Special District 9 ตอนที่ 177 แยกย้ายกันก่อน
ในเขตรกร้างติดกับชานเมืองของมณฑลซ่งเจียง
อาเซียวถอดเสื้อผ้าทิ้งลงกองไฟก่อนกลับขึ้นรถและหยิบเอาถุงผ้าออกมา
“อะไรกันจะแจกเงินเหรอ?” หลีจือยิ้มถาม
“ฉันจะไปพักผ่อนสักสองวัน” อาเซียวเปิดถุงผ้าและล้วงเงินสดออกมาสองแสนดอลลาร์ “หลีจือกับต้าฮ๋วงเอาไปคนละห้าหมื่นดอลลาร์ พวกที่เหลือก็เอาไปแบ่งกันเอง”
“รอบนี้ส่วนแบ่งเยอะเหมือนกันนี่” ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นขณะกําลังกระดกน้ํา
อาเซียวโยนถุงผ้าไว้หน้ารถก่อนควานหาซองบุหรี่ “งานที่ฉันทําไปมันควรจะได้เยอะกว่านี้ แต่ไหนๆเหยียนคังก็ตายแล้ว คงต้องหยุดทําไปก่อน ไม่แน่อาจเจองานที่มั่นคงกว่านี้”
“เตรียมการไว้รึยัง?” ต้าฮ๋วงเงยหน้าถาม
“อา…เรียบร้อยเกือบหมดแล้ว” อาเซียวพยักหน้า
หลีจือนั่งยองตักหิมะขึ้นมาถูกมือล้าง “ที่ผ่านมาเราเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อย ถ้าได้เจอที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งก็คงดีไม่น้อย จะได้ไม่ต้องเหนื่อย”
“นั่นสินะ ถ้างั้นก็รีบแจกเงิน เก็บข้าวของแล้วแยกย้ายกันเถอะ” อาเซียวพูดพลางสูบบุหรี่
หลังพูดจบทุกคนต่างจัดการตามหน้าที่ของตนและเก็บกวาดพื้นที่จนสะอาดเอี่ยม
หลีจือเดินไปหาอาเซียวพลางกวักมือ “ ขอบุหรี่หน่อยสิ”
“เงินที่ได้ไปก็อย่าเอาไปใช้สุรุ่ยสุร่ายจนหมดตัวล่ะ” อาเซียวยื่นซองบุหรีให้อีกฝ่าย
หลีจือจุดบุหรี่ก่อนยิ้มตอบ “ไม่ล่ะ ฉันจะแบ่งสี่หมื่นส่งไปให้ที่บ้าน
“ฉันไม่เชื่อคนปากพล่อยอย่างนายหรอก” อาเซียวพูดต่อ “กว่าจะหาเงินมาได้ต้องทํางานกันขนาดไหนเห็นคุณค่ามันหน่อยเถอะ เฮ้อ…เอาเข้าจริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกนะ แต่ทุกอย่างมีเวลาของมัน…”
“รู้แล้วหน่า เลิกเทศน์ได้แล้ว” หลีจือพูดขณะสูบบุหรี่ “ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าฉันจะเลิกนิสัยแบบนั้น นายคิดว่าไง?”
อาเซียวหันไปมองหน้าหลีจือ “ถ้าทําได้ก็ดี”
“นั่นสิ” หลีจือถามต่อ “แล้วนายมีแผนรึยังว่าจะไหน?”
“ฉันเหรอ” อาเซียวยิ้ม “ว่าจะหาที่พักผ่อนน่ะ สักสี่ห้าวันคงกลับมา”
“ไม่ไปหาเจียวเจียวรึไง?” หลีจ่อยิ้มเยาะ
“แล้วมีปัญหาเหรอ?” อาเซียวถามเสียงแข็ง “ขึ้นฉันไปหาคงไม่ได้ลุกออกจากเตียงแน่”
“ก็จริงของนาย” หลีจือสูดควันบุหรี่อีกครั้งก่อนถามต่อ “ได้ยินว่าเจียวเจียวมีน้องสาวด้วยนี่ แนะนําให้ฉันบ้างสิ”
“ไปตายซะ ยัยนั้นเพิ่งจะอายุสิบขวบ”
“โถ…ก็นึกว่าโตแล้ว” หลังครุ่นคิดอยู่นานหลีจือก็ถามอีกรอบ “ถ้างั้นแม่เจียวเจียวล่ะ อยู่บ้านรึเปล่า?”
อาเซียวชะงักก่อนหันไปพูดกับฝ่ายว่า “ขอร้องนะ เลิกพูดเรื่องนี้สักที”
“ถ้านายเป็นพ่อสื่อให้ฉันยอมจ่ายให้งามๆเลย” หลีจือยังไม่ล้มเลิกความพยายาม
“ไปให้พ้น!”
อาเซียวกลับขึ้นรถแล้วติดเครื่องยนต์ก่อนเปิดหน้าต่างตะโกนออกมา “จะไปก่อนล่ะ มีเรื่องอะไรก็โทรมา แล้วก็ช่วงที่ฉันไม่อยู่ให้ปรึกษาต้าฮ๋วงแทนได้เลย”
“ขับรถดีๆ”
“อย่าลืมพาน้องสะใภ้มาด้วยล่ะ!”
ทุกคนตะโกนอําลา
“บรื้น!”
