ธีรนัยน์สนใจแต่ฟังเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ไม่ได้สังเกตเท้าของตัวเอง เขาเหยียบโดนช่องว่าง ตกลงไปในหลุมพราง
ยังดีที่ฝีมือของเขาว่องไวมาก หลีกเลี่ยงของมีคมที่อยู่ในกับดักได้ กลิ้งไปยังที่ที่ปลอดภัย
แต่กับดักนี้สูงกว่าสามเมตร เขาคนเดียวก็ไม่สามารถออกไปได้
“ณฐวร ณฐวร ผมอยู่นี่ ผมอยู่นี่” ธีรนัยน์ก็ตะโกนขึ้นมา เขาต้องการเรียกณฐวรมาช่วยตัวเอง แต่ไม่ได้เรียกณฐวรมา กลับเรียกคนแปลกหน้าหลายคนมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า กับดักของฉันเป็นไงบ้าง? ได้ผลดีเลยใช่ไหม? ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหน ฉันก็จับได้หมด!” ชายอ้วนคนหนึ่งพูดกับธีรนัยน์ในกับดัก
“เป็นเพราะเสียงร้องขอความช่วยเหลือของฉันทำให้เขามาที่นี่ แต่ชายหนุ่มคนนี้หล่อมาก ฉันชอบ เงินฉันเอาน้อยหน่อยก็ได้ แต่ว่าคนนี้ฉันจะเอา” ผู้หญิงคนหนึ่งมองไปที่ธีรนัยน์ จนน้ำลายไหล ผู้ชายแบบนี้ทำให้คนชอบมากจริงๆ เธอมองผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอด้วยความรังเกียจ เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ทำไมถึงแตกต่างกันได้เยอะขนาดนี้นะ?
“เธอจะเอา? ฉันก็อยากเอานะ ก็เป็นอย่างนี้ผู้ชายคนหนึ่งที่สวยอย่างนี้เทียบกับตัวคุณที่เป็นผู้หญิงซอมซ่อ เหม็นทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นเลย ไม่รู้จักอาบน้ำ รักสะอาด คนหน้าขาวคนนี้ฉันเอาแล้ว” ชายอ้วนอีกคนก็ไม่เกรงใจ เขามองไปที่ใบหน้าของธีรนัยน์ในใจคันยุบยิบ
ธีรนัยน์มองดู ข้างบนน่าจะมีคนประมาณห้าคน ถ้ายังมีคนอื่นอีกล่ะก็ อย่างมากที่สุดก็สิบคนได้ ตัวเขาเองสามารถจัดการกับมันได้ ในเวลานี้ก็ไม่สามารถเรียกณฐวรให้มาได้ เพราะกลัวว่าเขาจะถูกจับด้วย
“พวกคุณก็มองมาจากด้านบน ไม่คิดจะดึงผมขึ้นเหรอ?” ธีรนัยน์กอดอก และพูดกับพวกนั้นหลายคน
“แน่นอนต้องดึงคุณขึ้นมา เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา รอคุณหมดแรงเมื่อไหร่ หิวจนได้ที่แล้ว พวกเราจะดึงคุณขึ้นมาเอง ตอนนี้ถ้าคุณขึ้นมาแล้ว สำหรับพวกเรานั้นเป็นปัญหาอย่างหนึ่ง พวกเราต้องไปดูเพื่อนอีกคน ดูเหมือนเขาก็จะติดกับดักของพวกเราด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า” หลายคนนั้นไม่กระวนกระวาย กลับมองธีรนัยน์เหมือนมองลิงตัวหนึ่ง
ธีรนัยน์คิดในใจ แย่ละ พวกเขาฉลาดมาก ต้องรอจนกว่าพละกำลังของตัวเองเกือบจะหมดแรงก่อนถึงจะลงมือ ในใจธีรนัยน์คิดว่าตัวเองควรจะทำอย่างไรดี
ธีรนัยน์ในใจกำลังคิดอยู่ว่าควรทำอย่างไร ถ้าหากเขาไม่สามารถออกไปได้ งั้นทั้งเขาและณฐวรก็จะตกอยู่ในอันตราย ถ้าหากถูกคนพวกนี้รู้ตัวตนของเขา งั้นตัวเองก็ซวยแล้ว
“ดึงผมขึ้นไปเถอะ พวกคุณดูสิ ผมเป็นแค่คนอ่อนแอคนหนึ่งเรี่ยวแรงก็ไม่มี รอจนผมหิวจนไม่ไหวรูปร่างก็ไม่น่าดูแล้ว” ธีรนัยน์ยังให้คนพวกนี้ดูมือที่ที่ขาวผุดผ่องของตัวเอง
“อั้ยยะๆ ดูมือนั่นสิ ขาวผุดผ่องจนฉันอยากจะสัมผัสมือ เป็นคนที่ไม่เลวจริงๆ พวกเราให้เขาขึ้นมาดีไหม?” หญิงสาวคนนั้นมองดูท่าทางของธีรนัยน์ น้ำลายเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว
“โอเค พวกเราพาเขาขึ้นไปเถอะ แอ๊บแบ๊วจริงๆ ไอ้หนุ่มน้อยเอ๊ย เรื่องวันนี้ก็อย่าโทษพวกเรา จากนี้นะเจอเรื่องอย่างนี้ก็ต้องใช้สมองดีๆ หน่อย ตัวเองไม่มีความสามารถนั้นก็ไม่ต้องแกล้งเป็นฮีโร่ แต่ว่าคุณรู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว ฮ่าๆ ๆ ” คนพวกนั้นเยาะเย้ยธีรนัยน์ แต่ว่าเชือกพวกเขาก็ปล่อยลง ให้ธีรนัยน์ดึงขึ้นมา
