ผ่านไปเป็นเวลานาน ใต้ท้องทะเลก็ปรากฎคลื่น และมีพลังบางอย่างประทุขึ้นจากพื้นดิน!
ฉาวหว่าลุกขึ้น มองไปที่ีทะเล สายตาเต็มไปด้วยความกังวล
“โครม”
ในขณะนี้ ที่ทะเลก็ปรากฎคลื่นยักษ์ขึ้น!
หลังจากนั้น ก็เห็นเงาลอยออกมาจากใต้ท้องทะเล ซึ่งจระเข้หรือกุมภีล์ก็ตามเงานั้นมา!
แสงพลังในมือของซูวานยังปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องไปที่ตัวของกุมภีล์ แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือการโจมตีของซูวานเหมือนจะไม่ได้ผล กลับทำให้กุมภีล์โกรธ!
“ตู้ม!”
เท้าขนาดใหญ่ของกุมภีล์ตะปบมาที่ข้างหน้าอย่างเร็ว ทำให้ตัวของซูวานลอยไปไกล
กระอักออกมาเป็นเลือดและฟกช้ำไปทั้งตัว
“ฟริ้ง”
ทันใดนั้นเอง ดาบสีหยกก็ปรากฏขึ้นในมือของซูวาน เพียงแกว่งดาบไปเบา ๆ ก็มีแสงระยิบระยับไปที่ทะเล
แสงนั้นมีพลังอานุภาพ มันตกลงมาบนผิวหนังของกุมภีล์
ฉาวหว่ายิ่งดูยิ่งหวั่น กุมภีล์ตัวนี้ไม่เหมือนกับสัตว์ร้ายอื่น ๆ ไม่เพียงมีผิวหนังที่แข็งแรงเท่านั้น แต่ความเร็วยังเกินขีดจำกัดของมนุษย์อีกด้วย!
การต่อสู้ดำเนินไปเป็นเวลาสามวันสามคืน และชุดสีขาวของซูวานถูกย้อมเป็นสีแดงสด
เธอก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ และความเร็วของเธอก็ลดลงมากเช่นกัน
ในทางกลับกัน กุมภีล์ไม่มีผลกระทบอะไรเลย ยังคงมีพลังที่พร้อมจะต่อสู้ !
“เพี๊ยะ!”
ร่างของซูวานถูกแรงฟาดของกุมภีล์ ก็พุ่งออกไปชนภูเขาหิมะ
“คุณซู!” ฉาวหว่าตะโกน แล้วเขาก็รีบวิ่งเข้าไป
“คุณซู อย่าสู้เลย คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน…” ฉาวหว่าเป็นกังวล
ซูวานลุกขึ้นจากพื้นอย่างยากลำบาก เช็ดเลือดจากมุมปากของเธอ แล้วพูดว่า: “ฉันต้องได้เอาจิตแห่งกระดูกกุมภีล์มาให้ได้”
“หากยังทำแบบนี้ต่อไป จะตายโดยเปล่าประโยชน์!” ฉาวหว่าตะโกนอย่างกังวล
ซูวานยังคงเพิกเฉยกับคำพูดของฉาวหว่า เธอใช้พลังที่มีของเธอ เพื่อจัดการกับเข้ากุมภีล์นั่น
จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งมาขวางซูวานไว้
ชายชราผมหงอก มองที่ซูวานอย่างสงบ
“ท่านอาจารย์!” เมื่อเห็นชายชราลึกลับ ซูวานรีบเอ่ยปาก
ชายชราลึกลับโบกมือแล้วพูดว่า “ออกไปเถอะ”
“อาจารย์ ฉัน…”
“ถอยไป” ชายชราลึกลับพูดอีกครั้ง
ซูหว่านจึงพยักหน้าและถอยออกไป
ในเวลานี้ กุมภีล์ก็พุ่งออกจากทะเล ร่างขนาดใหญ่ของมันก็พุ่งเข้าหาชายชราลึก!
ฝ่ามือทั้งสองนี้มีอำนาจเหนือกว่ามาก และจับปากของกุมภีล์แล้วโยนมันลงไปที่พื้น
“โครม!”
ทันทีที่มันตกลงที่พื้น ชายชราลึกลับก็ทำสัญลักษณ์บางอย่าง เถาวัลย์ก็มาจากพื้น และรัดกุมภีล์ไว้จนขยับไม่ได้!
“เอาจิตแห่งกระดูกกุมภีล์ออกมาซะ จะได้ไว้ชีวิตเจ้า” ชายชราผู้ลึกลับกล่าวอย่างสงบ
เขาเดินไปที่กุมภีล์ ยื่นมือออกมา และตบไปที่ตัวของกุมภีล์เบาๆ
“วิ้ง!” กุมภีล์ก็คำรามออกใา และพ่นจิตแห่งกระดูกกุมภีล์ออกมาจากปากของมัน!
