ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1553 เสี่ยวหวังปา

คาเมรอนนั่งอยู่กับหนุ่มหล่อเสียวหลี่จือ ผู้คนส่วนมากในร้านกาแฟล้วนกำลังพยายามรักษาความสงบกันอยู่ คนที่คุยกันก็คุยกันต่อ คนที่โม้อยู่ก็โม้ต่อไป มีเพียงแค่นักท่องเที่ยวที่เข้าออกร้านเท่านั้นที่ตกใจ แล้วเข้ามาขอถ่ายรูป
ทีมถ่ายทำมาถึงที่เมืองนี้กว่าครึ่งปีแล้ว สำหรับดาราดังพวกนี้ เหล่าชาวเมืองเห็นบ่อยแล้วก็เลยหมดความสนใจไป แรกเริ่มพวกเขาได้อาสาไปเป็นตัวประกอบให้ฟรีด้วย เพราะว่าเป็นตัวประกอบสามารถเข้าใกล้พวกไอดอลได้
แต่หลังจากได้คุ้นเคยกันแล้ว พวกเขามีทั้งรูปคู่ ลายเซ็น แถมยังเคยไปดื่มเหล้าพร้อมกันอีก ทำให้ความรู้สึกสดใหม่หมดไป และพบว่าดาราก็แค่นั้น ไม่ได้แตกต่างอะไรกับพวกเขาเลย ต่อไปหากต้องการให้พวกเขาไปเป็นตัวประกอบอีก พวกเขาจะต้องเริ่มขอค่าแรงแล้ว อย่างน้อยๆ ต้องเลี้ยงข้าวกล่องหนึ่งล่ะ
หลังจากทักทายกับพวกคาเมรอนแล้ว ฉินสือโอวนั่งลง เถ้าแก่นำลาเต้แก้วหนึ่งมาเสิร์ฟ ฉินสือโอวพูดขอบคุณ จากนั้นก็ถามว่า “พวกคุณถ่ายทำกันเร็วจริงนะครับ แค่ครึ่งปีก็ถ่ายเสร็จแล้วเหรอครับ?”
คาเมรอนหัวเราะแล้วพูดว่า “เวลาครึ่งปีนี้ยังสั้นอีกเหรอครับ?”
ฉินสือโอวยักไหล่ พูดตรงๆ ว่า “คุณก็รู้ คุณคาเมรอน การถ่ายทำภาพยนตร์ของคุณนั้นขึ้นชื่อเรื่องถ่วง…”
“ผมเรียกว่าเป็นการทำสิ่งที่ดีให้ดีกว่าเดิม” ผู้กำกับใหญ่พูดอย่างไม่พอใจ
ฉินสือโอวปัดมือ พูดว่า “ใช่ครับ ทำสิ่งที่ดีให้ดีกว่าเดิม แล้วเวลาครึ่งปีสามารถถ่ายเสร็จเหรอครับ?”
ลีโอนาร์โดแนะนำว่า “ถ้ารวมการถ่ายทำของที่ไมอามีกับนิวยอร์กแล้ว ก็เท่ากับเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว หลังจากนี้ยังต้องทำการตัดต่ออีก จุดขายของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็คือเอฟเฟกต์ นิมิตส์ พายุในมหาสมุทร พวกนี้ล้วนต้องใส่เอฟเฟกต์ทั้งนั้นครับ”
ฉินสือโอวแอบพูดในใจว่าความจริงไม่ต้องพึ่งเอฟเฟกต์ก็ได้ เขาใช้พลังโพไซดอนก็สามารถสร้างเหตุการณ์จำลองเหมือนกับที่เกิดคลื่นพายุได้เหมือนกัน ส่วนนิมิตส์นั้นความจริงก็ฉลาดมากจนถึงขั้นทำตามคำสั่งได้ด้วย
คำพูดพวกนี้สามารถพูดได้แค่ในใจเท่านั้น ฉินสือโอวยิ้มแล้วพยักหน้าพร้อมถามว่า “แล้วภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถออกฉายได้ประมาณเมื่อไรครับ?”
คาเมรอนบอกว่า “คิดว่าน่าจะเป็นวันคริสต์มาสปีนี้นะ พวกเราจะทำการสั่นกระดิ่งคริสต์มาสของปีนี้”
“แน่นอนว่า” เขาพูดวกกลับมา “หากว่าการตัดต่อช่วงหลังไม่ราบรื่น โอกาสที่จะออกฉายคริสต์มาสปีหน้าก็ใช่ว่าจะไม่มีนะ”
ฉินสือโอวกลอกตา “ผมว่าที่บอกว่าออกฉายปีหน้าน่าจะเข้าเค้ากว่า ‘อวตาร’ ถ่ายทำนานแค่ไหน? สิบกว่าปีเลยได้ข่าวว่า?”
คาเมรอนหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “ไม่ครับ แค่รวบรวมความคิดไปสิบกว่าปีเท่านั้น ถ่ายทำจริงๆ ไม่นานเลย ใช้เวลาแค่สี่ปีเท่านั้นครับ ‘อวตาร’ ใช้เทคโนโลยีที่ล้ำสมัย ผมจะต้องเรียนรู้วิธีการใช้งานมัน แต่เทคโนโลยีที่ใช้ครั้งนี้เหมือนกับที่ ‘อวตาร’ ใช้ ตอนนี้ผมคุ้นเคยกับมันแล้ว ดังนั้นการตัดต่อหลังจากนี้จะใช้เวลาน้อยกว่ามาก”
หลังจากดื่มกาแฟคุยกันกว่าหนึ่งชั่วโมงกว่าทำให้ไม่มีอะไรให้คุยอีกแล้ว คาเมรอนกับลีโอนาร์โดเพียงแค่มาแจ้งข่าวเกี่ยวกับการกลับไปของพวกเขาเท่านั้น แล้วจึงถือโอกาสเชิญเขากับวินนี่ไปร่วมงานโปรโมตและการฉายครั้งแรกด้วย
งานการฉายครั้งแรกฉินสือโอวไม่มีปัญหา แต่งานโปรโมต เขาไม่อยากเข้าร่วม ถ้ามีเวลาแบบนั้นสู้เอามาใช้อ่านหนังสือใต้ร่มไม้ดีกว่า ได้ใช้เวลาอยู่กับลูกสาวมากขึ้นก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน
ตอนจากกันเขาเชิญให้ทั้งสองคนไปเป็นแขกที่ฟาร์มปลา คาเมรอนบอกว่าสองวันนี้พวกเขาจะยังไม่ไป ทีมถ่ายทำยังมีของอีกมากมายที่ต้องจัดการ แต่ก่อนจะกลับเขาจะพาลูกทีมที่สำคัญไปเป็นแขกที่ฟาร์มปลาแน่นอน
ทางฝั่งฉินสือโอวก็มีงานต้องทำ จึงไม่ได้ดึงดันต่อ หลังส่งคาเมรอนกับลีโอนาร์โดออกไปแล้ว เขาก็เตรียมกลับฟาร์มปลา
ในตอนนี้วัยรุ่นใบหน้ายิ้มแย้มคนหนึ่งได้ดึงเขาไว้ แล้วถามว่า “มิสเตอร์ฉิน สวัสดีครับ?”
ฉินสือโอวมองเขาอย่างระมัดระวัง นี่คือชาวจีนที่สะพายกระเป๋าเป้คนหนึ่ง น่าจะเป็นนักท่องเที่ยว ดูแล้วอายุไม่น่าจะถึงสามสิบ หน้าตาพอๆ กับเขา คิ้วดกตาโต ดูมีชีวิตชีวามาก
“สวัสดีครับ ผมคือฉินสือโอว ไม่ทราบว่าคุณคือ?” ฉินสือโอวถาม
คนหนุ่มได้ยินเขาตอบแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วพูดว่า “ผมชื่อหวังฉางไข่ครับ ชื่อภาษาอังกฤษคือเควนติน หวัง คุณเรียกผมว่าเสี่ยวหวังปา[1]…”
ท่านชายฉินอึ้งไปเลย เขาถามอย่างอึกอักว่า “นั่นไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ? ”
“เหมาะสมครับ เหมาะสมแน่นอน เพื่อนของผมล้วนเรียกผมว่าเสี่ยวหวัง” หวังฉางไข่เข้ามาจับมือกับเขาอย่างกันเอง
ฉินสือโอวโล่งใจ ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง เขาพูดว่า ‘คุณเรียกผมเสี่ยวหวังเถอะ’ แต่เขากลับฟังเป็นว่า ‘คุณเรียกผมเสี่ยวหวังปา’ (เป็นคำพ้องเสียง) นี่มันต่างกันมากเลยนะ
หลังจากทั้งสองคนจับมือกันแล้ว หวังฉางไข่ก็ลากเขากลับไปในร้านกาแฟอีกครั้ง ฉินสือโอวไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่อยากไร้มารยาทเกินไป จึงกลับเข้าไปพร้อมเขา ถามเขาว่ามีเรื่องอะไร
หวังฉางไข่พูดว่า “ผมอยากจะมาทำธุรกิจกับคุณครับ คุณฉิน เป็นธุรกิจที่ได้เงินไม่ขาดทุนแน่นอนครับ หากว่าพวกเราทำได้ดี งั้นธุรกิจนี้จะต้องเป็นการเปิดยุคใหม่แน่นอนครับ”
ฉินสือโอวใช้สายตาที่แปลกใจมองไปที่เขา ถามว่า “คุณอยากจะแนะนำประกันหรือว่าผลิตภัณฑ์แอมเวย์ครับ? อย่าบอกนะว่าคุณมาแนะนำแชร์ลูกโซ่นะ ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความจริงๆ”
หวังฉางไข่หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “คุณนี่ชอบล้อเล่นเสียจริง…”
“ไม่ ผมไม่ได้ล้อเล่น” ท่านชายฉินจริงจัง
หวังฉางไข่ยังคงยิ้มอยู่ พูดว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่แชร์ลูกโซ่ครับ แต่ว่าก่อนที่จะเข้าเรื่องผมอยากถามคุณก่อน คุณฉิน คุณคิดว่าของขวัญที่ระลึกที่บ่งบอกถึงแคนาดาได้ดีที่สุดในประเทศจีนคืออะไรครับ?”
