หมื่นกระบี่ทะลวงสวรรค์ I Have Countless Legendary Swords! – ตอนที่ 38 : เมื่อมนุษย์และดาบรวมเป็นหนึ่ง ทั้งโลกาก็มิอาจมีผู้ใดเทียม

ตอนที่ 38 : เมื่อมนุษย์และดาบรวมเป็นหนึ่ง ทั้งโลกาก็มิอาจมีผู้ใดเทียม
 
ผู้คนนับพันต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าคนแรกที่ได้รับ บาดแผลจะกลายเป็นจอมกระบีแดนเหนือผู้องอาจ 
 
หรือเทพกระบี่โจวจะแข็งแกร่งจริง ๆ กัน?
 
“ไอลูกกะ*** เจ้ากล้าแทงข้าจากด้านหลังงั้นหรอ?! เดี๋ยวเจ้าไม่ได้ตายดีแน่!”
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจเริ่มเกรี้ยวกราดและตะโกนออกมาด้วยน้ําเสียงที่ทุ่มต่ํา เขาเตือนเหล่าผู้ที่ได้ชมการต่อสู้ถึงสิ่งที่พวกเขาอาจจะยังไม่รู้
 
ใช่แล้ว!
 
มันก็แค่การแทงจากข้างหลังเท่านั้นแหละ!
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจยกดาบขึ้นและพุ่งเข้าใส่โจวฉวนจีในคราวนี้เขาจะเอาจริงแล้ว
 
โจวฉวนจีถือดาบราชาโลกันตร์ไว้ในมือข้างหนึ่ง และอีกข้างถือดาบผ่าวายุเอาไว้ การพุ่งเข้าใส่ของจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจไม่ได้ทําให้เขาถอยร่นแต่อย่างใด แต่กลับพุ่งเข้าใส่สวนแทน
โจวฉวนจไม่คิดจะประมาทแม้แต่น้อยเมื่อต้องเผชิญหน้ากับจอมยุทธทรงพลังที่อยู่ระดับบรรลุญาณ
 
เขาเริ่มใช้จิตดาบกระเรียนขาวในมือขวาและใช้จิตกระบี่เพ ลิงกัลป์ในมือซ้าย
 
ด้วยสองจิตดาบที่ห่อหุ้มไปทั่วกายของเขา ปราณทั่วร่างของเขาก็เริ่มพุ่งพล่าน
 
ในเวลาเดียวกัน ที่หน้าต่างของโรงเตี้ยมที่อยู่ไกลออกไปชายในชุดสีม่วงก็เบิกตากว้างอ้าปากค้าง
 
เสี่ยวเฉิงเฟิงและคุณนายจือฉุยก็ตกใจไม่แพ้กัน
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจที่รู้สึกตกใจกับการใช้จิตดาบคู่ของฝ่ายตรงข้าม ก็เผลอถอยหลังออกมาตามสัญชาตญาณ
 
เขาเองก็มีจิตดาบเหมือนกัน และภูมิใจในจิตดาบของตัวเองมากด้วย
 
“ใช้สองจิตดาบพร้อมกันเนี่ยนะ?”
 
“เป็นไปได้ยังไง? แม้แต่จักรพรรดิกระบี่แห่งมหาจักรวรรดิโจวหรือจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์ยังทําไม่ได้เลยนะ!”
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจตกอยู่ในความสับสน เขาเริ่มใช้จิตดาบทันที รูปลักษณ์ภายนอกของเขาเปลี่ยนไปโดยพลันจนเกิดลมกรรโชกแรงล้อมรอบทั่วร่างของเขา
 
โจวฉวนจีพุ่งเข้าใส่ด้านหลังของจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจด้วย 8 ก้าวทะลวงกระบี่ และฟันเขาด้วยดาบทั้งสอง
 
ความเร็วในการโจมตีของเขานั้นเหนือยิ่งกว่าระดับสร้างรากฐานเสียอีก สายตาของผู้ชมการต่อสู้ส่วนใหญ่ก็ไม่อาจจะมองตามความเร็วของเขาทันได้
 
แกรั้ง! แกรั้ง! อึ้ง! แกรง
 
ดาบของโจวฉวนจีนั้นราวกับสายลม แต่ดาบของคู่ต่อสู้ก็รวดเร็วไม่ต่างกัน ดาบทั้ง 3 ปะทะกันด้วยความเร็วสูง จนเงาดาบที่กําลังร่ายรําอยู่นั้นราวกับแสงอันเย็นยะเยือกที่สะท้อนออกมาจากดาบ
 
