“ของที่อร่อยแค่ไหน คุณก็ไม่ควรกินเยอะขนาดนั้น มันจะมีอันเป็นไปแน่นอน”
เจี่ยงเหอหลงอดหัวเราะไม่ได้ “ราชาแห่งคนเกาะหญิง คุณมีสิทธิ์อะไรที่มาพูดอยู่ที่นี่เหรอ? หุบปากไปซะ”
ในขณะที่เขาพูด เขายังจงใจกลืนหมูสามชั้นเข้าไปในท้องหลายชิ้น และแลบลิ้นออกมา “ผมจะกินผมจะกิน ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย”
ก่อนที่คำพูดจะจบลง คนรอบข้างต่างก็ปิดจมูกทีละคน และทำท่าทีดูน่ารังเกียจ
เจี่ยงเหอหลงก็รู้สึกถึงความผิดปกติเช่นกัน ทำไมเหมือนมีกลิ่นเหม็นล่ะ?
เจียงชื่อพูดอย่างจางๆว่า “คุณกินของมันมากเกินไป และกลิ่นเหม็นในกระเพาะของคุณไม่สามารถขจัดได้ เลยออกมาจากปากของคุณบางส่วน และจะต้องมีกลิ่นเหม็นอย่างแน่นอนอยู่แล้ว”
เอ่อ……
เจี่ยงเหอหลงรู้สึกอักอ่วนอย่างมาก ทันทีที่เขาพูดกลิ่นเหม็นก็จะออกมาจากปากของเขา ซึ่งเหม็นยิ่งกว่ากลิ่นที่ออกมาจากด้านล่างอีก
คนรอบข้างหลายคนต่างทนไม่ไหวแล้ว แต่ละคนปิดปากและปิดจมูก แล้วเอนตัวไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัว
สิ่งนี้ทำให้เจี่ยงเหอหลงที่ถือตัวชอบหน้ารู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย
เขาตะคอกอย่างเย็นชา และหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาหนึ่งขวด ถือฝาขวดเบียร์ไว้ในมือ แล้วพูดว่า “ก็แค่กลิ่นปากเหม็นไปเล็กน้อยไม่ใช่เหรอ? มันจะเป็นอะไรไป ก็แค่ดื่มเหล้าล้างสักหน่อยก็โอเคแล้ว”
หลังจากพูดจบ ก็ได้ยินเสียงแควก เจี่ยงเหอหลงเปิดฝาขวดออกด้วยมือเปล่าเลยงั้นเหรอ!
ความแข็งแกร่งมือของเขานั้นไม่เบาเลยจริงๆ
เจี่ยงเหอหลงเงยหัวขึ้นและกลืนลงไปสองสามคำ ตบหน้าท้องของเขาเบาๆ “อืม เบียร์แช่เย็นช่างสดชื่นจริงๆเลย!”
ในขณะที่พูด เขาก็มองไปที่เจียงชื่ออย่างจงใจยั่วยุ “ได้ยินมาว่าคุณเคยเป็นทหารมาก่อน ในเมื่อคุณเป็นทหาร งั้นก็คงต้องมีแรงมากอยู่แล้วใช่ไหม?”
เจียงชื่อหัวเราะ
เขาก็เอื้อมมือไปหยิบขวดเบียร์ขึ้นมา วางนิ้วโป้งไว้ใต้ฝาขวดเบียร์ ออกแรงเพียงเล็กน้อย และมีเสียงดังแควก ฝาขวดเบียร์ก็ถูกเปิดออกแล้ว
ฝีมือนี้ของเขาทำให้ทุกคนที่กำลังมองดูต่างก็ตกตะลึงไปเลย
แต่เดิมยังอยากจะหัวเราะเยาะเจียงชื่อว่าเป็น ‘ทหารปลอม’ คนหนึ่ง แต่ไม่คาดคิดเลยว่าความแข็งแรงของเจียงชื่อจะมีแรงได้ขนาดนี้
เจี่ยงเหอหลงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ลูกเล่นเล็กๆน้อยๆก็กล้าที่จะอวดเหรอ น่าเบื่อจริงๆเลย”
ติงเมิ่งเหยนถอนหายใจ และนำหัวข้อการพูดคุยกลับคืนมา “ผู้จัดการเจี่ยง มาคุยเรื่องธุรกิจกันเถอะ คิดว่าคุณก็น่าจะรู้ดี ที่พวกเราออกมาพบกันในครั้งนี้เพราะอะไร โรงงานผลิตติงหรงของเราเพิ่งผลิตชุดสินค้าคุณภาพสูงออกมาหนึ่งชุด และบริษัทพวกคุณก็ต้องการพอดี ฉันสามารถขายให้คุณในราคาที่ต่ำกว่าได้ คุณคิดว่าอย่างไร?”
เจี่ยงเหอหลงวางขวดเบียร์ลงบนโต๊ะ หลบตาลง
“คุณพูดเหมือนน่าดึงดูดคนมาก”
“ปัญหาคือ ของที่ถูกกว่าของพวกคุณมีอยู่มากมายในท้องตลาด ทำไมผมถึงต้องซื้อของพวกคุณล่ะ?”
ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผู้จัดการเจี่ยง คุณเป็นคนวงใน และคุณก็รู้อย่างชัดเจนว่าสินค้าของตระกูลติงเราไม่สามารถนำไปเปรียบเทียบกับสินค้าที่ด้อยกว่าในท้องตลาดเหล่านั้นได้”
เจี่ยงเหอหลงหัวเราะ “แต่บริษัทของเราก็ไม่จำเป็นต้องการสินค้าที่ดีเลย”
“ผู้จัดการเจี่ยง!”
“เฮ้ อย่าพึ่งตื่นเต้นสิ เอาแบบนี้ไหม พวกเราลองมาเล่นเกมแข่งขันกันสักหน่อย ผู้ชนะมีสิทธิ์ในการพูดมากกว่า ว่ายังไง?”
ติงเมิ่งเหยนตกตะลึงไปเลย เจี่ยงเหอหลงคนนี้กำลังเล่นกลอะไรอยู่เหรอ?
“คุณอยากจะแข่งอะไรเหรอ?”
เจี่ยงเหอหลงหัวเราะคิกคัก ปลดกระดุมแขนเสื้อออก แล้วพับแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นกล้ามโตที่แข็งแรง
เขาเคาะโต๊ะ และพูดอย่างมั่นใจว่า “เรามาแข่งงัดข้อมือกันเถอะ ใครมีแรงมากกว่า คนนั้นเป็นผู้ตัดสิน”
ติงเมิ่งเหยนพูดอย่างโกรธเคืองว่า “คุณจงใจจะแกล้งฉันเล่นเหรอ?”
เจี่ยงเหอหลงส่ายหัว “รองประธานติง ในฐานะที่คุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับผมอย่างแน่นอน แต่สามีของคุณเคยเป็นทหารมาก่อน ดังนั้นเขาจึงสามารถแข่งกับผมได้”
อันที่จริง เจี่ยงเหอหลงยังคงไม่พอใจกับเรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในตอนเมื่อกี้นี้
เขาต้องการจะทำให้เจียงชื่ออับอายขายหน้าอยู่ในที่สาธารณะให้ได้!
