตอนที่ตีแม่ก็ออกแรงจะเอาให้ถึงตาย
แทบอยากจะตีแม่ให้ตายอยู่ในสถานที่กักขัง!”
“ไอ้แก่สองคนนี้ เลวกับลูกสะภ้ขนาดนี้ ก็เป็นคู่ชายหญิงชั่วช้าที่คนและพระเจ้าเกลียดซังชัดฯ!”