คนวิ่งตาตื่นขึ้นมา พอเห็นว่าชลธีกับมุกดาอยู่ด้วยกัน เขาก็พูดไม่ออก
“เรื่องอะไร? ค่อยๆ พูด” ชลธีมองไปยังคนที่พึ่งเข้ามา แล้วก็ให้เขาค่อยๆ พูด
“วันนี้คุณชายน้อยมีเรื่องกับคนที่โรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ส่งไปที่โรงพยาบาลแล้ว บอกว่าได้รับบาดเจ็บ” คนที่เข้ามาพูดเรื่องนี้อย่างตะกุกตะกัก
ชลธีกับมุกดายืนขึ้นในทันที อักลี่มีเรื่องกับคนอื่นยังงั้นเหรอ? แถมยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย คนคนนั้นต้องเก่งแค่ไหน? ดูท่าจะไม่ใช่เด็กอย่างแน่นอน
“ได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ? เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่? ช่างเถอะ ค่อยพูดบนรถแล้วกัน พวกเราจะไปตอนนี้เลย”ชลธีบอกกับคนนั้น
“ครับ ครับ พวกเรารีบไปกันเถอะ” คนที่เข้ามาขึ้นรถไปพร้อมกับชลธีและมุกดา แล้วก็รีบตามไปยังโรงพยาบาลที่อักลี่อยู่
ระหว่างทางที่อยู่บนรถนั้น คนที่เข้ามาก็เล่าเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองคนฟัง
เหมือนกับว่าอักลี่ทะเลาะกับคนในโรงเรียนอนุบาล หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มสู้กัน เด็กอีกฝ่ายโตกว่า ดังนั้นก็เลยทำให้อักลี่ได้รับบาดเจ็บได้ คุณครูของโรงเรียนอนุบาลส่งเด็กไปที่โรงพยาบาล คนคนนี้คือครูใหญ่ของโรงเรียนอนุบาล แล้วก็รู้ที่อยู่บ้านตระกูลสุวรรณเลิศ ก็เลยมารายงานด้วยตัวเอง
ตอนที่ไปถึงที่โรงพยาบาลนั้น อักลี่ยังอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน ได้ยินมาว่าได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนเด็กที่ทำร้ายนั้นหนีไปเพราะว่ากลัว โทรไปที่บ้านก็โทรไม่ติด
ชลธีพุ่งไปที่หน้าประตูอย่างรีบร้อน แต่ว่าคุณหมอไม่ให้เขาเข้าไปด้านใน บอกว่ากำลังพยายามช่วยชีวิตอยู่
มุกดาเห็นว่านี่คือโรงพยาบาลของตระกูลแสนไชย ก็เลยรีบโทรหาประวีร์ในทันที ตอนที่โทรติดนั้น ประวีร์ก็มาถึงหน้าประตูห้องฉุกเฉินในทันที
“พี่ประวีร์ มาเร็วมากเลย”มุกดามองประวีร์ เธอกังวลจนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
“อืม ฉันได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว พวกเธอไม่ต้องเป็นกังวลไปนะ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูหน่อย”ประวีร์ปลอบใจมุกดา แล้วก็หันไปมองชลธี สายตาของเขาบอกว่าไม่ต้องรีบร้อน พอปลอบใจมุกดาเสร็จ เขาก็เปลี่ยนใส่เสื้อกาวน์สีขาวแล้วก็เข้าไปในห้องฉุกเฉิน
“มุก พวกเราไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก วีร์เข้าไปแล้ว เดี๋ยวก็มีข่าวออกมาแล้ว”ชลธีพูดกับมุกดา
“ชล ฉันรู้สึกว่ามันมีบางอย่างไม่ถูกต้อง ฝีมือการต่อสู้ของอักลี่นั้นขนาดผู้ใหญ่ยังไม่แน่ว่าจะเอาชนะเขาได้รึเปล่า แต่จะถูกเด็กคนหนึ่งทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บได้ยังไง? ฉันคิดว่ามันมีบางอย่างแปลกๆ “มุกดาพูดกับชลธี
