The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 933 -934

ตอนที่ 933 การใช้ขันทีอย่างไม่มีความรับผิดชอบของฮ่องเต้
ตอนที่933 การใช้ขันทีอย่างไม่มีความรับผิดชอบของฮ่องเต้
เมื่อได้ยินเสียงของวังซวนเฟิงหยูเฮงรู้สึกชัดเจนว่าสามีของนางเริ่มสูญเสียความสามารถในการระงับความโกรธของเขาซึ่งกำลังจะระเบิดออกมา นางกล่าวกับวังซวนอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ให้คำแนะนำกับเขาว่า “อย่ากล่าวโทษวังซวน สำหรับใครบางคนที่มาจากพระราชวัง ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ไปดูอย่างรวดเร็ว เป็นไปได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเสด็จพ่อหรือเสด็จแม่”
ซวนเทียนหมิงยังไม่ได้จัดการกับความต้องการทางเพศของเขาก่อนที่ไฟของความโกรธเริ่มที่จะเผาไหม้ ตอนนี้เขามีความคิดเพียงอย่างเดียวคือต้องการพุ่งไปข้างนอกและบีบคอวังซวนและคนที่มาจากพระราชวัง ! พวกเขาสามารถขัดขวางเขาได้ทุกอย่าง แต่พวกเขาจะรบกวนเขาได้อย่างไร เมื่อเขากำลังจะกินเนื้อ เมื่อมองลงไปที่ชายาของเขา เขาก็ถามอย่างไม่เต็มใจ “องค์ชายผู้นี้กินก่อนแล้วค่อยออกไปได้หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าของนาง“คนจากพระราชวังมาส่งข่าว เจ้าปฏิบัติกับพวกเขาราวกับว่าพวกเขามาจากที่อื่นได้อย่างไร ? เจ้าสามารถไม่สนใจพวกเขาได้หรือ ? ”
อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงกล่าวอย่างไม่ยินยอมว่า“แล้วถ้าเป็นพระราชวังล่ะ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ข้าเพิกเฉย ใครบอกให้พวกเขาเลือกช่วงเวลาที่แย่เช่นนี้ ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาต้องมาแล้วหรือ ? ชายารัก สามีเป็นชายหนุ่มที่มีสุขภาพดี การทำเช่นนี้จะทำให้เกิดอาการป่วย”
เฟิงหยูเฮงทำอะไรไม่ถูกคนผู้นี้เรียนรู้ที่จะกังวลเกี่ยวกับสุขภาพเมื่อใด มันเป็นความจริงที่การตัดสิ่งต่าง ๆ ออกไปในตอนนี้ จะมีผลข้างเคียงเชิงลบบางอย่างและที่สำคัญกว่านั้น ในชีวิตก่อนหน้านี้ของนาง นางเคยได้ยินว่าผู้คนไร้สมรรถภาพหลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว แต่นี่จะไม่เป็นกรณีสำหรับสามีของนาง เขาไม่เพียงแต่ไร้สมรรถภาพ แต่เขายังแข็งแกร่ง “ไม่ต้องกังวลข้าเป็นหมอ หากเจ้าป่วย ข้าสามารถรักษาเจ้าได้ นอกจากนี้…” นางชี้ไปที่ท้องฟ้าที่สดใสด้านนอก “เจ้าหมายถึงอะไร ? พวกเขาเลือกช่วงเวลาที่ไม่ดี ? เจ้าเป็นคนที่เลือกเวลาที่ไร้สาระ ! เพิ่งผ่านเที่ยงวันไปได้ไม่นาน แต่เจ้า… ลืมได้เลย ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและรีบไปดูว่าใครมา ! ”
ไม่มีสิ่งใดที่ซวนเทียนหมิงทำได้ในขณะที่นางผลักเขาออกไปเขาได้แต่ลุกขึ้นและแต่งตัว แต่ในขณะที่เขามองชายาสาวของเขาแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ฉากของหญิงมงามที่แต่งตัวปรากฎขึ้นตรงหน้าเขา เปลวไฟเล็ก ๆ ที่ไหม้อยู่ภายในหัวใจของเขาก็เริ่มเติบโตขึ้นอีกครั้ง เขาพยายามที่จะปราบปรามมัน แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำ ในท้ายที่สุดเขาดึงนางไปด้านข้าง จูบและกอดนาง ก่อนที่จะปล่อยนางไป สิ่งนี้ยังทำให้เฟิงหยูเฮงรู้สึกร้อนวูบวาบและใส่ใจ
นางไม่สามารถช่วยได้แต่ปล่อยนึกก่นด่าหมาป่าบ้าราคะ ในที่สุดเมื่อนางสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วจัดทรงผมของนาง นางพยักหน้าให้ซวนเทียนหมิง จากนั้นนางเห็นเขาดึงประตูเปิดออกมา และทันใดนั้นคำราม “ใครมา ? พวกเขามาเพื่ออะไร ? ”
วังซวนตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อได้ยินเช่นนี้และเหงื่อก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของนาง แม้ว่านางจะเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน แต่เมื่อนางเห็นความโกรธขององค์ชายและใบหน้าที่แดงเล็กน้อย นางไม่ต้องใช้ความคิดมากนักก็พอที่จะเข้าใจว่าเจ้านายทั้งสองคนของนางกำลังทำอะไรอยู่ข้างใน เพื่อรบกวนพวกเขาในช่วงเวลานี้ โชคดีที่พระชายาอยู่ด้วย ไม่งั้นนางจะถูกองค์ชายเก้าตีจนตาย นางกล่าวกัดฟันและกล่าวว่า “ขันทีจางหยวนมาเชิญพระชายาเข้าพระราชวังเป็นการส่วนตัวเพคะ”
“จางหยวน”ซวนเทียนหมิงขมวดคิ้วและถามด้วยความสับสน “แทนที่จะดูแลตาแก่ในพระราชวัง เขามาที่ตำหนักขององค์ชายผู้นี้ทำไม ? ” เมื่อเขากล่าวเขาก็หันหลังกลับและคว้าเฟิงหยูเฮงผู้ซึ่งเดินออกไปแล้ว จากนั้นทั้งสองก็รีบไปที่เรือนหน้าบ้าน
วังซวนเช็ดเหงื่อและดูทั้งสองจากไปในขณะที่จิตใจของนางยังคงกระพือด้วยความกลัว นางได้ยินเสียงเงียบ ๆ จากที่หนึ่ง ทันทีหลังจากนี้จะได้ยินเสียงของบานซู “งานเฝ้าดูที่ประตูนั้นยากจริง ๆ ! เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าคิดถึงวันที่เด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยตัวเองจริง ๆ ”
วังซวนพยักหน้าอย่างจริงจัง“ถูกต้อง มันเป็นอิสระมากขึ้นเมื่อคุณหนูอยู่ด้วยตัวเอง อยู่กับพระองค์มีความรู้สึกกดดันมากเกินไปจริง ๆ”
”แน่นอน! ” หวงซวนถอนตัวออกจากมุมอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่านางเป็นคนร้าย “พระองค์ออกไปหรือยัง พระองค์ไม่ได้อยู่ในเรือนใช่หรือไม่ ? ”
วังซวนมองนาง“เจ้ารู้วิธีหลีกเลี่ยงอันตรายจริง ๆ ปล่อยให้ข้าถูกด่า”
ไม่มีสิ่งใดที่หวงซวนทำได้“เมื่อใดก็ตามที่ข้าเห็นพระองค์เข้าไปในห้องพร้อมกับคุณหนู ข้าก็อยากจะวิ่งหนีไป วังซวน จริง ๆ แล้วเราจะส่งข้อความให้บ่าวรับใช้ในเรือนนี้ได้ ในอนาคตตราบใดที่พระองค์และคุณหนูกลับไปที่ห้อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตามเว้นแต่ว่าฮองเฮาหรือพระชายาหยุนมาเยี่ยมเป็นการส่วนตัว หยุดพวกเขาทั้งหมด เราจะต้องไม่ส่งรายงานในเวลานั้น นี่คือสิ่งที่คุกคามต่อชีวิต ข้ายังต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไป ! ”
วังซวนเห็นด้วยอย่างมากและทั้งสองก็บรรลุข้อตกลงทันที จากนั้นพวกเขาก็เริ่มการประชุมกับบ่าวรับใช้ทั้งหมดของตำหนักนี้ บทสรุปของการประชุมครั้งนี้เป็นเพียงหวงซวนกล่าว ในอนาคตไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ต้องไม่รายงาน หากพวกเขาต้องการรายงานบางอย่าง พวกเขาอาจรอให้ประตูเปิดออกหรือพวกเขาอาจจะรอให้องค์ชายหรือพระชายาออกมา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เมื่อทั้งสองปิดประตูห้องของพวกเขาเพื่อทำ “สิ่งสำคัญ” แม้ว่าท้องฟ้าจะถล่มลงมา พวกเขาจะต้องมีสองสามคนที่จะประคองมันไว้
บ่าวรับใช้เชื่อว่าสิ่งนี้ถูกต้อง
เมื่อพูดถึงเรือนหน้าเพื่ออธิบายในคำพูดของบ่าวรับใช้ มันจะเป็น “องค์ชายคลั่ง ! ”
ถูกต้องซวนเทียนหมิงจะกลายเป็นคนบ้าคลั่งแน่นอน สะบัดมือไปรอบ ๆ ในมือข้างหนึ่ง เขากำแส้พันรอบตัวจางหยวนแล้วดึงให้แน่น หากไม่ใช่เพราะเฟิงหยูเฮงพยายามอย่างยิ่งที่จะปลอบใจเขาจากด้านข้าง จางหยวนอาจถูกตีโดยแส้ ซวนเทียนหมิงจ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกระหายเลือดและถามอย่างดุดัน “เจ้าพูดว่าอะไร ? เจ้ากล้าพูดในสิ่งที่เจ้าเพิ่งพูดกับองค์ชายนี้อีกครั้ง ! ”
