เมื่อเห็นหลังของเย่โฮ่เอ๋อที่เดินไปไกล เย่ไป๋ก็ทำหน้าทำอะไรไม่ถูก
วันนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ คุณหนูสองคนของตระกูลเย่และตระกูลถังได้ต่อสู้กันที่ถนน
และเรื่องนี้ก็ได้ไปถึงหูของเฉินเหมิ่งเช่นกัน
ตอนนี้นายพลยังหัวเราะไม่หยุด
“สองตระกูลนี้ น่าสนใจ น่าสนใจ”
ถังเฉาอาศัยอยู่ที่ลานด้านหน้า และนายพลอาศัยอยู่ในสวนหลังบ้าน
ในเวลาเดียวกัน ดวงตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่ที่นี่อย่างใกล้ชิด
คือหลี่เล่อที่ซุ่มซ่อนอยู่
“เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ผมจะเสียเวลาต่อไปแบบนี้ไม่ได้ ต้องหาเวลาลงไปและฆ่าเขา!”
หลี่เล่อนั่งยองๆอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่ก็ยังไม่พบโอกาส
และเขาต้องกลับไปในคืนนี้ เพราะหว่างเหลี่ยงได้ออกคำสั่งลงมาแล้ว
ถ้าหลี่เล่อไม่กลับมาทำภารกิจ ก็จะส่งคนมาแทนที่ตำแหน่งของหลี่เล่อ
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับไวโอเล็ตอย่างแน่นอน
เขาสงสัยว่าไวโอเล็ตได้ทรยศต่อองค์กร แต่ก็ไม่มีหลักฐาน
ในขณะนี้ ถังเฉาเพิ่งกลับมาที่บ้านของตระกูลถัง และหลี่เล่อที่อยู่บนยอดไม้ก็นั่งนิ่งๆไม่ได้อีก
เหมือนถังเฉาจะรู้สึกได้ และพูดกับถังเชียนเชียน
“คุณกลับไปที่ห้องก่อน เดี๋ยวผมค่อยไปหาคุณทีหลัง”
ส่วนถังเชียนเชียนยังคงดูโกรธ
“น่าโมโหจริงๆ ถ้าลูกพี่ลูกน้องมาห้ามฉัน ฉันจะสอนบทเรียนให้เธอดีๆอย่างแน่นอน”
“ไม่ได้ พรุ่งนี้ฉันต้องแก้แค้น เธอทำให้ฉันอับอายต่อหน้าผู้คนมากมายในวันนี้ ปล่อยเธอไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้”
ถังเชียนเชียนในฐานะศิษย์เอกของสายพระจันทร์ เธอค่อนข้างหยิ่งผยอง
แม้ว่าเธอจะเป็นรุ่นหลัง แต่อาจารย์ของเธอคือถังเฉา แต่ได้แชมป์ที่การแข่งขันสมาคมบูโด
หากกล่าวถึงเกียรตินี้ คาดว่าในทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ย มีผู้อาวุโสเพียงไม่กี่คนที่สามารถเทียบเคียงได้
อีกด้านหนึ่ง ถังเฉาได้เดินไปที่ลานเล็กๆแล้ว
บอกตามตรง ทำเลนี้เหมาะมาก ถ้ามีคนต้องการลอบสังหารถังเฉาที่นี่ พวกเขาจะลงมือตรงตำแหน่งนี้แน่นอน และหลี่เล่อก็เช่นกัน
เขากระโดดลงจากต้นไม้ในทันที และล้มลงต่อหน้าถังเฉาโดยไม่มีความตื่นเต้นใดแม้แต่น้อย
“เป็นอย่างไรบ้าง? หลังจากที่อยู่บนต้นไม้เป็นเวลานาน ตอนนี้ได้ลงมือคงจะไม่เลวใช่ไหม”
ถังเฉากล่าวด้วยท่าทางเย้ยหยัน
หลี่เล่อมองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ เพราะเขาคิดว่าถังเฉาไม่ได้พบตัวเองตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะพบเขามานานแล้ว
แต่ไม่ว่ายังไงหลี่เล่อก็เป็นนักฆ่ามืออาชีพ เขาดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็วและหัวเราะ
“คุณพบผมในต้นไม้แล้วไง? ผมมาที่นี่เพื่อฆ่าคุณ”
