“โอกาสฝึกฝนฝีมือของนายมาถึงแล้ว!”
แววตาของหยางเฉิน เต็มไปด้วยความอาฆาตอย่างรุนแรง “ไปตระกูลเย่!”
หม่าชาวตกใจ เหมือนเขาเดาอะไรได้ และรีบออกรถอย่างไม่รีรอ รถเคลื่อนตัวบนถนนอย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกันที่ตระกูลเย่
ใบหน้าเย่ม่านเต็มไปด้วยความกังวล ตอนแรกเธอสิ้นหวังแล้ว แต่เมื่อคิดถึงฉินซี ความกลัวของเธอจึงลดลงไปมาก
เธอเคยสืบประวัติหยางเฉิน รู้ว่าหยางเฉินรักฉินซีมากแค่ไหน ขอแค่ฉินซีเอ่ยปาก หยางเฉินต้องมาช่วยเธอแน่นอน
แต่เธอไม่เชื่อว่าหยางเฉินจะรอดจากเงื้อมมือของทรราชได้
ถึงเป็นเช่นนี้ เธอก็ยังใช้ความรักที่หยางเฉินมีต่อฉินซี ให้เขามาที่ตระกูลเย่
ไม่เพียงแค่เธอ คนของตระกูลเย่ ไม่มีใครเชื่อใจหยางเฉินสักคน
ถึงหยางเฉินจะแสดงพละกำลังอันแข็งแกร่ง ที่ตระกูลเย่ แต่พวกเขารู้สึกว่าสมาคมบูโดยิ่งใหญ่ พวกเขาไม่เชื่อว่า บนโลกนี้ จะมีคนที่สามารถสู้กับสมาคมบูโดได้
สีหน้าของเย่หวูซวงเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาคาดหวังให้หยางเฉินมาตายเร็วๆ
แค่หยางเฉินตาย ก็ไม่มีใครมีสิทธิ์มาแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านจากเขาได้อีก
เวลาผ่านไปแต่ละนาที ยังไม่เห็นหยางเฉินมาที่นี่
เดิมทีเย่ม่านโล่งอกไปมาก แต่จู่ๆ เธอก็กังวลขึ้นมา
ผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว หยางเฉินยังไม่มา ทรราชให้เวลาครึ่งชั่วโมง เหลือเวลาอีกสิบนาทีสุดท้าย
ถ้าถึงเวลาแล้ว หยางเฉินยังไม่มา ทรราชต้องฆ่าเธอแน่นอน
ช่วงเวลาที่รอหยางเฉิน เย่ม่านได้ยินเรื่องของทรราชอย่างชัดเจน
เขาคือคนที่ฆ่าคนอย่างไร้ความเมตตา พูดจาเด็ดขาดมาตลอด เขาบอกครึ่งชั่วโมง ก็ต้องครึ่งชั่วโมง แค่ช้าไปวินาทีเดียว เขาบอกว่าฆ่า ก็ต้องฆ่าแน่นอน
“หยางเฉิน นายต้องรีบมานะ!”
เย่ม่านอธิษฐานในใจอย่างบ้าคลั่ง
ไม่เพียงแค่เย่ม่าน คนในตระกูลเย่ก็อธิษฐานเช่นกัน
ทรราชบอกแล้ว ถ้าหยางเฉินไม่มาภายในครึ่งชั่วโมง คนที่ตาย จะไม่ใช่เย่ม่านเพียงคนเดียว
ไม่มีใครรู้ เมื่อถึงตอนนั้นจะเกิดอะไรขึ้น
“เหลือเวลาอีกห้านาทีสุดท้าย ถ้าเขาไม่มา คืนนี้จะเป็นวันสุดท้ายของตระกูลเย่!”
จู่ๆ ทรราชดูเวลา เขาเลียริมฝีปาก และพูดด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
คนในตระกูลเย่ตัวสั่นเทา ความหวาดกลัวในแววตา ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
“เพราะผู้หญิงอย่างเธอคนเดียว ถ้าเธอไม่พาไอ้หมอนั่นมา ตระกูลเย่คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้”
จู่ๆ คนในตระกูลเย่ มองเย่ม่านอย่างโกรธเคือง และตวาดออกมา
“ใช่ เพราะผู้หญิงต่ำช้าอย่างเธอ สามารถทำทุกอย่าง เพื่อช่วงชิงอำนาจ ตอนนี้ตระกูลเย่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ก็เพราะเธอ!”
“ขอแค่พวกเรารอด อย่าว่าแต่ตำแหน่งเจ้าบ้านเลย เราจะร่วมมือกัน เฉดหัวเธอออกจากตระกูล!”
ตอนแรกคนในตระกูลเย่กลัวมาก แต่เมื่อมีคนเริ่มพูด ทันใดนั้น ทุกคนจึงหันไปเล่นงานเย่ม่าน
ทรราชมองภาพตรงหน้าอย่างสนุก เดิมทีคนในตระกูลเย่ ก็เหมือนหนูที่โดนเขาปั่นหัวเท่านั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะกฎบางอย่าง เขาเพียงคนเดียว ก็สามารถทำลายตระกูลเย่ได้แล้ว
ทุกครั้งที่สามารถควบคุมชีวิตคนได้ ทรราชรู้สึกประสบความสำเร็จมาก และมีความสุขมากด้วย
“ทรราช นายก็เห็นแล้ว คนตระกูลเย่ไม่ต้อนรับไอ้หมอนั่น เรื่องทั้งหมด เพราะนังผู้หญิงคนนี้”
“ฉันหวังว่านายจะปล่อยตระกูลเย่ไปสักครั้ง!”
