ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2485

บทที่ 2485
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว ฉินกางจึงรีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า”อาจารย์เย่มาแล้ว! เรากำลังพูดถึงคุณพอดีเลย! ”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า”ผมได้ยินแล้วล่ะ คุณบอกว่าจะขอดื่มกับผมสักสองสามแก้วใช่ไหม? ”
ฉินกางรีบหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า”ผมอยากดื่มกับคุณจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้อยากจะมอมเหล้าคุณนะ”
เย่เฉินหัวเราะ หลังจากนั้นก็พูดกับคุณท่านซ่งว่า”ท่านซ่งช่วงนี้สุขภาพร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ? ”
คุณท่านซ่งพยักหน้าซ้ำๆ และกล่าวด้วยความเคารพ”อาจารย์เย่ ต้องขอบคุณคุณมาก ผมสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีครับ”
เย่เฉินพยักหน้า ในเวลาเดียวกัน นางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างๆกวักมือเรียกเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็พูดอย่างนอบน้อมเคารพ”สวัสดีครับ
คุณเย่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ!
เย่เฉินเดาได้ตั้งแต่แรกแล้ว่านางาฮิโกะ อิโตะจะต้องอยู่ที่นี่แน่ แต่ว่า ใบหน้ายังคงต้องแสร้งทำเป็นแปลกใจแล้วพูดขึ้นมาว่า”โอ้ ที่แท้ก็
คุณอิโตะนี่เอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ที่นี่”
พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่เอมิ อิโตะรวมถึงทานากะ โคอิจิ แล้วพูดอย่างยิ้มๆไปว่า”คุณผู้หญิงอิโตะ คุณทานากะก็อยู่ด้วย”
เอมิ อิโตะรีบลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาพลางพูดขึ้นมาว่า”สวัสดีค่ะคุณเย่! ”
ทานากะ โคอิจิไม่มีขาท่อนล่าง จึงทำได้เพียงแค่พนมมืออยู่กับที่แล้วพูดว่า”สวัสดีครับคุณเย่! ”
เย่เฉินพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ ซ่งหวั่นถึงกับอิโตะ นานโกะที่กำลังคุยกันอยู่ไกลๆ พูดด้วยสีหน้าเขินอายว่า”เย่เฉินซังคะ ไม่พบกันนาน
สบายดีไหมคะ! ”
เย่เฉินมองไปที่อิโตะ นานาโกะ เห็นเธอที่ยังคงอ่อนโยนดุจดั่งสายน้ำ ก็ยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า”นานาโกะ ได้ยินจากหวั่นถิงมานานแล้วว่า
คุณจะมาดูคอนเสิร์ตที่จินหลิง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินๆว่า”เย่เฉินซั่งคะ ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยยุ่งอะไร เลยอาศัยโอกาสนี้ มาผ่อนคลาย และพักผ่อนที่จินหลิงสักหน่อย ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพลางถามเธอไปว่า”ก่อนมาทำไมไม่บอกผมก่อนล่ะครับ? ”
อิโตะ นานาโกะเม้มริมฝีปาก แล้วพูดเสียงเบาว่า”ฉะ.. ฉันอยากเซอร์ไพรส์เย่เฉินซังน่ะค่ะ เลยไม่ได้บอก เย่เฉินซังอย่าโกรธเลย
นะคะ…..”
เย่เฉินหัวเราะ”ไม่หรอกครับ แต่คราวหน้าคุณสามารถพิจารณาเรื่องที่บอกกับผมก่อน ถึงเวลานั้นผมจะได้เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณ”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดขึ้นมาว่า”ได้ค่ะเย่เฉินซัง คราวหน้าฉันจะบอกกับคุณก่อนค่ะ! ”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ซ่งหวั่นถึงที่อยู่ข่างๆพุดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า”อาจารย์เยคะ คุณว่าตอนนี้เรานั่งกันก่อนดีไหมคะ? ”
“ได้ครับ”เย่เฉินพูด”ขอโทษนะครับให้พวกคุณรอนานขนาดนี้ ระยะทางค่อนข้างไกล และผมก็พึ่งไปส่งพ่อตาผมมา”
ในเวลานี้เองคุณท่านซ่งลุกขึ้นยืน แล้พูดด้วยรอยยิ้มว่า”อาจารย์เย่เกรงใจเกินไปแล้วครับ เราพึ่งคุยกันได้ไม่กี่ประโยคเอง มาเถอะครับ
เชิญนั่งก่อน! ”
เย่แนหัวเราะ”คุณตา คุณเป็นเจ้าบ้าน คุณต้องนั่งก่อนครับ”
คุณท่านซ่งอยากจะหลบเลี่ยง แต่เย่เฉินพูดอย่างยืนกรานว่า”มาเถอะครับ คุณนั่งเก้าอี้เจ้าบ้านเถอะครับ ผมจะนั่งช้างคุณ”
คุณท่านซ่งเห็นแบบนั้น จึงไม่ปฏิสธ แล้รีบพูดขึ้นมาว่า”งั้นผมจะทำตามคำสั่งของอาจารย์เย่ครับ! ”
เวลานี้เอง ฉินเอ้าเสวี่ยนที่ใช้น้ำเย็นตบหน้าเล็กน้อย ก็ออกมาจากห้องน้ำ เห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว จึงรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น แล้วพูด
อย่างดีใจว่า”อาจารย์เย่มาแล้วหรอคะ! ”
เย่เฉินมองไปที่เธอ แล้วพยักพลางยิ้ม”เอ้าเสวี่ยนก็มาหรอเนี่ย”
“ใช่ค่ะ”ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างมีความสุขว่า”นานาโกะเอาสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุไปฉันตัวหนึ่งด้วย ให้ฉันมารับที่นี่”
พูดจบ เธอก็รีบพูดขึ้นมาว่า”อาจารย์เย่คะ อยากไปเล่นกับมันหน่อยไหมคะ? ”
ฉินกางที่อยู่ข้างๆถึงกับพูดตำหนิขึ้นมาว่า”เอ้าเสวี่ยน! ไม่เห็นหรอว่าจะขึ้นอาหารทานข้าวกันแล้ว? รู้จักแต่ทำตัวุ่นวาย รีบมานั่งข้างพ่อ
นี่มา”