ทั้งคู่ต่างฟาดฟันใส่กันครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่มีใครได้เปรี ยบ
ครึ่งร่างของโจวฉวนจีนั้นลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง ตัวของเขานั้นราวกับกระเรียนขาวที่ทั้งรวดเร็วและว่องไว
 
การกวัดแกว่งดาบของจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจนั้นทั้ง แข็งแกร่งและหนักหน่วง ดาบที่อยู่ในมือของเขานั้นดูราวกับถูกห่อหุ้มไว้ด้วยแสงไฟสีแดง ลมกรรโชกรุนแรงเกิดขึ้นในรัศมี100 หลารอบตัวทั้ง 2 ฝ่าย
 
ผู้ชมนับพันต่างอ้าปากค้าง และเบิกตากว้างตกใจ
 
เทพกระบโจวสุดยอดพอ ๆ กับจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจเลย!
 
ทั่วพื้นที่ต่างตกอยู่ในความเงียบ จนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหมุดหล่น!
 
เจียงฉือน้อยที่อยู่ตรงหน้าต่างในห้องพัก ก็คอยเฝ้าดูการต่อสู้ด้วยความกังวลใจ เธอกุมมือไว้ที่หน้าอกหน้าอกพลางขยับปากสวดมนต์ “ฉวนจี. เจ้าต้องชนะเจ้าต้องชนะ…”
 
ณ อีกโรงเตี้ยม
 
.
ชายในชุดสีม่วงลูบคางพลางบ่นพึมพํา “เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ที่หาตัวจับได้ยากในวิถีแห่งกระบี่จริง ๆ ข้าคิดว่าข้าใช้เขาได้นะ”
 
ตาแก่ชิงจ้องมองไปยังจอมกระบี่ตัวน้อยและพยักหน้าให้ “ใช้สองจิตดาบพร้อมกันงั้นหรอ เจ้าเด็กนี่มันมีของเหมือนกัน นะ”
 
อีกด้านหนึ่ง เสี่ยวเฉิงเฟิงกําหมัดแน่น สายตาของเขาจับจ้องไปยังเด็กที่ถือดาบคู่ พลางคิดว่าเขากําลังเห็นบางสิ่งที่ไม่อาจจะหยั่งถึงได้
 
ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นถึงกับอ้าปากค้าง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
 
มีเพียงเสียงดาบกระทบกระทั่งกันที่ดังไปทั่ว
 
จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งตะโกนดังลั่นขึ้นมา “ท่านเทพกระบี่โจวแข็งแกร่งที่สุด! กระทับมันให้ยับเลย!”
 
และเจ้าของเสียงนั้นก็คือ จางหรูหยู นั่นเอง!
 
เสียงของเขาแตกพล่านไปด้วยความตื่นเต้น
 
โจวฉวนจีรู้สึกได้ว่า จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจกําลังค่อยๆชินกับจิตดาบคู่ของเขา และรู้สึกได้ว่ามันกําลังจะแย่ลงเรื่อย
 
มันต่างกับตอนที่เขาประลองดาบกับเสี่ยวจิงหง เพราะจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจใช้วรยุทธของเขาด้วย มันเลยช่วยให้ใช้จิตดาบที่มีเพียงจิตเดียวได้อย่างเต็มที่
 
“ดูเหมือนว่าข้าต้องรีบจบการต่อสู้นี้ให้ไวแล้วสินะ!” เขาเริ่มตัดสินใจภายในใจ เขาเคลื่อนตัวไปยังด้านหลังของจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจอีกครั้งด้วย 8 ก้าวทะลวงกระบี่ 
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจหัวเราะอย่างดูถูก และฟันไปยังด้านหน้าของเขา แต่ก็พลาด
 
โจวฉวนจีถอยห่างออกจากเขาไปไกล 10 หลา และไม่โจมที่สวน
“ทําไมล่ะ? หรือเจ้ากลัวแล้วอย่างงั้นน่ะหรอ?”
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจถามอย่างเย้ยหยัน ขณะที่เขาพูด เขาก็สะบัดมือขวาและดาบของเขาก็ฟาดเข้าที่พื้นข้างๆเท้าของเขาจนเป็นหลุมเล็ก ๆ
 
โจวฉวนจีเก็บดาบผ่าวายุเข้าสุดยอดช่องเก็บของและหยุดใช้จิตดาบ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ข้าเล่นมามากพอแล้ว ต่อจากนี้ข้าจะล้มเจ้าด้วยดาบเดียวเอง”
 
ด้วยคําพูดที่อาจหาญสุด ๆ นั่น สร้างความโกลาหลใหญ่ขึ้น
มา
 
ด้วยดาบเดียวเนี่ยนะ?
 
