ทุกคนรอคอยการลงมือของชายหนุ่มคนนี้ เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าฉินเฉิงจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน
และในตอนนั้นก็ไม่มีใครกล้าขยับ
ฉินเฉิงมองไปที่ชายหนุ่มคนนั้น ร่างกายของเขาตั้งตรง ใบหน้าเรียบง่าย มือทั้งสองข้างไขว้อยู่ด้านหลัง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆทั้งนั้น
“ตายซะ!”
ชายหนุ่มคำรามออกมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแสงที่เปล่งออกมา และพุ่งเข้ามาหาร่างของฉินเฉิง!
ฉินเฉิงกำหมัดและแสงสีทองสีดำจางๆก็พุ่งออกไปทันที “ปึง!” เสียงดังเกิดขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นกระเด็นออกไป ล้มลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ กว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็ใช้เวลาไม่น้อย
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนต่างตื่นตกใจ
ไหนบอกว่าฉินเฉิงเป็นขยะไปแล้ว? ทำไมเขายังแข็งแกร่งถึงขนาดนี้? หรือว่าที่พูดกันมาทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก?
เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของฉินเฉิง คนเหล่านั้นก็เตรียมที่จะหนีออกไป
พวกเขาถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว มองมาที่ฉินเฉิงด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว
“วันนี้ฉันไม่อยากฆ่าใคร” ฉินเฉิงพูดออกมา “แต่ถ้าหากพวกนายยังไม่ยอมฟัง ฉันเองก็หมดปัญญา”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
ในตอนนั้นเฉียวเซิงก็เดินออกมาจากฝูงชน
เมื่อเขาปรากฎตัวออกมา ก็เหมือนว่าทุกคนกำลังเห็นความหวัง
“เฉียวเซิง?” ฉินเฉิงขมวดคิ้ว สายตาของเขาตกลงไปที่ร่างกายของเฉียวเซิง
เฉียวเซิงประสานมือ “พลังของนายทำให้ฉันถึงกับเหงื่อตกเลยทีเดียว พูดตามตรง ฉันนับถือนายมาโดยตลอด และยังค่อนข้างที่ตะอิจฉากับความสามารถที่นายมี”
ฉินเฉิงเงียบไม่พูดอะไร สีหน้าของเขามีรอยยิ้มปรากฎออกมา
เฉียวเซิงพูดออกมาต่อว่า “ที่จริงฉันชื่นชมนายมาโดยตลอด มองนายเป็นเพื่อนคนหนึ่งของฉัน แต่ในวันนี้นายทำตัวเป็นปรปักษ์กับคนอื่น แถมฉันเองก็ยอมรับไม่ได้ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ จะทำเป็นไม่เห็นก็ไม่ได้”
“แล้วยังไงต่อ?” ฉินเฉิงยิ้มและถามออกไป
เฉียวเซิงยื่นมืออกมาข้างหนึ่งและพูดว่า “จงหยวนเฉียวเซิง ขอสั่งสอนฉินเฉิง!”
“ฉินเฉิง นายนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ” ฉูเป่ยชวนอดไม่ได้ที่จะด่าออกมา “ในตอนที่อาจารย์ของฉันสมบูรณ์พร้อมนายก็เป็นได้แค่หมาตัวหนึ่ง แต่ตอนน้าจารย์ของฉันไม่สมบูรณ์นายกลับคิดจะลงมือ นายนี่มันเลวจริงๆ”
เฉียวเซิงไม่ได้โกรธอะไร เขายิ้มและพูดออกมาว่า “จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ได้ พลังของฉินเฉิงนั้นทุกคนต่างก็รู้ดี ถ้าหากฉันลงมือไปตอนนั้น ใครจะไปเอาชนะเขาได้?”
“ได้! งั้นฉันคนนี้ขอเป็นคนสั่งสอนจงหยวนเฉียวเซิงอย่างนายหน่อยแล้วกัน!” ฉูเป่ยชวนระเบิดพลังของเขาออกมา เขาเดินมาด้านหน้าของฉินเฉิง
“จะมาสู้กับอาจารย์ของฉัน มันยังเร็วไปอีกพันปี” ฉูเป่ยชวนหัวเราะและพูดออกมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเฉียวเซิงก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
เฉียวเซิงพูดออกมาว่า “นายเองก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันเหมือนกัน ถอยไป” ฉูเป่ยชวนถุ้ยน้ำลายออกไป “นายคิดว่านายเป็นจงหยวนที่เก่งที่สุดในที่ราบแห่งนี้จริงๆอย่างนั้นเหรอ? ทุกคนเขาบอกแบบนั้นเหรอ? พูดกันตรงๆ ด้วยความสามารถของนายแล้ว อย่างเรียกว่าจงหยวนเลย แค่หัวหน้าแก๊งค์ก็เหลือเฟือแล้ว”
สีหน้าของเฉียวเซิงเยือกเย็นขึ้นทันที เขาพ่นลมหายใจออกมาและพูดออกมาว่า “ในเมื่อนายอยากจะตายขนาดนั้น งั้นฉันก็คงห้ามอะไรนายไม่ได้”
เมื่อเสียงเงียบลง เฉียวเซิงก็เก็บพัดที่อยู่ในมือของเขา และร่างกายของเขาก็หายไป
แค่แวบเดียวฝ่ามือของเขาก็เข้ามาที่หน้าของฉูเป่ยชวน!
