MVDB : ตอนที่176 พระเจ้าโกลเด้นบอย!
คอลลีนจ้องมองลีและพูดด้วยน้ําเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ “บอกฉัน ทําอะไรลงไป? แล้วชาวนาเม็กคือ?”
“ประชากร ที่อาศัยอยู่บนดาวนาเม็ก นี่แหละชาวนาเม็ก” ลียักไหล่และอธิบายต่อ “ผมทําให้คุณมีสมรรถนภาพแบบชาวนาเม็กแต่รูปทรงไม่เปลี่ยนไปซึ่งต่างกับผมผม ได้รวมร่างกับสายเลือดของชาวไซย่า!”
“ ” คอลลีนยักคิ้วค้างและมองบน “เอเลี่ยน?”
“ถูกต้อง จะว่าแบบนั้นก็ได้ เป็นเอเลี่ยนจากโลกอื่น”และลีก็พูดต่อ“ถ้าอยากจะให้อธิบายทั้งหมดก็ได้นะ แต่มันจะกินเวลานานมากสนใจไหม?”
คอลลีนยักคิ้ว “ทําไมหล่ะ?”
ลียักไหล่และตอบ “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้ลองสัมผัสพลังกิของตัวเองดูเลยนะ ว่าตอนนี้พลังกิที่คุณมีสามารถทําให้คุณบินได้แล้ว”
“ ” คอลลีนเริ่มยิ้มมุมปาก “ฉันสามารถบินได้แล้วงั้นหรอ?”
ลีพยักหน้า
“ไม่บอกให้ไวกว่านี้เล้า!” คอลลีนดีใจมาก หลังจากนั้นเธอก็รีบไปใส่เสื้อเพื่อทดสอบบินทันที
เมื่อเห็นแบบนี้ลีก็รีบคว้าเสื้อตามออกไป “เดี๋ยวก่อนไปด้วย!การบินมันไม่ใช่แค่การลอยนะ!”
“คุณก็เรียนรู้เองไม่ใช่หรือไง?”
“หึหึ นั่นก็ใช่”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
“ยากเหลือเกิน!” คอลลีนเหนื่อย เหงื่อไหล เธอสามารถบินสูงได้ถึง1กิโลเมตรแล้วเหนือแม่น้ําฮัดสันโดยมีสีบินเป็นครูฝึกอยู่ข้างๆ
“อย่าท้อใจไป เริ่มต้นใหม่ก็จะลําบากแบบนี้แหล่ะ!”
คอลลีนบินเข้าไปหาลีและเกาะไหล่เอาไว้ “แต่ฉันก็เริ่มต้นได้ดีกว่าใช่ไหมหล่ะ!”
คอลลิ่นจําได้ว่าลีใช้เวลาฝึกบินกว่าจะคล่องอยู่นาน
“มันไม่เหมือนกัน!ในตอนนี้ผมมีพลังกิน้อยและไม่มีใครคอยช่วยพยุงไง!”
“ชิ! ขอเอาชนะบ้างไม่ได้งั้นหรอ?”
“เอ่อ.. ขอโทษ มันเหมือนกันก็ได้”
“จะไปไหนก็ไปเลย ฉันจะได้ฝึกคนเดียวพัฒนาคนเดียวจะได้รู้กันไปเลยว่าใครเก่งกว่ากัน!”
“ไม่… ผมจะอยู่กับคุณ”
“นายมีนัดกับหน่วยชิลด์ไม่ใช่หรอ? ลืมไปแล้วหรอ?”
“เอ่อ…ก็ใช่ แต่ผมเชื่อว่าคุณบินลงไม่ได้แน่นอน ถ้ายังไงก็พยายามหาที่ลงแบบนุ่มๆไม่เจ็บตัวนะเช่นดอกไม้หรือทุ่งหญ้าอะไรทํานองนี้”
“แบร่!”
“ไม่เอาไม่เล่นสิ! ฟังดีๆเวลาลง..”
คอลลีนพูดแทรกเพื่อไล่ลี “เร็วสิไปได้แล้ว!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลีก็บินมาอย่างรวดเร็วจนถึงตึกของหน่วยชิลด์แม้ว่าจะสามารถใช้เคลื่อนย้ายพริบตามาได้แต่เขาก็เลือกที่จะบินกินลมมาดีกว่า
ลียืนรออยู่ที่หน้าตึกชิลด์สักพักคอลสันเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ก็เดินออกมารับ “มาเร็วเรามี ห้องปฏิบัติการใหม่!”
หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าตึงและลงไปชั้นใต้ดินอีกกว่า 10เมตรเมื่อมาถึงก็พบกับชายตาเดียวผิวดํายืนอยู่แถวประตูห้องปฏิบัตรการ
“ชายตาเดียว ไม่เจอกันนานเลยนะ!” ลีทันที พยายามทักทายให้ขําที่สุด “ต้องลงมาเองเลยงั้นหรอ? กลัวว่าผมจะระเบิดตึกคุณทิ้งหรือยังไง?”
“” นิคฟิวรี่จ้องมองดีแบบหมดคําพูด
“ผมมาที่นี่ก็เพื่อมาดูให้เห็นกับตาถึงอาวุธชนิดใหม่หน่ะ!”
เมื่อได้ยินนิคพูดแบบนี้ ลีก็ชักเริ่มรู้สึกแหม่งๆ “ลูกบอลพลังวิ่งั้นหรอ?”
“ก็จากที่เห็นมา มันเป็นพลังที่ออกจะบ้าคลั่งทําให้พวกเราต้องควบคุมพลังนี้เอาไว้ เพราะเกรงว่าคุณจะเสียสติได้ในอนาคต!”
“ชายตาเดียว ฟังนะ ผมไม่ใช่ลูกน้องของคุณที่จะสั่งให้ทําอะไรก็ได้แล้วผมก็ไม่จําเป็นต้องอธิบายอะไรกับคุณ!”
นิคพยายามพูดโน้มน้าวลี “ลี ฟังดีๆนะ ในตอนนี้ก็จริงที่คุณแข็งแกร่งและคอยเป็นที่พึ่งให้พวกเราได้ แต่ถ้าหากวันนึงคุณสติแตกกลายเป็นศัตรูกับมนุษย์โลกหล่ะ ใครจะหยุดคุณได้?”
“แล้วคุณเป็นพวกไหน? มนุษย์โลกนั้นหรอ?”
“ใช่มนุษย์โลก!”
“อย่ามา!”
นิค ฟิวรี่ส่ายหัว “คุณมากกว่าที่ไม่ใช่มนุษย์โลก!โกลเด้นบอยมันเหมือนมนุษย์โลกตรงไหน?
“ ” เมื่อได้ยินแบบนี้ลีก็จุกไปพักนึง “พระเจ้า !ผมเป็นพระเจ้าของโลกไง!”
