ณ ไฮท์เฮเวน (High Heaven)
เหล่าทวยเทพ กำลังประชุมกันเรื่องปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต..
“ข้าคิดว่าปัญหานี้เรา ไม่จำเป็นต้องสนใจมันก็ได้” เทวทูตฟามอส(เทวทูตแห่งชื่อเสียง) ได้กล่าว
“ส่วนตัวข้ามองว่านางจะเป็นปัญหาที่ใหญ่สำหรับเราในอนาคต” เทวทูตแอริส(เทวทูตแห่งความรัก) ได้กล่าว
“เจ้าคิดว่า แค่พลังเล็กน้อยของเจ้านั้นที่อยู่ในร่างของนางจะเป็นปัญหางั้นรึ?!” เทวทูตฟามอสได้กล่าว
“อย่ามาพูดให้ข้าตลกหน่อยเลย.. ท่านพี่ท่านคิดเช่นนั้นหรือไม่?” เทวทูตฟามอสได้กล่าวและมองได้ทางเทวทูตแอเรียล
“น้องข้า เท่าที่มองข้าคิดว่านี่มันไม่ยุติธรรมสักเท่าไหร่ หากเราเข้าไปแทรกแซงชะตาชีวิตของนาง” เทวทูตแอเรียล(เทวทูตแห่งความยุติธรรม) ได้กล่าว
“โอเคๆ ข้าเข้าใจแล้วข้าจะไม่ยุ่งกับนาง..” เทวทูตแอริสกล่าว
การประชุมของเหล่าเทพจบลงด้วยความเงียบสงบ เสียงปีกทีขยับดังเสียงเพลงของเหล่าทวยเทพค่อยๆเบาลงและดับสูญไป พวกเขา.. ได้ผลลัพธ์ของการประชุมแล้ว
ด้านสกาเล็ต
“ลูคัสข้าขอให้เจ้าปลอดภัย ข้าหวังว่าข้าจะได้พบเจ้าไวๆนี้” สกาเล็ตขอพรต่อหน้ารูปปั้นเทพเกว็นผู้ยิ่งใหญ่
ตกเย็นวันนั้น..ลูคัสเดินทางกลับมาถึงค่ายสภาพของเขาดูไม่ได้เลย บนตัวเต็มไปด้วยผ้าพันแผล หมอประจำค่ายบอกกับทุกคนว่า เขาอาจจะไม่รอดพ้นคืนนี้ นั้นทำให้ทุกคนเสียกำลังใจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะ ลุงยิ้ม และสกาเล็ต
ภายในห้องบัญชาการ
ลุงยิ้มกำลังนั่งเขียนจดหมายเร่งด่วนถึง ราชา เพื่อขอคำสั่งเข้ากวาดล้างกลุ่มโจร ตัวเขาเองนั้นรู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำไม่ใช่การกวาดล้างหากแต่เป็นการล้างแค้น..
ห้องพยาบาล
ภายในห้องพยาบาล สกาเล็ตนั่งกับมือของลูคัสหวังให้เขาฟื้น.. และรอดพ้นคืนนี้ นางภาวนาต่อทุกสิ่งทุกอย่างขอให้เขารอดพ้นคืนนี้ไป
“ท่านเทพได้โปรดช่วยเขาด้วย เพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน ฉันไม่ต้องการจะเสียใครไปอีกแล้ว..” สกาเล็ตวิงวอนต่อทวยเทพ
ทันใดที่นางพูดจบหน้าอกของนางก็เริ่มร้อน และเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ตาของนางเริ่มเบลอ.. นางเจ็บปวดอย่างมากแต่ ส่งเสียงร้องออกไปไม่ได้ นางไม่มีเรียวแรงแม้แต่จะร้องขอความช่วยเหลือ
“สกาเล็ต… สกาเล็ต..” เสียงในหัวของนางได้เรียกนาง
“นั้นใคร.. ขะ..ข้า กำลังจะตายงั้นรึ” สกาเล็ตคิดภายในใจ
“ข้าคือเจ้า..” เสียงในหัวตอบ
“เจ้าคือข้างั้นหรอ? ขะ..ข้าไม่เข้าใจ เจ้าหมายความว่ายังไง?” สกาเล็ตคิดในใจ