“งั้นเหรอ? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้? เดี๋ยวผมจะให้คนไปสืบเดี๋ยวนี้”ชลธีขมวดคิ้วแบบนี้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของอักลี่เท่าไหร่นัก ไม่คิดเลยว่าลูกชายของตัวเองจะมีความสามารถแบบนั้น
เวลาผ่านไปแต่ละนาที แต่ละวินาที ประตูห้องฉุกเฉินก็ยังไม่ถูกเปิดออก มุกดาร้อนรนเป็นอย่างมาก บาดเจ็บรุนแรงขนาดไหนกัน
หลังจากผ่านไปสามชั่วโมง ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก ประวีร์เข็นอักลี่ออกมา หัวของอักลี่ถูกพันผ้าเอาไว้ ดวงตาหลับสนิท ไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่นิดเดียว
“อักลี่ อักลี่” มุกดาเอ่ยปากเรียกเบาๆ แต่ว่าอักลี่ไม่มีท่าทีตอบสนองอะไรเลย
“ไม่เป็นอะไรหรอก ฉันได้จัดการให้เขาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรร้ายแรงแล้ว หัวของเขาถูกคนใช้สิ่งของทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่ไม่ได้บาดเจ็บจนถึงด้านใน เขาหลบเลี่ยงได้อย่างคล่องแคล่วมาก ความรุนแรงนั้นอาจจะสามารถฆ่าเขาได้เลย” ประวีร์พูดความจริงให้มุกดาฟัง
มุกดาได้ยินดังนั้น ก็ยิ่งแน่ใจเข้าไปใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะการยุยงของใครสักคน การต่อสู้ระหว่างเด็กจะฆ่าคนได้อย่างไร?
ชลธีฟังแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พอมีข่าวคราวเมื่อไหร่ เขาค่อยตัดสินใจอีกทีหนึ่ง
อักลี่พึ่งจะอายุห้าขวบเท่านั้นเอง เพราะว่าเรื่องของผู้ใหญ่เลยต้องมาถูกคุกคามแบบนี้ คนพวกนั้นเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ มองดูท่าทางน้อยๆ ของลูกชายที่นอนอยู่บนเตียง หัวใจของมุกดาก็เหมือนจะแตกสลาย
“หลานฉันเป็นยังไงบ้าง? หลานฉันเป็นยังไงบ้าง? “นีรชารู้ข่าวสารอย่างว่องไว เท้าหน้าเธอพึ่งจะมาถึง ยศัสวินกับธาราวดีก็มาถึงแล้วเหมือนกัน
เดิมทีชลธีกับมุกดาไม่อยากให้พวกคนแก่รับรู้เรื่องนี้ กระดาษห่อก็ไม่สามารถปกปิดไฟเอาไว้ได้ ก็ให้พวกเขารู้ไปเลยแล้วกัน
“เกิดอะไรขึ้น? “ยศัสวินถามมุกดา
“ตอนนี้พวกเราก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก เขาแค่บอกว่าลูกทะเลาะกับคนที่โรงเรียนอนุบาล”มุกดาพูดกับพ่อของตัวเอง
“จะเป็นไปได้ยังไง อักลี่ของพวกเราฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก เด็กธรรมดาไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้หรอก ต้องมีใครมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรอย่างแน่นอน!”พอธาราวดีได้ยินดังนั้น ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองในทันที เด็กน้อยที่ฝึกศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก จะเป็นแบบไหนทุกคนก็ย่อมรู้ดีอยู่แล้ว