หนังศีรษะของจางหยวนเริ่มรู้สึกชาแต่เขาไม่สามารถเชื่อฟังได้ เขาทำได้เพียงกล่าวซ้ำ “พระสนมหลิวในพระราชวังล้มป่วย และฝ่าบาทเชิญพระชายาหยูเข้าไปในพระราชวังเพื่อตรวจรักษาพระสนมหลิวพะยะค่ะ” หลังจากกล่าวอย่างนี้เขาหลับตาทันที รอซวนเทียนหมิงลงมือ ! เขารู้ว่าเขาไม่ควรรับงานนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่ส่งคนอื่นมาที่ตำหนักหยู ? ฮ่องเต้ชรายืนกรานว่าให้เขามา นี่เป็นสิ่งที่ต้องทำหรือไม่ ? หากสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปด้วยดี เขาก็จะสละชีวิต ! พระสนมหลิว ไม่มีข่าวใด ๆ มาจากนางมานานกว่า 20 ปี แต่จริง ๆ แล้วนางกล้าที่จะล้มป่วยในเวลาเช่นนี้ มันก็เกิดขึ้นขณะที่ฮ่องเต้กำลังแก่ลงและให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์เก่าแก่ ดังนั้นเขาจึงฟังครอบครัวของพระสนมหลิวเพื่อให้พระชายาหยูเข้าไปในพระราชวัง เขาพูดนับครั้งไม่ถ้วนว่าเขาไม่ต้องการที่จะมา แต่เขาจะขัดฮ่องเต้ได้อย่างไร ? ฮ่องเต้เก่ากล่าวว่า “หยวนน้อย เจ้าไปเถิด ! ด้วยอารมณ์ของหมิงเอ๋อ ถ้ามีคนอื่นไป พวกเขาจะไม่ได้กลับมา มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นไปได้ที่เขาจะเมตตา เมื่อคิดถึงจำนวนปีที่เจ้ารับใช้ในการดูแลเรา ไม่ว่าในกรณีใดเขาจะให้เจ้ามีชีวิตอยู่”
ในขณะนี้จางหยวนกำลังคร่ำครวญอยู่ในใจเห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าแส้พันรอบตัวเขาแน่นกว่าหลังจากพูดจบแล้ว เขารู้สึกว่าเขาหายใจลำบาก หากสิ่งต่าง ๆ เป็นเช่นนี้ มันคงเป็นเรื่องยากที่จะมีชีวิตอยู่ใช่หรือไม่ ? มันแปลกจริง ๆ ต้องกล่าวว่าองค์ชายเก้าของเขาโกรธที่ให้ชายาของเขาไปรักษาพระสนมที่ตำหนักในฮ่องเต้ แต่เขาไม่ควรโกรธนี้หรอกหรือ ? เขาทำอะไรไม่ถูก เขามองไปที่เฟิงหยูเฮงเพื่อขอความช่วยเหลือและกล่าวว่า “พระชายาได้โปรดพูดอะไรบางอย่างแทนบ่าวรับใช้ผู้นี้ด้วยพะยะค่ะ ! ฮ่องเต้รับสั่งให้ข้ามา ดังนั้นข้าไม่สามารถเลือกที่จะไม่มาได้พะยะค่ะ ! มีอะไรผิดปกติกับองค์ชายเก้า ? ทำไมพระองค์ถึงโกรธมากพะยะค่ะ ? ”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจและกล่าวกับจางหยวน“ไม่ปิดบังจากเจ้า แต่ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เจ้าที่มาในวันนี้ บางทีตำหนักหยูอาจจะเปื้อนเลือดทันที” แต่ทำไมซวนเทียนหมิงจึงโกรธมาก นางไม่สามารถบอกจางหยวนได้ การพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เวลานี้ มันน่าละอายเกินไป ดังนั้นนางจึงยื่นมือออกและจับข้อมือของซวนเทียนหมิงโดยกล่าวกับเขาว่า “ลืมมันไปเถิด จางหยวนเพียงทำตามคำสั่ง หากเจ้าโกรธ จะเป็นการดีกว่าที่เราจะเข้าไปในพระราชวังด้วยกันและถามเสด็จพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“ถูกต้องถูกต้อง ! องค์ชายเก้า หากมีความโกรธใด ๆ พระองค์ควรไประบายมันกับฮ่องเต้ ! ฮ่องเต้ไม่รับผิดชอบต่อการใช้งานขันที ! ” จางหยวนอยากจะร้องไห้ เจ้านายคนนี้เป็นคนแบบไหนที่สร้างปัญหาให้บ่าวรับใช้ของเขาโดยไม่มีเหตุผล ?
เฟิงหยูเฮงก็พูดไม่ออกนี่มันประเภทใด เจ้านายใช้ประโยชน์จากเขา แต่เขาจะไม่ทำหน้าที่ของเขา ? แต่นางทำได้เพียงปลอบใจเขาอย่างนี้ “ปล่อยจางหยวนไป ! เขาไม่อยากทำมันเช่นกัน ใช่หรือไม่ ? หากเจ้ามีเวลา มันจะเป็นการดีกว่าที่เราจะเข้าไปในวัง เราจะได้รู้สถานการณ์”
“ฮึ่ม! ” ซวนเทียนหมิงแค่นเสียงและสะบัดแส้ของเขาซึ่งปลดปล่อยจางหยวน อย่างไรก็ตามเขากล่าวเสริมว่า “ข้าจะไว้ชีวิตน้อย ๆ ของเจ้า ครั้งต่อไปที่เจ้ากับตาแก่คนนั้นยังยุ่งกับข้า เพียงแค่ดู องค์ชายผู้นี้จะทำให้เจ้ากลายเป็นเนื้อบด ! ”
จางหยวนหดคอของเขาไม่กล้าพูดอะไรสักคำเดียวเป็นกรณีที่การเข้าใกล้ฮ่องเต้ก็เหมือนกับการเข้าใกล้เสือ การเข้าใกล้องค์ชายเก้าก็เหมือนกับการเข้าใกล้ลูกเสือ ! เขาคำนับเฟิงหยูเฮงอย่างสุดซึ้ง เมื่อทั้งสองเสร็จสิ้นการจัดเก็บสิ่งต่าง ๆ พวกเขารีบเข้าไปในรถม้าราชสำนักและรีบไปที่พระราชวัง
