ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2540

บทที่ 2540
เซียวชูหนอดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา: “สามี โครงการนี้สามารถที่จะไม่รับงานได้มั้ย? อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของนาย
แล้ว ช่วงนี้ไม่อยากให้นายยุ่งเหมือนเมื่อก่อนแล้วจริงๆ…
เย่ฉินรู้สึกซาบซึ้งใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน: “กรรยาที่ดี พูดตามตรงฉันก็ไม่อยากออกไปในเวลานี้ แต่ครั้งนี้คนที่หาฉันเป็น
ลูกค้าเก่าคนหนึ่ง หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ”
พูดถึงตรงนี้ เขาก็นิ่งไปเลีกน้อย และพูดต่อไปว่า: “ภรรยา เอาอย่างนี้ดีมั้ย ฉันรับปากเธอ หลังจากที่จัดการงานนี้เสร็จ หนึ่งเดือนข้างหน้า
นี้ฉันก็จะไม่รับงานใหม่อีก!”
เหตุผลที่เยเฉินสัญญาเป็นเวลาหนึ่งเดือน เป็นเพราะว่าหลังจากเกือบหนึ่งเดือน ก็จะถึงเทศกาลเช็งเม้ง ถึงเวลานั้นตัวเองยังต้องไปรวมพิธี
เช่นไหว้บรรพบุรุษที่เย่นจิง ถึงเวลานั้นคงจะยังต้องใช้เหตุผลดูฮวงจุ้ยมาอธิบายให้กับเซียวชูหรัน
เชียวชูหรันทางโทรศัพท์นี้ หลังจากที่ได้ยินเย่เฉินบอกว่ากลับมาแล้วจะไม่รับงานหนึ่งเดือน ในที่สุดอารมณ์ก็ผ่อนคลายลงมาก น้ำเสียง
ก็ดูงอนเล็กน้อย และพูดว่า: “นายเป็นคนพูดเองนะ ถ้หากภายในหนึ่งเดือนข้างหน้า นายยังกล้าออกไปดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นอีก งั้นฉันก็จะแยกห้อง
นอนกับนาย!”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดแบบนี้ ก็รับปากในทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และอ้าปากพูดว่า: “ภรรยาวางใจได้! ฉันพูดได้ทำได้!”
เซียวชูหรันถึงได้พอใจ และถามเขาว่า: “งั้นนายจะออกเดินเมื่อไหร่?”
เย่เฉินพูดว่า: “เดี๋ยวก็จะออกเดินทางแล้ว”
เซียวชูหรันถามอย่างยากที่จะช่อนเร้นความประหลาดใจว่า: “ทำไมถึงได้ริบร้อนขนาดนั้น? ฉันคิดว่านายจะรอพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทาง”
ย่เฉินพูดอธิบายว่า: “ผู้ขายคฤหาสน์ของคนอื่นเขาได้ติดต่อผู้ซื้อหลายรายพร้อมกัน เพราะว่าราคาค่อนข้างถูก ดังนั้นใครลงมือก่อนก็
เป็นของใครก่อน ดังนั้นลูกค้าเก่าคนนี้ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ อยากให้ฉันไปด้วยกันกับเขาในวันนี้”
เชียวชูหรันถามด้วยความสงสัย: “ลูกค้าอะไรนะ ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
หลังจากพูดจบ เธอรู้สึกว่าคำถามนี้ของตัวเองค่อนข้างไม่เหมาะสม รับพูดอธิบายว่า: “เย่เฉิน ฉันก็แค่ถามไปงั้นแหละ ไม่ได้มีความหมาย
อื่น ถ้านายไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เป็นลูกค้ผู้ชาย เขายังค่อนข้างมีชื่อเสียงด้วย ก็คือผู้จัดการทั่วไปโรงแรมป้ายจินช่านกงของพวกเรา เฉินจื่อ
ข่าย”
ชื่อเสียงของเฉินจี๋อข่าย เชียวชูหรันก็ย่อมเคยได้ยินมาก่อน
แต่ทว่า เธอรู้เพียงว่าเฉินจื่อข่ายเป็นผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมป้ายจินานกง และก็รู้ว่าเฉินอข่ายมีอิทธิพลอย่างมากอยู่ที่เมืองจินหลิง
แต่เธอไม่รู้ว่าพื้นเพที่แท้จริงของเฉินจี๋อข่าย
ดั่งนั้นเย่เฉินก็ไม่กลัวที่จะใช้เฉินจี๋อข่ายมาปิดบัง
เมื่อได้ยินชื่อของเฉินจี๋อข่าย เซียวชูหรันก็อุทานว่า: “แม่เจ้า ว่ากันว่าเฉินจี๋อขายคนนี้สุดยอดมาก ขนาดตระกูลซ่งก็ต้องให้เกียรติเขาเล็ก
น้อย เขากลายเป็นลูกค้าเก่าของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
เย่เฉินแกลังทำเป็นลดเสียงลง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พวกคนรวยในเมืองจินหลิงก็เชื่อเรื่องฮวงจุ้ยไม่ใช่เหรอ ก่อนหน้านี้ฉันค่อนข้าง
มีชื่อเสียง ดังนั้นคนรวยมากมายก็มาด้วยความนับถือชื่นชมชื่อเสียง”
จากนั้น เขาก็พูดว่า: “ภรรยาเธอรอสักครู่ ฉันให้ผู้จัดการทั่วไปเฉินคุยกับเธอสักหน่อย”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า: “ไม่ต้องๆ สามี ฉันก็แค่ถามดู ไม่ได้มีความหมายอื่น”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “สามีเองก็ไม่ได้มีความหมายอื่น ก็แค่ทำให้เธอสบายใจ”
จากนั้น เขาก็พูดกับเฉินจื่อข่ายว่า: “ผู้จัดการทั่วไปเฉิน รบกวนคุณพูดกับกรรยาของผมหน่อยครับ”
เฉินจี๋อข่ายก็รีบเข้ามาร่วมด้วย และพูดอย่างจริงจัง: “นายหญิงเ ผมคือเฉินจี๋อข่าย ครั้งนี้ลำบากอาจารย์เยไปที่ต่างจังหวัดกับผมหน่อย
ยังหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า: “ไม่ค่ะไม่เลยค่ะ หวังว่าพวกคุณจะราบรื่นทุกอย่างค่ะ”
ในเวลานี้เยเฉินพูดว่า: “ภรรยา พวกเราเตรียมตัวจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้แล้ว แค่นี้ก่อนนะ”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า: “งั้นนายออกไปข้างนอก จะต้องระวังตัวด้วย อีกอย่างอย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลา”
เย่ฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “างใจได้ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี”
เซียวชูหร้นถึงได้พูดอย่างอาลัยอาวรณ์ว่า: “งั้นนายก็ไปเถอะ ฉันก็จะทำงานต่อแล้ว กลับมาเร็วๆหน่อย”
“ครับ”
เย่เฉินก็วางสายอย่างค่อนข้างอาลัยอาวรณ์ ต่อจากนั้นก็พูดกับเฉินจี๋อข่ายในทันทีว่า: “จัดเตรียมการเฮลิคอปเตอร์ ฉันจะไปสนามบิน!”