“คุณเป็นใคร อย่าบอกนะว่าคุณเป็น รปภ. ของตระกูลลั่วนี้”
องค์ชายใหญ่มิยาโมโตะถามด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ ส่วนถังเฉาเพียงแค่ส่ายหัวอย่างสงบ
“ผมไม่ใช่รปภ. ผมเป็นเพื่อนของนายพลของพวกคุณ”
จ้างไท่มองไปที่ถังเฉาด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
“คุณเป็นอะไร ใครเป็นเพื่อนกับคุณ คุณรีบไปซะ รู้มั้ยว่าพวกเขาเป็นใคร?”
จ้างไท่ไม่รู้ว่าถังเฉาต้องการทำอะไร เขาแค่คิดว่าเมื่อกี้ถังเฉาไดเช่วยชีวิตเขา และเขาต้องให้ถังเฉาออกไปก่อน ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกองค์ชายทั้งสองฆ่า และเขาทนเห็นไม่ได้
“คุณกำลังล้อเล่นอะไรกัน ไอ้สองตัวนี้มาถึงราชวงศ์ต้าเซี่ยของเรา พวกเขาอาละวาดและหยิ่งผยองกันมาก คนในราชวงศ์ต้าเซี่ยของเราไม่ใช่คนโง่ ปล่อยให้ชาวต่างชาติสองคนฉี่และอึที่นี่”
ตอนแรกยังดีอยู่ แต่เมื่อถังเฉาพูดคำน่าเกลียดสองคำ ความโกรธขององค์ชายทั้งสองก็พุ่งไปที่หัวของพวกเขาทันที ราวกับภูเขาไฟระเบิด
“คุณกำลังพูดอะไร ผมว่าคุณไม่กลัวความตายจริงๆ เราสองคนเป็นองค์ชายแห่งญี่ปุ่น คนในราชวงศ์ต้าเซี่ยของพวกคุณ ต้องหลีกทางเมื่อเห็นเรา ทำไมคุณถึงได้กล้าหยิ่งผยองยิ่งนัก”
เดิมทีคิดว่าถังเฉาจะทำตัวดีเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินคำเหล่านี้ แต่คิดไม่ถึงว่า ถังเฉาจะเดินตรงไปตรงหน้าองค์ชายมูโตะและชี้หน้าขององค์ชายมูโตะและพูด
“ผมบอกคุณนะ คนญี่ปุ่น ตอนนี้คุณอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย ฆ่าคุณ มันเป็นเพียงเรื่องของคำพูดของผม คุณอย่าหยิ่งเกินไปจะดีกว่า มิฉะนั้น ผมจะให้ทำให้คุณตอนเข้ามาเดินเข้ามา ตอนออกไปต้องนอนออกไป”
หลังจากเปิดเผยว่าเขาคือองค์ชายแล้ว ยังถูกคุกคามเช่นนี้ ในที่สุดองค์ชายรองมูโตะก็ตระหนักถึงวิกฤตการณ์ โดยรู้ว่าคนตรงหน้าเขานั้นไม่ธรรมดาจริงๆ และเขาก็ไม่กล้าหยิ่งผยองอีก
“โอเค ถือว่าคุณโหด แต่เรามาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำธุระ ผมหวังว่าคุณจะไม่รบกวนเราในการทำธุระนี้”
องค์ชายรองมูโตะพูดกับถังเฉา และถังเฉาก็แค่ส่ายหัว
“ไม่ได้ ทุกคนในนี้หลับกันหมดแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณเข้าไปได้ยังไง ผมจะไม่ตกงานหรอกเหรอถ้าผมปล่อยให้คุณเข้าไป?”
ถังเฉากล่าวด้วยท่าทางขี้เล่นอย่างจงใจ และในเวลานี้ องค์ชายรองมูโตะก็ทนไม่ได้
“ผมว่าคุณนี่มันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม ในเมื่อคุณต้องการเป็นแบบนี้ ผมจะจัดการคุณเอง และทำให้คุณรู้ว่าคนเราอย่าหยิ่งผยองเกินไป”
แม้ว่าองค์ชายรองมูโตะจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องผู้หญิงตลอดทั้งวัน แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ใช่ย่อย หลังจากการยั่วยุแบบนี้ เขาก็โกรธในที่สุด
เมื่อมูโตะรีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว ถังเฉาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่ยืนอยู่อย่างสงบต่อหน้ามูโตะ และองค์ชายรองมูโตะก็หยุดหมัดของตนเอง
“กลัวแล้วใช่ไหม ผมขอบอกคุณนะ ผมจะไม่ฆ่าคุณ เพียงเพราะผมมาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำธุระ และผมไม่อยากสร้างปัญหา ถ้าผมชกตอนนี้ คุณกลายเป็นขี้ดินไปแล้ว รู้ไหม ไอ้หนู?”
องค์ชายรองมูโตะคิดว่าเมื่อกี้ถังเฉายังดึงสติกลับมาไม่ได้ และตกตะลึงในความแข็งแกร่งของเขา จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงคุกคาม แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ถังเฉาได้ยิน เขาก็หัวเราะออกมา
“ไม่มั้ง ความเร็วที่ช้าขนาดนี้ คุณยังมาข่มขู่ผมอีก ประเทศญี่ปุ่นของพวกคุณไม่มีคนแล้วเหรอ หรือพวกคุณกากแบบนี้กันหมด? หากเป็นเช่นนี้ ผมสามารถไปประเทศญี่ปุ่นของพวกคุณเพื่อไปเป็นราชาได้แล้ว! ”
องค์ชายมิยาโมโตะซึ่งไม่ได้พูดอยู่ข้างๆ ก็ทนไม่ได้อีก ตรัสกับองค์ชายรองมูโตะโดยตรงว่า “คุณจะเสียเวลากับเขาที่นี่ทำไม คุณเข้าไปข้างในก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ? หรือสองคนนี้สามารถขวางคุณไว้งั้นหรือ?”
