The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 974 คฤหาสน์จู้, หลิวซื่อ

ตอนที่ 974 คฤหาสน์จู้, หลิวซื่อ
ตอนที่974 คฤหาสน์จู้, หลิวซื่อ
วังซวนมองเนื้อหาในจดหมายแต่ตอนนี้นางต้องการทำตัวราวกับว่านางไม่เข้าใจ โชคดีที่กงหยูไม่ได้ป้องกันนางเลย ขณะที่อ่านจดหมาย นางก็บอกรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมด
ต้องบอกว่าความสามารถของกงหยูในการบอกเล่านั้นดีมากนางเริ่มจากตำแหน่งกงซานและหลิวซื่อในคฤหาสน์จู้ก่อนที่จะพูดถึงเบื้องหลังตำแหน่งของพวกนาง จากนั้นนางก็นำจดหมายขององค์ชายแปดเชิญนางเข้าไปในเมืองหลวงและวิธีที่นางส่งบ่าวรับใช้ 2 คนติดตามกงซานไปด้วย แต่หลังจากบ่าวรับใช้ 2 คนเข้ามาในเมืองหลวง พวกนางไม่เคยส่งจดหมายใด ๆ กลับมา ปล่อยให้นางเชื่อว่าบ่าวรับใช้ทั้งสองคนถูกตีหรือถูกซื้อตัวโดยกงซาน
หลังจากกล่าวสิ่งเหล่านี้นางยื่นจดหมายถึงมือวังซวน “ดูสิ ! ปรากฎว่าเป็นนังนั่น กงซานทำสิ่งเลวร้ายเช่นนั้น อาฮวนและอาหรูต้องใช้ชีวิตที่ขมขื่นเช่นนี้และไม่สามารถส่งจดหมายออกมาได้”
วังซวนแสร้งทำเป็นอ่านจดหมายอย่างจริงจังหลังจากอ่านแล้ว นางก็แบ่งปันความเกลียดชังที่ขมขื่นในตัวศัตรูของกงหยูในทันที และพวกนางก็เริ่มดูถูกกงซาน นางกล่าวว่า “ก่อนที่ผู้หญิงจะแต่งงาน นางควรปฏิบัติต่อครอบครัวของนางในฐานะรากฐานของนาง ครอบครัวนี้ควรเป็นคนที่เลี้ยงดูนางไม่ใช่ครอบครัวของญาติ หากทุกสิ่งที่เขียนไว้ในจดหมายฉบับนี้เป็นเรื่องจริง คุณหนูสามสนิทกับครอบครัวญาติของนางเกินไป และมันก็ควรเป็นเช่นนั้นกับตระกูลจู้… ”
“ตระกูลจู้ไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของนาง! ” กงหยูยังคงไม่เลือกก่นด่า นางทิ้งไปรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ยุติธรรม “นังแพศยาตัวน้อยนั่นแค่ลูกพี่ลูกน้องและป้าของนางเท่านั้น ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของนางเป็นองค์ชาย และป้าของนางเป็นสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้ ในขณะที่ตระกูลหลิวเป็นเพียงครอบครัวขุนนางขั้นหก เป็นเรื่องธรรมดาที่นางจะดูถูกพวกเรา ฮะ แต่ไม่ว่าสิ่งที่ไม่เป็นธรรมคืออะไร เราจะทำอย่างไร นางมีองค์ชายคอยสนับสนุนนาง และครอบครัวของเราก็ต้องก้มหน้าน้อมรับของขวัญที่องค์ชายส่งมา อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าแม่รองของนางคิดอะไรอยู่ มันแค่นางแต่งงานกับองค์ชาย ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายแปดหรือองค์ชายหก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดพวกเขาก็จะได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น เช่นนี้ทุกคนในตระกูลจู้จะฟังนาง”
