ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2638

บทที่ 2638
เฮ่อจือชิวแต่งกายด้วยชุดกระโปรงสั่งตัดของชาแนล ถุงน่องซับในและรองเท้าหนังสีขาว คนทั้งคนให้ความรู้สึกสูงส่งสุภาพ
ที่จริงกระโปรงชุดนี้ของเธอ เจ้าหญิงสามัญชนผู้เป็นที่นิยมของยุโรปเคยใส่ต่อหน้าที่สาธารณะในช่วงก่อน ทั้งเสริมสร้างบุคลิกภาพและ
ดูมีรสนิยมที่ดี
ทว่า ใครจะรู้ ภายใต้การแต่งกายนสุภาพและสูงส่งของเฮ่อจือชิวจะเป็นชุดชั้นในที่เธอรู้สึกเขินอายสุดๆ
เย่เฉินจะไปรู้สถานการณ์เช่นนี้ได้ยังไงกัน เขาเห็นเธอแต่งตัวดูดีสุดๆแล้วอดพูดขึ้นมาอย่างได้ใจไม่ได้ “โอ๊ย ดูท่าฉันนี่รสนิยมไม่เลวเลย
นะ ชุดนี้เหมาะกับเธอมาก ดูแล้วไซส์พอดีด้วย!”
เฮ่อจือชิวหน้าแดงไปถึงคอในบัดดล
เธอคิดในใจ “ด้านนอกเหมาะจริงๆนั่นแหละ แต่ด้นในไม่เหมาะเลยสักนิด ไม่รู้จริงๆว่าคุณตั้งใจหรือไม่ตั้งใจกันแน่ ถ้าไม่ตั้งใจว่าไปอย่าง
แต่ถ้าตั้งใจ คุณนี่ช่างมีรสนิยมที่เลวร้ายจริงๆ!”
“อีกอย่าง ชุดท่อนบนเล็กไปอย่างชัดเจน ฉันโดนรัดจนแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว”
ทว่า คำพูดแบบนี้เธอไม่มีทางพูดออกมาเด็ดขาด
ดังนั้น เธอจึงได้แต่พยักหน้าอย่างกระอักกระอ่วนพร้อมบอก “ต้องให้คุณเย่ลำบากซะแล้ว ทั้งเสื้อและรองเท้าพอดีตัวเลยค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า นึกสงสัยในใจเหมือนกัน เสื้อผ้าและรองเท้าพอดีตัว แล้วชุดชั้นในล่ะพอดีตัวมั้ย
แต่คำถามแบบนี้จะถามก็ไม่ได้ จึงได้แต่เปลี่ยนประเด็นและพูดกับเธอ “นี่ก็สายแล้ว เราไปกันเถอะ”
“ค่ะ!” เฮ่อจือชิวพยักหน้าเบาๆ
เย่เฉินสั่งให้เฉินจี๋อข่ายส่งกุญแจรถมาดอกหนึ่ง ตัวเองขับโรลส์รอยซ์ของป้ายจินฮ่านกงพาเอจือชิวไปที่มหาวิทยาลัยการเงินและ
เศรษฐศาสตร์จินหลิง
ระหว่างทาง เฮ่อจือชิวมองซ้ายมองขวาด้วยความอยากรู้อยากเห็น โดยเฉพาะเมื่อมาถึงศูนย์กลางของเมือจิงหลิงแล้วเธอเอ่ยขึ้นอย่างอด
ไม่ได้ “จินหลิงเป็นแค่เมืองชั้นสองทำไมถึงเติบโตได้มากขนาดนี้กัน? ดูแล้วไม่ต่างอะไรจากเมืองใหญ่ระดับชาติเลยนะคะ….”
เย่เฉินตอบยิ้มๆ “หลายปีมานี้หวาเซี่ยพัฒนาอย่างก้าวกระโดด นอกจากเมืองชั้นหนึ่งแล้วยังมีว่าที่เมืองชั้นหนึ่งอีกเพียบ เดี๋ยวนี้จินหลิงก็
ถือว่าเป็นว่าที่เมืองชั้นหนึ่งแล้ว”
เฮ่อจือชิวพยักหน้าและพูดอย่างนึกถอนใจ “เมื่อก่อนฉันนึกว่าจินหลิงเป็นเพียงเมืองระดับกลาง คิดไม่ถึงว่าพัฒนาได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ดู
ท่าสถานการณ์ภายในประเทศแตกต่างจากที่สื่อตะวันตกรายงานมากจริงๆ”
เย่เฉินยิ้มและเอ่ยขึ้น “เรื่องนั้นธรรมดา สื่อตะวันตกมีแต่พวกขี้อิจฉา ริษยาอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน”
เฮ่อจือชิวพูดอย่างเห็นด้วย “เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ พวกเขาชอบรายงานเนื้อหาที่เป็นการปรักปรำที่สุดมาตลอด”
พูดไป เฮ่อจือชิวก็รู้สึกว่าตัวเองโดนรัดจนอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ และพอนึกถึงแบบที่น่าอายนั่นก็รู้สึกเซ็งอย่างอดไม่ได้ จึงแกล้งพูดกับเย่เฉิน
“คุณเย่คะ คุณชอบไปซื้อชุดชั้นในให้แฟนใช่มั้ยคะ”
เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าจู่ๆเฮ่อจือชิวจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ขณะที่อึดอัดใจเขาก็ตอบไป “เป็นไปได้ยังไงเล่า วันนี้เป็นครั้งแรก….”
เฮ่อจือชิวแกล้วถามด้วยท่าทีตกใจ “จริงหรอคะ?!”
เย่เฉินพยักหน้า “จริงแท้แน่นอน”
เฮ่อจือชิวถามขึ้นอีก “แล้วก่อนเข้าร้านคุณกระอักกระอ่วนมั้ยคะ?”
เย่เฉินถอนใจ “กระอักกระอ่วนสุดๆไปเลยล่ะ…..หุ่นจำลองใส่ชุดชั้นในเต็มไปหมด ฉันไม่กล้าเลื่อนสายตามั่วชั่วเลย ได้แต่ชี้มั่วๆไปที่หุ่น
จำลองชุดหนึ่งแล้วก็รีบซื้อกลับมา”
เฮ่อจือชิวพยักหน้าเบาๆ นึกในใจ “ดูท่าคุณเย่ไม่ได้ตั้งใจซื้อแบบนี้มา…..
ต่อมา เธอเห็นว่าตอนที่เย่เฉินพูดเรื่องนี้มีท่าทีไม่เป็นตัวเอง อดลอบหัวเราะในใจไม่ได้ “คิดไม่ถึงว่าคนที่เก่งกาจอย่างคุณเย่ก็มีช่วงเวลาที่
เขินด้วย