ลมที่รุนแรงเกือบจะทำให้หน้าของฉูเป่ยชวนพังทลาย
ฉูเป่ยชวนหลบจากฝ่ามือที่รุนแรงของเฉียวเซิงได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าและพูดออกมาว่า “แข็งแกร่งดี”
“เคลื่อนไหวได้ดี!” ฉินเฉิงพูดออกมา และในตอนนั้น ฉินเฉิงก็กระโดดออกไปขวางหน้าของฉูเป่ยชวนเอาไว้
“ให้ฉันเป็นคนจัดการเองเถอะ” ฉินเฉิงตบไปที่ไหล่ของฉูเป่ยชวน
ฉูเป่ยชวนรีบส่ายหน้า “ไม่ได้ครับ เจ้าสำนักสั่งเอาไว้ ผมจะต้องดูแลท่านให้ดีที่สุด ผม….”
“ฉันเองก็อยากจะรู้ว่าเฉียวเซิงมีฝีมือแค่ไหน” ฉินเฉิงยิ้มและพูดออกมา
ด้วยพลังของจอมยุทธธรรมดา ฉินเฉิงไม่มีทางวัดความแข็งแกร่งของตัวเองได้
มีแต่ต้องสู้กับเฉียวเซิงที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเท่านั้น เขาถึงจะสามารถเข้าใจไดอย่างถ่องแท้
“ฉินเฉิง ลงมือได้” เฉียวเซิงยิ้มและพูดออกมา
ฉินเฉิงนำมือมาประกบกัน จากนั้นแสงสีทองดำจางๆก็เปล่งออกมา แสงนี้ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และมันยังห่างไกลจากที่เขาเคยใช้อยู่มาก
หลังจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นและพุ่งเข้าไปหาเฉียวเซิง
เฉียวเซิงพ่นลมหายใจออกมา พลังของเขาระเบิดออก และปล่อยหมัดออกมารับการโจมตีของฉินเฉิง!
“แคร่ง!” เสียงดังเกิดขึ้น พลังหมัดของเฉียวเซิงนั้นหายไปทันที! และพลังที่ยิ่งใหญ่ก็เข้าไปในร่างกายของเขา
เฉียวเซิงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด แต่เขาก็ต้องฝืนทน และปล่อยพลังที่เท้าเพื่อทรงตัวเอาไว้
ส่วนทางด้านของฉินเฉิง เขาไม่มีพลังภายในอะไรทั้งนั้น ร่างกายของเขาถอยหลังกลับไปและเกือบจะล้มลง!
“ดี!”
เมื่อเห็นแบบนั้นทุกคนก็ต่างอดที่จะพูดออกมาไม่ได้
ส่วนทางด้านของฉูเป่ยชวนก็รีบเข้ามาพยุงร่างกายของฉินเฉิงทันที เขาพูดออกมาว่า “อาจารย์ ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ”
ฉินเฉิงโบกมือ เขาพูดออกมาด้วยความเคร่งขรึม “ไม่มีพลังภายในมาช่วยมันก็แย่อย่างที่คิด แต่ถ้าหากเฉียวเซิงต้องการที่จะฆ่าฉัน เขาก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”
ในตอนนั้นจู่ๆฉินเฉิงก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอก และกระอักออกมาเป็นเลือด!
ผลกระทบจากการบาดเจ็บเก่า
คิดไม่ถึงเลยว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะมากำเริบในตอนนี้ เคราะห์ซ้ำซวยซ่อนจริงๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณชายเฉียวนี้เก่งกาจจริงๆ!” มีคนพูดออกมา
“ฉินเฉิงกระอักออกมาเป็นเลือดแล้ว คุณชายเฉียวรีบฆ่ามันเร็ว!”
เฉียวเซิงหรี่ตาลง ในใจของเขารู้ดี ที่ฉินเฉิงกระอักออกมาเป็นเลือดนั้นมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา
แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาจำเป็นต้องอธิบายอะไรออกไปไหม
“ฉินเฉิง นายขอโทษทุกคนดีๆจะดีกว่า อย่างน้อยๆนายก็จะได้ตายอย่างสบายใจ” เฉียวเซิงพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เหนือกว่า “จะให้ฆ่านาย ฉันลำบากใจจริงๆ”
“คุณชายเฉียวช่างมีจิตใจที่งดงามเสียจริง” มีคนพูดออกมา “คุณชายเฉียว คุณไม่จำเป็นต้องเมตตากับคนชั่วอย่างเขา”
“รีบฆ่าเขาเร็ว!”
เฉียวเซิงแกล้งทำเป็นพูดออกมาด้วยความลำบากใจ “เห้อ งั้นฉันเองก็คงหมดปัญญา ฉินเฉิง ฉันเองก็คงจำใจต้องทำ หวังว่านายคงจะไม่โกรธฉัน”
หลังจากเขาพูดจบ หอกยาวก็ปรากฎออกมาในมือของเขา
พลังอันน่าสะพรึงกลัวถูกควบแน่นไว้บนหอก และหัวหอกค่อยๆรวมตัวเป็นหัวมังกร
แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของเฉียวเซิง แพร่กระจายออกไปรอยๆ
สีหน้าของฉินเฉิงเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย เขารู้ดีเฉียวเซิงต้องการจบมันให้เร็วที่สุด และการโจมตีครั้งนี้คงจะเป็นการฆ่าเขาอย่างแน่นอน
“ฉินเฉิง ขอโทษด้วย” เฉียวเซิงพูดออกมา จากนั้นเขาก็แทงหอกของเขาออกไปในอากาศ พลังที่น่าสะพรึงกลัวระเบิกออกมาจากปลายหอกของเขา
แท่นบูชาเองยังสั่นสะเทือนด้วยแรงลมที่เกิดจากพลัง อากาศบริเวณรอบๆสั่นสะท้าน!