วังซวนดูหม่นหมองแล้วกล่าวว่า“แต่งงานกับองค์ชายหรือเจ้าคะ ? คุณหนูสามเป็นบุตรสาวของอนุไม่ใช่หรือเจ้าคะ ? โดยปกติแล้วบุตรสาวของอนุจะไม่สามารถเป็นพระชายาเอกขององค์ชายได้ แม้ว่าจะมีการแต่งงานก็ควรเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ตระกูลจู้ ! ” ขณะที่นางกล่าว นางมองกงหยู “คุณหนูใหญ่เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ ! ท่านผู้หญิงเป็นฮูหยินใหญ่ ! หากตระกูลจู้ต้องการที่จะได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น คนที่จะแต่งงานกับองค์ชายควรเป็นคุณหนู ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ควรตกหลุมรักบุตรสาวที่เกิดจากอนุเจ้าค่ะ”
คำพูดของวังซวนปลุกใจกงหยูขณะที่นางตบโต๊ะ “ใช่ ! ทำไมข้าจะไม่คิดเช่นนั้น ! หากมีใครบางคนแต่งงานก็ควรเป็นข้า นางไม่ควรได้รับโอกาส บุตรสาวของอนุมีสถานะต่ำ หากนางแต่งงานกับองค์ชาย นางจะเสียหน้าและกลายเป็นสิ่งอุจาดตา นางไม่เพียงแต่จะต่อสู้เพื่อตำแหน่งพระชายาเอก นอกจากนี้นางจะยังไม่ไว้ใจตระกูลที่ให้การสนับสนุนนาง นั่นไม่ดีเลย ข้าจะต้องไปบอกท่านแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ เราต้องไม่อนุญาตให้กงซานอยู่อย่างมีความสุขในเมืองหลวง”
วังซวนยังคงใส่ไฟต่อไป“คุณหนู ไม่ว่าคุณหนูจะต้องระวัง กี่ครอบครัวก็ยากที่จะป้องกัน ไม่ใช่ว่าใจของข้าคนนี้ชั่วร้าย แต่เมื่อข้าไปพร้อมกับคุณหนู ข้าต้องช่วยให้คุณหนูคิดให้รอบคอบยิ่งขึ้น ไม่ว่าข้าจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันค่อนข้างน่ากลัว หากคุณหนูสามต้องแต่งงานกับองค์ชาย ตามสถานะของนางในฐานะลูกพี่ลูกน้องของพวกเขา คงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะยินดีกับการเป็นนางสนม นั่นเป็นเหตุผลที่นางต้องคิดหาวิธีที่จะได้รับตำแหน่งพระชายาเอก เนื่องจากนางเป็นบุตรสาวของอนุ การเป็นพระชายาเอกจึงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้น… มีทางเลือกเพียงทางเดียวเท่านั้นเจ้าค่ะ”
“เจ้าหมายถึง…”กงหยูสูดหายใจเจ้า “นางต้องการที่จะเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ ? นางต้องการขโมยสถานะของข้าหรือ ? ”
