พวกคุณมาแล้วหรอเฉียวอวี้หมิ่น เดินอย่างช้าๆและสง่างามจากบันไดข้างระเบียงไปหาเฉินเฉียวและคนอื่น ๆ และกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สง่างามบนใบหน้าของเธอ
ก่อนที่เธอจะแขวนโคมไฟเฉียวยูมินได้เห็นร่างที่กำลังใกล้เข้ามาของพวกเขาแล้วเธอรู้สึกรีบเล็กน้อยรู้สึกกังวลที่ยังยุ่งอยู่กับการทำโคมไฟในเวลานี้
ฝีเท้าของเธอสั่นและเกือบจะล้มลง
โชคดีที่เธอทรงตัวได้อย่างรวดเร็ว
คนที่อยู่ชั้นล่างไม่ทันสังเกตเห็น
แม้ว่าเฉินเฉียวจะไม่ได้รู้สึกดีกับเธอ แต่ก็เป็นแม่แท้ๆ ควรจะมีมารยาท
เธอยิ้มและพยักหน้ารีบไปหาโย่วอีแล้วพูดว่า: “โย่วอีทักทายคุณย่าสิ”
เห็นโย่วอี เฉียวอวี้หมิ่นก็รู้สึกดีใจ จากการได้เจอกันตั้งแต่ครั้งแรก เธอชอบหลานคนนี้มาก
แต่ก่อนตอนที่ยังไม่รู้สถานะของเขา ไม่ได้คุยกับเขาเท่าไหร่นัก ความสัมพันธ์เมื่อก่อนถึงจะไม่สนิทชิดเชื้อ แต่ก็ได้ยินคำทักทายของโย่วอีอยู่บ่อยๆ
โย่วอีเป็นเด็กอ่อนไหวมา เขารู้สึกดีกับย่าคนใหม่ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเธอสำคัญไปกว่าย่าแท้ของเขา
เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พูดเขาก็ตะโกนอย่างเชื่อฟังว่า “สวัสดีครับ คุณย่า”
เขาทำตามแต่โดยดี
โย่วอีตะโกนแล้วเหมิงเหมิง ที่ชอบทำตามก็ทักทายเสียงดังตามมา: “คุณย่าสุดสวยสวัสดีค่ะ”
เหมิงเหมิงช่างปากหวานจริงๆ
เฉียวอวี้หมิ่นตอบรับอย่างนุ่มนวลและเดินไปที่ห้องโถงด้านข้างในขณะที่ เฉินเฉียวกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กๆเธอคว้าลูกอมหนึ่งกำมือและใส่ลงในฝ่ามือของเหมิงเหมิงกับโย่วอี
โย่วอีตะลึง พูดอย่างรู้สึกผิด “ย่าครับ ผมเป็นเด็กผู้ชายไม่ชอบกินลูกอม กินแล้วฟันผุ ผมไม่กินของพวกนี้ครับ”
เฉียวอวี้หมิ่นสีหน้าลำบากใจเล็กนอกเหมิงเหมิงที่มีซังหลินจวินอุ้มอยู่ก็ยื่นมือออกไปแย่งลูกอมจากมือพี่ชาย
น่าเสียดายที่มือขาวๆนุ่มๆของเธอเล็กเกินไป ถือไม่หมด ลูกอมค่อยๆล่วงหล่นจากมือ
เหมิงเหมิงเบ้ปาก จะร้องไห้
ลูกอมของหนูลูกอม ลูกอมหล่นแล้ว”เหมิงเหมิงร้องไห้ เดิมทีเด็กน้อยมีผิวขาว ร้องไห้ได้ไม่นาน หน้าก็แดง
เสียงเล็ก ๆ นั้นสะอื้นอย่างหนักจนหัวใจของเฉินเฉียวกังวล
รีบหยิบขนมที่พื้นแล้วส่งให้เธอ
“ โอ๋ๆ เหมิงเหมิง แม่เก็บลูกอมให้แล้ว ไม่ต้องร้องนะ”เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของ เหมิงเหมิงเบา ๆ ด้วยปลายนิ้วของเธอและมองไปเด็กน้องขี้แง เฉินเฉียวยื่นมือออกไป พูดกับเหมิงเหมิง: “ให้แม่อุ้มไหม ให้พ่อพักผ่อนแปปนึง พ่อหนูอุ้มตั้งนานแล้ว”
เมื่อเหมิงเหมิงได้ยินดังนั้นเธอก็พยักหน้าด้วยดวงตาสีแดงและเชื่อฟัง
ในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงเหมิงเหมิงกรนเบาๆ
“ คุณผู้หญิงคะ มีห้องนอนรับแขกไหมคะ เหมิงเหมิงเมื่อคืนพักผ่อนน้อย ฉันอยากพาเธอไปนอนค่ะ “สายตาของเฉินเฉียวเปลี่ยนจากร่างที่น่ารักของเหมิงเหมิงมองไปที่ “แม่” เธออย่างลับๆ
เฉียวอวี้หมิ่นกล่าวอย่างรีบร้อน: “มีค่ะ คุณตามฉันมาสิ”
เมื่อเทียบกับความห่างเหินของเฉินเฉียว เฉียวอวี้หมิ่นรักษาระยะห่างไม่ไกลไม่ใกล้ ไม่ได้ใกล้ชิดเกินไป