เฟิงหยูเฮงไม่รู้จักสมาชิกตำหนักในของฮ่องเต้มากนอกจากนี้ฮ่องเต้ยังไม่ได้ไปเยือนตำหนักในในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมนางถึงไม่ได้ยินอะไรมากนักจากพระสนม นอกจากมารดาผู้ให้กำเนิดขององค์ชายและคนที่ก่อปัญหา เมื่อมาถึงพระสนมหลิว นางไม่ได้ประทับใจอะไรเลย ดังนั้นนางจึงถามจางหยวน “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? พระสนมหลิวคือใคร ? ”
จางหยวนก็นั่งอยู่ในรถม้าราชสำนักของซวนเทียนหมิงเมื่อได้ยินเฟิงหยูเฮงถาม เขามองที่ซวนเทียนหมิงก่อน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ หรืออารมณ์เชิงลบใด ๆ เขาก็สงบลงและแก้ไขข้อสงสัยของเฟิงหยูเฮง
จางหยวนกล่าวว่า“พระสนมหลิวอาศัยอยู่ในตำหนักอันจู จากตำแหน่งของความงามที่ได้รับความนิยมไปจนถึงพระสนม นางก้าวหน้าไปอย่างราบรื่นมาก แต่นางไม่มีบุตร การไปถึงตำแหน่งของนางได้ทำลายกฎไปแล้วซึ่งเพิ่งจะแสดงให้เห็นว่านางได้รับการสนับสนุนในเวลานั้น บ่าวรับใช้ผู้นี้ไม่อยู่ในช่วงเวลานั้น และทั้งหมดนี้ก็ได้ยินจากคนอื่น ต่อมาฝ่าบาทได้ไปเยี่ยม ฝ่าบาทพูดไปแล้วว่าหลังจากฝ่าบาทกลับจากการเดินทาง ฝ่าบาทจะเลื่อนตำแหน่งพระสนมหลิวให้ดำรงตำแหน่งพระสนมเอก ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่เสื้อผ้าก็ถูกตัดรอไว้แล้ว เพียงแค่รอคอยฝ่าบาท แต่ใครจะรู้ว่าฝ่าบาทจะนำพระชายาหยุนกลับมาพร้อมกับฝ่าบาท พระสนมหลิวเสียใจมาก ข้อเสนออะไรนั่นเป็นหัวข้อที่ไม่ได้กล่าวถึงอีกต่อไป ฝ่าบาทไม่แม้แต่จะมองนางและไม่ได้เฉียดกรายเข้าไปในตำหนักในอีกเลย แน่นอนว่ามีสมาชิกของตำหนักในที่ยังคงได้รับความโปรดปรานหลังจากที่พระชายาหยุนเข้ามาในพระราชวัง เช่น พระสนมเอกบุ แต่นั่นก็เป็นเพียงความโปรดปรานแบบฉาบฉวย มันคือการเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกนาง เพื่อพิจารณาข้อดีและข้อเสียที่เกิดขึ้นกับอาณาจักร อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถได้รับความโปรดปรานอย่างแท้จริงพะยะค่ะ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้านึกถึงพระสนมเอกบุและนางก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น “ความโปรดปรานที่เกิดขึ้นจากการคำนึงถึงผลประโยชน์ของครอบครัวเป็นสิ่งที่ดี”
“พระชายาพูดถูกต้องพะยะค่ะ”จางหยวนยังคงพูดต่อไป “แต่ทุกคนไม่คิดอย่างนี้ มีบางคนที่มีความสุขแบบฉาบฉวย ในขณะที่ไม่สนใจสถานการณ์จริง เมื่อพูดถึงเด็กสาวคนไหนที่เข้ามาในพระราชวัง นอกจากพระชายาหยุน ไม่คิดว่าจะมีใครสามารถช่วยเหลือครอบครัวของพวกเขาได้”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้พวกเขาได้ยินซวนเทียนหมิงพูดจาอย่างเยือกเย็น และกล่าวว่า “ตาแก่คนนั้นทำหน้าที่อย่างถูกต้อง ใครบอกให้เขามีภรรยามากมาย เขากำลังเก็บเกี่ยวสิ่งที่เขาหว่าน ! ”
ตอนที่ 934 ต้องแบกรับความเสียใจ
ตอนที่934 ต้องแบกรับความเสียใจ
ทุกครั้งที่จางหยวนพูดกับซวนเทียนหมิงเขารู้สึกได้ถึงความล้มเหลวทางจิตใจ การกล่าวว่า “ทำหน้าที่ได้อย่างถูกต้อง” และ “เก็บเกี่ยวสิ่งที่เขาหว่าน” เพื่ออธิบายฮ่องเต้ในโลกนี้ นี่เป็นสิ่งที่องค์ชายเก้าแห่งนรกกล้าทำ
“แล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นครอบครัวของพระสนมหลิวเคลื่อนไหวอย่างไร ? ” เฟิงหยูเฮงรีบเปลี่ยนหัวข้อไม่อยากให้ซวนเทียนหมิงพูด