“แล้วครูใหญ่ของโรงเรียนอนุบาลคนนั้นล่ะ? “ในตอนนี้จู่ๆ มุกดาก็นึกถึงคนที่มารายงานข่าวเรื่องนี้
“น่าจะกลับไปแล้วมั้ง พวกเราเอาแต่เป็นห่วงอักลี่ เขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทันได้สนใจเลย”ชลธีก็ไม่เห็นร่องรอยของครูใหญ่เหมือนกัน
“แล้วได้ตรวจสอบที่โรงเรียนรึยัง? ครูประจำชั้นบอกว่าอะไรบ้าง? ” นีรชามองดูหลานชายของตัวเองนอนอยู่แบบนั้น เธอก็อยากจะออกไปทำร้ายคน
“ผมให้ลูซี่ไปสืบแล้ว เดี๋ยวเธอก็น่าจะกลับมารายงานอย่างรวดเร็ว พ่อ แม่ ไม่ต้องรีบร้อนไปนะครับ ผมจะจัดการให้ดี”ชลธีปลอบพวกคนแก่
“อืม ถ้ายังงั้นพวกเราฝากเรื่องนี้ด้วยนะ เด็กยังเล็กอยู่ ถ้าเกิดว่าเจอคนนั้นแล้วไม่ควรจะอ่อนโยนนะ”ยศัสวินรู้สึกปวดใจกับเรื่องที่หลานของตัวเองต้องเจอเป็นอย่างมาก
ตอนที่หลายคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ลูซี่ก็มา เธอมองอักลี่ แล้วก็เล่าเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ชลธีฟัง
ปรากฏว่าเหตุการณ์วันนี้ไม่เหมือนกับที่ครูใหญ่บอก วันนี้ที่โรงเรียนอนุบาล เด็กอ้วนคนหนึ่งจงใจมาหาเรื่องอักลี่ อักลี่เองก็อดทนมาโดยตลอด ทำตามที่มุกดาพูด ว่าไม่ควรลงไม้ลงมือง่ายๆ
แต่ว่าเด็กอ้วนคนนั้นบอกว่าต้องทำร้ายอักลี่ให้ได้ บอกคุณครู เขาทำให้เพื่อนตัวน้อยหลายๆ คนต้องร้องไห้ ครูพวกนั้นก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เขากับผู้ใหญ่ก็รวมหัวกันทำร้ายอักลี่ อักลี่อายุยังน้อย เขาถูกจับเอาไว้จู่โจมกลับไม่ได้ ดังนั้นก็เลยถูกทำร้ายอย่างรุนแรง
ตอนนั้นครูอยากจะเข้าไปห้าม แต่ว่าเด็กเยอะมาก ต่างก็เกาะขาคุณครูเอาไว้ ดังนั้นครูเองก็เลยทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ตะโกนเรียก แต่ก็ไม่สามารถทำให้หยุดได้
แต่ว่าตอนนี้เด็กอ้วนคนนั้นหายไปแล้ว ที่บ้านก็โทรไปไม่ติด เรื่องนี้เหมือนกับที่ครูใหญ่เล่า
“ไปแล้วเหรอ? ง่ายขนาดนั้นเลย? ทำร้ายหลานชายฉัน แล้วยังอยากจะหนีไปไหนอีก? “นีรชาถามต่อกัน
“แน่นอนว่ามันไม่ได้ง่ายแบบนั้นหรอก!”ใบหน้าของยศัสวินมืดมนเหมือนว่าฝนจะตกลงมา
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วก็โทรหาคนคนหนึ่ง แถมยังเน้นย้ำคำว่าสามวัน
“วันนี้อักลี่อาจจะยังไม่ฟื้นขึ้นมา เขายังเด็กอยู่มาก ต้องใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัวหลังจากยาสลบ ” ในตอนนี้ประวีร์เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้ามา
“วีร์ หลานของฉันจะไม่ได้มีอาการอะไรที่ตามมาใช่ไหม? “ธาราวดีมองประวีร์และพูดอย่างเป็นห่วง
“ไม่หรอกครับ คุณนายโจนส์ คุณเชื่อใจผมก็พอแล้วครับ ถึงแม้ว่าฝีมือทางการแพทย์ของผมจะไม่ได้สูงเท่าไหร่นัก แต่ว่าการผ่าตัดของอักลี่ผมก็ทำอย่างดีที่สุด”ประวีร์พูดกับธาราวดี
