พลังวิญญาณบริสุทธิ์ ครั้งแล้วครั้งเล่าการคัดเลือกวิญญาณแรกของเจียงหลี
ในการกระทำที่ซ้ำๆ นี้ ทันใดนั้นนางก็มีความรู้สึกบางอย่าง ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของการฝึกฝนพลังวิญญาณ คือการทำให้วิญญาณสงบ ทำให้แข็งแกร่งและทรงพลัง
พลังวิญญาณที่เปล่งประกายก่อตัวเป็นม่านแสงบนตัวเจียงหลี เปล่งประกายออกมาทำให้นางเหมือนแก้ว พลังวิญญาณที่นางดูดซับเมื่อคืนนี้ ยังคงไหลเวียนอยู่ในร่างของนาง ทำให้การผสานเนตรญาณขั้นแรกสมบูรณ์แบบ
ไม่รู้ว่าฝึกฝนมานานแค่ไหน เจียงหลีรู้สึกถึงความอิ่มเอม
ความรู้สึกนั้นชัดเจนมาก นั่นคือการที่นางรู้สึกได้ว่า ไม่ว่าจะฝึกฝนอย่างไรก็ตาม ยากที่จะทำเนตรญาณให้ดีขึ้น และก็มาถึงขีดจำกัดแล้ว
พร้อมแล้ว! เจียงหลีลืมตาทั้งคู่ขึ้นอย่างช้าๆ และเมื่อดวงตาที่สดใสและมั่นใจของนางปรากฏขึ้น เหมือนมีแสงประกายแวบผ่านดวงตา
“เรียบร้อยแล้วหรือ” เสียงของลู่เจี้ยก็ดังมา
เจียงหลีมองไปทางชื่อเสียงนั้น เห็นลู่เจี้ยยืนอยู่ไม่ไกลจากตน เสื้อคลุมผ้าสีม่วงที่ดูลึกลับและหรูหรา ใบหน้าที่สวยงามนั้นเหมือนมนุษย์และเทพเจ้ารวมกัน แต่เฉยเมยดั่งควัน มองไม่เห็นอารมณ์เลยแม้แต่น้อย
ในมือขวาของเขาได้ถือสิ่งของเอาไว้ ดูคล้ายลูกทรงกลม แต่ก็มองไม่ออกว่าเป็นวัตถุอะไร เหมือนหินแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนเหล็กแต่ก็ไม่ใช่เหล็ก
ด้านนอกของลูกทรงกลม ดูเหมือนเกราะเกล็ดซ้อนกันห่อหุ้มเป็นชั้นๆ ด้านบนมีเส้นลึกลับสลักไว้ เหมือนว่าให้มีพลังลึกลับปกคลุมอยู่
เมื่อลู่เจี้ยเห็นท่าทางที่สงสัยของนาง จึงอธิบายว่า “นี่เป็นที่จัดเก็บวิญญาณยุทธ์ของตระกูลข้า ลูกเก็บวิญญาณนี้เก็บวิญญาณยุทธ์โดยเฉพาะ วิญญาณยุทธ์อยู่ข้างในนี้ จะตกอยู่ในสภาพที่หลับใหลเหมือนกับว่าตายแล้ว จนกว่าจะมีคนมาปลุกให้ตื่นและใช้มัน”
เจียงหลีส่ายหน้าโดยไม่สมัครใจและประหลาดใจเล็กน้อย
สิ่งที่สามารถกักเก็บวิญาณต่อสู้ เกรงว่าอาจไม่ใช่สิ่งของที่คนธรรมดาสามารถมีได้
“ข้าควรทำอย่างไร” เจียงหลีถามอย่างจริงจัง นางไม่รู้วิธีการฝึกฝนของโลกนี้เลยแม้แต่น้อย นางจึงทำได้เพียงขอคำแนะนำอย่างถ่อมตัว
ลู่เจี้ยมองลงมา และมองไปที่ลูกเก็บวิญญาณในมือของเขา ขนตายาวและหนาทึบปิดกั้นแววตาของเขา แต่กลับทำให้หัวใจของเจียงหลีเต้นเร็วขึ้น
แม่ตัวดี! เจียงหลีว่าตัวเองอยู่ในใจเหมือนกำลังระบายอารมณ์ เพียงเพราะการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของลู่เจี้ยก็ทำให้นางลุ่มหลงและไม่รู้จักพอ
“เจ้าต้องห่อมันด้วยพลังวิญญาณ กระตุ้นให้มันตื่นอย่างช้าๆ และนำมันเข้าสู่เนตรญาณของเจ้า เจ้าต้องจำไว้ว่ายิ่งระดับของวิญญาณยุทธ์สูงเท่าไหร่ก็ยิ่งยากที่จะผสาน การผสานล้มเหลว อาจจะทำให้เนตรญาณจะถูกทำลาย และกลายเป็นคนพิการได้ เป็นครั้งแรกที่เจ้าได้ผสานกับวิญญาณยุทธ์ หากเจ้ารู้สึกว่ายากเกินกำลังก็อย่าฝืน” ลู่เจี้ยได้ให้คำแนะนำ แล้วค่อยๆ เดินไปหาเจียงหลี และในที่สุดก็หยุดอยู่ตรงหน้านาง