จางหยวนรู้สึกดีขึ้นว่าเฟิงหยูเฮงเยี่ยมมากนางเป็นผู้ช่วยชีวิตอย่างแท้จริง ! ดังนั้นเขาจึงรีบกล่าวว่า “มีการเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน ท่านพ่อของพระสนมหลิวเป็นเสนาบดีกระทรวงวัฒนธรรม ขุนนางขั้นสอง เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นเสนาบดีการกระทรวงไม่พอใจอย่างมาก ในเวลานั้นท่านเคยเป็นผู้นำกลุ่มที่กล่าวหาพระชายาหยุนซึ่งโดยเฉพาะในตำหนักในของฮ่องเต้ ข้าได้ยินมาว่ามีการเริ่มต้นการจราจลจำนวนหนึ่ง ! แต่ฝ่าบาทเอนเอียงไปทางพระชายาหยุน ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรมันก็จะไม่ได้ผลที่ดีเลย เมื่อเห็นว่าพระสนมหลิวรวมถึงสมาชิกคนอื่น ๆ ในตำหนักในกำลังสูญเสียอิทธิพลในพระราชวัง เสนาบดีหลิวก็โกรธจนล้มป่วยและเสียชีวิตลงพะยะค่ะ”
“คนเหล่านั้นที่ดำรงตำแหน่งในราชสำนักโดยไม่ได้ทำงานได้รับการเลื่อนตำแหน่งในลักษณะนี้” ซวนเทียนหมิงกล่าวขึ้น และทำให้จางหยวนตัวสั่นด้วยความกลัวอีกครั้ง เขาหวังว่าพวกเขาจะไปถึงพระราชวังอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าในกรณีใด ฮ่องเต้ชราในพระราชวังจะสามารถช่วยเหลือเขาและคุยกับองค์ชายเก้าต่อไป หัวใจเล็กน้อยของเขากำลังจะแตก
แต่สิ่งที่ซวนเทียนหมิงได้กล่าวไว้นั้นไม่สมเหตุสมผลอย่างแท้จริงในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฮ่องเต้รู้สึกเสียใจต่อสตรีในตำหนักในอย่างมาก นั่นเป็นสาเหตุที่เขาทำทุกอย่างเพื่อแก้ไขข้อกังวลเกี่ยวกับอำนาจ หากสามารถจัดตำแหน่งของขุนนางได้ก็จะจัดให้ นี่จะเป็นวิธีการปลอบใจตัวเองด้วย แต่มันก็เป็นเพราะขุนนางที่ได้รับมอบหมายเหล่านี้มีแต่ความเกลียดชังในจิตใจ พวกเขาจึงได้รวมตัวกันและสนับสนุนด้านองค์ชายแปด
จางหยวนคิดเล็กน้อยและรู้สึกว่าเขาต้องกล่าวเพิ่มอีกนิดเขาจึงกล่าวเพิ่มเติม “พระสนมหลิวนั้นป่วยหนักมากและเราไม่รู้ว่านางป่วยมานานแค่ไหน ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม ฝ่าบาทรู้สึกไม่ปรารถนาจะข้องเกี่ยวกับตำหนักใน ตำหนักในได้ส่งรายงานมาจำนวนมาก แต่รายงานเหล่านี้ไม่เคยไปถึงฮ่องเต้ เมื่อวานนี้เองที่หมอหลวงได้ประกาศว่าพวกเขาไม่อาจรักษาได้และยอมให้มีการเตรียมงานศพ เมื่อถึงจุดนี้เองที่ฝ่าบาทได้รู้เรื่องนี้และรีบไปดู พระชายาก็รู้ว่าฝ่าบาททรงชราลงมาก เมื่อคนแก่ชรา มันง่ายสำหรับพวกเขาที่จะรู้สึกถึงความคิดถึง เมื่อเห็นพระสนมหลิวเป็นเช่นนั้น ฝ่าบาทรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย พี่ชายคนโตของพระสนมหลิวที่เป็นผู้ช่วยเสนาบดีได้เดินทางไปที่พระราชวังเป็นพิเศษพะยะค่ะ”
“โอ้?”เฟิงหยูเฮงตกใจ “ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวมา” จากนั้นดวงตาของนางก็สว่าง “จากนั้นทำให้สนุกขึ้นอีกนิด ! ”
ซวนเทียนหมิงก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยกล่าวว่า “ใช่แล้ว ! หนึ่งในคนของเจ้าแปดใช้ความคิดริเริ่มที่จะเชิญพระชายาขององค์ชายผู้นี้เข้าไปในพระราชวังเพื่อตรวจอาการป่วยของน้องสาวของเขา สิ่งนี้ต้องการความสนใจเพียงเล็กน้อย”
จางหยวนไม่ใช่คนโง่ย้อนกลับไปเมื่อผู้ช่วยเสนาบดีหลิวได้ขอร้องเช่นนี้ เขารู้สึกอึดอัดใจมาก เขากล่าวกับฮ่องเต้อย่างรวดเร็ว ใครจะรู้ว่าฮ่องเต้ไม่ได้ยินเขาหรือเสียใจที่พระสนมหลิวใกล้ตาย ทำให้เขาไม่อยากที่จะได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์พื้นฐาน แต่การเตือนของเขาไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของฮ่องเต้ได้ เขายังคงถูกไล่ออกจากพระราชวังเพื่อไปเชิญพวกเขาจากตำหนักหยูด้วยตัวเอง จางหยวนไม่อยากทำเช่นนี้ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่น่ากลัวของซวนเทียนหมิงและสีหน้าครุ่นคิดของเฟิงหยูเฮง เขาก็กังวลเล็กน้อย แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่รับผิดชอบต่อการใช้ขันที แต่ถ้าองค์ชายเก้าและฮ่องเต้ชราเริ่มเถียงกันในเรื่องนี้ ? ฮ่องเต้นั้นแก่แล้ว เขาจะสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้หรือไม่ ?
