เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 425 มาส่งของกินยังต้องหล่อขนาดนี้

เสี่ยวชิงรีบวิ่งกลับไปอย่างมีความสุข “หล่อมากเลย หลินเช่อแฟนเธอเสียงเพราะมาก”  
 
 
“เอาล่ะ เอาล่ะ พวกเธอได้ยินหมดแล้ว ไม่ต้องย้ำแล้ว”  
 
 
“หลินเช่อ เสียงเพราะขนาดนี้ แค่ได้ยินเสียงก็ท้องได้แล้วเนี่ย”  
 
 
หลินเช่อมองพวกเขาอย่างไม่รู้จะพูดอะไร  
 
 
นึกว่ากู้จิ้งเจ๋อจะแค่พูดเล่น ไม่คิดว่า ผ่านไปสักพัก ด้านนอกพลันมีเสียงส่งเข้ามา  
 
 
ตอนเสี่ยวชิงเดินไปเปิดประตู ก็เห็นคนจำนวนหนึ่งถือกล่องของกินยกเข้ามา  
 
 
“คุณหลินเช่อใช่ไหมครับ นี่เป็นเดลิเวอรี่ส่งจากโรงแรมป้านเต่าครับ คุณช่วยรับไว้ด้วยนะครับ”  
 
 
ฮุ่ยฮุ่ยร้องขึ้นมาเสียงดัง “ว้าว อาหารว่างจากโรงแรมป้านเต่า ไม่ใช่ใช่ไหม พวกเขามีเดลิเวอรี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”  
 
 
เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น “แพงมากเลยนะ ครั้งที่แล้วฉันเคยไปทานอาหารว่างอย่างหนึ่งที่นี่ พายสตอเบอรี่ชิ้นเล็กๆ ยังต้องจ่ายไปตั้งห้าพันหยวน”  
 
 
“ว้าว นี่ส่งมาตั้งเยอะ หมดไปเท่าไหร่เนี่ย”  
 
 
“เธอก็ดูก่อนสิว่าเขามีอำนาจขนาดไหน ถึงให้โรงแรมป้านเต่าส่งเดลิเวอรี่ได้”  
 
 
ทุกคนช่วยกันเปิดกล่องสวยงาม มองอาหารว่างด้านใน ต้องชื่นชมอย่างเสียมิได้ ใช้สายตาอิจฉามากส่งไปยังหลินเช่อ  
 
 
หลินเช่อมีแฟนรวยขนาดนี้เลย  
 
 
พวกเขาไม่ได้โง่พอที่จะเอาไปบอกกับคนอื่น  
 
 
กฎของวงการนี้ มีบางเรื่องที่ไม่สามารถพูดออกไปได้  
 
 
แต่พวกเธอก็อดที่จะอิจฉาไม่ได้  
 
 
มีเพียงฉินหวานหว่านที่เห็นว่า ทุกคนต่างก็ไปรุมล้อมหลินเช่อ ประจบหลินเช่อไม่หยุด  
 
 
ประหลาดใจในตัวแฟนของหลินเช่อ แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป  
 
 
เหมือนหลินเช่อเป็นศูนย์กลางของใครหลายๆ คน ฉินหวานหว่านไม่ชอบความรู้สึกที่ตัวเองถูกกีดกันออกไป เพียงแต่ตอนนี้ทำได้แค่เฝ้ามองดูอยู่เงียบๆ  
 
 
ใครใช้ให้เธอไม่มีแฟนหนุ่มที่สามารถส่งอาหารว่างจากโรงแรมป้านเต่ามาให้ได้ตลอดเวลาแบบนี้  
 
 
จุดนี้ฉินหวานหว่านรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง  
 
 
เห็นหลินเช่อเดินมา จึงอดถามไม่ได้ “คนเมื่อสักครู่คือใครเหรอ กู้จิ้งอวี่หรือเปล่า”  
 
 
หลินเช่อบอก “ก็…คนที่ไม่รู้จะพูดถึงยังไงสักคนนั่นแหละ”  
 
 
ฉินหวานหว่านบอก “ฉันรู้ก็ไม่บอกใครหรอก แต่ว่ามีอำนาจส่งของกินจากโรงแรมป้านเต่ามาให้ขนาดนี้ กู้จิ้งอวี่ทำได้ก็จริง แต่เสียงนั่นก็ไม่เหมือนกู้จิ้งอวี่ บางทีอาจจะเพราะเสียงในโทรศัพท์ไม่เหมือนกัน”  
 
 
หลินเช่อเพียงยิ้มๆ แล้วทานของว่าง คร้านจะคุยอะไรกับเธอมากมาย  
 
 
ฉินหวานหว่านเห็นว่าหลินเช่อไม่ยอมบอก ทำได้เพียงมองอยู่แบบนั้น ของที่แฟนเธอส่งมา ฉินหวานหว่านไม่อยากทานแม้แต่คำเดียว ไม่รู้ว่าคนคนนั้นจะใช่กู้จิ้งอวี่หรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร อย่างไรหลินเช่อก็มีแฟนร่ำรวยจนทำให้คนอิจฉาได้มากทีเดียว ยิ่งทำให้ฉินหวานหว่านโกรธเข้าไปอีก  
 
 
____  
 
 
ทางด้านหลินเช่อ ทำเพียงรีบวิ่งออกไป บอกกับคนส่งอาหาร “ขอบคุณนะคะ อ้อจริงสิ นี่ทิปให้พวกคุณค่ะ”  
 
 
หลินเช่อคิดว่า พวกเขามาไกลขนาดนี้ แถมยังเป็นสถานที่ที่หรูหราขนาดนั้น ควรต้องได้ทิปสักหน่อย  
 
 
จากนั้น จึงหยิบเงินออกมา ทั้งสองรีบบอก “ไม่ต้องหรอกครับ คุณนายกู้ ได้มีโอกาสมาส่งของให้คุณพวกเราก็ยินดีมากแล้วครับ”  
 
 
อีกคนรีบบอก “ใช่ครับ ถ้าหายคุณกู้รู้ว่าเรารับเงินคุณมา เราคงไม่รู้ว่าจะได้อยู่ในประเทศซีอยู่อีกหรือเปล่า”  
 
 
“คุณเก็บเงินไว้ดีกว่าครับ พวกเราต้องไปแล้ว”  
 
 
ทั้งสองทำความเคารพหลินเช่อ จากนั้นเดินหายไป  
 
 
หลินเช่อจึงต้องเก็บเงินกลับมา มองทั้งสองที่กลัวขนาดนั้น พลันรู้สึกแปลกใจ  
 
 
จากนั้น หลินเช่อก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายหากู้จิ้งเจ๋อทันที  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเอ่ย “ได้รับของว่างหรือยัง”  
 
 
“ค่ะ ได้รับแล้ว แต่ว่าฉันอยากให้ทิปพวกเขาหน่อย แต่ก็ไม่รับ เห็นบอกว่าของว่างหรูหรามาก พวกเขาผิดกฏเพราะฉัน ฉันรู้สึกผิดนี่”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ก็ไม่มีอะไรผิดกฎนี่”  
 
 
เขาคิด ไม่รับก็ถูกแล้ว ถ้ากล้ารับทิปจากคนตระกูลหลิน แสดงว่าพวกเขาคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว  
 
 
หลินเช่อบอก “ได้ยังไงกัน ก็บอกแล้วว่าของว่างพวกนี้ไม่ส่งเดลิเวอรี่ จริงสิ ขอบคุณนะคะที่ส่งมาให้ฉัน”  
 
 
“เธอขอบคุณฉันแบบนี้น่ะเหรอ” กู้จิ้งเจ๋อถาม  
 
 
หลินเช่อมึนงง “ห๊ะ”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอกเสียงทุ้มต่ำ “ลงมา ตอนนี้”  
 
 
“อะไรนะคะ”  
 
 
หลินเช่อที่ยังคงมึนงง รีบยื่นหน้าออกไปส่องหน้าต่าง มองเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ตรงนั้น ผู้ชายคนนั้นราวกับสายลมเย็นภายใต้แสงจันทร์นวลผ่อง ยืนพิงอยู่ตรงนั้น มองตรงมาด้านบน  
 
 
หลินเช่อรู้สึกดีใจขึ้นมา  
 
 
ไม่คิดว่าเขาจะมาหา  
 
 
เธอรีบวิ่งลงมา วิ่งตรงเข้าไปหากู้จิ้งเจ๋อ  
 
 
“คุณมาได้ยังไงคะ” หลินเช่อถามเขายิ้มๆ  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยกยิ้ม หัวเราะ ดึงหลินเช่อเข้าไปในรถ  
 
