ตอนเที่ยง เจียงชื่อขับรถไปส่งหลัวเฟิงและพี่น้องตระกูลตู้ไปที่หน้าประตูบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง และบอกให้พวกเขาลงจากรถไปพบผู้จัดการใหญ่ของบริษัท
หลัวเฟิงยังพูดอย่างลำบากใจว่า “เรามาที่นี่ด้วยมือเปล่าแบบนี้คงไม่เหมาะสมมั้ง? เราควรไปซื้อผลไม้สักหน่อยไหม?”
เจียงชื่อพูดอย่างเย็นชาว่า ” คุณคิดว่าคุณกำลังจะไปเยี่ยมป้ารองของตัวเองหรือไง? คุณคิดว่าพวกเขาจะปรารถนาผลไม้ของคุณเหรอ? รีบเข้าไปได้แล้ว!”
“อ้อ โอเค”
เหล่าหลัวเฟิงทั้งสามเดินตรงไปที่ประตู
พวกเขาทั้งสามรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก และพวกเขาก็ไม่ได้นัดหมายกับคนอื่นก่อนจะมาด้วย พวกเขาโผล่มาที่นี่อย่างกะทันหันแบบนี้ จะได้เห็นหน้าเขาหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด เพิ่งมาถึงหน้าประตูพวกเขาก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้ามไว้ทันที
” มาทำอะไรที่นี่ ?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าทั้งสามไม่ใช่พนักงานของบริษัท
ท่าทางลับๆ ล่อๆ ของทั้งสาม ดูแล้วไม่น่าเป็นคนดี
หลัวเฟิงกลืนน้ำลายและพูดด้วยความตระหนกตกใจว่า “คือ เราต้องการพบผู้จัดการใหญ่ของอาคารบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง และพูดคุยเกี่ยวกับการเข้าซื้อกิจการสโมสรฟุตบอลน่ะครับ ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลอกตาใส่เขา
“ได้นัดล่วงหน้าหรือยัง ?”
“ยัง ยังไม่ได้…”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า “คุณมาหาผู้จัดการใหญ่ของเราโดยไม่ได้นัดหมายก่อนหรือ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นจักรพรรดิหยก อยากมาเมื่อไหร่ก็มาเมื่อนั้นหรือไง? ไป ไป ไป ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
หลัวเฟิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าต้องเป็นผลลัพธ์แบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว
การมาพบผู้จัดการใหญ่แห่งบริษัทยักษ์อย่างบุ่มบ่ามแบบนี้ คนอื่นจะยอมพบหน้าเราง่ายๆ ได้อย่างไร? การถูกขับไล่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว
ช่างเถอะ ลืมมันซะเถอะ
หลัวเฟิงไม่ได้คาดหวังอะไรกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาแค่ทำตามเจตจำนงของเจียงชื่อเท่านั้น เขาไม่ต้องการให้เจียงชื่อเสียหน้าด้วย เพราะอย่างไรก็ตามเจียงชื่อเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขา
แต่ในขณะที่เหล่าหลัวเฟิงทั้งสามกำลังจะหันหลังกลับและเดินจากไปนั้น เสียงของผู้หญิงก็ดังมาจากข้างหลังพวกเขา
” เดี๋ยวก่อน ”
หลัวเฟิงเงยหน้าขึ้นดู และพบว่าเป็นผู้หญิงในชุดสูทที่มัดผมหางม้าเรียบร้อย และทั้งเนื้อทั้งตัวเผยบุคลิกสะอาดเรียบร้อยสบายตา
เธอคือเสี่ยวเตี๋ย และปัจจุบันทำหน้าที่เป็นเลขานุการของประธานซุนจ้ายเย้น
“คุณคือ?”
” ฉันชื่อกู้เตี๋ยเป็นเลขานุการของผู้จัดการแห่งบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งซุนจ้ายเย้น พวกคุณเรียกฉันว่าเลขากู้ก็ได้ค่ะ”
” ได้ครับเลขากู้ คุณมีธุระอะไรกับเราหรือเปล่าครับ? ” กิริยาท่าทางของหลัวเฟิงอ่อนน้อมถ่อมตัวมาก
กู้เตี๋ยมองไปที่ขาของหลัวเฟิงและถามว่า ” เมื่อสักครู่นี้ ฉันได้ยินว่าคุณมาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการเข้าซื้อสโมสรฟุตบอลเหรอคะ?”
“ใช่ครับ ผมมีความคิดเห็นที่ต่ำต้อยจะมานำเสนอให้กับประธานซุนของบริษัทคุณครับ”
“มือ ประธานซุนชอบฟุตบอลมาก ตอนนี้เขาก็มีเวลาว่างอยู่พอดี เข้ามาสิ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะลึงงันชั่วคราว “คุณเลขากู้ครับ เราไม่ควรปล่อยบุคคลแปลกหน้าเหล่านี้เข้าไปอย่างง่ายๆ แบบนี้นะ ”
กู้เตี๋ยจ้องมาที่เขา และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หุบปากและไม่กล้าพูดอะไรอีก
หลังจากนั้น เหล่าหลัวเฟิงทั้งสามก็เดินตามกู้เตี๋ยมาถึงที่สำนักงานด้วยความงุนงง จากนั้นก็ขึ้นลิฟต์ไปยังห้องทำงานของผู้จัดการ
ในขณะนี้ ซุนจ้ายเย้นได้รับโทรศัพท์จากเจียงชื่อก่อนหน้านี้แล้ว และได้รับรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว
แต่เขายังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย
“พวกคุณคือ?”