ทันทีที่มันพ่นออกมา กุมภีล์ก็อ่อนแรงไปเล็กน้อย
ชายชราลึกลับก็เข้ามาเก็บจิตแห่งกระดูกกุมภีล์
“เจ้านี่น่าสงสารจริงๆ” ชายชราลึกลับถอนหายใจ และเดินขึ้นไปหากุมภีล์ จากนั้นแสงก็ควบแน่นในมือของเขา
“พอแล้ว ได้จิตแห่งกุมภีล์มาแล้ว ฉันจะปล่อยแกกลับไป” หลังจากพูดจบ ชายชราลึกลับก็ผลักไปข้างหน้า
พลังนั้นตกลงไปในร่างของกุมภีล์ ตัวของมันก็สว่างไสว
ไม่นาน พลังของกุมภีล์ก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน! แรงกว่าเดิมหลายเท่า!
เถาวัลย์ที่ผูกกุมภีล์ไว้ก็หายไป มันก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและกลับไปยังทะเล
มันผงกหัวให้กับชายชราลึกลับ ราวกับเป็นการคำนับ
จากนั้นมันก็กลับลงใต้ทะเลไป
ฉาวหว่าอ้าปากค้างกับความทรงพลังที่ได้เห็น!
ซูวานค่อนข้างสงบ เธอรู้ว่าชายชราลึกลับแข็งแกร่งขนาดนี้มานานแล้ว ดังนั้น เธอจึงไม่แปลกใจเลย
“รับไป” ชายชราลึกลับนำจิตแห่งกระดูกกุมภีล์ให้ซูวาน
ซูวานคุกเข่าลงและกล่าวด้วยความเคารพ “ขอบคุณท่านอาจารย์”
ชายชราลึกลับไม่ได้พูดอะไร เขาเดินจากไปอย่างช้าๆ
ดูเหมือนว่าก้าวจะช้า แต่แต่ละก้าวเป็นพันเมตร
ในชั่วพริบตา เขาก็หายตัวไปท่ามกลางดินแดนที่มีแต่หิมะอันกว้างใหญ่
“คุณซู ทำไมชายชราผู้นี้ถึงแข็งแกร่งนัก?” ฉาวหว่าอดไม่ได้ที่จะถาม หลังจากชายชราผู้ลึกลับจากไป
ซูวานมองไปยังทิศทางที่เขากำลังเดินออกไป และกล่าวว่า: “มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถเผชิญหน้ากับกองทัพของทั้งโลกไปนี้”
คนนั้นเป็นใคร ไม่ต้องบอกก็รู้
…
หลายวันที่ผ่านมา ฉินเฉินยังคงอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลจู้
เขาพยายามหลายครั้งเพื่อฟื้นกำลังภายใน แต่ก็ล้มเหลว
การเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองเป็นอันตรายต่อร่างกายอย่างมาก และที่แย่ไปกว่านั้น มันอาจจะส่งผลกระทบต่อศักยภาพในอนาคต
เหมือนตงเทียนหนานที่ใช้วิธีนี้ จากนั้นเขาอาจจะอยู่ในสภาพนั้นตลอดไปในชีวิต
เย่อจุนกับฉูเป่ยชวนเหมือนจะถูกคอกัน พวกเขาก็ดื่มและสนุกสนานกันทุกวัน
ส่วนซูหยู่เหมือนแข็งแกร่งขึ้นอีก และเขาอยู่ห่างจากขั้นของจอมยุทธผู้ยิ่งใหญ่อีกเพียงก้าวเดียว
“เมื่อคุณก้าวเข้าสู่การเป็นจอมยุทธผู้ยิ่งใหญ่ มันจะเป็นวันของตระกูลซู…” เสียงแปลก ๆ นั้นดังขึ้นในใจของซูหยู่
ซูหยู่หัวเราะออกมา
“ใกล้แล้ว อีกครึ่งปีฉันก็เป็นคนควบคุมตระกูลซู!” ดวงตาของซูหยูมีความคาดหวัง
ที่สนามบินจิงตู มีคนของอาณาจักรผานเข้ามา
“พี่ใหญ่ ตรวจสอบแล้ว ฉินเฉิงพลังถดถอยลงมาก เป็นช่วงเวลาที่จะฆ่าเขา” ชายผมยาวคนหนึ่งกล่าว
ชายที่ถูกเรียกว่าพี่ใหญ่พยักหน้า และกล่าวอย่างเย็นชา “รออีกสองสามวัน จะลงมือในคฤหาสน์ตระกูลจู้ไม่ได้”
“ครับ”
คนเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ของผานหวัง พวกเขาสืบทอดมาจากผานหวังโดยตรง
ตอนฉินเฉิงอยู่จุดสูงสุด พวกเขาไม่กล้าโจมตี แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของฉินเฉิงถดถอยลง จึงถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องแก้แค้น
สามวันต่อมา
จู้เหยามาที่ห้องของฉินเฉิง
เธอนั่งตรงข้ามกับฉินเฉิงและยิ้มเบา ๆ “ทำเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ก็ออกจากที่นี่ได้แล้ว”
ฉินเฉิงลุกขึ้น และพูดว่า “ขอบคุณ คุณจู้”
ขณะที่จู้เหยากำลังจะพูด เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และดวงตาของเธอก็มองออกไปนอกหน้าต่าง
“นั่นใครกัน?” จู้เหยาถามอย่างเย็นชา
เสียงจากข้างนอกก็หายไป และไม่มีเสียงใดอีก
“คุณกำลังรอฉันอยู่ที่ห้อง” หลังจากนั้น จู้เหยาพูดกับฉินเฉิง
