ธินิดาเห็นว่าอนุชิตกำลังทักทายตัวเองอยู่ เธอก็บิดตูดเดินเข้าไป แล้วก็ยืนอยู่ตรงหน้าของอนุชิต
อนุชิตเอามือลูบใบหน้าของธินิดา รอยยิ้มของเขาก็ลึกขึ้นกว่าเดิม
ธินิดาก็ฉวยโอกาสโน้มตัวเข้าไป แต่ว่าอนุชิตกลับหลบ แล้วเธอก็ล้มลงกับพื้นในทันที อนุชิตก็ไม่แม้แต่จะช่วยพยุงเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณชายอนุชิต นี่คุณไม่เป็นผู้ชายเกินไปหน่อยไหม? เห็นว่าฉันล้มลงกับพื้น จะไม่พยุงฉันหน่อยเหรอ!”ธินิดารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก
“ผมเป็นผู้ชายรึเปล่า ผมรู้ตัวเองดีที่สุด แน่นอนว่าจะไม่ให้คุณรู้หรอกนะ คุณอยากคิดยังไงก็คิดแบบนั้นไปเถอะ ผมจะไปพักผ่อนแล้ว”อนุชิตพูดจบแล้วก็ปิดประตูไป
ธินิดาลุกขึ้นมาจากพูด แล้วก็เตะประตูห้องของอนุชิตอย่างแรงด้วยความโกรธ แต่เพราะว่าออกแรงมากเกินไป กลับทำให้เท้าของตัวเองเจ็บไปซะอีก
ธินิดาเดินกะโผลกกะเผลกกลับมาที่ห้องตัวเอง แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างรุนแรง
“เป็นยังไงบ้างภรรยา วันนี้รู้สึกพอใจกับผลงานของสามีไหม? ” แขกเริ่มทยอยแยกย้ายแล้ว ชลธีดื่มเข้าไปเล็กน้อยแล้วก็เดินเข้ามาในเรือนหอ
เรือนหอนั้นเคยเป็นห้องนอนของเธอกับชลธี แต่ว่าด้านในเป็นสีแดงทั้งหมด แพรวพราวมาก
“จะว่ายังไงดี? ฉันรู้สึกว่าก็โอเคนะ”มุกดาเปิดหน้าคลุมหน้าออก นี่มันทำได้คล้ายการแต่งงานในสมัยโบราณเป๊ะ ทำให้คนยากที่จะลืมจริงๆ
“แค่พอโอเคยังงั้นเหรอ? “ชลธีเดินเข้ามา แล้วก็นั่งลงข้างๆ มุกดา แล้วก็จ้องมาที่มุกดาด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง
“ไม่เลวแล้วกัน”มุกดาถอยไปด้านหลัง
“แค่ไม่เลวเหรอ? ” ชลธีขยับเข้าไปหามุกดา
แต่เนื่องจากตอนนี้เขามีความสุขมาก วันนี้เขาจึงดื่มมากไปหน่อย และเวียนหัวเล็กน้อย
“มุก คุณอย่าขยับ ผมเวียนหัว ผมต้องการคุณ”ชลธีจับหัวของมุกดาเอาไว้ แล้วริมฝีปากของเขาก็ยื่นเข้าไป
มุกดาก็ไม่ได้ต่อต้านหรือว่าขัดขืน แล้วก็ปล่อยให้เขาจูบริมฝีปากของตัวเอง
แต่ว่าเพียงแค่จูบชลธีก็ยังรู้สึกไม่เพียงพอ เขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของมุกดา ชุดสไตล์จีนใช้กระดุมผ้าแบบโบราณ เขาใช้เวลาเป็นครึ่งวันก็ยังไม่สามารถถอดได้
ตอนนี้เองชลธีก็เริ่มรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว เขาออกแรงฉีกชุดแต่งงานที่สวยงามจนขาด หัวใจของมุกดาก็เริ่มสั่น
แต่ว่าตอนที่เธอยังไม่ทันจะตอบสนองนั้น ชลธีก็โผเข้ามา รสชาติของน้ำหวานในฤดูที่แห้งแล้งนั้น เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงมันในตอนนี้
เช้าวันนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทั้งสองคนหลับไปนานแค่ไหน ก็ไม่มีใครมาเรียกพวกเขา ตอนที่มุกดาตื่นขึ้นมาโดยธรรมชาตินั้น ก็เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว เมื่อคืนชลธีคึกมาก กว่าจะเข้านอนก็เช้าแล้ว
มุกดาลืมตาขึ้น มองชลธีที่อยู่ตรงกันข้าม ว่ากันว่าวันเวลาเป็นเหมือนมีดสังหาร ผ่านไปหลายปี แต่ว่าใบหน้าของชลธีกลับไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย เขาแค่ดูโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเดิม แล้วก็หล่อมากขึ้นด้วย
มุกดาทนไม่ไหว พุ่งเข้าไปด้านหน้า อยากจะจูบริมฝีปากที่แดงระเรื่อของ แต่ว่าตอนที่เธอหลับตาลงแล้วยังไม่ทันโน้มเข้าไปนั้น กลับถูกจับหัวเอาไว้ แล้วก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของชลธี ให้เขาได้จูบอีกครั้ง
“ชลธี นี่คุณตื่นอยู่แล้วใช่ไหม? “มุกดาถูกจูบจนเกือบจะหายใจไม่ออก
“ใช่ ผมตื่นแล้ว ผมชอบมองดูคุณหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ ผม ผมชอบความรู้สึกนั้น แบบนี้ผมจะได้รู้สึกหายเครียด ที่รัก พวกเราพลาดเวลาไปเยอะแล้ว ดังนั้นพวกเราจะชดเชยมันกลับมา”ระหว่างที่พูดอยู่นั้นร่างกายของชลธีก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง
“คุณกำลังต้องการจะฆ่าตัวตายจากการสูญเสียน้ำเชื้อมากเกินไปยังงั้นเหรอ? เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ทำไปกี่ครั้งแล้ว วันข้างหน้าของพวกเรายังอีกยาวไกล คุณเองก็ต้องเอาแค่พอประมาณ นี่อยู่ในวัยอายุสามสิบกว่าแล้ว” มุกดารู้สึกสงสารชลธี อยากจะผลักไสเขาออกไป
“ต่อไปผมจะควบคุม วันนี้เป็นวันแต่งงานของพวกเรา คุณจะอดทนเห็นผมหิวไหวเหรอ? ภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ ต่อไปผมจะต้อง จะต้องเชื่อฟังคุณอย่างแน่นอน แต่ว่าตอนนี้คุณป้อนให้ผมอิ่มก่อนได้ไหม? โอเคไหม? ” ชลธีจับมือมุกดาและเริ่มมีท่าทีออดอ้อน
ไม่มีทางเลือก มุกดาทำได้แค่ปล่อยให้เขาทำต่อไป ว่ากันว่าผู้ชายเป็นสัตว์ที่คิดในครึ่งล่างของร่างกาย ดูเหมือนน่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่งงานกันแล้ว ชลธีให้ตัวเองหยุดสองสามวัน เขาอยากจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนมุกดา เพลิดเพลินกับโลกที่มีแต่พวกเขาเพียงสองคน
“คุณนาย สวัสดี”มุกดากำลังชงชาอยู่ ได้ยินเสียงคนมาจากด้านหลัง เธอยังไม่ทันจะหันหน้าไป ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
“นัทธ์?”มุกดาหันหน้าไป แล้วก็ได้เห็นนัทธ์ที่หลายปีมานี้ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเลย แล้วก็เข้าไปกอดเขา
“คุณนาย คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว คุณหญิงกับคุณชายเป็นห่วงคุณจะแย่แล้ว”นัทธ์เช็กน้ำตา
“อืม นัทธ์ ขอบคุณที่คุณเป็นห่วงนะ หลายปีมานี้ต้องขอบคุณการดูแลจากคุณ ทำให้ชลกับแม่อยู่ได้อย่างสบายๆ “มุกดาเองก็รู้สึกซาบซึ้งใจ
“ไม่หรอกครับ ไม่หรอก ผมอยู่ที่คฤหาสน์ใหม่ตลอด คุณหญิงไม่อยากให้ผมเข้าไปแทรกเรื่องพวกนี้ ในปีที่ผ่านมาผมเป็นความดันโลหิตสูง คุณหญิงและคุณชายก็ดูแลผม ครั้งนี้คุณกลับมาแล้ว ถึงได้โยกผมมาที่นี่” ในมือของนัทธ์ถือกระเป๋าสัมภาระหนึ่งใบ
“ดีจังเลย ต่อไปพวกเราก็จะได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว นัทธ์ อาการป่วยของคุณดีขึ้นรึยัง? ” มุกดาถามด้วยความเป็นห่วง นัทธ์ก็รีบพยักหน้าในทันที
“ดีขึ้นแล้วครับ ดีขึ้นแล้ว ผมพึ่งออกมาจากโรงพยาบาล ค่าทุกอย่างอยู่ในเกณฑ์มาตรฐาน”ทั้งสองคนพูดคุยกัน แล้วก็ยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยๆ
“นัทธ์ โอเค คุณควรจะพักผ่อนหน่อย พึ่งออกมาจากโรงพยาบาล จะเหนื่อยเกินไปไม่ได้”ชลธีเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็ให้นัทธ์ลงไปข้างล่าง
“ชล ตอนนั้นต้องขอบคุณนัทธ์มากจริงๆ เลยนะ ถ้าเกิดว่าไม่มีเขาล่ะก็ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันจะเป็นยังไง”มุกดานึกถึงตอนที่พ่อของตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล นัทธ์ไม่ย่อท้อเลย
“ภรรยา คุณก็ลำเอียงเกินไปแล้ว แล้วผมในตอนนั้นล่ะ ทำไมถึงไม่ขอบคุณผมบ้าง? ” ชลธีงอแงเหมือนกับเด็กน้อย
“ขอบคุณสิ ฉันจะไม่รู้สึกขอบคุณได้ยังไง แต่ว่าตอนนี้ฉันก็เป็นของคุณไปแล้ว ฉันต้องขอบคุณยังไงกัน? “มุกดาตบหน้าชลธีเบาๆ แล้วชลธีก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ
ทั้งสองคนอิงแอบกันดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น เหมือนกับว่าโลกใบนี้มีเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น เรื่องที่ไม่มีความสุขทั้งหลายก็ไม่มีอีกต่อไป
“ไม่ดีแล้ว ไม่ดีแล้ว คุณชาย ไม่ดีแล้ว”ทั้งสองคนกำลังดูทีวีอย่างสนิทสนม แล้วก็มีคนวิ่งตาตื่นเข้ามาจากด้านนอก วิ่งเข้ามาด้วยแล้วก็พูดว่าไม่ดีแล้วไปด้วย
“เรื่องอะไร? ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ พูด”ชลธีบอกให้คนคนนั้นไม่ต้องรีบร้อนจนเกินไป