“ไม่ใช่ว่านางต้องการขโมยสถานะของคุณหนูข้ากลัวว่ามารดาของนางจะต้องการขโมยตำแหน่งของท่านฮูหยินเจ้าค่ะ ! ” วังซวนวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ อย่างจริงจังเพื่อกงหยู “คุณหนูสงบใจลงก่อนเจ้าค่ะ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้น พวกเขาก็ยังไม่ได้คิดถึงคฤหาสน์จู้ ดูนี่เจ้าค่ะ” นางชี้ไปที่จดหมายและกล่าวว่า “คุณหนูสามได้ทำความดีในเมืองหลวง และฮ่องเต้ก็ส่งท่านผู้หญิงหลี่กลับไปที่ตำแหน่งพระสนมเพราะเรื่องนี้ และชื่อเสียงขององค์ชายแปดนั้นก็ดีขึ้นอย่างมาก พวกเขามีความสุขมากในเมืองหลวง แต่นางเป็นคุณหนูของคฤหาสน์จู้ ! ทำไมนางไม่พูดถึงครอบครัวของนางด้วยสิ่งดี ๆ กับทั้งหมดที่นางได้ทำลงไป ? ถ้านางคิดเล็กคิดน้อยสำหรับตระกูลจู้ ท่านใต้เท้าก็คงไม่ได้เป็นเพียงขุนนางขั้นหกที่ต่ำต้อยเท่านั้น แม้ว่าท่านใต้เท้าจะไม่ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แต่รางวัลควรส่งมายังในเป็งโจวใช่หรือไม่เจ้าคะ ? แต่ตอนนี้เป็นอย่างไร ตระกูลจู้ไม่ได้รับประโยชน์แม้แต่น้อย ! ”
กงหยูได้รับการปลุกปั่นจากวังซวนและความโกรธของนางก็ยิ่งลุกลามขึ้น ตราบใดที่นางนึกถึงความเป็นไปได้ของสถานะของนาง ขณะที่บุตรสาวของฮูหยินถูกขโมยและมารดาของนางไม่ได้เป็นฮูหยินใหญ่อีกต่อไป ดวงตาของนางก็เริ่มหมุนด้วยความโกรธ เมื่อนางนึกถึงว่ากงซานไม่ได้คิดถึงตระกูลจู้แม้แต่น้อย นางก็รู้สึกว่าตระกูลจู้ใช้เวลาหลายปีในการเลี้ยงดู อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ฝังรากลึกด้วยเสาค้ำยัน พวกเขาควรจัดการกับสิ่งนี้อย่างไร
หลังจากนึกถึงหลิวซื่อนิดหน่อยนางก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างเกลียดชังว่า “แม่รองกับบุตรสาวอันไร้ค่า ! คนหนึ่งคือสิ่งเก่าที่ไร้ค่า และอีกคนหนึ่งคือสิ่งที่ไร้ค่า ! ด้วยกลิ่นอายที่น่าหลงใหล มันชัดเจนว่านางไม่มีอะไรดี แต่นางก็โชคดี นอกจากการมีพระสนม 2 คนในครอบครัวแล้ว ยังมีองค์ชาย 2 พระองค์ อาซวน เจ้ารู้หรือไม่ว่านับตั้งแต่องค์ชายแปดได้ส่งของกำนัล 2 ชุดให้กับคฤหาสน์ ท่านพ่อได้พักแรมที่เรือนของหลิวซื่อ ! ”
วังซวนพยักหน้า“เมื่อข้ากลับมา ข้าได้ยินว่าท่านใต้เท้าจะอยู่ที่นั่นคืนนี้ อนุสี่ไม่มีความสุขเลย และกำลังสร้างความวุ่นวายเจ้าค่ะ”
“ฮึ่ม! ” กงหยูตะโกนอย่างเยือกเย็น “จุดประสงค์ของนางคืออะไร ? หากนางมีความสามารถให้ไปที่เรือนของหลิวซื่อเพื่อแย่งท่านพ่อไป ! นางยังสาวแต่ก็ยังไม่สามารถจับชายคนหนึ่งไว้ได้ ปล่อยให้สาวแก่ฉกไปได้ นางป่วยเป็นโรคประสาทหรือไม่ ? ” กงหยูถอนหายใจอย่างหนักขณะที่นางกล่าว “อาซวน บอกข้าทีว่าข้าควรทำเช่นไรดี แม้จะมีเคราะห์ร้ายเช่นนี้ ในท้ายที่สุดข้าไม่มีเสาสนับสนุนใด ๆ สิ่งเดียวที่ข้าไว้ใจได้สำหรับการสนับสนุนคือตระกูลจู้ และสถานะที่ทรงพลังที่ข้ามีคือบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ตระกูลจู้ ครอบครัวของท่านแม่ของข้าประกอบด้วยพ่อค้าทั่วไป ในขณะที่ราชวงศ์ต้าชุนสนับสนุนพ่อค้าเกษตร พ่อค้าทั่วไปมีสถานะต่ำที่สุด นอกจากการให้เงิน พวกเขาไม่สามารถไว้ใจอะไรได้เลย แต่แล้วพวกเขาล่ะ ? ญาติของพวกนางมีความสัมพันธ์กับฮ่องเต้ สถานะของพวกเขามีเกียรติมากแค่ไหน และนางมีองค์ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเพื่อสนับสนุนนาง ข้าจะแข่งขันกับนางได้อย่างไร ? ”
เมื่อเห็นว่าความโกรธของกงหยูกำลังจะหมดลงวังซวนส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่ว่าจะพูดอะไรก็เป็นแค่คิดถึงญาติของนางเท่านั้น ซึ่งเป็นการบอกว่านางท้าทายตระกูลจู้ แม้ว่ามันจะถูกนำไปเป็นหลักฐาน มันก็จะถูกตัดสินโดยกฎของตระกูลจู้ ข้าเป็นเพียงบ่าวรับใช้และไม่สามารถให้ความช่วยเหลือได้มากนัก ข้าได้แต่ติดสอยห้อยตามคุณหนูใหญ่ และหวังว่าคุณหนูใหญ่จะมีชีวิตอย่างมีความสุขเจ้าค่ะ”Aileen-novel
กงหยูถอนหายใจซ้ำๆ เรื่องนี้ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งถึงเวลาเย็น นางยังไม่ฟื้น นางท้อใจมาก
คืนนั้นจู้ซินจี้หัวหน้าตระกูลจู้กินอาหารเย็นกับฮูหยินใหญ่อย่างไรก็ตามหลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไป ผู้หญิงใหญ่รู้สึกกังวลและถามว่า “ท่านพี่จะไปที่เรือนของหลิวซื่อหรือ ? เป็นเวลากี่วันที่ติดต่อกันแล้ว แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับองค์ชายแปดก็ไม่ควรทำเช่นนี้ ช่วงบ่ายตันซื่อสร้างความวุ่นวาย แม้ว่าเจ้าจะไม่ชอบตันซื่อ ก็ยังมีซูซื่อและจางซื่อ ทำไมเจ้าถึงอยู่แต่กับหลิวซื่อ ? ”
คำพูดของฮูหยินใหญ่ไม่สุภาพมากนักนางทนหลิวซื่อมานานเกินไป ในตอนแรกนางคิดว่าหลิวซื่อจะหยุดพูดคุยโวโอ้อวดเมื่อพี่สาว 2 คนของนางถูกลดตำแหน่งเป็นท่านผู้หญิง อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าการเดินทางของกงซานไปยังเมืองหลวงนั้น จะทำให้หลิวซื่อกลับขึ้นมาได้อีกครั้ง ! นี่เป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของนาง
เมื่อเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาและอุปสรรคของฮูหยินใหญ่จู้ซินจี้ก็หยุดแต่ไม่หยุดสวมเสื้อคลุม พลางกล่าวว่า “ซูซื่อ จางซื่อ ? พวกนางนำอะไรมาสู่ตระกูลจู้ของข้า พวกนางยังเด็กและสวยงาม มีผู้หญิงกี่คนในนั้น สำหรับหลิวซื่อ นางมีพี่สาว 2 คนอยู่ข้างหลังนาง และมีหลานชายเป็นองค์ชาย 2 คน เป็นคนที่คฤหาสน์นี้ควรรักษา นั่นคือประเภทของคนที่ข้าควรจะชอบ ! ” หลังจากกล่าวอย่างนี้เขาก็มองฮูหยินใหญ่และกล่าวว่า “เจ้าคือฮูหยินใหญ่ ไม่จำเป็นต้องลดตัวลงไปแข่งขันกับพวกนางเพื่อความโปรดปราน”
