นารากลับมาถึงบ้านอย่างมีความสุข เธออุ้มลูกชายของตัวเองมาหอมแล้วก็วางลง
เธอเพิ่งจะมาถึงห้องนอนของเธอกับธีร์ธวัช ธีร์ธวัชสวมชุดนอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเตียง
“คุณกลับมาแล้ว?” ธีร์ธวัชเห็นนารากลับมาแล้ว จึงเอ่ยทักทายเธอ และพบว่าอารมณ์ของนาราดีมากเป็นพิเศษ ไปร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่ากับคุณแม่ของตัวเองมา อารมณ์ของเธอจะดีขนาดนี้ได้อย่างไรกัน
“สามี ฉันจะบอกข่าวดีกับคุณข่าวหนึ่งค่ะ พรุ่งนี้เช้าบริษัทฮอนดากรุ๊ปก็จะเป็นเรือที่ขาดหางเสือแล้ว ตำแหน่งประธานบริษัทนั่นจะต้องเป็นของคุณแต่เพียงผู้เดียว!”
นาราปีนขึ้นไปนั่งข้างกายธีร์ธวัช แอบอิงเขา
“คุณได้ข่าวนี้มาจากที่ไหนกัน เกิดเรื่องอะไรกับมุกดาคนนั้นหรือ” เมื่อธีร์ธวัชได้ยินคำพูดของภรรยา ในใจก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา คิดอยากจะแย่งอำนาจคืนมาจากมุกดานั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ
“งานเลี้ยงในวันนี้ ฉันพบกับเจตนิพัทธ์คนนั้น คุณแม่ฉันเลยใช้วิธีหนึ่ง ให้เจตนิพัทธ์ไปหามุกดากับธีรนัยน์ คิดไม่ถึงเลยว่าธีรนัยน์จะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ทว่านี่ไม่สำคัญแล้ว คุณก็รู้ว่าเจตนิพัทธ์เป็นปีศาจโรคจิตคนหนึ่ง คนที่จะมีชีวิตรอดจากเงื้อมมือของเขาแทบจะไม่มี ดังนั้นพรุ่งนี้เช้า พวกเราก็รอตาแก่หนังเหนียวตายยากพวกนั้นมาเชิญพวกเราเถอะค่ะ! ฮ่าๆๆ!” นารารู้สึกเหมือนว่าตัวเองได้เป็นภรรยาท่านประธานแล้วอย่างไรอย่างนั้น
“จริงหรือ แบบนั้นก็ดีมากเลย นี่เป็นกลยุทธ์ยืมดาบฆ่าคนนารา คุณทำดีมาก! เช่นนั้นผมก็วางใจแล้ว ผู้อำนวยการบัญชีห่วยแตกนี่ล้วนถูกควบคุมไปเสียทุกอย่าง รอผมได้เป็นประธานบริษัทอีกครั้ง ผมจะต้องทะนุถนอมคุณแน่นอน!” ธีร์ธวัชโอบนาราเข้ามาในอ้อมแขน
“สามี คุณว่าฉันฉลาดไหมคะ” นาราออดอ้อนธีร์ธวัช ถ้าหากว่าครั้งนี้กำจัดมุกดาไปได้ เช่นนั้นตำแหน่งของเธอก็จะมั่นคง วรรณวิมลที่กลายเป็นคนไร้ค่าคนนั้นก็ไม่สำคัญแล้ว
“ฉลาด ฉลาดจริงๆ มา ให้สามีทะนุถนอมสักครั้ง!” ธีร์ธวัชพลิกให้นาราอยู่ใต้ร่าง และเริ่มปฏิบัติการทะนุถนอมเธอ
วันที่สอง
ธีร์ธวัชสวมชุดสูทที่เขาพึงพอใจมากที่สุดชุดหนึ่ง ตามด้วยเน็คไท วันนี้เขารู้สึกว่าปลอดโปร่งสบายใจ มองดูท้องฟ้าก็ใสมาก อากาศก็สดชื่นเป็นพิเศษ