จางหยวนจึงกล่าวกับเฟิงหยูเฮงว่า“พระชายาอย่าตำหนิฝ่าบาทเลยพะยะค่ะ แม้ว่าเรื่องนี้ถูกนำขึ้นมาโดยผู้ช่วยเสนาบดีหลิว และฝ่าบาทก็เห็นด้วย แต่พระสนมหลิวก็ป่วยหนักมาก หมอหลวงกล่าวว่านางจะอยู่ได้จนถึงสิ้นเดือนนี้ ในท้ายที่สุดนางคือคนที่ฝ่าบาทเคยโปรดปรานมาก่อน แม้ว่าจะเป็นเมื่อ 20 ปีมาแล้ว แต่ก็เป็นไปได้ว่าฝ่าบาทรู้สึกเสียใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ พระชายาอย่ากล่าวโทษฝ่าบาทเลยพะยะค่ะ” ในขณะที่กล่าว เขาแอบมองไปในทิศทางของซวนเทียนหมิง ซึ่งหมายความว่าเฟิงหยูเฮงจะลองแนะนำเขาเล็กน้อย
เฟิงหยูเฮงไม่ได้รับในเรื่องนี้เพียงแค่ถามว่า“แล้วพระสนมหลิวมีอาการอย่างไร ? หมอหลวงว่าเป็นอะไร ? ”
จางหยวนกล่าวอย่างรวดเร็ว“คนในตำหนักอันจูกล่าวว่าพระสนมหลิวป่วยมาเกือบปีแล้ว นางไม่สามารถเดินเล่นรอบ ๆ ตำหนักของนางwfh นางจะต้องให้หมอหลวงส่งนางกลับมาบนเกี้ยว อาการอ่อนแอแบบนี้หนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งนางไม่สามารถลุกจากเตียงได้เมื่อสองเดือนที่ผ่านมา หมอหลวงก็กล่าวว่าพวกเขาตรวจไม่พบอะไร รายงานเพียงแต่ว่าร่างกายของนางแย่ลง และมีบางคนบอกว่าพระสนมหลิวล้มป่วยจากการคิดถึงฝ่าบาท ซึ่งทำให้ฝ่าบาทตำหนิตนเองมากยิ่งขึ้นพะยะค่ะ”
“มีชีวิตอยู่อีก1 เดือนเท่านั้น อาเฮงถูกเรียกตัวมาเพื่ออะไร ? ” เมื่อมาถึงประตูพระราชวัง ซวนเทียนหมิงทะเลาะกันในแนวนี้ จากนั้นก็ช่วยเฟิงหยูเฮงลงจากรถม้าด้วยตัวเอง
จางหยวนกล่าวว่า“ดูเหมือนว่ามีหมอหลวงบอกตระกูลหลิวว่าพระชายาหยูสามารถรักษาโรคนี้ได้ขอรับ”
“หมอหลวงผู้ใดเบื่อที่จะมีใช้ชีวิตอยู่ต่อไป? ” คำพูดของซวนเทียนหมิงนั้นไม่ได้สุภาพน้อยนัก ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่เคยพูดอะไรดี ๆ ออกมา
จางหยวนไม่ต้องการตอบกลับใดๆ เพิ่มเติม พวกเขาได้เข้าสู่พระราชวังของฮ่องเต้แล้ว ดังนั้นเขาจึงพาพวกเขาไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนกระทั่งพวกเขามาถึงตำหนักอันจู ต่อมาพวกเขาก็ได้ยินนางกำนัลกล่าวว่า “ในที่สุดขันทีจางก็กลับมา ฝ่าบาทเร่งให้ท่านรีบไป ! ” หลังจากกล่าวแบบนี้ นางเงยหน้าขึ้นมองเห็นซวนเทียนหมิง และเฟิงหยูเฮง ดังนั้นนางจึงคุกเข่าทักทายอย่างรวดเร็วและแสดงความเคารพ
ซวนเทียนหมิงไม่สนใจนางและมองตำหนักอันจูพร้อมขมวดคิ้วเฟิงหยูเฮงดึงแขนเสื้อของเขาแล้วกล่าวว่า “ไปนั่งคุยกับเสด็จแม่สักหน่อย ข้าที่จะเข้าไปคนเดียว ถ้าเสด็จพ่อมาที่นี่ตลอดเวลา ข้าก็กลัวว่าเขาจะไม่ได้ไปตำหนักศศิเหมันต์ ข้ากังวลว่าเสด็จแม่จะไม่มีความสุข ไปอยู่เป็นเพื่อนนาง”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกว่าชายาของเขาค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกของมนุษย์จะหาชายาที่แสนดีและเข้าใจคนอื่นได้ที่ไหน ! ดังนั้นเขาพยักหน้าและให้คำแนะนำนาง “อย่ากลัวมากเกินไป ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็เป็นเพียงคนที่มีชีวิตอยู่ได้แค่ 1 เดือน ไม่ว่าเจ้าจะรักษานางหรือไม่ก็ตาม ย้อนกลับไปเมื่อตระกูลหลิวส่งบุตรสาวของพวกเขามาที่พระราชวัง พวกเขาได้เตรียมตัวไว้แล้ว ไม่ว่านางเป็นที่โปรดปรานหรือไม่ได้รับความโปรดปราน ยิ่งกว่านั้นบุตรสาวที่แต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดออกจากบ้าน แม้ว่านางจะตาย นางก็จะไม่ได้เข้าไปฝังในสุสานของตระกูลหลิว อะไรคือจุดมุ่งหมายของความพยายามอันไร้ค่านี้ ? ” หลังจากกล่าวแบบนี้เขาก็หันหลังแล้วก็ออกไป