“เจ้าอยากช่วยชายตรงหน้าเจ้าหรือไม่?” เสียงในหัวถาม
“แน่นอน..ข้าต้องทำอย่างไร?” สกาเล็ตตอบ
“เจ้าต้องทำสัญญากับข้า” เสียงในหัวตอบ
“ได้ ได้ อะไรข้าก็ยอม” สกาเล็ตตอบอย่างไม่ทันคิดอะไร
“เจ้ากับข้าคือหนึ่งเดียว” เสียงในหัวตอบ
ทันใดที่สิ้นเสียงในหัวสกาเล็ตก็ฟื้นขึ้น นางรู้สึกได้ว่านางสามารถรักษาลูคัสได้ เสียงในหัวบอกนางให้จับมือลูคัสไว้และร่ายคถา.. “Blood Awake” นางไม่ทันคิดอะไรคิดแต่จะช่วยเพื่อน
“Blood Awake” สกาเล็ตกล่าว
ทันใดที่สิ้นเสียงร่าย เลือดที่อยู่ตามฟื้น ก็ไหลมารวมกันเป็นก้อนเลือดและไหลกลับเข้าร่างของลูคัส บาดแผลสาหัสที่คิดว่าเขาจะตายก็กลับมาเป็นปกติอย่างกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น…
ในขณะเดียวกันทางด้านลุงยิ้ม
จดหมายที่มาจากเมืองหลวงก็มาถึง…หากแต่เนื้อหาภายในจดหมายนั้นเป็นข่าวร้าย
“ท่านครับ จดหมายจากเมืองหลวงครับ” อัศวินส่งจดหมายกล่าว
“โอเคเจ้าออกไปได้ ” ลุงยิ้มหยิบจดหมายพร้อมกับเปิดมันอ่าน
เนื้อหาภายในจดหมายกล่าวว่า การกวาดล้างยังเร็วเกินไปสำหรับตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะส่งทหารออกไป ทางเมืองหลวง จะต้องเตรียมกำลังสำหรับ สงคราม ที่จะมาถึง..
ลุงยิ้มที่ได้อ่านจดหมายก็ ถึงกับเผาจดหมายนั้นทิ้ง ลุงยิ้มไม่สนใจคำสั่งจากเมืองหลวงและเรียกรวมผล เหล่าอัศวิน 90 นาย เหลืองไว้เพียง 10 นายเฝ้าป้อมปราการ
“อัศวินของข้า.. วันนี้เราจะรวมพลเพื่อไม่กำจัดเหล่าคนชั่วที่ทำร้ายเพื่อนและพี่น้องของเรา!! เมืองหลวงจะไม่ส่งทหาร มาช่วย นี่เป็นเพียงการตัดสินใจของข้า พวกเจ้าไปกับข้า หรือจะอยู่ที่นี่ ก็เป็นสิทธิ์ของเจ้า!! แต่วันนี้ไม่พวกมันก็ข้าต้องถูกกำจัด!!” ลุงยิ้มกล่าวกับอัศวินที่เรียกรวมพล!!
“ข้าจะอยู่กับท่าน ข้าจะไปด้วย จัดการพวกมัน!!” อัศวินทุกคนร้องตะโกนด้วยความโกรธ
ในเวลาถัดมา อัศวิน 90 นาย และลุงยิ้มก็ขึ้นมาและควบม้าออกไปเพื่อกวาดล้างและล้างแค้นกับพวกโจรเหลืองไว้เพียงอัศวิน 10 นาย เพื่ออยู่เฝ้าป้อมปราการ..
หลังจากลุงยิ้มออกไปกวาดล้าง
สกาเล็ตได้หมดสติไปเนื่องจากการใช้พลังครั้งแรกของนาง นางก็ได้ฟื้นขึ้นพร้อมกับเห็นลูคัสอยู่ตรงหน้าของนาง
“ลูคัส!! เจ้าฟื้นแล้ว” สกาเล็ตพูดพร้อมกับเข้าไปกอดลูคัส
“สกาเล็ต เจ้ากอดข้าแน่นเกินไป ข้าจะตายเพราะเจ้านี่แหละ” ลูคัสตอบและยิ้ม
“ขะ..ขอโทษ ข้าเผลอไป” สกาเล็ตตอบ
ทั้งสองคนคุนกันอยู่นาน ในขณะที่ลุงยิ้มกำลังออกตามกวาดล้างแต่.. กลุ่มโจรกลับมาอยู่ที่ป่าแถวป้อมดรากูลแล้วเรียบร้อย…