ฉินสือโอวพูดว่า “อาหารทะเล”
“แล้วอะไรอีกครับ?” หวังฉางไข่ถาม
ฉินสือโอวไม่มีกะจิตกะใจจะเล่นกับเขาต่อแล้ว พูดว่า “ผมไม่ค่อยรู้ เพราะว่าตอนกลับบ้านผมมักจะเอาไอซ์ไวน์กับน้ำเชื่อมเมเปิล…”
“ใช่ครับ ก็คือไอซ์ไวน์กับน้ำเชื่อมเมเปิล นี่แหละคือของขวัญที่บ่งบอกถึงแคนาดาได้ดีที่สุดในจีนเลย” หวังฉางไข่พูดต่อคำพูดของเขา “แต่ผมกำลังวางแผนที่จะหาของขวัญชิ้นใหม่มาแทนที่พวกมันครับ นั่นก็คืออากาศครับ”
ฉินสือโอวแอบหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็ส่งข้อความหาชาร์ค ว่าโรงพยาบาลบ้าที่ดีที่สุดของเซนต์จอห์นคือที่ไหน
น้ำเสียงของหวังฉางไข่กลับตื่นเต้นขึ้นมา ว่า “คุณฉินครับ บางทีคุณอาจจะอยู่ต่างประเทศนานไปเลยไม่รู้ ตอนนี้สภาพอากาศในประเทศจีนนั้นแย่มาก หมอกควันปกคลุมไปทั่วเป็นสิ่งที่เห็นได้บ่อยมาก โดยเฉพาะเมืองใหญ่ที่เป็นจุดศูนย์รวมอุตสาหกรรมและเจริญอย่างรุ่งเรืองแล้ว พอถึงฤดูหนาวเท่านั้น จำนวนวันที่มีหมอกควันมีเกินกว่าครึ่งเลย”
ฉินสือโอวพยักหน้า ชาร์คไม่ได้ตอบเขา เขาจึงล็อคอินเข้าไปเว็บบอร์ดที่ใหญ่ที่สุดของเซนต์จอห์น ถามว่า โรงพยาบาลบ้าที่ดีที่สุดของเซนต์จอห์นคือที่ไหน กำลังรออยู่ ด่วน
หวังฉางไข่พูดแล้วก็เปิดกระเป๋าเป้ออก หยิบขวดพลาสติกที่มีขนาดพอๆ กับขวดน้ำดื่มขนาด 5 ลิตรของแบรนด์น้ำแร่หนงฟูออกมา ฉินสือโอวมองดูขวดนี้อย่างระมัดระวัง เจ้าหมอนี่ต้องการจะทำอะไรกันแน่?
หลังจากหยิบขวดนี้ออกมาแล้ว หวังฉางไข่ก็เปิดฝาขวดออก เผยให้เห็นของที่เหมือนกับหัวสเปรย์ เขาปิดตากดลงไป ยื่นมือไปกดฝาขวดแล้วก็สูดเข้าไปอย่างแรง จากนั้นก็เผยสีหน้าดื่มด่ำออกมา
เห็นฉากนี้แล้ว ฉินสือโอวแทบจะพลิกโต๊ะเลย ถามว่า “คุณสูดยาเสพติดหรือว่าสูดกัญชา?!”
ถ้าหากว่าสูดยาเสพติดล่ะก็ เขาจะต้องทำการแจ้งความทันที แต่ถ้าสูดกัญชาก็ไม่ต้องสนใจก็ได้ คนหนุ่มแคนาดามีกว่าครึ่งที่สูดเจ้านี่กัน แม้ว่าร้านกาแฟจะเป็นพื้นที่สาธารณะ ตามกฎหมายแล้วไม่สามารถเอาของแบบนี้ออกมาได้ แต่ว่าก็มีคนหนุ่มไม่น้อยเลยที่ทำแบบนี้
หวังฉางไข่มองไปที่เขาอย่างตกใจ ถามว่า “คุณพูดอะไรครับ? คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมกำลังแสดงให้คุณดูเฉยๆ ครับ ในนี้น่ะใส่อากาศไว้ครับ! ไม่เชื่อคุณลองดูครับ!”
………………………………………………………..
[1] แปลว่า ไอ้สารเลว

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset