ธราเทพมองณัฐณิชาที่กำลังจ้องมองตัวเองอยู่ บนใบหน้าไม่มีท่าทีใดๆทั้งนั้น เพียงแต่จู่ๆก็จับมือเธอไว้ราวกับจะให้พลังและพูดว่า “อภัสราภรณ์ณัฐณิชาเป็นภรรยาของผม ไม่ใช่คนรับใช้ เลิกใช้นิสัยคุณหนูใหญ่ของคุณซะ”
เป็นภรรยาของเขา…
ณัฐณิชาเงยหน้าขึ้นทันที เธอมองไปที่ธราเทพที่ท่าทางเคร่งขรึม ในใจมีไออุ่นแวบผ่านเข้ามา
ราวกับว่าความรู้สึกเมื่อครู่ที่ตัวเองถูกมองข้ามถูกดูหมิ่น ตอนนี้ได้หายไปหมดสิ้นแล้ว
เธอไม่ใช่ตัวคนเดียว
ดวงตาของณัฐณิชาค่อยๆชุ่มฉ่ำ เธอรีบหลบสายตาลงทันที มุมปากของเธอก็ยกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ราวกับน้ำแข็งละลายในฤดูใบไม้ผลิที่นำพาความอบอุ่นมาให้ เธอยืดตัวตรง ราวกับว่ามีความมั่นใจขึ้น
“ณัฐณิชา ไม่มีใครกล้ารังแกคุณ” ทันใดนั้นธราเทพก็กดเสียงต่ำลง พูดข้างๆหูเธอว่า “นอกจากผม”
“…”
แม้ว่าคำพูดพวกนี้จะดูอึดอัดเล็กน้อย แต่ณัฐณิชาก็ยังคงรู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ
ก้มหน้าลงก็สามารถเห็นว่าธราเทพจูงมือของตัวเองอยู่ ฝ่ามือของเขากว้างและอบอุ่น มีพลัง ทันใดนั้นณัฐณิชาก็หัวเราะขึ้นมา หรี่ตาลง ขนตายาวโค้งงอทำให้เกิดเงาเล็กๆบนเปลือกตา ยกมือทั้งสิบนิ้วของคนสองคนที่จับไว้แน่นอย่างเจ้าเล่ห์ “แม้แต่คุณก็ไม่สามารถรังแกฉันได้ มิฉะนั้นกลับไปก็ต้องคุกเข่าบนกระดานซักผ้า!”
เธอยิ้มอย่างมีความสุข ใบหน้าที่สวยงดงามของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ
เธอเห็นนัยต์ดวงตาของธราเทพแวบขึ้นมาชั่วขณะด้วยความประหลาดใจ แต่ณัฐณิชาก็ไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย พวกเขาทั้งสองคนมีสัญญาณที่จะแสดงออกถึงความรัก เป็นเรื่องปกติมากเลยไม่ใช่เหรอ?
โดยเฉพาะ… กล้ามากระตุกหางเสือเธอ คงคิดว่าเธอเป็นกระต่ายขาวน้อยที่รังแกได้สินะ?
ณัฐณิชากอดธราเทพไว้ในอ้อมกอด และกระพริบตาปริบๆ “ที่รัก เมื่อก่อนความสัมพันธ์ของคุณกับภัสดีมากเหรอ? เธอก็คือน้องสาวที่คุณพูดถึงคนนั้นใช่ไหม?”
ณัฐณิชาจงใจใช้คำว่า “น้องสาว” สองคำนี้จิกกัดอย่างชัดเจน
ผู้หญิงน่ะ เข้าใจดีที่สุดว่าต้องทำยังไงให้ผู้หญิงคนอื่นโกรธ!
อภัสราภรณ์ชอบธราเทพไม่ใช่เหรอ? ถ้างั้นเธอก็จะ ‘หลอกใช้’ ธราเทพ ฆ่าความฮึกเหิมของเธอ!
“พี่ธราเทพ…”
แน่นอนว่า น้ำเสียงของอภัสราภรณ์เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความน้อยใจ ณัฐณิชายิ่งดีใจ ปล่อยมือที่ธนาเทพจับมือเธอไว้ออก พร้อมกับดึงแขนของเขาไปด้วย พิงร่างกายทั้งหมดไปที่ตัวของธราเทพ ยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง
ธราเทพรู้สึกไม่เหมาะสมเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ผลักเธอออก
ณัฐณิชาขยิบตาและมองไปที่อภัสราภรณ์ “น้องภัส ในเมื่อคุณเป็นน้องสาวที่ดีของสามีฉัน งั้นคุณวางใจได้ จากนี้ฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนน้องสาวของฉันอย่างแน่นอน!”
น้องสาวอีกแล้ว! ?
เมื่อเห็นณัฐณิชาพิงอยู่ที่ไหล่ของธราเทพอย่างขวยเขิน อภัสราภรณ์ก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวทันที โพล่งออกมาแทบจะควบคุมไม่ได้ “ผู้หญิงอย่างคุณ มีสิทธิ์อะไรแต่งงานกับพี่ธราเทพ?”
“หือ?” ณัฐณิชามองไปทางธราเทพอย่างสับสน แสร้งทำเป็นร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ ถึงจะขมวดคิ้วขึ้น เขย่าแขนของธราเทพเหมือนกับว่ากำลังน้อยใจ และอ้อนวอนว่า “ที่รัก คุณว่าฉันสวยไม่เหมือนน้องภัสพื้นเพครอบครัวก็ไม่ดีเท่าเธอ พอเธอกลับประเทศมาก็เอาของดีมากมายขนาดนี้มาให้คุณ ฉัน… ฉันต่ำต้อยขนาดนี้ ทำไมคุณถึงชอบฉันล่ะ…”
“อะแฮ่ม!”
ธราเทพถูกณัฐณิชาหยิกไปหนึ่งที และคิ้วที่โค้งเรียวเหมือนดาบก็ยกขึ้นทันที
ระหว่างที่เขาหายใจเข้าออกหลายครั้ง ในที่สุดก็สงบลง หลับตา และเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้งดวงตาของเขาดูอ่อนโยนขึ้น “เรื่องความรู้สึกพวกนี้ ล้วนขึ้นอยู่กับพรหมลิขิต”
“พูดอย่างนี้ ถึงฉันจะแย่แค่ไหน คุณก็ยังคงรักฉันคนเดียว?”
