หยางจุนหรูเจ็บปวดจนพูดอะไรไม่ออก
เธอครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด กรีดร้อง และตะโกนคำว่า ‘ช่วยด้วย’ ออกมาอย่างสุดชีวิต!
แต่มันก็ไม่มีความหมาย
ในสถานที่ที่ห่างไกลผู้คนแบบนี้ ในรัศมีหลายกิโลเมตรก็ยังไม่เห็นบ้านคนสักหลัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่จะมีใครผ่านทางมาเลย
พื้นที่รกร้างที่กว้างใหญ่
เสียงร้องไห้ของหยางจุนหรูดังก้องกังวานอยู่ในพื้นที่รกร้าง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ เลย
ยิ่งเธอร้องไห้หนักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกระตุ้นความเป็นโรคจิตของชายเหล่านี้มากขึ้นเท่านั้น ยิ่งทำให้ความป่าเถื่อนของพวกมันเพิ่มมากขึ้น
ชายคนหนึ่งจ้องมองรูปลักษณ์ที่งดงามของหยางจุนหรู มองจนสายตาเป็นประกายแวววาวแล้ว ไม่รู้ว่าน้ำลายได้ไหลออกมาเท่าไหร่แล้ว
ไอ้ชีตบเข้าไปที่หัวของเขาไปทีหนึ่ง
“หึ ห้ามทำผิดกติกา ฉันก่อน”
“รู้แล้วครับพี่ใหญ่ นี่ผมกำลังจะควบคุมไม่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? พี่ต้องเร่งมือหน่อยแล้ว พวกเราทุกคนกำลังรออยู่นะ”
ไอ้ชีมองบนใส่เขา “แกนี่มันพูดมากจริงๆ รีบร้อนขนาดนั้นเลย? แล้วทำไมแกยังไม่รีบไปปูที่นอนให้ฉันล่ะ?”
“รับทราบ ผมจะไปปูเดี๋ยวนี้เลยครับ”
ถึงจะบอกว่าปูที่นอน แต่จริงๆ แล้วก็แค่เอาที่นอนมาวางที่พื้น จากนั้นก็เอาผ้าห่มมาปู แล้วดึงให้เรียบก็เท่านั้น
ชายฉกรรจ์ทั้งหลายได้โยนหยางจุนหรูลงไปบนผ้าห่ม
เนื่องจากแขนขาถูกมัดไว้ ต่อให้หยางจุนหรูอยากหนีก็หนีไม่ได้ จึงได้แต่ใช้แรงถอยหลังไปเท่านั้น
แต่โกดังมันเป็นสถานที่ที่แคบขนาดนี้ แล้วเธอจะสามารถถอยหนีไปไหนได้ล่ะ?
สุดท้าย หยางจุนหรูที่ร่างกายมอมแมมก็มาขดตัวอยู่ที่มุมกำแพง เสื้อผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าส่ายไปมาเหมือนกับกลองป๋องแป๋ง น้ำตาไหลพรากออกมาไม่ยอมหยุด
“อย่านะ ขอร้องล่ะ อย่านะ”
“พวกคุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรับปากว่าพอออกไปแล้วฉันจะไม่แจ้งตำรวจ ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น”
ไอ้ชีรู้สึกสนุกขึ้นมาแล้ว
“นี่น้องสาวไม่ต้องกลัวนะ พี่จะไม่รุนแรงกับเธอมากหรอก ขอแค่เธอยอมให้ความร่วมมือดีๆ ฉันก็จะทำให้เธอมีความสุขจนได้ขึ้นสวรรค์เลย”
ระหว่างที่พูด เขาก็ปลดกระดุมพร้อมกับเดินเข้ามาหาหยางจุนหรูด้วย
พอเห็นปีศาจที่กำลังเดินเข้ามา หยางจุนหรูก็สิ้นหวังขึ้นมาทันที
“อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา!”
“นี่แกคิดจะทำอะไร? ไม่นะ ขอร้องล่ะ ไม่เอา”
” ปล่อยฉันไปนะ อ้า~~!!!”
หยางจุนหรูตะโกนจนเสียงแทบแหบ ดิ้นรนเพื่อให้หนีรอดจากคมเขี้ยวของไอ้ชีให้ได้ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง?
ไอ้ชีนั้นผ่านเรื่องแบบนี้มานักต่อนัก ไม่รู้ว่าทำร้ายหญิงสาวที่บริสุทธิ์ไปแล้วเท่าไหร่
สิ่งที่เขาต้องการก็คือ ทำให้คุณร้องขอชีวิต อยากรอดก็ไม่ได้ ร้องขอให้ตายก็ไม่ได้
“ตะโกนไปเลย ตะโกนให้ดังกว่านี้”
“ไม่ได้ดื่มด่ำกับอาหารเลิศหรูมื้อใหญ่แบบนี้มานานแล้ว นี่น้องสาว พี่มาแล้วนะ!”
ไอ้ชีโผเข้าไปทันที
ภายในโกดังแห่งนี้ ได้ยินแค่เพียงเสียงกรีดร้องเท่านั้น
ชายฉกรรจ์คนอื่นต่างหยิบมือถือออกมาถ่ายคลิป ต้องถ่ายช่วงที่มีค่านี้เอาไว้
แชะ แชะ แชะ
เสียงกดชัตเตอร์ เสียงกรีดร้อง เสียงหัวเราะที่ชั่วร้าย เมื่อเสียงทุกอย่างมาประสานเข้าด้วยกัน ก็กลายเป็นบทละครที่น่าสะเทือนใจขึ้น
ในตอนที่หญิงสาวคนนี้กำลังสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด ในตอนที่เธอกำลังรู้สึกว่าชีวิตของตนกำลังจะพังทลายอยู่นั้น เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดังกึกก้องก็ได้ทำลายความสิ้นหวังนั้นไป
คนหนึ่งคนกับรถหนึ่งคัน ได้มาจอดอยู่ที่หน้าโกดัง
เจียงชื่อ มาถึงแล้ว!
เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดังกึกก้องได้ดึงดูดความสนใจของไอ้ชีและคนอื่นๆ ที่อยู่ในโกดังเข้า คนที่พบเจอตำรวจอยู่บ่อยครั้งอย่างพวกเขานั้นระวังตัวเป็นอย่างมาก จึงทำให้พวกเขาหันไปมองทันที
พอเห็นว่าคนที่มานั้นมีแค่คนเดียว ไอ้ชีก็โล่งอกไปที
เขาลุกออกจากหยางจุนหรู ค่อยๆ เดินไปทางเจียงชื่อ “แม่งเอ๊ย กูเพิ่งจะมีอารมณ์ แล้วแกก็ดันมาขัดจังหวะซะได้ กูละเกลียดขยะแบบนี้ที่สุดเลยว่ะ”
“อยากทำตัวเป็นฮีโร่ที่มาช่วยผู้หญิงใช่มั้ย?”
“วันนี้กูจะอัดมึงให้หัวจมดินเลย!”