เห็นได้ชัดว่าองค์ชายรองมูโตะเชื่อฟังองค์ชายมิยาโมโตะ เพราะหลังจากที่องค์ชายมิยาโมโตะพูดเสร็จ มูโตะก็หยุดทำสิ่งที่ไม่จำเป็นและเดินไปที่ประตู
“ถ้าคุณกล้าเปิดประตู ผมก็กล้าที่จะหักแขนของคุณ ถ้าคุณไม่เชื่อผม คุณก็ลองดู”
ถังเฉาพูดอย่างเย็นชา หลังจากได้ยินประโยคนี้ องค์ชายมูโตะก็รู้สึกเย็นวาบ หันกลับไปมอง พบว่ารัศมีการฆ่านี้มาจากถังเฉา เห็นได้ชัดว่าถังเฉาไม่ได้ล้อเล่นกับเขา
แต่ว่าออร่าการสังหารไม่เท่ากับว่าเป็นความสามารถ เมื่อองค์ชายรองมูโตะรู้สึกถึงออร่าการสังหาร เขาก็อดยิ้มไม่ได้ แล้วพูดว่า “แล้วไง หรือคุณจะหักแขนของผมจริงๆ ผมไม่เชื่อหรก”
ขณะพูด องค์ชายรองมูโตะก็ผลักประตูออกโดยตรง และในทันใดนั้น เงาของกระบี่ก็แวบผ่านดวงตาของเขา ร่างหนึ่งแวบวาบต่อหน้าต่อตาเขา ไม่รู้ว่าเขามาจากไหน ข้อมือขององค์ชายรองมูโตะก็บิดเบี้ยว หนึ่งร้อยแปดสิบองศาในชั่วพริบตา
“อ๊าก!”
องค์ชายรองมูโตะยังไม่ทันตอบสนอง มองดูแขนที่บิดเบี้ยวของเขา และกรีดร้องเสียงดัง
“อะไร?”
เนื่องจากความเร็วของถังเฉาเร็วเกินไป และรูปแบบการต่อสู้ก็ลึกลับเกินไป แม้แต่องค์ชายมิยาโมโตะที่เฝ้าดูอยู่ข้างๆก็ไม่ทัน โดยคิดว่ามีบางอย่างติดตั้งอยู่ที่ประตู
“ไอ้คนต่ำทราม ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ไง”
องค์ชายมิยาโมโตะเห็นน้องชายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็วิ่งไปหาเขาและพาเขากลับมา แม้ว่าเขาจะไม่สนใจชีวิตขององค์ชายรองมูโตะ แต่การดำรงอยู่ขององค์ชายรองมูโตะยังคงมีความหมายอยู่บ้าง
“ผมจะฆ่าคุณและล้างแค้นให้น้องชายของผม”
ในฐานะองค์ชาย การหักมือไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย และถึงแม้องค์ชายมิยาโมโตะแกล้งทำเป็นโกรธ แต่ในใจก็ยังมีความสุขบ้าง เพราะเขาขาดคู่ต่อสู้ที่มาแย่งชิงอำนาจกับเขา
“ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย คุณรีบถอดรหัสประตูออกซะ มิฉะนั้น ผมจะไม่ไปที่ประตู แต่ผมจะไปที่คุณ”
หลังจากถังเฉาและน้องน้อยโจวได้ยินคำเหล่านี้ พวกเขามองหน้ากันและหัวเราะ
“มีคนคิดว่าผมได้สร้างรหัสไว้ด้วย?หรือความแข็งแกร่งของผมจะแข็งแกร่งจนพวกเขาไม่กล้าเชื่อมันเหรอ?”
ถังเฉาดูมั่นใจ พูดคุยกับองค์ชายมิยาโมโตะและดูถูกเขามากขึ้น
“คุณใช้เครื่องมือแล้วยังจะมาอวดีอีกหรือ?ยอมรับมาเถอะ ถ้าคุณสารภาพ ผมสามารถพิจารณาไว้ชีวิตคุณ หลังจากเรื่องจบลง”
เห็นได้ชัดว่าองค์ชายมิยาโมโตะมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก โดยคิดว่าเขาจะสามารถฆ่าถังเฉาตรงหน้าเขาได้อย่างแน่นอน แต่เขาคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะคิดอย่างนั้นเช่นกัน
“ผมจะไม่ยอมรับ คุณจะทำอะไรกับผมได้ เก่งนักก็มาฆ่าผมสิ ถ้าคุณฆ่าผมไม่ได้ ก็หุบปากหมาของคุณซะ”
ในฐานะองค์ชาย ถูกคนแปลกหน้าด่าเช่นนี้ ในที่สุดมิยาโมโตะก็ทนไม่ไหว แต่เมื่อองค์ชายมิยาโมโตะกำลังจะก้าวออกไป จู่ๆประตูก็ส่งเสียงดังเอี๊ยด
“เสด็จพี่ คุณรีบหยุดเถอะ เพื่ออะไร? ฉันแค่กำลังหลับอยู่”
เจ้าหญิงอายาเสะเดินออกไปและตรัสกับองค์ชายมิยาโมโตะ และองค์ชายมิยาโมโตะหยุดการเคลื่อนไหวในมือของเขา มองไปที่อายาเสะด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ
