ตอนที่ 537 – ครอบครัวเสี่ยว
มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของหมิงตง มา ข้า หมิงตง จะยอมรับการโจมตี ดังนั้นออกแรงทั้งหมดอย่างไม่ต้องยั้งมือแต่ประการใด
ย่าห์ ! เถี่ยต้าคำราม ขณะที่เขาเริ่มจะรวมพลังไว้ที่หมัดของเขา ในการโจมตีหมิงตง กำปั้นแรกนั้นทำให้เขาเข้าใจอย่างดีแล้วถึงช่องว่างระหว่างเขาและหมิงตงว่ามันห่างกันมากเพียงใด ดังนั้นกำปั้นถัดไปจะประกอบด้วยพละกำลังของเขาทั้งหมดโดยไม่ต้องยั้งมืออีก
เป็นกำปั้นของเถี่ยต้า เสียงฟ้าผ่าปรากฏอีก ห่างจากสายตาเพียงอย่างเดียว เขาสามารถบอกได้ว่ากำปั้น มันไม่ต่างจากอัสนีบาตที่ทำลายออกอย่างต่อเนื่อง
ความประหลาดใจในสายตาของเจี้ยนเฉินได้เพิ่มสูงมากขึ้น ขณะที่เขาสังเกตบางสิ่งบางอย่างที่ชัดเจนในสายตา กำปั้นที่มองดูธรรมดาในสายตา แต่ทว่ามันกลับมีความลับบางประการที่ซ่อนอยู่ภายในนั้น ความลับที่สามารถทำให้เกิดเสียงของฟ้าร้องตามกำปั้นของเขา ในขณะที่เขาเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ
หมิงตงสามารถจับความผิดปกติจากสายตา กำปั้นที่ดูสามัญเช่นนี้ กำปั้นของเขาเริ่มที่จะรวบรวมเพิ่มธาตุลมเป็นชั้นบาง ๆ ของแสงสีฟ้ารอบฝ่ามือของเขา ด้วยความเร็วอย่างรวดเร็ว เขาป้องกันร่างกายของเขา โดยการปิดกั้นหมัดของเถี่ยต้า
แกร่ก
อีกเสียงอู้อี้คล้ายกับเสียงดังเปรี้ยงของฟ้าร้องอาจจะได้ยิน ด้วยแรงที่ดูเหมือนจะเจาะแม้ร่างกายมนุษย์ ทั้งเจี้ยนเฉินและหมิงตงรู้สึกถึงอันตรายนี้
เวลานี้หมิงตงไม่สามารถรักษาตำแหน่งของเขาเฉกเช่นภูเขาเหมือนกาลก่อน ร่างกายของเขาเริ่มที่จะสั่นอย่างรุนแรงเป็นเท้าของเขาถอยกลับหลายก้าว กลายเป็นตราประทับลึกลงไปในดิน
เท้าของเขาก้าวถอยหลังไปหลายเมตรก่อนสุดท้าย หยุด อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าหมิงตงยังยืนอยู่อย่างไม่เป็นอันตราย เขารู้สึกชื่นชมหมิงตงมากขึ้น เขากล่าวด้วยเสียงต่ำ พี่หมิงตง ท่านช่างน่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ แม้จะมีการโจมตีอย่างเต็มกำลังของข้า ข้าก็ไม่อาจที่จะทำอันใดท่านได้
แต่หมิงตงไม่ได้มีความสุขนัก ค่อย ๆ เขย่าแขนของเขา เพื่อกำจัดความชาหนึบ เขามองเถี่ยต้าด้วยสายตาที่ประหลาดไป ก่อนตั้งคำถามอย่างจริงจัง “เถี่ยต้า เจ้าไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้อะไรเลยเมื่อเจ้าโจมตีข้า ถูกต้องหรือไม่ ?