“สวัสดีครับ ประธานซุน ผมชื่อหลัวเฟิง พวกเขาคือตู้คุนและตู้เฉียน ที่พวกผมมาอย่างกะทันหันในครั้งนี้ เป็นเพราะผมต้องการ…”
ต่อมาหลัวเฟิงก็เล่าถึงจุดประสงค์ที่พวกเขามาในครั้งนี้อย่างละเอียด
อย่างสุจริตและไม่มีการปกปิดใด
การดำเนินงานของสโมสรกำลังจะล้มละลายในไม่ช้านี้ และในสามคนนี้มีหนึ่งคนตกงานไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนอีกสองคนก็กำลังจะตกงานในเร็วๆ หวังว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งจะสามารถเข้าซื้อสโมสรเพื่อช่วยเหลือพวกเขาสักครั้ง
เรื่องนี้ฟังแล้วบ้าบอคอแตกมาก หลัวเฟิงไม่เชื่อว่าจะมีเจ้านายของบริษัทใหญ่ไหนยอมทำสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย
พวกเขาทั้งสามยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นเร็วมาก และทำใจที่จะโดนอีกฝ่ายขับไล่ออกไปตั้งแต่แรกแล้ว
แต่ใครจะคาดคิดว่า…
“ใช่ได้ ก็เจ๋งดีนี่! ”
ซุนจ้ายเย้นไม่เพียงแต่ไม่ขับไล่พวกเขาออกไปเท่านั้น แถมยังคิดว่าแนวคิดนี้เจ๋งมากด้วย
” ผมชอบดูฟุตบอลมาโดยตลอด และต้องการเข้าซื้อสโมสรมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสที่เหมาะสมสักที ”
“พวกคุณให้โอกาสที่เหมาะสมกับผมมาก”
“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ปล่อยให้ผมไปจัดการเถอะ ตู้เฉียน ตู้เฉียนพวกคุณเล่นฟุตบอลต่อได้ หลัวเฟิงคุณก็สามารถรับตำแหน่งหัวหน้าโค้ชได้ด้วย”
“สู้นะ! ”
ทั้งสามคนดีใจกับข่าวดีที่คาดไม่ถึงนี้อย่างมาก และไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นความจริง ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในความฝัน
” ประธานซุน คุณเห็นด้วยใช่ไหม? ”
“แน่นอน ”
“ขอบคุณ ขอบคุณมากเลยครับประธานซุน คุณเป็นผู้มีพระคุณของพวกผมจริงๆ เลยครับ”
ทั้งสามรู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาหลั่งไหลออกมา
อันที่จริงแล้ว ซุนจ้ายเย้นอยากจะบอกพวกเขาว่าคนที่พวกเขาควรขอบคุณจริงๆ ไม่ใช่ตัวเขาเอง แต่เป็นเจียงชื่อที่ส่งพวกเขามาที่นี่
เขาแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น
หลังจากสอบถามข้อมูลโดยละเอียดแล้ว ซุนจ้ายเย้นก็รีบให้คนไปเจรจากับพวกหลัวเฟิงที่สโมสรทันที
หลังจากส่งเหล่าหลัวเฟิงทั้งสามออกไป ซุนจ้ายเย้นก็พิงหลังเก้าอี้แล้วพูดว่า ” ดูเหมือนว่าลูกพี่เตรียมที่จะเข้าสู่วงการฟุตบอลแล้ว และเขาต้องการประสบความสำเร็จในด้านนี้ด้วย”
กู้เตี๋ยกล่าวว่า ” เชื่อถือได้เหรอ? ฟุตบอลเป็นเกมที่เสียเงินมากไม่ใช่เหรอ? มีแต่เข้าไม่มีออก ปีหนึ่งไม่รู้ต้องขาดทุนไปเท่าไหร่
“เชื่อถือได้หรือไม่ ฟุตบอลไม่ใช่เกมที่เสียเงิน คุณเข้าไปได้เท่านั้นและออกไปไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าจะขาดทุนปีละเท่”
ซุนจ้ายเย้นหัวเราะเสียงดัง
“คุณไม่เข้าใจสิ่งนี้หรอก”
“ฟุตบอลนั้นเสียเงินก็จริง แต่ก็สามารถสร้างมูลค่าทางการค้ามหาศาลได้ โดยเฉพาะการโฆษณา”
“ขอแค่คุณมีผลการรบที่ดี คุณยังสามารถพึ่งพาทีมฟุตบอลนี้สร้างกำไรมหาศาลจากการโฆษณาด้วย
“มูลค่าการค้าที่ได้มาจากการโฆษณานั้น เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถซื้อด้วยเงินทองได้ นี่ก็คือเสน่ห์ของฟุตบอล!”
กู้เตี๋ยเบะปากเล็กน้อย “ขอให้ความฝันของพวกคุณเป็นจริงนะคะ ”