ธีรนัยน์มองไปที่เชือก เขาแสร้งทำเป็นอ่อนแอไม่มีแรงมาก ใช้เวลานานมากกว่าจะปีนขึ้นไป ทำให้คนพวกนั้นประหม่าละเลยไม่ระวัง
เมื่อถึงปากถ้ำแล้ว คนนั้นก็ดึงมือธีรนัยน์ และเช็ดน้ำมันบนร่างกายของเขา
ทันทีที่ธีรนัยน์ขึ้นไปเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้น แสร้งทำเป็นอ่อนแอ ทำให้คนเหล่านั้นหัวเราะเยาะอีกครั้ง
พละกำลังของธีรนัยน์ฟื้นฟูขึ้นแล้ว เขาก็ลุกขึ้นนั่ง คนพวกนั้นหลายคนก็มามัดธีรนัยน์ขึ้น ได้แต่มัดขึ้นถึงจะปลอดภัยที่สุด
“คุณบอกว่าพวกคุณสองคนดูแล้วเป็นลูกของคนมีเงิน ไปไหนไม่ไป ดันมาถึงที่นี่ โชคของพวกคุณก็แย่มาก ก่อนหน้านี้พวกเราก็ไม่ได้อยู่ พวกเรามาถึงที่นี่ก็แค่เดือนกว่าเอง แต่ที่แห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ดีแห่งหนึ่ง บางคนมาคุยเรื่องความรัก พาเมียน้อยมาดูดาว ฮ่าๆ ๆ ให้เงินพวกเราไม่น้อย แถมยังไม่มีใครกล้าแจ้งตำรวจ!” ชายอ้วนคนนั้นถือเชือกไว้ในมือ มัดธีรนัยน์ไป และเยาะเย้ยเขาไปด้วย
ธีรนัยน์ชำเลืองมอง คนพวกนั้นมีห้าคนเป็นผู้ชาย ทุกคนบึกบึนแข็งแกร่งมาก และมีผู้หญิงคนเดียว ผู้หญิงคนนั้นคงหลอกพวกเขามาด้วยเสียงของเธอ เขาจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น
เมื่อคนที่มัดธีรนัยน์กำลังจะผูกปม ธีรนัยน์ก็ลอยขึ้นและเตะออกไป จากนั้นเขาก็ดึงเชือกออก และเตะคนที่มัดเขาอย่างดุเดือดหลายที
คนอื่นๆ ยังคงหัวเราะอยู่ ทันใดนั้นเรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งคนที่อยู่บนพื้นร้องขอความช่วยเหลือ พวกเขาถึงได้สติมา
มีดที่ถืออยู่ในมือฟันไปทางธีรนัยน์
“พวกนายเวลาฟันมองด้วย อย่าฟันโดนหน้า ฉันยังต้องใช้ ฉันยังต้องใช้นะ” หญิงสาวคนนั้นนั่งลงบนพื้น มองดูการต่อสู้อันดุเดือดของผู้ชายหลายคน เธอดื่มไวน์ และแคะเมล็ด ราวกับดูการแสดง
แต่เรื่องราวกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ผู้ชายที่มองดูสุภาพบุรุษนั้น ท่าทางการเคลื่อนไหวกลับโหดร้าย แม้แต่ล้อมรอบอยู่หลายคนเขาก็ยังไม่สามารถได้เปรียบ
ธีรนัยน์ทำกับพวกนั้นไม่ได้เปลืองแรงมาก คนพวกนั้นต่างก็อาศัยมีดที่อยู่ในมือ แต่พวกเขากลับไม่มีวิชาอะไรมากนัก มีแรงเต็มตัวซะเปล่า
ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าคนหลายคนก็ไม่สามารถได้เปรียบ เธอจึงผิวปากอีกครั้ง และมีคนหลายคนออกมาจากทุกทิศทุกทาง
“ไป ช่วยพวกเขา” ผู้หญิงคนนั้นพูดกับคนเหล่านั้น
ตอนนี้ธีรนัยน์จัดการกับสิบคนนี้ แม้ว่าคนพวกนั้นจะไม่ค่อยเก่งศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ใช้มีดฟัน มีพลังมาก ต่อสู้เป็นเวลานาน ธีรนัยน์ก็เสียเปรียบ กำลังของเขานั้นมีจำกัด
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกคุณไม่ต้องลงมือพร้อมกัน ผลัดกัน เด็กคนนี้ทนได้ไม่ใช่เหรอ? พวกเราทำให้เขาเหนื่อยตาย รอให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง พวกเราก็จัดการกับเขาซะ” หญิงสาวสั่งพวกร่างยักษ์จากด้านข้าง
แน่นอนว่าพวกร่างยักษ์ ก็ฟังคำสั่งของผู้หญิงคนนั้น ผลัดกันต่อสู้กับธีรนัยน์ ซึ่งเป็นจังหวะที่จะทำให้เขาเหนื่อยจริงๆ
ในใจของธีรนัยน์กังวลเล็กน้อย เขายังคงกังวลเป็นห่วงณฐวร ณฐวรเป็นศาสตราจารย์ที่อ่อนโยน ถ้าหากเขาถูกจับ เขาจะทำยังไง
ธีรนัยน์แย่งมีดของชายคนหนึ่ง เขาตัดแขนของชายคนหนึ่ง และฟันไปที่ขาอีกหลายคนทำให้พวกเขาล้มลง เขายังต้องช่วยณฐวร
หลังจากที่ล้มคนสิบคนนั้นแล้วธีรนัยน์ก็ยังไม่วิ่งออกไป ผู้หญิงคนนั้นออกโรงแล้ว ธีรนัยน์คิดไม่ถึง ในกลุ่มคนนี้ มีเพียงผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่รู้ศิลปะการต่อสู้