เจี้ยนเฉินมองอย่างจริงจังไปที่เถี่ยต้าด้วย การโจมตีครั้งที่สองนั้นผิดปกติ ไม่เพียงแต่พวกเขาปล่อยเสียงประหลาดหลังการโจมตี แต่ในขณะที่ผลกระทบระหว่างการปะทะ มันกลับเป็นการระเบิดผลลัพธ์ที่เพียงพอที่จะทำลายอวัยวะภายในของผู้ถูกโจมตี
ทักษะการต่อสู้ นั่นไม่ใช่ ข้าไม่เคยเรียนรู้ทักษะอันใด หมัดของข้าทั้งสองตอนนี้ได้เพียงจากความแข็งแรงของตัวเองเท่านั้น เถี่ยต้ายิ้ม
เถี่ยต้า เมื่อใดกันที่กำปั้นของเจ้านั้นผิดแผกไป ? เจี้ยนเฉินสอบสวนอย่างจริงจัง
ไม่ใช่ ทุกอย่างดูเหมือนปกติ เจียงหยางเซียงเทียน ทำไมเจ้าถึงถามเช่นนั้น ? เถี่ยต้าสับสนอย่างเต็มที่บนคำถามที่ว่าทำไมเจี้ยนเฉินจึงตั้งคำถามเช่นนั้น
เห็นความสับสนบนใบหน้าของเถี่ยต้า เขารู้ว่าเขาจะไม่อาจได้รับคำตอบใด ๆ แม้ว่าเขาได้ถามออกไป แต่กำปั้นของเถี่ยต้าถูกเปิดเผยตอนนี้ มันยังคงเหลือคำถามใหญ่ในใจของเขา เจี้ยนเฉินไม่ทราบเพียงว่า หมัดของเถี่ยต้าอาจมีเช่นเสียงประหลาดที่อาจมีผลกระทบต่อแม้อวัยวะภายในของเขา
เจี้ยนเฉิน นี่อาจจะเป็นเพราะโลหิตสีทอง ในสายตาของข้า โลหิตสีทองที่เขามีในตัวเขา แท้ที่จริงนับว่าแปลก แต่มันเป็นหลักฐานทั้งหมดที่แสดงว่าเถี่ยต้าไม่ใช่คนธรรมดา หมิงตงพูดขึ้น
เขาครุ่นคิดกับตัวเอง กับคำกล่าวของหมิงตง และไม่ตั้งคำถามอีกต่อไป เช่นนั้นลองกลับไปที่หมู่บ้าน
ตกลง เราจะมุ่งหน้ากลับแล้ว แต่เจ้าทั้งสองต้องเก็บความลับนี้ของข้าไว้เพียงแค่พวกเรา 3 คน เถี่ยต้าวิงวอนกับคนทั้งสอง
ไม่ต้องกังวล เราจะไม่พูด เจี้ยนเฉินสัญญา
หลังจากนั้น ชายสามคนเริ่มที่จะเดินกลับไปที่หมู่บ้าน ทันทีที่มาถึง พวกเขาได้เห็นคนหลายคนที่กำลังโต้แย้งเรื่องกับชาวบ้านที่ถืออาวุธ
เมื่อเห็นกลุ่มคนที่แต่งตัวอย่างชัดเจน ดวงตาของเถี่ยต้านั้นก็ราวกับมีเปลวเพลิงแผดเผาอยู่ในนั้น เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธอย่างมาก มา พวกเจ้า มันดูเหมือนบทเรียนที่สอนให้พวกเจ้าครั้งสุดท้ายนั้นจะไม่เพียงพอ พร้อมกับที่เถี่ยต้ารีบออกไปหาคนกลุ่มนั้น
เถี่ยต้า กลับมาแล้ว พวกมันจะต้องถูกส่งกลับ…
เจ้ายักษ์ เจ้ากลับมาแล้ว มาเร็วและเอาชนะคนพวกนี้…
เจ้าเด็ก เจ้าได้กลับมา เร็วเข้า โยนคนเหล่านี้…
ทันทีที่พวกเขาเห็นเถี่ยต้ากลับมา ชาวบ้านทุกคน ก็เหมือนว่าภาระที่หนักอึ้งบนบ่าของพวกเขาได้หายไป พวกเขารู้เพียง เถี่ยต้านั้นแข็งแกร่งมากเพียงใด และตราบใดที่เขาอยู่ที่นี่ แล้วคนเหล่านั้นก็ไม่อาจที่จะล่วงล้ำเข้ามาได้
เมื่อคนกลุ่มนั้นเห็นการปรากฏตัวของเถี่ยต้า ใบหน้าของพวกเขาสะดุ้งและกลัวเนื่องจากเขา อย่างไรก็ตามความคิดฉับพลันที่เกิดขึ้นกับพวกเขา รอยยิ้มมั่นใจปรากฏบนใบหน้า