ถังเฉาวางมือไว้ข้างหลังเขาแล้วเดินมาช้าๆ
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมจะรู้ได้ไหมว่าใครส่งคุณมาฆ่าผม อย่างน้อยก็ให้ผมตายอย่างรู้ว่าใครฆ่าหน่อย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เล่อก็อดหัวเราะไม่ได้
“ในเมื่อคุณเชื่อฟังแบบนี้ ผมก็จะบอกให้ว่าใครกันแน่ที่อยากจะฆ่าคุณ”
“แต่ผมสามารถบอกคุณได้แค่ว่าเป็นคนระดับสูงในราชวงศ์ต้าเซี่ย อย่างอื่นผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร”
แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่ถังเฉาได้ยินคำเหล่านี้ เขาก็ยิ้มอย่างเย็นชา
“ถ้าคุณพูดแบบนี้ ผมก็รู้แล้วว่าเป็นใคร”
“เป็นชายชราคนนั้นใช่ไหม? นานขนาดนี้แล้ว เขายังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?”
หลังจากถังเฉาพูดจบ หลี่เล่อก็มองไปที่ถังเฉาด้วยความไม่เชื่อ
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา?”
ถังเฉายิ้มจางๆ “คุณไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้” ผมแค่ต้องได้รับคำตอบจากปากของคุณ ตอนนี้คุณไปเถอะ ก่อนที่ผมจะฆ่าคุณ ”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลี่เล่อโกรธจนหัวเราะออกมา
“พ่อหนุ่ม คุณกำลังพูดอะไร? คุณบอกว่าคุณจะฆ่าผม ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?ผมมาจากกลุ่มนักฆ่า”
หลังจากที่ถังเฉาได้ยินกลุ่มนักฆ่า เขาก็อดหัวเราะไม่ได้
“เมื่อพูดถึงกลุ่มนักฆ่า ผมจำบางอย่างได้ ราวกับว่าในการแข่งขันสมาคมบูโด ผมได้ฆ่าคนแบบนี้”
คำพูดไม่กี่คำของถังเฉา ก็ได้กระตุ้นใจของหลี่เล่อ
เขาคิดไม่ถึงว่าในโลกนี้จะมีคนที่หยิ่งทะนงเช่นนี้
“ช่างมันเถอะ ผมก็ไม่อยากอธิบายให้คุณมากเกินไป แค่จะบอกคุณว่า เดี๋ยวคุณจะต้องตาย”
ขณะที่หลี่เล่อกำลังจะลงมือ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตู
“หลี่เล่อ หยุดเดี๋ยวนี้ อย่าทำอย่างนั้น”
หลังจากที่หลี่เล่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เขาก็หยุดการเคลื่อนไหวของเขาจริงๆ
“ไวโอเล็ต ตอนนี้คุณไม่อยู่ที่นั่น มาที่นี่ทำไม?”
แม้ว่าครั้งที่แล้วไวโอเล็ตจากไปหลังจากบอกข่าว แต่เธอก็ไม่เคยไปไกล
รู้สึกถึงพลังอันทรงพลังในตระกูลถัง เธอรีบวิ่งไปทันทีหลังจากนั้น
“เพียงคุณไม่ฆ่าเขา ฉันจะยอมรับเงื่อนไขทุกอย่างที่คุณต้องการ”
ในเวลานี้ ไวโอเล็ตคิดว่าถังเฉาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่เล่อ และพูดกับหลี่เล่อด้วยดวงตาสีแดง
ในเวลานี้ หลี่เล่อรู้สึกหวั่นไหวหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้
“ไวโอเล็ต สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงไหม? แค่ผมไม่ฆ่าเขา คุณสามารถตอบตกลงทุกอย่างที่ผมต้องการ?”
ไวโอเล็ตพยักหน้าอย่างหนัก
