ไอ้ชีก้มลงไปเก็บท่อเหล็กที่หล่นตรงพื้นขึ้นมาท่อนหนึ่ง จากนั้นก็เดินตรงไปที่เจียงชื่อ
คนที่ลงมืออย่างโปรโหดเหี้ยมอย่างเขาที่ผ่านมาก็ไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน มีความมั่นใจว่าการสู้ตัวต่อตัวนั้นไม่มีใครสู้เขาได้แน่นอน
ซิ่ว!
มือของไอ้ชีเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว แค่กะพริบตาครั้งเดียวก็ถูกเขาโจมตีเข้าให้แล้ว
และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ท่อเหล็กได้ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าฝั่งซ้ายของเจียงชื่ออย่างแม่นยำ
ไอ้ชีหัวเราะชอบใจออกมา “นี่ไอ้ไก่อ่อน ตอนนี้รู้ซึ้งถึงความร้ายกาจของกูรึยัง? กล้ามาขัดจังหวะสนุกของกู กูจะเด็ดหัวมึงลงมาเตะเป็นลูกบอลเลยคอยดู!”
ชายฉกรรจ์คนอื่นก็พากันหัวเราะออกมา
ตรงมุมของกำแพง หยางจุนหรูมองดูเจียงชื่อที่ถูกโจมตีเข้าอย่างจัง ความรู้สึกเมื่อยล้าในใจก็ได้ปะทุขึ้นมา ถ้าดึงให้เจียงชื่อต้องมาตายที่นี่ละก็ชีวิตนี้ของเธอก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปแล้ว
ท่ามกลางการหัวเราะเยาะเย้ยของพวกไอ้ชี ก็เห็นเจียงชื่อค่อยๆ ยกมือขึ้น แล้วจับท่อนเหล็กที่ฟาดใส่ใบหน้าเขาเอาไว้
“เกิดเป็นผู้ชายทั้งที แรงของนายมันน้อยไปนะ” เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
ยังพูดได้อีกเหรอ?
ไอ้ชีกับคนอื่นๆ ต่างก็ช็อกไปตามๆ กัน
การถูกท่อเหล็กท่อนใหญ่ขนาดนี้ฟาดไปที่หัว ไม่เพียงไม่ตายในทันที แต่กลับยังสามารถทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แม้แต่หนังยังไม่ถลอกเลย ความต้านทานการโจมตีของชายคนนี้มันมากเกินไปมั้ยเนี่ย?
มันก็แน่อยู่แล้ว
ก่อนที่ท่อนเหล็กท่อนนี้จะฟาดออกมา เจียงชื่อก็มองแรงโจมตีของเหล็กท่อนนี้ออกแล้ว จึงไม่มีความตั้งใจที่จะหลบเลย
ไอ้ชีเริ่มร้อนใจแล้วอยากดึงท่อนเหล็กกลับมา แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงยังไง ก็ไม่มีทางแย่งท่อนเหล็กออกจากมือของเจียงชื่อได้เลย
“นายมันอ่อนแอเกินไป”
เจียงชื่อดึงท่อนเหล็กกลับมา แล้วเหวี่ยงมันลงไป กระแทกเข้าที่ขาของไอ้ชีอย่างแรง ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงแกปรากฏดังขึ้น ขาของไอ้ชีได้หักไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
“อ้า~~”
เสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดดังขึ้นทันที ไอ้ชีนอนลงกับพื้น กอดขาตัวเองแล้วโอดครวญหาพ่อหาแม่
การโจมตีในครั้งนี้ทำขาเขาหักไปเลย เกรงว่าต่อไปคงไม่มีทางเดินได้อีกแล้ว
เจียงชื่อไม่ได้ ‘ซ้ำเติม’ เขาแค่เดินข้ามไอ้ชีไปเฉยๆ
“พวกเรา ฆ่ามัน!” ไอ้ชีตะโกนออกมาเสียงดัง
ไม่นาน คนอื่นๆ ก็พากันพุ่งเข้ามา ในมือของทุกคนต่างก็ถือท่อเหล็กไว้ด้วย คนมากรุมคนน้อย ดูแล้วยังไงก็ต้องชนะอยู่แล้ว แต่ทว่า สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ นั้นมันช่างแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาคิดมาก
เจียงชื่อเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า พุ่งผ่านร่างกายของพวกเขาไป และใช้ความเร็วที่ไม่มีทางป้องกันได้ทันหวดใส่ขาของทุกคนไปทีหนึ่ง
ในเวลาไม่ถึงสองวิ ชายฉกรรจ์ทุกคนก็ได้ล้มลงไปนอนกับพื้นแล้ว แต่ละคนต่างก็กอดขาแล้วนอนโอดครวญอยู่บนพื้น
เจียงชื่อไม่ได้ทำอะไรพวกเขาไปมากกว่านั้น เขาแค่เดินตรงไปที่หยางจุนหรู
เขาโน้มตัวลง ช่วยแกะเทปที่พันแขนพันขาของหยางจุนหรูออก จากนั้นก็ถอดเสื้อของตัวเองไปคลุมไว้ที่ตัวเธอ
“เรากลับกันเถอะครับ” เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“ค่ะ”
หยางจุนหรูร้องไห้พร้อมกับเดินอ้อมชายกลุ่มนั้นไป แล้ววิ่งออกจากโกดังที่คับแคบไป
เจียงชื่อเดินข้ามชายฉกรรจ์พวกนั้นไป ตอนที่เดินไปถึงที่หน้าประตูไอ้ชีก็ตะโกนถามมาอย่างเกรี้ยวกราดว่า “นี่มึงชื่อว่าอะไร?”