ขณะนั้น เย่จี้จงเอ่ยขึ้น
เหลือเวลาอีกไม่กี่นาที เขาจำเป็นต้องสละเย่ม่าน เพื่อปกป้องตระกูลเย่
เมื่อได้ยินเย่จี้จงพูด เย่ม่านถึงกับอึ้ง สีหน้าของเธอไม่อยากเชื่อ
ถึงเมื่อครู่ เธอจะโดนคนตระกูลเย่ต่อว่า เธอก็ไม่เจ็บใจ เศร้า และไม่ตกใจขนาดนี้
ตอนนี้ เย่จี้จงผลักภาระมาให้เธอ เพื่อปกป้องตัวเอง
“หา?”
ทรราชมองเย่จี้จงด้วยสีหน้ายียวน “ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวนายไม่ใช่เหรอ นี่นายกำลังจะใช้ชีวิตของเธอ มาปกป้องตระกูลเย่เหรอ”
เจ้าบ้านเย่พยักหน้า อย่างไม่ลังเล เขาพูดด้วยสีหน้าไร้เยื่อใย “ในเมื่อทำผิด ต้องชดใช้ ตระกูลเย่วุ่นวายขนาดนี้ เพราะลูกเขยของเธอ ถึงเธอเป็นลูกสาวฉัน ฉันก็ต้องจัดการกับญาติพี่น้องที่กระทำผิด เพื่อปกป้องความเป็นธรรมของตระกูล!”
“พ่อ……”
เย่ม่านสะอื้น “ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาของพ่อเลยใช่ไหม”
เย่จี้จงพูดอย่างเย็นชา “แกหุบปาก!”
“ถ้าไม่ใช่ลูกเขยตัวดีของแก จะเกิดเรื่องแบบนี้ไหม”
“สละชีวิตแกคนเดียว เพื่อตระกูล แกไม่ยอมเหรอ”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แกเกลียดฉันมาตลอด คงอยากแทนที่ฉันมาตั้งนานแล้วสินะ”
เย่จี้จงพูดอย่างเย็นชา
จู่ๆ เย่ม่านรู้สึกจุกไปหมด แค่หายใจยังลำบาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
“ฉันเกลียดพ่อไม่ได้เหรอ”
ทันใดนั้น เย่ม่านพูดอย่างโกรธแค้น
“ตอนนั้น พ่อทำเพื่อผลประโยชน์ของตระกูล ขัดขวางไม่ให้เราอยู่ด้วยกัน ถึงขนาดที่ปิดบังฉัน เพื่อฆ่าเขา”
“แต่ฉันกลับเหมือนคนโง่ เข้าใจว่าเขาทอดทิ้งเราสองแม่ลูก และหนีไปคนเดียว”
“ฉันเกลียดเขามาหลายปี ฉันจะเกลียดพ่อไม่ได้เหรอ”
เย่ม่านปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา เธอพูดด้วยเสียงดัง เหมือนเป็นการระบายความคับข้องใจ ตลอดหลายปี ออกมาทั้งหมด
เย่จี้จงสีหน้าปกติ ยังคงเมินเฉย เมื่อเย่ม่านพูดจบ เขาจึงพูดอย่างเย็นชา “แกเป็นลูกสาวฉัน เป็นผู้หญิงของตระกูลเย่ แต่งงานเพื่อสร้างเครือข่าย คือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ให้แกแล้ว!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะแกจะหนีไปกับไอ้เลวนั่น ถ้าไม่ใช่เพราะพวกแกแอบมีลูกลับหลังฉัน เขาจะตายได้ยังไง”
“ฉันเป็นคนสั่งฆ่า แต่ฆาตกรตัวจริง คือแก!”
“แกรู้อยู่แก่ใจ ผู้หญิงตระกูลเย่ ไม่มีอิสระในการแต่งงาน แต่แกยังอยู่กับเขา แกเป็นคนฆ่าเขา!”
คำพูดของเย่จี้จงเหมือนมีด ที่แทงเข้ามาตรงหัวใจเย่ม่าน ทำให้เธอเจ็บจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
ตอนนี้สีหน้าของ เย่จี้จงไร้อารมณ์ คำพูดของเขาไร้เยื่อใยมาก
เย่ม่านยืนโงนเงน เธอยืนไม่มั่นคง และถอยไปหลายก้าว สีหน้าของเธอซีดเผือด
“ผู้หญิงในตระกูลอย่างแก อยากเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่ แกคิดว่าจะมีโอกาสเหรอ”
เย่จี้จงโมโห และเดินเข้าไปหาเย่ม่าน
ทุกก้าวที่เขาเดินเข้าไปหาเย่ม่าน เธอจะถอยหลัง ดวงตาของเธอแดงก่ำ และเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“พ่อบอกว่าขอแค่หนึ่งสัปดาห์ ถ้าฉันฟื้นความสัมพันธ์ ระหว่างตระกูลเย่กับหยางเฉินได้ พ่อจะมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้ฉัน”
เย่ม่านพยายามสะกดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาแดงก่ำจ้องไปที่เย่จี้จง และเอ่ยถาม
“เหอะๆ!”
เย่จี้จงหัวเราะออกมา และพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าบ้านเย่ที่ยิ่งใหญ่อย่างฉัน มีลูกสาวโง่ๆ แบบแกได้ยังไง มอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้แกงั้นเหรอ แกคิดว่าเป็นไปได้เหรอ”
เย่ม่านรู้สึกสมองตื้อ จนถึงตอนนี้ เธอเพิ่งเข้าใจว่า เย่จี้จงไม่เคยคิดจะมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้เธอ