เขาก้มลงเอาลูกเก็บวิญญาณในมือวางบนพื้นตรงหน้าเจียงหลี
ระยะห่างระหว่างทั้งสองแคบลงอย่างกะทันหัน
กลิ่นหอมบนใบหน้าผสมกับกลิ่นยาจางๆ เจียงหลีสูดดมเข้าไปในจมูก ทันใดนั้นก็พบความงามที่น่าทึ่ง ทำให้นางกลั้นหายใจทันที
ริมฝีปากสีแดงฉูดฉาดเล็กน้อยนั้น ทำให้มีแรงกระตุ้นอยากเข้าไปจูบ
บางทีมันอาจจะเป็นสายตาของเจียงหลีที่ตรงไปตรงมาไป ทำให้ในดวงตาที่แวววาวของลู่เจี้ยหลุดลอยออกมา สาวน้อยคนนี้ บังอาจกล้าคิดเกินเลยกับข้า อืม น่าสนใจ
บนใบหน้าเล็กๆ นี้ ประสาทสัมผัสทั้งห้ายังไม่เปิด ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนและน่าดึงดูดเท่านั้น มีเพียงดวงตาที่สดใสคู่นั้นเท่านั้น ที่สามารถมองทะลุสิ่งอำพรางและมองตรงเข้าไปในหัวใจได้
ตัวเองที่อยู่ภายใต้การจ้องมองของดวงตาคู่นี้ กลับมีความคิดที่อยากจะหลีกเลี่ยงอย่างกะทันหัน
เจียงหลีกำลังงุนงง ในดวงตาของเขา มีเพียงริมฝีปากสีแดงที่มีกลิ่นหอม เหมือนดั่งชาดในทะเล ราวกับว่าเป็นผลไม้ในช่วงกลางฤดูร้อน นางต้องการที่จะเอนกายลงแล้วกัดกินหนึ่งคำ
นางคิดอย่างนั้นแล้วก็กระทำเช่นนั้นเหมือนกัน
เหอะๆ บางทีมันควรจะพูดว่า ในช่วงเวลานั้น ร่างกายของนางตอบสนองตามธรรมชาติ และได้ครอบงำสมองของนาง
ใบหน้าเล็กๆ ที่เข้ามาใกล้อย่างกะทันหัน ทำให้หัวใจของลู่เจี้ยตกตะลึงยืดตัวขึ้น และถอยหลังหนึ่งก้าว
ลมหายใจฉ่ำเย็นไหลผ่านใบหน้าของนางราวกับกระแสน้ำ ทำให้เจียงหลีมีสติอีกครั้ง บ้าไปแล้ว! นี่ข้าถูกครอบงำแล้วหรือไร! เจียงหลีรู้สึกอารมณ์เสียมาก และการกระทำของนางเมื่อครู่ ทำให้นางรู้สึกขายหน้าต่อหน้าลู่เจี้ย
อารมณ์ความรู้สึกนี้ ยิ่งทำให้นางไม่ได้สนใจการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดนั้น
เมื่อนางต้องการเข้าใกล้ลู่เจี้ย ลมหายใจที่รั่วไหลออกมาจากลู่เจี้ย ส่งผลให้เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อวูบไหวอยู่ครู่หนึ่ง
“เหอะๆ เป็นไปโดยสัญชาตญาณน่ะ” เพราะโดนลู่เจี้ยชายตามองด้วยท่าทางคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มทำให้ใจนางตื่นตระหนกไปหมด เจียงหลีละสายตาออกอย่างไม่เป็นธรรมชาตินัก
นางในตอนนี้เหมือนคนจะทำการอนาจารผู้อื่นแต่กลับถูกจับได้ก่อน
อับอาย! น่าอับอายจริงๆ
“เตรียมตัวเถอะ” เมื่อเห็นความลำบากใจของนาง ลู่เจี้ยก็ยังคงมีท่าทียิ้มๆ เช่นเดิม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก
ยิ่งกว่านั้นคือจะให้นางรู้ไม่ได้ ว่าขณะที่นางเข้าใกล้ เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจ!