เจียงชื่อหันหน้ากลับมา “นายอยากรู้ด้วยเหรอ?”
“ก็แน่ละสิ! มึงกล้าหาเรื่องกู กูจะทำให้มึงอยู่ไม่สุขไปทั้งชีวิต กูจะทำให้คนในครอบครัวของมึงต้องตายทั้งหมด!”
“นาย ไม่มีโอกาสได้ทำหรอก”
พูดจบ เจียงชื่อก็เดินออกจากโกดัง แล้วพาหยางจุนหรูจากไป
เสียงคำรามของรถมอเตอร์ไซด์ดังขึ้นอีกครั้ง เจียงชื่อไม่ต่างอะไรกับเทวดาที่ลงมาจุติ พาตัวหยางจุนหรูจากไปอย่างง่ายดาย
ภายในโกดัง
ไอชีและคนอื่นๆ ทั้งเจ็บทั้งโกรธ ทั้งที่จะได้ทำแล้วแท้ๆ แต่กลับมีชายคนหนึ่งปรากฏตัวอย่างน่าประหลาด แถมยังแข็งแกร่งมากๆ
“แม่งเอ๊ย ไอ้เชี่ยนั่นมันเป็นใครกันแน่?”
ไอ้ชีอดกลั้นความเจ็บแล้วลุกขึ้นมานั่ง โดยใช้มือข้างหนึ่งกุมขาเอาไว้ “เจ็บชิบหายเลยว่ะ ต้องรีบโทรหา120 เรียกหมอมารักษา”
ยังไม่ทันที่เขาจะได้โทร ก็ได้มีเสียงดังโครมครามดังขึ้นอีกครั้ง
ในครั้งนี้ รถที่จอดอยู่ด้านนอกโกดังเป็นรถตู้อีกคัน พอประตูรถเปิดออก ก็ได้มีชายหัวล้านกลุ่มหนึ่งเดินลงมา
คนที่เป็นหัวหน้า ไอ้ชีรู้จัก
“หัวล้านหลง? แกมาที่นี่ได้ยังไง?”
เมื่อก่อนหัวล้านหลงกับไอ้ชีนั้นต่างก็เคยอยู่ในวงการนักเลงมาก่อน ถึงจะไม่ได้สนิทกัน แต่ทุกคนก็ยังรู้จักกันอยู่
ไอ้ชีรู้สึกสนใจ ทำไมหัวล้านหลงถึงมาในถิ่นของเขาได้
เห็นแค่หัวล้านหลงขยับนิ้ว จากนั้น ลูกน้องหัวโล้นทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังก็ได้ยกของเหลวสีแดงเข้ามาสองถังใหญ่
“หัวล้านหลง นี่แกคิดจะทำอะไร?” พอเห็นภาพที่ไม่ปกติแบบนี้เกิดขึ้น ไอ้ชีก็เริ่มรู้สึกกลัวแล้ว ไม่นานเขาก็ได้รู้แล้วว่าหัวล้านหลงคิดจะทำอะไร
พวกลูกน้องหัวล้านเหล่านั้นก็ได้ราดของเหลวสีแดงลงไปบนตัวของไอ้ชีและคนอื่นๆ มันทั้งเหนียว ทั้งเหม็นคาวของเหลวสีแดงเหล่านั้นไม่ใช่อะไร หากแต่เป็นเลือดสดๆ นั่นเอง!
ดมจากกลิ่นแล้วน่าจะเป็นเลือดไก่
“หัวล้านหลง ไอ้เชี่ยแม่ง นี่แกคิดจะทำอะไรกันแน่?”
จนถึงตอนนี้ หัวล้านหลงถึงได้หาวออกมา แล้วพูดออกมาอย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า “ไอ้ชี จะพูดกับแกยังไงดีนะ? บนสวรรค์มีทางแกไม่เดิน นรกไม่มีประตูแกดันมา การที่แกชอบผู้หญิงนั้นฉันไม่สน แต่ว่าทำไมแกถึงต้องไปยุ่งกับเพื่อนที่ดีของลูกพี่เราด้วย? แกน่ะ คงอยู่มานานแล้ว”
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไอ้ชีถึงได้รู้ว่าเรื่องมันร้ายแรงขนาดไหน
