จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 613 กรรโชกทรัพย์

หลังจากอ่านสูตรยาในรายการยาแล้ว เจียงชื่อไม่ได้รีบพูดเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่กลับถามว่า “สมรรถภาพทางกายของพี่ชายของคุณดีมากนะ ถ้าเป็นคนทั่วไป เขาคงนอนไม่ตื่นแล้ว”
คนน้องชายหัวเราะออกมา
“คุณรู้ไหมว่าเราสองพี่น้องคือใคร?”
“หวังว่าคุณจะแนะนำครับ”
“ผมชื่อตู้เฉียน พี่ชายผมชื่อตู้คุน เราเป็นผู้เล่นตัวหลักของทีมฟุตบอลสมัครเล่นในแถวนี้ เป็นการรวมตัวของ ‘สุดยอดเฉียนคุน’ คุณเคยได้ยินไหม?”
เจียงชื่อได้แต่ส่ายหัวตอบ
ตู้เฉียนพูดต่อ “เราสองพี่น้องฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก แล้วสมรรถภาพทางกายของเรา คนทั่วไปจะเทียบได้งั้นเหรอ?”
เจียงชื่อตอบว่า “อื้ม ถึงว่า ถ้าคนทั่วไปกินยาผิดวิธีแบบนี้ เกรงว่าเขาคงไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้ว”
ทันทีที่พูดคำนี้ สีหน้าของตู้เฉียนกับตู้คุนต่างก็เปลี่ยนไป
ตู้เฉียนพูดอย่างไม่มั่นใจว่า “คุณ คุณหมายความว่ายังไง?”

เจียงชื่อตอบว่า “ร่างกายของตู้คุนพี่ชายคุณมีสารตกต้างจากผลข้างเคียงของยาตามใบสั่งยานี้ หมายความว่าหลังจากที่คุณป่วย คุณไม่ได้กินยาตามที่หมอสั่ง แต่กลับกินยาตรงกันฉันมกับที่หมอสั่งไว้! ผมถามหน่อย ถ้าแบบนี้มันจะทำให้อาการแย่ลงไหม?”
มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?
สีหน้าของซินยุ่นเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
ไม่แปลกใจเลยที่เธอแก้ไขปัญหาไม่ได้สักที ทำไมอาการป่วยเล็กๆ น้อยๆ ถึงหนักขึ้นเรื่อย ๆ ที่แท้ก็เป็นปัญหาของคนไข้นี่เอง!
ตู้เฉียนลุกขึ้นแล้วชี้ไปที่เจียงชื่อ “นี่คุณ คุณอย่าใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นแบบนี้นะ! ทั้ง ๆ ที่ร้านคุณเป็นคนจ่ายยาผิดเอง แล้วคุณมาโทษผมกินยาผิดวิธีได้ยังไง เหอะ ๆ ผมถามหน่อยนะ ใครจะเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้?”
ให้ตายก็ไม่ยอมรับผิด
แน่นอนว่าคนที่ทำเรื่องแบบนี้คงไม่มีวันยอมรับอยู่แล้ว
เจียงชื่อถามว่า “เอาล่ะ แล้วพวกคุณต้องการอะไร?”
“ต้องการอะไรงั้นเหรอ? ถ้าพวกคุณรักษาพี่ชายผมไม่ได้ ผมจะให้พวกคุณชดใช้ค่าเสียหาย!”
สุดท้ายก็เพราะเรื่องเงิน

“ต้องการเท่าไหร่?”
“สามแสน!”
เอ่ยปากขอเงินสามแสน ช่างกล้าจริงๆ
เจียงชื่อพยักหน้า จากนั้นเดินไปหาซินยุ่นแล้วกระซิบเบาๆ “ให้เขาห้าแสนเลย”
“หา?” ซินยุ่นถามด้วยสีหน้างุนงง “เจียงชื่อ คุณคิดจะทำอะไร? เขาจะเอาแค่สามแสนเองนะ คุณจะให้พวกเขาห้าแสนเลยเหรอ?”
เจียงชื่อตอบ “เชื่อผมสิ เงินห้าแสนนี้ให้เขาเก็บไว้ชั่วคราว เดี๋ยวผมจะเอากลับมา”
สำหรับคำพูดของเจียงชื่อแล้ว ซินยุ่นไม่เคยสงสัยเลย

เขาบอกว่าจะเอาคืนได้ เขาก็ต้องเอาคืนได้แน่นอน
ทันทีหลังจากนั้น ซินยุ่นก็ให้ลูกน้องไปหยิบเงินห้าแสนมาให้สองพี่น้องตู้เฉียนกับตู้คุน
ตู้เฉียนก็ตกตะลึงเช่นกัน
“ทำไมต้องให้ห้าแสนด้วย? หมายความว่ายังไง?”
เจียงชื่ออธิบายว่า “ผมเพิ่มให้อีกสองแสน เป็นค่าจัดงานศพ”
“มึงแช่งพี่ชายกูเหรอ?”
“เหอะ ๆ ผมไม่ได้แช่ง แต่พวกคุณรนหาที่ตายเอง คุณกินยากลับกัน ต่อให้ร่างกายคุณจะแข็งแรงแค่ไหนก็รับไม่ไหวอยู่ดี อีกไม่เกินสามชั่วโมง ชีวิตของพี่ชายคุณจะแขวนอยู่บนเส้นด้าย และภายในห้าชั่วโมง พี่ชายของคุณก็จะตาย ฉะนั้น ผมเพิ่มให้คุณอีกสองแสน จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับหอการแพทย์ของเราอีก”
“ถุย!” ตู้เฉียนพูดอย่างเหยียดหยาม “กูจะหาหมอที่ดีกว่ามารักษาพี่ชายกูอย่างแน่นอน พวกมึงก็แค่หมอเถื่อน กูจะไม่มาที่นี่อีก!”
จากนั้นเขาก็พยุงพี่ชายลุกขึ้นแล้วออกจากหอการแพทย์ไป
เมื่อมองดูสองพี่น้องจากไป ซินยุ่นรู้สึกโกรธมาก เธอเอามือเท้าสะเอวแล้วพูดว่า “ฉันว่านะ พวกมันต้องกินยาสวนทางกันแน่ ตั้งใจมารีดไถเงินชัดๆ รู้งี้ฉันแจ้งตำรวจจับพวกมันดีกว่า”
เจียงชื่อตอบกลับ “ไม่ต้องห่วงหรอก ดูจากอาการของพี่ชายมัน อีกไม่เกินสามชั่วโมงพวกมันต้องกลับมาแน่”