เมื่อมาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ป เขาเดินวนไปหลายรอบแล้ว ก็ไม่เห็นเงาร่างของมุกดาจริงๆ
ดูท่าสิ่งที่นาราพูดล้วนเป็นความจริง มุกดาไม่เคยมาสาย อย่างน้อยที่สุดก็ไม่เคยมีปรากฏการณ์ที่สิบโมงแล้วก็ยังมาไม่ถึงบริษัท
“รวิศ คุณเห็นVPมุกดาหรือไม่” ธีร์ธวัชแสร้งถามรวิศ
“ไม่เห็นครับ” รวิศหอบเอกสารกองโตเดินไปในห้องทำงานของตัวเอง
ธีร์ธวัชอารมณ์ดีเสียจนเดินวนอีกหลายรอบ คนในบริษัทฮอนดากรุ๊ปล้วนไม่ทราบว่าวันนี้เขากินยาไม่เขย่าขวดหรือไม่ เห็นใคร เขาก็ทักทายคนนั้น
แต่ว่าถึงช่วงเวลากลางวันแล้ว คนในบริษัทฮอนดากรุ๊ปก็ยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่เกิดความโกลาหลวุ่นวายอะไร หรือว่าข่าวจะยังไม่ออกมา?
มุกดาอาจจะกลับมาไม่ได้แล้ว ทุกคนล้วนไม่รู้หรือ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ธีร์ธวัชก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง เขาโทรศัพท์ไปหาธีรเมท
“ประธานธีรเมท คุณรู้หรือไม่ว่ามุกดาถูกเจตนิพัทธ์พาตัวไป?” ธีร์ธวัชเอ่ยกับธีรเมท
เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ไม่พูดก็ยังดี เมื่อเขาพูด ธีรเมทก็โมโหขึ้นมาทันที ผู้หญิงที่เขาชอบกลับถูกเจตนิพัทธ์พาตัวไป นั่นมันถึงตายเลยนะ!
“เรื่องเมื่อไรกัน” ธีรเมทข่มความกลัวในใจ พลางถามธีร์ธวัช
“เป็นเรื่องเมื่อคืนวาน ภรรยาของผมไปร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่ากับคุณแม่ของเธอ บิดาของเจตนิพัทธ์เป็นแขกรับเชิญ สุดท้ายเจตนิพัทธ์ก็เลยได้ไปด้วย เขาถูกใจมุกดากับธีรนัยน์ จึงนำตัวพวกเธอกลับไปที่คฤหาสน์ ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไรบ้าง!” ตอนนี้อิทธิพลของธีร์ธวัชในพระนครนั้นไม่เหมือนกับเมื่อก่อน เขาไม่ได้กลับมานานขนาดนั้น ผู้คนมากมายล้วนดูแคลนเขาเสียแล้ว
ตอนนี้เขาต้องการให้ธีรเมทไปยืนยันดูสักหน่อยว่ามุกดาถูกจัดการจนถึงตายจริงๆใช่หรือไม่
“ได้ ผมจะไปดูเดี๋ยวนี้” ธีรเมทไม่รอให้ธีร์ธวัชเอ่ยจนจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที ในใจเขารู้สึกลนลาน แม้ว่าจะต้องการทำให้บริษัทฮอนดากรุ๊ปล่มสลาย มุกดาที่ไม่มีที่ใดให้ไป ก็จะต้องมาหาตัวเอง แต่เขาไม่เคยคิดจะจัดการมุกดาถึงตาย
……
มุกดาพบว่าใบหน้าน่ารักของชลธีดูอึดอัดอยู่บ้าง ไม่ใช่ว่าเขามีสติปัญญาของเด็กอายุไม่กี่ขวบหรอกหรือ ทำไมเอวของตัวเองถึงได้ปวดแปลบเช่นนี้กัน?
