ตอนที่ 602: มหาสมุทรดวงดาว
เมื่อราคาถึง 3,500,000 เหรียญม่วง ยิ่งทำให้มีผู้ยอมแพ้ในการประมูลมากขึ้น แม้ผู้ประมูลรายอื่น ๆ ที่ยังคงพยายามที่จะซื้อสมบัติสวรรค์เริ่มที่จะหยุดยั้งราคาและเริ่มมีข้อสงสัย 2 ประการ สมบัติสวรรค์อายุหมื่นปีเป็นของหายาก แต่พวกมันปรากฏตัวขึ้นทุก ๆ ปีในเมืองทหารรับจ้าง หากผู้เข้าร่วมประมูลไม่ซื้อในปีนี้ มันก็มีอยู่เสมอในปีหน้า
3,600,000 ชั่วครู่ บ้านประมูลก็นิ่งเงียบก่อนที่จะมีคนเพิ่มราคาออกมา
4,000,000 เจี้ยนเฉินให้ราคาที่สูงขึ้นทันที ขณะที่ดูเหมือนว่าเขารู้สึกสงบอยู่ เขารู้สึกปวดใจมาก 4,000,000 เหรียญม่วงนั้นมากเกินพอที่จะซื้อสมบัติสวรรค์หมื่นปี
น้องชาย เจ้ายืนกรานว่าจะเอาผลธรณีนี้ไป ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้าชื่ออู๋เสี่ยวเทียน น้องชาย พอจะบอกชื่อแก่ข้าได้หรือไม่ ? ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินถาม
เจี้ยนเฉินหันไปเพ่งมองอู๋เสี่ยวเทียน เมื่อมองดูว่าชายผู้นี้ดูจริงจังและซื่อสัตย์ เจี้ยนเฉินตัดสินใจว่าชายคนนั้นไม่ใช่คนที่จะทำตัวเพื่อที่จะได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่น เพื่อประโยชน์ของตัวเอง ข้าผู้นี้ชื่อเจี้ยนเฉิน เขายิ้ม
เจี้ยนเฉิน ! ชื่อเดียวกับอันดับ 1 ในงานชุมนุมทหารรับจ้าง และรู้จักกันในชื่อราชาทหารรับจ้าง เขาชื่อเจี้ยนเฉินเหมือนกัน อู๋เสี่ยวเทียนกล่าวด้วยความประหลาดใจ
ข้าคือเขา ! เจี้ยนเฉินตอบ
อู๋เสี่ยวเทียนสะดุ้งอย่างเห็นได้ชัดจากการประกาศครั้งนี้ แต่เขารีบดึงสติของเขากลับมาและป้องมือ ดังนั้น เจ้าคือเจี้ยนเฉิน ราชาทหารรับจ้าง ยินดีที่ได้รู้จัก น่าเสียดายที่ข้าหมกมุ่นอยู่กับงานชุมนุมทหารรับจ้างและไม่สามารถดูการต่อสู้ได้ มิฉะนั้นข้าจะได้ดูการแข่งขันของเจ้าอย่างแน่นอน
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินและอู๋เสี่ยวเทียนใช้เวลาที่เหลือในการประมูล เพื่อสนทนาและประมูล ในตอนท้ายเจี้ยนเฉินสามารถซื้อผลธรณีได้ในราคาที่สูงถึง 4,800,000 เหรียญม่วง
ขณะที่การสนทนาของพวกเขา เกิดขึ้นทุกคนในโรงประมูลหันไปมองที่มุมของเจี้ยนเฉิน พวกเขาอยากรู้ว่าคนนี้มาจากครอบครัวไหน
บนชั้นสามของบ้านประมูล ชายที่สวมชุดขาวค่อย ๆ ขมวดคิ้วของเขา ขณะที่เขาจมลึกลงไปในความคิด
แปลก ทำไมเสียงของคนที่ประมูลผลธรณีจึงคุ้นหู ? ผู้สูงอายุพึมพำ จากนั้นวินาทีต่อมาประกายแสงระยิบระยับปรากฎขึ้นทั่วดวงตาที่น่าเบื่อหน่ายก่อนหน้านี้ของเขา ขณะที่เขาตะโกนเล็ก ๆ เจี้ยนเฉิน! เสียงของเจี้ยนเฉิน! เป็นไปได้อย่างไร? เขารอด ?
ตอนที่เขาคาดเดาว่า ผู้ชนะการประมูลเป็นเจี้ยนเฉิน ผู้สูงอายุลุกจากที่นั่งและรีบไปที่บันได เดินลงไปที่ชั้นแรก ดวงตาของเขามองผ่านโรงประมูลสีเข้ม ในขณะที่เขามองหามุมที่เจี้ยนเฉินนั่ง
เมื่อเห็นเจี้ยนเฉิน ผู้สูงอายุเริ่มสั่นขณะที่ใบหน้ายิ้มแย้ม นั่นคือเขา! เป็นเขาจริง ๆ ! ข้าไม่คิดว่าเขาจะรอดชีวิต แต่ผนึกสมบัติภูเขายังคงต้องอยู่กับเขา
สัมผัสถึงผู้สูงอายุ เจี้ยนเฉินหันไปมองแหล่งที่มาของการจ้องมอง เมื่อเจี้ยนเฉินเห็นชายชรา เขาก็รู้สึกตกใจ แต่แล้วรอยยิ้มที่มีความหมายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้และเดินไปหาชายชราคนนั้น
ด้วยท่าทีและรอยยิ้มของเขา เจี้ยนเฉินทักทายผู้อาวุโส ถ้าความจำของข้าถูกต้อง เจ้าก็ต้องเป็นผู้อาวุโสสามของตระกูลชิ ข้าไม่คิดว่าเราจะพบกันที่นี่โดยบังเอิญ
ผู้อาวุโสคนนี้เป็นผู้อาวุโสสาม เมื่อเจี้ยนเฉินถูกไล่ล่าจนสิ้นโลก ความรู้สึกสิ้นหวังที่เกิดจากพี่คนเล็กนี้ได้ทำให้เจี้ยนเฉิน มีความทรงจำที่น่าจดจำของเขา
จริง ๆ แล้วเจ้าคือเจี้ยนเฉิน ! ด้วยการยืนยันครั้งนี้ ผู้อาวุโสสามตอนนี้เชื่อมั่นอย่างสมบูรณ์ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นคนเดียวกันกับเจี้ยนเฉินที่ขโมยผนึกสมบัติภูเขาไป
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเจี้ยนเฉินมีชีวิตอยู่ เขารู้สึกตื่นเต้น นับตั้งแต่เขาคาดว่าเจี้ยนเฉินตายไปแล้ว พวกเขาไม่เคยหยุดค้นหายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎเลย พวกเขาใช้พลังงานจำนวนมากเพื่อใช้วิธีลับหลายอย่างเพื่อหาตำแหน่งที่ตั้งยุทธภัณฑ์ แต่มันไม่มีประโยชน์ และผลลัพธ์มันก็แย่ลงหลังจากที่พยายามแต่ละครั้ง
อย่างไรก็ตาม ในการเดินทางแบบสุ่มไปยังการประมูลประจำปี เขาได้เจอผู้กระทำผิดที่ได้ขโมยอาวุธ การประมูลครั้งนี้เป็นการบังเอิญทำให้ผู้อาวุโสเกิดความหวังและความยินดีขึ้นมาอีกครั้ง
เจี้ยนเฉิน เจ้าฟื้นตัวกลับสู่สภาพเดิมได้ เจ้ายังมีชีวิตอยู่ แม้กระทั่งหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย ชายชราหัวเราะเยาะ
อาจจะเป็นเพราะท่านเทพหยานลั่วไม่เต็มใจที่จะให้ที่พักพิงของข้า ดังนั้นข้าจึงรอดตายได้
หืม มันเป็นความผิดพลาดของพวกเราที่ไม่ได้กำจัดร่างกายของเจ้า ถ้าเราทำเช่นนั้น เจ้าจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข อย่างที่เจ้าทำตอนนี้ เจี้ยนเฉิน ข้าไม่ต้องการปะทะกับเจ้า ในเมื่อตระกูลเจียเต๋อไม่ได้อยู่ที่นี่ เจ้าควรส่งผนึกสมบัติภูเขากลับคืนให้ตระกูลชิของเรา เราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับหากเจ้ามากับเรา ชายชราแนะนำ
ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส เจี้ยนเฉินจ้องที่ชายคนนั้น ผู้อาวุโสสาม เจ้าควรย้อนกลับไป ข้ามีบางอย่างที่จะซื้อ ดังนั้น ข้าจะไม่ได้มีเวลาที่จะไปกับเจ้า หลังจากที่การตอบกลับ เจี้ยนเฉินหันไปรอบ ๆ เพื่อกลับไปยังที่นั่งของเขา
ด้วยคำพูดของเจี้ยนเฉิน ผู้อาวุโสสามกำหมัดด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขาอยู่ในเมืองทหารรับจ้าง เขาคงโจมตีเจี้ยนเฉินไปตั้งนานแล้วโดยไม่ให้โอกาสหนี
เจี้ยนเฉิน ข้าจะคอยดู เจ้านั้นจะไม่สามารถหนีไปได้เวลานี้ ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชากับตัวเองขณะที่เขาออกจากโรงประมูล เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเสนอราคาต่อไป
น้องเจี้ยนเฉิน ข้าเห็นได้ว่าชายชรากำลังจ้องมองเจ้า มีปัญหาระหว่างเจ้าสองคนในอดีตหรือไม่ ? ทันทีที่เจี้ยนเฉินนั่งลง อู๋เสี่ยวเทียนถามคำถามเขา
ไม่เอาใจใส่ในการปกปิดความจริง เจี้ยนเฉินพยักหน้า ถูกต้อง เขาเป็นศัตรูของข้า
น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าควรระวังด้วย ชายชราคนนั้นเป็นเซียนสวรรค์ นั่นคือสิ่งที่เซียนปฐพีไม่อาจรับมือได้ อู๋เสี่ยวเทียนตอบอย่างจริงจัง
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของท่าน ข้าคนนี้จะระมัดระวัง เจี้ยนเฉินยิ้ม อู๋เสี่ยวเทียนไม่สามารถมองเห็นได้ว่าพลังของเจี้ยนเฉินเป็นอย่างไร
แต่น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าไม่ควรกังวลมากเกินไป ถ้าเจ้าเจอศัตรูแล้ว เจ้าก็ต้องวิ่งไปที่เมืองทหารรับจ้าง มันไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้าที่จะต่อสู้ในเมืองทหารรับจ้าง แม้ว่าจะเป็นเซียนสวรรค์นั้นก็ไม่มีข้อยกเว้นนี้ เช่นนั้นแล้ว ก็รวมถึงเซียนผู้คุมกฎที่เป็นศัตรูเช่นกัน กระทั่งพวกเขาจะไม่ก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทกันในเมืองนี้ก็ตาม อู๋เสี่ยวเทียนอธิบาย
หัวใจของเจี้ยนเฉินไม่ได้ตื่นเต้นเมื่อได้ยิน แม้แต่เซียนผู้คุมกฎจะไม่กล้าสู้ ? เมืองทหารรับจ้างเป็นเมืองที่น่ากลัวจริง ๆ หรือ ?
ไกลเกินกว่าที่เจ้าอาจจะเชื่อ! ใบหน้าของอู๋เสี่ยวเทียนเปลี่ยนไปกับการแสดงออกอย่างรุนแรง จับมือออกไปชี้ไปที่ฟากฟ้าเขาพูดว่า “น้องชายตัวน้อย เจ้าได้เห็นม่านพลังของเมืองทหารรับจ้างด้วยตัวเอง ข้าแน่ใจ ให้ข้าบอกว่า ม่านพลังนี้เป็นโม่เทียนหยุนที่วางมันไว้ด้วยตัวเอง การปกป้องเมืองทหารรับจ้าง ที่จะทำให้ทุกคนไม่กล้าที่จะสู้รบหรือทำร้ายผู้อื่นภายในขอบเขตของตน ผู้กระทำความผิด นั้นจะถูกสังหาร อย่างน่ากลัวมาก
ข้าเข้าใจแล้ว ! เจี้ยนเฉินกล่าว
การประมูลยังคงดำเนินต่อไปอีกครึ่งชั่วยาม เนื่องจากมีสินค้าแปลก ๆ หาได้ยากมาก
บางเวลาต่อมา ผู้ประมูลได้นำขวดแก้วขนาดเล็กที่มีขนาดเท่ากับกำปั้น ภายในมีแสงเรืองรองจาง ๆ คล้ายกับแสงพราวของดาวฤกษ์
ถ้าใครจะมองอย่างระมัดระวัง คนนั้นจะสามารถเห็นได้ว่ามีอนุภาคขนาดเล็ก ๆ ที่มีทรายเล็ก ๆ ไหลอยู่รอบ ๆ ขวด อนุภาคแต่ละดวง ปล่อยแสงที่คล้ายกับแสงดาว และจากระยะไกลดูเหมือนว่า ขวดบรรจุดาว บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงแต่ละดวง คล้ายกับดาวฤกษ์แต่ละดวงจากจักรวาล
ถือขวดขึ้นเหนือศีรษะของนางเพื่อให้ทุกคนเห็นผู้ประมูลเริ่มต้นด้วย ท่านผู้ชม โปรดให้ข้าแนะนำสมบัติต่อไปของเราที่จะขาย รายการที่ข้าถือไว้ในมือข้าน่าจะเป็นอันดับแรก สำหรับทุกคนที่เห็นนี่ นั่นเป็นเพราะรายการนี้มาจากเขตแดนความตายแห่งหนึ่งของทวีปเทียนหยวน – มหาสมุทรดวงดาว
อะไรนะ ? มหาสมุทรดวงดาว ? ข้าได้ยินมาว่านอกเหนือจากวงกตความตายแล้ว มหาสมุทรดวงดาวเป็นเขตแห่งความตายที่น่ากลัวที่สุด! แม้แต่เทือกเขาครอสก็ไม่น่ากลัวแม้แต่นิดเดียว เซียนสวรรค์นั้นไม่มีโอกาสอยู่ที่นั่น แม้แต่เซียนผู้คุมกฎก็จะพบความตายของพวกเขาอยู่ที่นั่น
ใครจะรู้ว่า นี่จะเป็นวัตถุจากสถานที่แห่งนี้จริง? มันจะต้องเป็นสิ่งที่ยอดฝีมือนำกลับมา
แต่สิ่งที่ใช้มันคืออะไร ถ้ามาจากมหาสมุทรดวงดาวแล้ว จะต้องมีการใช้งานบางอย่างสำหรับมัน
……
เช่นเดียวกับก้อนหินที่ก่อให้เกิดระลอกคลื่นในบ่อ ผู้ชมทั้งหมดก็ส่งเสียงขึ้น ขณะที่พวกเขาได้ยินว่ารายการนั้นมาจากที่ใด พวกเขาทั้งหมดสนใจอย่างมากในสิ่งที่ผู้ประมูลจัดขึ้นและอยากรู้เกี่ยวกับขวด
มองอย่างระมัดระวังที่ขวด เจี้ยนเฉินรู้ว่านี่คือสิ่งของที่จิตวิญญาณทั้งสองได้บอกเขา มันเป็นหนึ่งในวัตถุดิบที่มีคุณภาพสูงมาก ๆ ละอองดาว
นี่คือละอองดาว ! แต่มันมีจำนวนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเราต้องการสร้างกระบี่สี่ม่วง-ฟ้า เราจะต้องใช้ละอองดาวอย่างน้อยหลายกิโลกรัม จือหยิงกล่าวด้วยความผิดหวังในใจของเจี้ยนเฉิน
คำพูดเหล่านี้ไม่ได้ก่อให้เกิดความตกใจกับเจี้ยนเฉินเพียงเล็กน้อย ซึ่งตั้งข้อสังเกตว่า อะไรนะ? การหลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้าต้องใช้ผงนั้นจำนวนมาก ?
ใช่ ยิ่งละอองดาวมากขึ้นเพียงใดก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ จนกว่าเราจะเข้าสู่ขีดจำกัดได้ ปริมาณละอองดาวที่นี่อาจมีขนาดเล็ก แต่มันมียังดีกว่าที่ทราบว่าที่มหาสมุทรดวงดาวนั้นมีมากมาย นายท่านต้องไปที่นั่นและเก็บละอองดาวให้มากขึ้น จือหยิงพูด
เจี้ยนเฉินได้แต่ฝืนยิ้มออกมา เขาไม่เคยรู้ว่ามหาสมุทรดวงดาวอันตรายมากแค่ไหน แต่การได้ยินคนอื่นพูดถึงเรื่องนี้ ทำให้เขาได้ทราบถึงอันตรายเบื้องต้น
เซียนสวรรค์ได้ตายลง หากพวกเขาเข้าไป และแม้กระทั่งเซียนผู้คุมกฎก็ยังตกไปสู่ความตาย มากพอจะบอกได้ว่า เขานั้นจะไม่สามารถก้าวไปที่นั่นได้ในยามนี้
Related