มันทําให้ผู้คนนึกถึงเรื่องราวเกี่ยวกับเทพกระบี่โจว เรื่องที่เขามักจะสังหารศัตรูด้วยดาบเดียวเสมอ
 
หากเป็นก่อนที่จะเริ่มสู้ พวกเขาก็คงจะคิดว่าเทพกระบี่โจวก็คงโกหกไปเท่านั้น แต่มาตอนนี้ เหล่าผู้คนต่างได้เป็นสักขีพยานถึงการต่อสู้ระหว่างทั้งสอง จึงเริ่มเชื่อจริง ๆ แล้วว่าเทพกระบีโจวนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังราวกับเขากําลังได้ยินเรื่องที่น่าตลกที่สุดในโลก
เขายกดาบที่อยู่ในมือเขาขึ้นมา และชี้ตรงไปยังโจวฉวนจีก่อนจะพูดว่า “เจ้าคิดจะล้มข้าด้วยดาบเดียวอย่างงั้นน่ะหรอ?เจ้าไม่…”
 
ฉีกกก!
 
มือขวาของโจวฉวนจีก็ยื่นตรงไปยังข้างหน้าของเขาด้วยการก้าวเพียงครั้งเดียว และแทงดาบออกไปนับครั้งไม่ถ้วนด้วยดาบราชาโลกันตร์ ตอนนั้นเองที่เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกดอันมหาศาลที่กดตัวเขาเอาไว้ เมื่อรวมเข้ากับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วมากของอีกฝ่าย มันก็ทําให้ตอบสนองกลับไม่ทัน 
 
จิตดาบสะบั้นสามชีพจร!
 
จิตดาบสั้นหรอ!
 
ดาบในตํานานระดับทองกับพลังทําลายล้างมหาศาลที่น่าพรั่นพรึง!
 
ฟื้ดดดด
 
เลือดพุ่งออกมาจากทั่วร่างของเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสับสน
 
เขาจ้องมองไปยังจอมกระบี่ตัวน้อยที่อยู่เบื้องหน้า ราวกับว่าเขากําลังเห็นปีศาจ
 
“เป็นไปได้ยังไงกัน…”
 
“ไม่ใช่ว่านี่เป็นวิชาดาบของจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์หรอ…. แถมยังเป็นจิตดาบอีก…”
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจเส้นชีพจรสําคัญทั่วร่างของเขาถูกสะบั้นออก พลังวิญญาณของเขาแตกซ่าน และแขนขาของเขาก็เริ่มอ่อนแรง
 
ตุบ!
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจที่โด่งดังคนนั้นกําลังคุกเข่าลงต่อหน้าโจวฉวนจี
 
เสียงใบมีดที่สั่นสะเทือนด้วยคลื่นต่ําดังก้องอยู่ข้างหูของจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจ
 
ดาบราชาโลกันตร์จออยู่ที่คอของเขา
 
โจวฉวนจีเชิดปลายคางของอีกฝ่ายขึ้นพลางมองลงไปยังจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจ และพูดว่า “เจ้าแพ้แล้ว”
 
เขารู้สึกพอใจอยู่ในภายใจ
 
ดาบในตํานานระดับทองนี่มันเยี่ยมสุด ๆ ไปเลย!
เมื่อเขาใช้วิชาดาบสะบั้นสามชีพจร เขารู้สึกได้เลยว่าปราณกระบี่ของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมถึง 10 เท่า เขารู้สึกราวกับไร้ผู้ใดเทียมในโลกนี้ทุกครั้งที่ฟาดฟัน
 
เงียบสงัด!
 
ทั่วพื้นที่ต่างตกอยู่ในความเงียบ จนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหมุดหล่น!
 
ผู้คนทั้งหมดจ้องมองไปยังโจวฉวนจี และไร้ซึ่งคําพูดใด ๆ
 
เขาชนะได้ด้วยดาบเดียว
 
เขาทําให้จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจที่ทั้งแข็งแกร่งและทรงพลังยังต้องคุกเข่าลงด้วยดาบเดียวเท่านั้น
 
พ.พลังอะไรกันเนี่ย..
 
จางหรูหยุรู้สึกตื่นเต้นสุด ๆ จนใบหน้ากลายเป็นสีแดงเขาร้องตะโกนด้วยน้ําเสียงที่ดังก้องว่า “ท่านเทพกระบี่ โจวแข็งแกร่งที่สุด!นี่แหละเทพกระบี่!”
 
ถึงจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจจะเป็นจอมกระบี่ที่ ทรงพลัง และบรรลุจิตดาบแล้วก็ตาม
 
แต่เขากลับพ่ายแพ้อย่างไว ก่อนที่เขาจะได้แสดงพลังของตัวเองออกมาเสียอีก
 
ในตอนนี้จางหรูหยูแทบจะอยากออกไปคุกเข่าเพื่อเคารพสรรเสริญโจวฉวนจี ถ้าไม่ติดที่ฝูงชนจํานวนมากที่รายล้อมรอบเขาอยู่ เขาก็คงจะออกไปคุกเข่าแล้ว
 
ทั่วทั้งพื้นที่ตกอยู่ในความโกลาหล ผู้คนนับพันต่างตะโกนชื่อเทพกระบี่โจวออกมา
 
“ท่านเทพกระบี่โจว! ท่านเทพกระบโจว!”
 
“ท่านช่างทรงพลัง! สมกับที่เป็นเทพกระบี่จริง ๆ !”
 
“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น? เจ้าเห็นรึเปล่า?”
 
“ช่างเป็นท่วงท่าดาบที่สง่างามซะเหลือเกิน ต่อให้เป็นจางเถียนเขียนของอาณาจักรเราก็คงทําไม่ได้หรอกมั้ง?”
 
“ในตอนที่เขากวัดแกว่งดาบนะ ข้ารู้สึกได้ถึงออร่าแห่งความตายกระจายมาถึงตรงนี้เลย…”
 
ความสงสัยและคําถากถางที่มีแต่ก่อนก็หายไป
 
คนแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะได้ครองทุกอย่าง!
 
“การเคลื่อนไหวเมื่อกี้นี้มัน…”
 
เสี่ยวเฉิงเฟิงหรี่ตาลง พลางพึมพํากับตนเอง
 
เขาลองจินตนาการว่าเขาจะหลบมันได้ไหม
 
แม้วรยุทธของเขาจะสูงกว่าจอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจแต่แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกตกใจกับสิ่งที่โจวฉวนจีพึ่งได้ทําลงไป 
 
ถึงความสามารถในการสังเกตสิ่งต่าง ๆ ของเขาจะดีกว่าแต่เขาก็รู้สึกได้แค่ว่า ดาบราชาโลกันตร์ของเทพกระบี่โจวนั้นไม่ใช่อะไรที่รับมือด้วยได้ง่ายเลย
 
เพียงแค่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่ 6 ของเทพกระบี่ ยังปลดปล่อยปราณกระบี่ที่ทรงพลังได้ขนาดนี้เชียว?
“เป็นดาบที่เยี่ยมจริง ๆ”
 
ชายในชุดสีม่วงจ้องมองดาบราชาโลกันตร์ที่อยู่ในมือของจอมกระบี่ตัวน้อย ก่อนจะตกลงไปอยู่ในภวังค์
 
อีกด้านหนึ่ง เจียงฉือน้อยก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจเธอรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ
 
โจวฉวนจีเก็บดาบลงช้า ๆ และเตรียมตัวจากไป
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจกัดฟันและถามออกมาอย่างยากลําบาก “เจ้าเป็นใครกันแน่ วิชาดาบของเจ้าเมื่อกี้นี้ มันเป็นไปได้ยังไงกัน…”
 
โจวฉวนจีหันไปหาเขาและพูดพลางยิ้มให้ “ดาบนั้นสร้างได้ 1 สิ่ง หรือดาบนั้นสร้าง 3 สิ่ง แต่จริง ๆ แล้วดาบนั้นสร้างได้ทุกสิ่ง มนุษย์นั้นคือดาบ และดาบนั้นคือมนุษย์ เมื่อมนุษย์และดาบรวมเป็นหนึ่ง ทั้งโลกาก็มิอาจมีผู้ใดเทียม”
 
จอมกระบี่แดนเหนือผู้องอาจตัวสันพลางเบิกตากว้าง เขาค่อย ๆ อ้าปากออกมา แต่ก็ไร้ซึ่งคําพูดใด ๆ ราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดก็มิปาน