อาเซียวขับรถออกไปและหายไปกับความมืดในที่สุด
บริเวณล็อบบี้ของภัตตาคารหรูในเจียงหนาน
หวู่เวินเซิ่งทําหน้าบูดบึงเดินไปที่ประตู “คนของหยวนเค่อจากสํานักงานตํารวจไปรึยัง?”
“ไปแล้วครับ” หลานชายตอบกลับ “เหมือนนักข่าวคนนั้นก็ไปแล้วด้วย”
หวู่เวินเซิ่งไม่สบอารมณ์ “แล้วนักข่าวนั่นมายุ่งได้ยังไง?”
“เห็นว่ามาเขียนข่าวทั่วไปนะครับ”
“จริงเหรอ?” หวู่เวินเซิ่งตั้งท่าสังเกต “ฉันว่ามันน่าแปลก”
“ถ้างั้นจะทําไงต่อครับ?” หลานชายถามด้วยความอยาก
“ไปหาหยวนเค่อ เขามีคนที่รู้เรื่องทํางานอยู่ในสํานักงานตํารวจ” หวู่เวินเซิ่งก้มหน้าเดินอ้าวไปทันที
แต่เดินไปไม่ถึงไหนหวู่เวินเซิ่งก็ชนเข้ากับประตูกระจกจนถึงกับเซถอยหลัง
“อะ โอเคไหมครับลุง?” หลานชายเข้าประคองอีกฝ่าย
หวู่เวินเซิ่งกุมหัวพลางโบกมือ “แม่ง ฉันไม่เห็นว่ามันเป็นประตูกระจก…”
หลายชายเมื่อเห็นดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าหวี่เหวินเซึ่งกําลังจะโมโห แต่ด้วยไม่รู้จะทํายังไงจึงหยุดอยู่กับที่
“ทางนี้ครับลูกพี่เซิ่ง” คนขับรถเดินไปเปิดประตูกระจกพลางผายมือ
หวู่เวินเซิ่งหันขวับไปมองคนขับรถ “บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่างเรียกลูกพี่กลางที่สาธารณะ ให้เรียกตําแหน่ง!”
“ทราบแล้วครับท่านวุฒิสมาชิก” คนขับรถถูกดุจึงตอบรับเสียงแผ่ว
หวู่เวินเซิ่งเดินเข้าประตูไปก่อนจะพบหยวนเค่อ เสี่ยวจิ๋ว และหัวโล้นนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ลุงหรู!”
หยวนเค่อกุลีกุจอลุกขึ้นทันทีที่เห็นอีกฝ่าย “เกิดอะไรขึ้น รีเปล่าครับ? ผมติดต่อไม่ได้เลย
“ช่วงนี้ที่บ้านฉันยุ่งๆ น่ะ แถมงานในสภาก็ล้นมือ นี่ก็เพิ่งเลิกประชุมโทรศัพท์เลยยังไม่ได้เปิดเสียง” หวู่เวินเซิ่งรีบอธิบายก่อนถามต่อ “แล้วนายรู้เรื่องเฒ่าเหยียน รึเปล่า?”
หยวนเค่อตอบกลับ “มีเรื่องที่ลุงต้องรู้”
หวู่เวินเซิ่งชะงัก “ไหนลองว่ามาสิ”
“หลังเฒ่าเหยียนถูกฆ่าตํารวจจากสํานักงานพื้นทมิฬก็เข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุทันที พอค้นดูรอบบ้านก็พบสมุดบัญชีลับของเสี่ยวหวุ่ที่มีรายชื่อติดสินบนเจ้าหน้าที่อยู่” หยวนเค่อพูดต่อ “แต่ว่าคนของผมไม่ได้เก็บหลักฐานชิ้นนี้ไว้ มันเลยตกไปถึงมือของฉินอวี่”
หวู่เวินเซิ่งนิ่งอึ้ง
“แล้วก็อีกเรื่อง…” หยวนเค่อพูดเสริม “เมื่อกีผมเพิ่งได้รับสายจากหลิวเปาเฉินว่าฉินอวี่เจอโกดังเก็บของแล้ว ในนั้นมีสินค้าเตรียมส่งออกอยู่หลายรายการตามสมุดบัญชีเลย”
หวู่เวินเซิ่งเลือดขึ้นหน้ารีบหันไปถามหลานชายทันที “ได้รับการติดต่อจากโกดังบ้างรึเปล่า?”
“ไม่เลยครับ…” หลานชายส่ายหน้า
“คงจะติดต่อมาไม่ได้หรอกครับ” หยวนเค่อพูดขัด “เพราะไอ้ฉินอวี่มันไปถึงโกดังเรียบร้อยแล้ว ทั้งสินค้า และคนเช็กสินค้าถูกมันรวบไปหมดแล้วครับ”
หวู่เวินเซิ่งตกตะลึงอย่างมากเมื่อได้ยินนคําพูดของหยวนเค่อ
หยวนเค่อเห็นเหมือนชายตรงหน้ามีอะไรจะพูด แต่จู่ๆก็ล้มพับไป
“ลุงหวู่!”
หลายชายรีบเข้าประคองทันที
“เป็นอะไรลุง?” หยวนเค่อเข้าไปช่วยพยุง
หวู่เวินเซิ่งหลับตาพิงไหล่หยวนเค่อพลางพูดพิมพ์ “ฉัน…ฉันรู้อยู่แล้วว่าหรู่เหย้าไม่ได้ถูกฆ่าโดยไม่ตั้งใจและไม่ใช่เรื่องเงินแปดหมื่นนั่นด้วย มันเป็นเพราะมีคนอยากทําลายตระกูลหวู่”