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าของนางอย่างไร้ประโยชน์สำหรับหมอ ไม่ว่าผู้ป่วยจะมีชีวิตเหลืออีก 1 เดือนหรือ 1 วัน นางต้องการทำรักษาอย่างดีที่สุด แต่นางสามารถเข้าใจทัศนคติของซวนเทียนหมิงได้ ท้ายที่สุดนี่คือคนในกลุ่มขององค์ชายแปด และตระกูลหลิวได้ริเริ่มที่จะให้นางมารักษาในเวลาเช่นนี้ ใครจะรู้ว่ามีอะไรรอนางอยู่ นางจะต้องเข้าไปดูก่อน
นางก้าวไปข้างหน้าและข้ามธรณีประตูของตำหนักอันจูหันหัวของนาง นางเห็นชายยืนอยู่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ เขาดูเหมือนอายุประมาณ 40 และดูเศร้าหมอง สีหน้าของเขาช่างน่าเกลียดจนราวกับว่ามีคนในครอบครัวของเขาเสียชีวิต
นางไม่ได้รู้สึกประทับใจกับขุนนางส่วนใหญ่ในราชสำนักมากนักโดยเหตุผลว่าเพื่อให้ชายคนนี้ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในตำหนักใน คนผู้นี้น่าจะเป็นพี่ชายคนโตของพระสนมของหลิวใช่หรือไม่ ? ในเวลานี้นางได้ยินคนผู้นั้นกล่าวอย่างไม่สุภาพอย่างกะทันหัน “องค์ชายเก้าและองค์หญิงจี่อันต่างก็กระตือรือร้นที่จะให้ทุกคนในตำหนักในตายใช่หรือไม่ ? เมื่อทุกคนตาย ในที่สุดพระชายาหยุนก็จะสามารถออกมาจากตำหนักศศิเหมันต์ได้ และนางจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระมากขึ้น”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังขึ้นมาเฟิงหยูเฮงก็หยุดในเส้นทางของนางทันที ในเวลาเพียงไม่นานนางก็ถูกห่อหุ้มด้วยกลิ่นอายเย็นชาที่ทำให้จางหยวนตัวสั่น
เมื่อเห็นว่าสิ่งต่างๆ ไม่ดี จางหยวนก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวกับชายที่มีกรามเหลี่ยมด้วยเสียงแหลม “ผู้ช่วยเสนาบดีหลิว ! เจ้าจะพูดเช่นนี้กับพระชายาหยูได้อย่างไร ? มันเป็นการใช้ความสัมพันธ์กับพี่น้องของเจ้าที่ฮ่องเต้อนุญาตให้เจ้าเข้ามาที่ตำหนักอันจู และเชิญพระชายาหยูมาตรวจพระสนมหลิว ทำไมผู้ช่วยเสนาบดีหลิวไม่รู้สึกขอบคุณและพูดจาต่ำช้าเช่นนี้แทน”
”ไม่เป็นไร”เฟิงหยูเฮงโบกมือของนาง “สำหรับผู้ช่วยเสนาบดีหลิวที่จะมีความคิดเช่นนั้น ดูเหมือนว่าท่านไม่ได้ทำเพราะเห็นแก่น้องสาวอย่างแท้จริง ทุกคนบอกว่าจะแสดงความสุภาพต่อหมอเว้นแต่ฮ่องเต้ และเป็นแรงบันดาลใจให้กับหมอ เมื่อกล่าวถึงคนอื่น ข้าไม่เคยได้ยินใครพูดเรื่องไร้สาระกับหมอก่อนที่ผู้ป่วยจะได้รับการตรวจรักษา ดูเหมือนว่าในความคิดของผู้ช่วยเสนาบดีหลิว ไม่มีความแตกต่างระหว่างท่านกับเสด็จพ่อมากนัก”
“เจ้าพูดจาสามหาวเหลือเกิน! ” ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวรู้ดีว่าองค์หญิงจี่อันนั้นมีลิ้นที่คมกริบ และเขาได้เตรียมตัวแล้ว แต่เดิมเขาไม่ต้องการเป็นวีรบุรุษเมื่อพูดถึงการเล่นโวหาร แต่มันเกิดขึ้นจนเขาได้ยินสิ่งที่ซวนเทียนหมิงเพิ่งกล่าว ในช่วงเวลาแห่งความโกรธ เขากล่าวสองสามคำ ใครจะรู้ว่ามันจะเห็นอีกฝ่ายตอบด้วยการเยาะเย้ย “การพูดจาไร้สาระเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ข้าได้ยินมาว่าตระกูลเฟิงเลี้ยงบุตรไม่ดี ปรากฎว่ามันเป็นความจริง”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวพูดถูก ตระกูลเฟิงสอนบุตรไม่ดี แต่ไม่มีประเด็นที่จะบอกข้า แล้วข้าจะส่งเจ้าไปหาท่านพ่อของข้าดีหรือไม่ ? ” หลังจากกล่าวอย่างนี้สีหน้าของนางก็เข้มงวดขึ้น ขณะที่นางพูดกับวังซวนที่อยู่ข้างหลังนาง “อย่าลืมให้บ่าวใช้ไปซื้อกระดาษเงินกระดาษทองหลังจากเรากลับไป ให้ส่งไปยังคฤหาสน์ของผู้ช่วยเสนาบดีหลิว เพื่ออำนวยความสะดวกให้ใต้เท้าหลิวสื่อสารกับท่านพ่อของข้า ซื้อเพิ่มอีกนิด สำหรับข้าแล้ว ดูเหมือนว่าใต้เท้าหลิวจะต้องคุยกับพ่อของข้าสักหน่อย ! ” หลังจากที่นางกล่าวสิ่งนี้ริมฝีปากของนางขดตัว และนางไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ เพิ่มเติมกับผู้ช่วยเสนาบดีหลิว ขณะที่นางเดินตรงเข้าไปในห้องโถงหลักของตำหนักอันจู
ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวยิ้มแต่ในท้ายที่สุดนี่คือพระราชวังของฮ่องเต้ ฮ่องเต้ก็อยู่ข้างใน มันไม่ดีเลยสำหรับเขาที่จะพูดอะไร เมื่อเฟิงหยูเฮงมาแล้ว มันจึงง่ายต่อการจัดการกับสิ่งต่าง ๆ นางจะต้องตรวจอาการป่วยนี้ แม้ว่านางไม่ต้องการ นางก็ต้องทำ ไม่ว่านางจะรักษาอีกฝ่ายได้หรือไม่ มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับนาง
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวเปิดเผยสีหน้าที่ชั่วร้าย เมื่อมองไปในทิศทางของห้องโถงใหญ่ เขาก็แค่นเสียงเย็นชา ! ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องคืออะไร ? เมื่อก่อนบิดาของพวกเขายอมสละชีวิตเพื่อบุตรสาวของเขาซึ่งเป็นที่โปรดปราน ถึงเวลาแล้วที่นางจะต้องชดใช้ ตระกูลหลิวถูกกดขี่มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นจึงถึงเวลาแล้วที่น้องสาวคนนี้จะช่วยเหลือครอบครัว ใครสนใจหมอเทวดา เขาไม่เชื่อ คนที่ป่วยจะรอดชีวิตได้ ? แต่เมื่อพวกเขาไม่สามารถช่วยได้ เรื่องนี้จะต้องมีการหารืออย่างรอบคอบ
เมื่อเขาคิดถึงมันเขาก็ตามนางไปเช่นกัน เฟิงหยูเฮงได้แสดงความเคารพต่อฮ่องเต้แล้ว แม้ว่าฮ่องเต้อาจจะรู้สึกเสียใจเล็กน้อยสำหรับพระสนมหลิวคนนี้มาหลายปีแล้ว ความรู้สึกที่เอ้อระเหยได้หายไปนานนับตั้งแต่หายตัวไป สำหรับเขาที่จะนั่งข้างผู้หญิงที่กำลังจะตายเพื่อปลอบนาง เขารู้สึกขอโทษ แม้กระนั้นเขาไม่ปรากฏอารมณ์แม้แต่น้อย
ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวไม่ได้พูดหลังจากเข้ามาเขาคำนับฮ่องเต้แล้วก็ยืนอยู่ข้าง ๆ ในห้องไม่มีหมอหลวงแม้แต่คนเดียว “ความล้มเหลวจากกลุ่มหมอหลวงไม่สามารถคิดอะไรออกไปได้ ดังนั้นข้าเลือกที่จะไม่ให้พวกเขามา อาเฮง เจ้าลองตรวจดู อาการป่วยนี้คืออะไรกันแน่ ? สามารถรักษาได้หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและก้าวไปข้างเตียงของพระสนมหลิวเมื่อหญิงงามที่ได้รับความโปรดปรานเข้ามาในพระราชวัง พวกนางมีอายุไม่เกิน 17 ปี เมื่อคำนวณอายุของพระสนมหลิวตอนนี้นางจะมีอายุประมาณ 40 ปีโชคไม่ดีที่อาการป่วยนั้นรบกวนนาง เมื่อรวมกับการขาดความรักที่จะปลอบโยนนางในช่วงเวลาที่ยาวนาน คน ๆ นี้ดูเหมือนยายแก่วัย 60 ปีแล้ว ไหนเลยจะมีร่องรอยของความงามของพระสนม ?
นางถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและเอื้อมมือไปจับข้อมือในเวลาเดียวกันนางกล่าวเบา ๆ ว่า “แม้ว่าอาเฮงจะไม่มีความสามารถ แต่ข้าก็สามารถรู้ได้ว่าพระสนมหลิวป่วยด้วยโรคอะไร ! เมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวได้กล่าวว่าองค์ชายเก้าและข้าใช้ชีวิตอย่างเห็นแก่ตัว และบอกว่าจิตใจของอาเฮงถูกรบกวน” หลังจากกล่าวอย่างนี้นางปล่อยมือ และกล่าวกับฮ่องเต้อย่างไร้ประโยชน์ “เสด็จพ่อ ลูกสะใภ้รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากจากสิ่งที่ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวกล่าว ข้ารู้สึกสับสนและกลัวว่าสิ่งนี้จะยากต่อการวินิจฉัยเพคะ ! ”
หลังจากกล่าวอย่างนี้นางก็เหลียวมองไปที่ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวขณะที่เย้ยหยันภายใน เจ้าคิดว่าเรื่องนี้จะจบหรือ? ฮึ่ม! เจ้าจะได้รับประสบการณ์ที่ไม่น่าพอใจ