ไม่ได้ทำตัวห่างเหินเกินไป
หลังจากเอาเด็กเข้านอน เฉินเฉียวก็ลงมาชั้นล่าง พบว่าซังหลินจวินเล่นหมากรุกกับท่านซังอยู่
ทั้งสองเล่นไปเล่นมา จนจะจบ
เฉินเฉียวไม่สนใจเล่นหมากรุกส่ายหัวและนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างอย่างเบื่อหน่าย
ดื่มน้ำก่อนสิเฉียวอวี้หมิ่นนำชาไปวางไว้ข้างหน้าเฉินเฉียว
เมื่อเห็นชาเฉินเฉียวก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อยและรับมันไป
ตระกูลซังมีที่มากมายที่แพงและหรูหรา
เมื่อมองไปที่ใบชาที่กระจัดกระจายในถ้วยก็ชัดเจนว่ามันคือชาหายากที่แทบจะหาซื้อไม่ได้
การดื่มชานั้นดีต่อสุขภาพดังนั้น เฉินเฉียวจึงไม่ลังเลและดื่มมันทั้งหมดในครั้งเดียว
สำหรับท่าทางสายตาที่ลังเลข้างๆเธอ เฉินเฉียวทำเป็นไม่ได้เห็น
“ อวี้หมิ่น ไปช่วยผมดูหน่อยกับข้าวเสร็จหรือยัง”ซังหลีหย่วนซึ่งเดิมกำลังเล่นหมากรุกจู่ๆก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา
เฉียวอวี้หมิ่นผงะครู่หนึ่งจากนั้นพยักหน้าอย่างรวดเร็วและตอบรับ
ซังหลีหย่วนผู้ซึ่งหันมาสนใจเกมหมากรุกอีกครั้งคิดอย่างรอบคอบว่าจะทำอย่างไรต่อไป
เฉินเฉียวนั่งอยู่คนเดียวรู้สึกค่อนข้างน่าเบื่อ
จู่ๆการแจ้งเตือนบนโทรศัพท์ก็ดัง
เฉินเฉียวเดินออกจากห้องโถงอย่างเงียบ ๆ และเปิดโทรศัพท์หลังจากที่เธอแน่ใจว่าอยู่ไกลพอและจะไม่มีใครได้ยินคำพูดนั้น
เปิดโทรศัพท์ การค้นหาที่ร้อนแรงอันดับหนึ่งกลับกลายเป็นเกี่ยวกับเกมเซินเซิงจิ่วเทียน
เว่ยป๋อของบริษัทซังอวิ๋นเพิ่งโพสข้อความ
เกี่ยวกับเรื่องหยุดผลิต เพื่อฟังความเห็นของทุกคน ยกเลิกการหยุดผลิต
ทันทีที่โพสก็มีผู้เล่น คอมเม้นท์ใต้ล่างโพส: “เกมเซินซิงจิ่วเทียนดีจริงๆ ประธานบริษัทเหมือนเป็นเพื่อนสนิทกับทุกคนเลย ฟังความเห็นของคนอื่นตลอด”
สิ่งเหล่านี้พูดโดยแฟน ๆเกม
มีแฟนเกมก็ต้องมีแอนตี้แฟน
พวกแอนตี้ฟ้าเยาะเย้ยว่า: “พวกแกนี่ชอบเลียแข้งเลียขาจริงๆ พวกแกไม่คิดหรอว่านี้เป็นสิ่งที่ควรจะทำ? มันก็ไม่ควรจะมีภาคใหม่ตั้งแต่แรกแล้ว ”
แอนตี้แฟนกับแฟนเกมด่ากันไปมา ต่างคนก็พูดความเห็นตัวเอง
หลังจากที่เฉินเฉียว คิดว่าเรื่องนี้กำลังจะจบลงแล้ววิดีโอก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วบนอินเทอร์เน็ต
แอนตี้แฟนที่ได้ดูวิดิโอ ก็มาขอโทษ
วิดีโอนั้นไม่ใช่อะไรนอกจากการประชุมโดยซังอวิ๋นที่ บริษัท จากวิดีโอดังกล่าวจะเห็นได้ว่าจู่ๆเกมก็มีปัญหาใหญ่แบบนี้เพราะคนใน
หลังจากดูแล้ว ทุกๆความเห็นก็แสดงความเข้าใจ ถึงแม้จะมีพวกเกรียนที่ไม่เชื่อ แต่ก็เป็นแค่คนส่วนน้อย แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้บริษัทของซังอวิ๋นลำบาก
หลังจากอ่านคอมเม้นท์แล้วเฉินเฉียวก็โทรหา ซังอวิ๋นอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้ว่าที่บริษัท ยุ่งมากหรือเปล่านี่เป็นครั้งแรกทที่เขาไม่รับสายเธอ
อากาศในเป่ยเฉิงร้อนจัดในฤดูร้อนและหนาวจัดในฤดูหนาว
แค่ว่าปีนี้หิมะมาช้ามาก
ตอนที่เฉินเฉียวไม่ได้คาดคิด จู่ๆหิมะก็ตกลงมา
หลังจากรับประทานอาหารในบ้านหลังเก่า กับท่านซังและ “แม่”เสร็จ เฉินเฉียวก็พาเด็กกับหลินจวินกลับจิ้งหย่วน