“นี่คือวิญญาณยุทธ์อะไร” เจียงหลีถาม
แม้ว่านางจะอายมาก แต่นางก็เป็นคนที่หน้าหนาพอ เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ นางจึงไม่เก็บมากังวลใจอีกต่อไป
ลู่เจี้ยหันกลับมาสะบัดแขนเสื้อ แล้วเดินไปที่นั่งบนเก้าอี้ยาว “ถ้าเจ้าสามารถเปิดลูกเก็บวิญญาณได้เจ้าก็จะรู้เอง”
เจียงหลีจ้องไปที่ด้านหลังของเขา รวบรวมสติ จ้องมองไปที่ลูกเก็บวิญญาณที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อเข้าไปใกล้ นางก็เห็นเกล็ดบนเปลือกชัดเจนขึ้น และยังสามารถมองเห็นเส้นลึกลับบนเปลือกได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
หายใจเข้าลึกๆ เจียงหลีปลดปล่อยพลังวิญญาณของตน เข้าไปหาลูกเก็บวิญญาณที่วางอยู่บนพื้นลู่เจี้ยนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว มองไปที่นางอย่างคาดเดาไม่ได้
พลังวิญญาณสุกใส ก่อนอื่นคือตรวจสอบลูกเก็บวิญญาณที่คดเคี้ยว หลังไม่พบความขัดแย้ง จึงมีความกล้าขึ้นมาหน่อย ไปตามรอยแยกที่มีช่องของเปลือกนั้น
ด้วยพรสวรรค์ของนาง วิญญาณยุทธ์นี้จะสนใจนางหรือไม่ ลู่เจี้ยมองดูและเฝ้าถามตัวเองในใจ
“นั่นใครที่มารบกวนข้า! คือผู้ใดที่พร่ำเรียกข้า”
ทันใดนั้นมีเสียงเหมือนฟ้าร้อง ด้วยพลังแห่งสวรรค์เสียงที่เต็มไปด้วยความดุร้าย ได้ส่งเสียงออกมาอย่างกะทันหัน
เจียงหลีประหลาดใจ ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้างและจ้องมองไปที่ลูกเก็บวิญญาณนั้น
ลู่เจี้ยนั่งตัวตรงและพูดกับเจียงหลีอย่างเคร่งขรึม “เจียงหลีจงปลดปล่อยความสามารถทางเนตรญาณของเจ้าออกมา”
เจียงหลีไม่รอช้า และปลดปล่อยพลังเนตรญาณเก้าดวงทั้งหมดออกมาทันที
ภายใต้แสงสีทองพราว วงแหวนเก้าวงที่มีลวดลายลึกลับ ได้โอบล้อมเจียงหลีไว้ ภายใต้ภาพที่งดงามเช่นนี้ ในมุมที่ซ่อนเร้นที่สุดเนตรญาณสีเทาอ่อนและโปร่งใสนั้นไม่สะดุดตาเลย
ดูเหมือนว่ามันจะรู้สึกได้ถึงลมปราณของเนตรญาณเก้าดวง เดิมทีลูกเก็บวิญญาณที่เงียบสงบก็ขยับในทันที
แกร็ก!
แกร็กก!
จู่ๆ เสียงเปิดเครื่องโลหะก็ดังขึ้นในห้อง
ลูกเก็บวิญญาณที่ปิดผนึกนั้น ตื่นและเปิดออกจากด้านนอกทีละชั้นเหมือนดอกบัว ทันใดนั้นลายดอกไม้ที่ลึกลับเหล่านั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นลอยขึ้นไปในอากาศ และวนเป็นลูกทรงกลม แสงสีทองและสีเงินสว่างวาบ ออกมาจากลวดลายเหล่านั้น ได้ล้อมรอบเจียงหลีและลูกเก็บวิญาณเอาไว้
เจียงหลีเฝ้าดูภาพนี้ด้วยความประหลาดใจ และในไม่ช้า นางก็ถูกดึงดูดโดยสิ่งต่างๆ ในลูกเก็บวิญญาณอีกครั้ง
ลูกเก็บวิญญาณที่เปิดออก เหมือนดอกบัวสีทอง เบ่งบานเป็นชั้นๆ และมีเงาที่ไร้รูปร่างขนาดใหญ่ลอยออกจากข้างใน มันเป็นเพียงเงาร่างอย่างเดียว และลมหายใจที่รั่วไหลออกมานั้น ทรงพลังมากจนทำให้ตัวสั่น
ดูราวกับว่า โลกนี้ไม่สามารถกักขังมันไว้ได้!
ความดุร้ายที่ไม่ถูกจำกัดแบบนั้น มันชวนน่าสะพรึงกลัวยิ่ง เพียงแค่มันกระทืบเท้าทั้งภูเขาและแม่น้ำจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ดวงดาวก็ดับสูญ
“นี่ นี่เป็นวิญญาณยุทธ์ชนิดใดกัน” เจียงหลีถามด้วยความตกตะลึง