“คุณเป็นอะไรไปน่ะ? ทำไมดูแล้วไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก” ชลธีอุ้มมุกดาเอาไว้ในอ้อมแขนตัวเอง จุมพิตลงที่ใบหน้าของมุกดา
“เอวของฉันจะหักแล้ว ชลธี คุณบอกฉันมานะว่าคุณแกล้งทำเป็นโง่ใช่ไหม คุณรู้แล้วว่าฉันคือใคร” มุกดาเอ่ยกับชลธีอย่างมีโทสะ
“แน่นอนว่าผมรู้ว่าคุณคือใคร ผมรู้มาโดยตลอด คุณก็คือภรรยาของผมไงล่ะ ผมสืบค้นในอินเทอร์เน็ตมาแล้ว สามีภรรยาต้องทำเรื่องแบบนี้กัน” ชลธีเอ่ยด้วยท่าทางจริงจัง
ความจริงจังของเขาทำให้มุกดาไม่รู้ว่าเขาโง่จริงๆหรือว่าแกล้งโง่กันแน่
“กระทั่งเรื่องนี้ก็มีสอนในอินเทอร์เน็ตด้วยหรือ” มุกดาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
“ผมไปอ่านหนังสือมาด้วย! ผมรู้จักตัวหนังสือ” ชลธีคิดว่าการที่ตัวเองรู้เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ ทำไมภรรยาต้องโมโหแบบนี้ด้วย
มุกดาเห็นท่าทางโมโหของชลธีแล้ว ก็น่าจะไม่ใช่การแกล้งทำเป็นโง่ ชลธีไม่เคยมีสีหน้าท่าทางแบบนี้มาก่อน
เอาเถอะ ถือว่าเธอโชคร้าย วันนี้เธอไม่มีกำลังวังชาจะไปทำงานแล้ว เมื่อคืนวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น เช้าตรู่วันนี้ยังถูกชลธีทรมานไปอีก ตื่นขึ้นมาในตอนนี้ ฟ้าก็จะมืดแล้ว
“จ๊อกๆ!” ท้องมุกดาส่งเสียงร้อง
“ภรรยา คุณหิวแล้วใช่หรือไม่ ผมจะไปยกของกินมาให้คุณดีไหม” ชลธียืนขึ้นอย่างน่ารัก สวมชุดนอนของตัวเองไปยกอาหารให้กับมุกดา
มุกดาถูกห่ออยู่ในผ้าห่ม บนร่างของเธอแทบจะไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น แต่เธอก็ไม่มีแรงจะลุกขึ้นมาสวมเสื้อผ้า
คิดถึงเหตุการณ์ที่จัดการเจตนิพัทธ์เมื่อคืนวาน ก็รู้สึกสะใจมากเป็นพิเศษ โชคดีที่ธีรนัยน์สืบมาได้ว่าศัตรูคู่อาฆาตของเจตนิพัทธ์คือใคร และรู้ว่าตอนนี้อธิบดีกรมตำรวจในตอนนี้เคยมีเรื่องขัดแย้งกับเจตนิพัทธ์ ดังนั้นจึงสามารถจัดการกับเจตนิพัทธ์ได้อย่างสบายๆเช่นนี้ และส่งผลให้บิดาของเขาไม่กล้าออกหน้าปกป้องเขา!
มุกดาคิดแล้วก็หัวเราะออกมา ธีรนัยน์แต่งกายด้วยชุดผู้หญิงนั้นสวยมากจริงๆ เธอยังถูกทำให้หลงใหลเลย ไม่รู้ว่าณฐวรจะเป็นอย่างไรบ้าง เธออยากรู้จริงๆ!
“คุณแม่ คุณแม่ครับ คุณแม่ตื่นแล้ว คุณแม่นอนกับคุณพ่อมาวันหนึ่งแล้วนะครับ คุณแม่ป่วยหรือเปล่า ให้ผมดูหน่อยว่า คุณแม่มีตรงไหนที่ไม่สบาย” มุกดาที่จมอยู่ในภวังค์ ก็คาดไม่ถึงว่าอักลี่ที่วิ่งเข้ามาจะยื่นมือเลิกผ้าห่มของเธอ!