“ท่านพี่ท่านพูดอะไร ? ” ฮูหยินใหญ่ก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า “ภรรยาผู้นี้ไม่ได้แข่งขันเพื่อความโปรดปราน ภรรยาผู้นี้กำลังคิดถึงสุขภาพของท่านพี่ ในอดีตท่านพี่ไม่ได้ใช้เวลาทุกคืนเพื่อไปที่เรือนด้านใน แต่ก็มีไม่กี่วันติดต่อกัน แต่ท่านก็ยังคงใช้ชีวิตต่อไปกับหลิวซื่อทุกคืน ข้าสังเกตเห็นว่ามีรอยคล้ำรอบดวงตาของท่าน เราจะเรียกหมอจากร้านห้องโถงสมุนไพรมาตรวจสุขภาพของท่านในวันพรุ่งนี้ ! ”
ซินจี้ขยี้ตา“งั้นหรือ ? พวกมันคล้ำแล้วหรือ ? ” เขาคิดเกี่ยวกับวิธีที่หลิวซื่อยึดติดกับเขาและแสวงหาความสุขทุกคืน เขารู้สึกว่านี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและนั่งลง คิดเล็กน้อยกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะไม่ไป ! ข้าจะพักที่นี่กับเจ้า”
ฮูหยินใหญ่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ“ข้ารู้สึกไม่สบายและไม่สามารถดูแลท่านพี่ได้ นี่เหมาะสำหรับให้ท่านพี่พักบ้าง” ในขณะที่กล่าวสิ่งนี้นางก้าวไปข้างหน้า และถอดเสื้อคลุมของซินตี้ที่เพิ่งใส่ไป จากนั้นนางก็กล่าวต่อ “เด็กคนนั้น กงซานไปอยู่เมืองหลวงมานานแล้ว ข้าสงสัยว่านางเป็นอย่างไรบ้าง เมืองหลวงนั้นเต็มไปด้วยตระกูลผู้สูงศักดิ์ มีใครกลั่นแกล้งนางหรือไม่ ? ฮะ พูดถึงเด็กคนนั้นมีความสามารถมาก ในช่วงเวลาสั้น ๆ นางได้ทำความดีมากมาย มันเป็นเช่นนั้นที่ป้ารองของนางสามารถกลับไปที่ตำแหน่งพระสนมได้ ! ”
คำพูดที่ว่าพระสนมหลี่ได้กลับไปยังตำแหน่งพระสนมได้มาถึงเป็งโจวตอนนี้เมื่อฮูหยินใหญ่พูดถึงเรื่องนี้ จู้ซินจี้ขมวดคิ้วอย่างหนัก มองไม่เห็นความสุขเลยแม้แต่น้อย ฮูหยินใหญ่เห็นสิ่งนี้และเย้ยหยันในใจ อย่างไรก็ตามนางกล่าวว่า “มีอะไรผิดปกติกับท่านพี่ ? ท่านควรจะมีความสุขไม่ใช่หรือ ? ”
ซินจี้ตะโกนอย่างเย็นชา”มีความสุข ? คนที่รู้สึกมีความสุขคือตระกูลหลิวของพวกนาง ตระกูลจู้ของข้าจะรู้สึกมีความสุขได้อย่างไร ? ”
ฮูหยินใหญ่ถอนหายใจและเห็นด้วยโดยกล่าวว่า “ท่านพี่พูดถูก แม้ว่ากงซานทำสิ่งดี ๆ มากมาย แต่ผลประโยชน์ทั้งหมดนี้ได้ไปสู่ตระกูลหลิว มันไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลจู้ของเราแม้แต่น้อย จะพูดไป ท่านพี่ก็เป็นบิดาของกงซาน ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นฮ่องเต้ที่ให้รางวัลเป็นการส่วนตัว ดังนั้นทำไมรางวัลถึงไม่มอบให้ท่านพี่ ? แล้ว… เราส่งจดหมายถึงกงซานเพื่อพูดถึงเรื่องนี้ได้หรือไม่ ? ”