 
“นี่ ทำอะไรคะ…มีคน…”  
 
 
“มีคนที่ไหน” กู้จิ้งเจ๋อแนบชิดไปกับร่างของเธอ จ้องมองตาเธอเงียบๆ  
 
 
หลินเช่อเงยหน้าขึ้นมา คงไม่ใช่มั้ง คนขับรถไม่อยู่  
 
 
เขาเตรียมไว้หมดแล้วนี่นา  
 
 
คิดมาถึงตรงนี้ หันกลับมามองกู้จิ้งเจ๋อที่เบียดชิดอยู่กับร่างของเธอ ใบหน้าหลินเช่อพลันขึ้นสีแดงระเรื่อ “คุณ คุณ คุณ…คุณจะทำอะไร”  
 
 
“เธอไม่รู้เหรอว่าฉันจะทำอะไร”  
 
 
“ฉัน…ฉันจะไปรู้ได้ยังไง…”  
 
 
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” กู้จิ้งเจ๋อบอก คว้ามือของเธอเอาไว้ ยกสูงขึ้นด้านบน นิ้วทั้งสิบยึดแน่น ฟันของเขากัดเบาๆ ที่ติ่งหูของเธอ จนเธอสั่นสะท้านขึ้นมา  
 
 
“อยากกินเธอ…” เขากระซิบแล้วกัดเบาๆ ไปที่ลำคอของเธอ ฝากรอยเอาไว้บนนั้น  
 
 
หลินเช่อทนไม่ไหว ความจริงเธอเองก็คิดแบบเดียวกันกับเขา คิดถึงสัมผัสของเขา กลิ่นของเขา คิดถึงร่างกายเซ็กซี่ของเขา ร่างกายที่ไม่มีส่วนเกินแม้แต่น้อย คิดถึงจูบของเขาที่มักจะนำพาความแปลกใจมาให้เธอ ทำให้เธอมัวเมาได้ทุกครั้งไป  
 
 
ถึงอย่างไรซะ ร่างกายของเขาก็ยากที่จะลืมเลือน ทำให้คนมัวเมา…ยากที่จะถอนตัว  
 
 
เธอบอกกับตัวเองอยู่ในใจ  ไม่ได้นะ ถ้าเกิดมีคนมา… แต่ว่า ร่างกายกลับควบคุมไม่อยู่แล้ว มันหลงใหลไปกับเขา…  
 
 
                             ____  
 
 
วันต่อมา หลินเช่อดูคนที่มีชื่อเข้าชิงรางวัลทองคำด้วยกัน สองคนเป็นคนสำคัญในวงการภาพยนตร์ อีกคนเป็นหน้าใหม่ แต่เคยแสดงไปแล้วสองบทบาท หลินเช่อเป็นคนเดียวที่ไม่มีประสบการณ์เลยในนั้น เธอพลันรู้สึกกดดันขึ้นมา  
 
 
เธอโทรไประบายกับอวี๋หมินหมิ่น “ถึงจะดีที่ได้เข้าชิง เพราะแค่ไม่นานก็ทำให้คนอื่นพูดไม่ออกแล้ว แต่ฉันว่ามันยากมากที่ฉันจะได้รางวัลนั้นมา ถ้าฉันไม่ได้รางวัลเธอคงไม่โกรธใช่ไหม ยังไงซะเธอก็เป็นภริยาของประธานาธิบดีไปแล้ว คงไม่สนใจว่าจะได้รับรางวัลหรือไม่ได้หรอกใช่ไหม”  
 
 
“ยัยบ้านี่ แค่พยายามก็พอแล้ว อีกอย่าง ถ้าพูดถึงภริยาประธานาธิบดีออกมาอีกนะ ระวังว่าฉันจะตีเธอ”  
 
 
อวี๋หมินหมิ่นยังไม่ชินกับคำว่าภริยาประธานาธิบดีเลย  
 
 
แม้ว่างานแต่งงานของประธานาธิบดีจะถูกกล่าวถึงแล้วก็ตาม  
 
 
วันก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หลังจากจัดการข่าวของหลินเช่อแล้ว พิธีแต่งของประธานาธิบดี ได้ใกล้เข้ามาแล้ว  
 
 
วันนี้กู้จิ้งเจ๋อเองรีบต่อสายหาหลินเช่อแต่เช้า เพื่อบอกให้ไปร่วมพิธีแต่งงานด้วยกัน  
Related