จู้ซินจี้ไม่ได้พูดอะไรเลยอย่างไรก็ตามเขาคิดถึงสิ่งต่าง ๆ บุตรสาวของเขาเป็นหนึ่งเดียวกับแผน การเดินทางสู่เมืองหลวงครั้งนี้ชัดเจนเพื่อเห็นแก่องค์ชายแปด ถ้านางต้องการจริง ๆ ตระกูลจู้จะไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ แต่ดูที่สถานการณ์ปัจจุบัน บุตรสาวคนนั้นกำลังมองหาอนาคตของตัวเอง และไม่ได้วางแผนสำหรับตระกูลจู้
ซินจี้รู้สึกไม่พอใจและเขาก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิบุตรสาวคนที่สามกับหลิวซื่อฮูหยินใหญ่เห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเขาและเริ่มชื่นชมยินดี
คืนนั้นจู้ซินจี้ผู้ซึ่งกล่าวว่าเขาจะใช้เวลาตลอดทั้งคืนในเรือนของหลิวซื่อกลายเป็นว่าเขาไม่มา เมื่อข่าวเรื่องนี้ถึงหลิวซื่อ หลิวซื่อก็อยู่ในระหว่างการบอกบ่าวรับใช้ของนางชูเต๋าว่าบุตรสาวของนางน่าทึ่งแค่ไหน และพี่สาว 2 คนของนางคิดอย่างไรกับนาง นางยังกล่าวอีกว่า “ในที่สุดท่านพี่ก็เข้าใจสถานการณ์ ฮูหยินใหญ่เป็นเพียงครอบครัวพ่อค้าและไม่สามารถให้ความช่วยเหลือใด ๆ ได้ สำหรับข้า เมื่อกงซานแต่งงานกับองค์ชายแปด ไม่ว่าพระองค์จะต้องการการเลื่อนตำแหน่งหรือความมั่งคั่ง มันจะไม่ง่ายหรือหากบุตรสาวของข้าพูดสักคำสองคำ เพียงแค่ดูว่าเขายังคงมาที่ห้องของข้าทุกคืน ข้ารู้ว่าเขาไม่ใช่คนโง่และเข้าใจสิ่งต่าง ๆ อย่างชัดเจน”
ชูเต๋ามองสีหน้าของนางในขณะที่นวดขาหลิวซื่อ นางกล่าวว่า “มีใครบางที่จะไม่รู้ว่าเป็นอนุหลิวที่มีอำนาจมากที่สุด ! ฮูหยินใหญ่มีตำแหน่งเพียงในนามเท่านั้น เมื่อข้าเห็นมัน ตำแหน่งนี้ในที่สุดก็จะถูกมอบให้กับอนุหลิว อนุของเราจะได้รับตำแหน่งนี้ในไม่ช้าเจ้าค่ะ”
หลิวซื่อบีบแก้มของบ่าวรับใช้ด้วยรอยยิ้ม“ไม่ต้องห่วง หากวันนั้นมาถึงจริง เจ้าจะไม่ได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดี เป็นไปไม่ได้ที่หัวใจของสามีจะยังคงอยู่กับผู้หญิงเพียงคนเดียว แม้ว่าข้าจะเป็นฮูหยินใหญ่ ข้าก็จะต้องการคนที่ใกล้ชิดเพื่อช่วยดูแลข้า คฤหาสน์ของเรามีเรือนมากมาย ไม่ช้าก็เร็วเจ้าจะได้รับหลังหนึ่ง”
ชูเต๋ายิ้มอย่างเอียงอาย“ข้าขอบคุณท่านฮูหยิน ! ” ด้วยความดีใจของนาง นางหยุดเรียกอนุและเรียกว่าฮูหยินแทน
อย่างไรก็ตามในเวลานี้มีบ่าวรับใช้คนหนึ่งในลานรายงานว่า“มีคนจากคฤหาสน์ใหญ่มาส่งข้อความ พร้อมกับบอกว่าท่านใต้เท้าจะใช้เวลาคืนนี้กับฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ ท่านใต้เท้าจะไม่มาที่นี่เจ้าค่ะ ! ”