เถี่ยต้ามาถึงด้านหน้าของชาวบ้านอย่างรวดเร็ว ด้วยหน้าตาที่ดุดัน มองคนที่มาใหม่ทั้งสิบ น่ารำคาญ พวกเจ้ากลับมาอีกครั้ง มันไม่มีทางที่เจ้าจะเอาชนะข้าได้
เถี่ยต้า เจ้าอำมหิตเกินไป เราเป็นผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยว นายน้อยของเราเป็นสาวกของนิกายลมทมิฬและศิษย์ส่วนตัวของผู้นำนิกาย อนาคตของเขายืนยาว เจ้าเป็นอะไรมากไปกว่าใบหญ้ากัน เจ้ามีวิธีใดที่จะสามารถที่จะแข็งขันกับเรา ถ้าเจ้ายังคงกล้าตายเช่นนี้ แล้วเจ้าจะทำให้เกิดปัญหาสำหรับทั้งหมู่บ้าน เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูด
เช่นนั้น ต่อให้มีนิกายลมทมิฬ ข้าก็ไม่หวาดกลัวพวกเขา ไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถปล่อยให้นางไปกับเจ้า หากเจ้าไม่ยอมปล่อยไป ในความเป็นจริง ข้าจะตรวจสอบว่าสามารถใช้หมัดของข้าเพื่อขับไล่เจ้าออกไปได้หรือไม่ เถี่ยต้าเริ่มโกรธเนื่องจากกลุ่มคนเบื้องหน้าเขา
เถี่ยต้า เจ้าไม่ได้มองความเป็นจริงเลย ความจริงที่ว่า นายน้อยของเราโปรดปรานคนจากหมู่บ้านของเจ้า นั้นแท้จริงแล้วควรเป็นพร แต่เจ้าไม่ชื่นชอบความจริงที่ว่า แม้กระทั่งเหล่าคุณหนูชั้นสูงมากมายอยากแต่งงานกับนายน้อยของเราภายในอาณาจักรเกอซุน ชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินกล่าวขึ้น เขาไม่ได้ใส่ใจจะเสียเวลามากพยายามต่อปากต่อคำกับเขา
หมิงตงและเจี้ยนเฉิน ในช่วงเวลาสั้นๆ ยกมือขึ้นอย่างผ่อนคลาย มองไปยังกลุ่มคนที่แต่งตัวดี เขาพูด “เถี่ยต้า เกิดเรื่องอันใดขึ้น”
ด้วยเสียงคำราม เถี่ยต้าอธิบาย ครอบครัวเสี่ยว พวกมันบังเอิญพบกับน้องสาวซิ่ว และต้องการลักพาตัวนางไปให้นายน้อยของครอบครัวเสี่ยว พวกเขาพยายามมาหลายครั้งแล้ว แต่ข้าก็จัดการเขากลับไปทุกรอบ อย่างไรก็ตาม มันช่างน่ารำคาญ
ผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยวอาจมองดูว่าเจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้ธรรมดานัก ด้วยเสื้อคลุมของเขาและสถานะของพวกเขา แต่ในขณะที่พวกเขาตระหนักว่า ทั้งสองอาจจะมาจากครอบครัวที่มีอิทธิพล ผู้ชายไม่ได้เห็นทั้งสองเป็นภัยคุกคามร้ายแรงที่ทั้งหมด กับนายน้อยที่กลายเป็นสาวกของนิกายลมทมิฬ ตำแหน่งของพวกเขาสำหรับครอบครัวภายในอาณาจักรจะเพิ่มขึ้น ด้วยสถานะเช่นนี้ ทำให้เป็นครอบครัวที่น้อยคนจะกล้าหักหาญ
เจ้าสองคนเป็นใคร ? นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาและครอบครัวเสี่ยว จงไปเสีย นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวเสี่ยวของเรา ครอบครัวเสี่ยวเป็นส่วนหนึ่งของนิกายลมทมิฬ สิ่งที่เกิดขึ้นเจ้าไม่อาจรับมือได้ ชายหนุ่มวัย 30 ปีชี้นิ้วมายังทั้งสองคนก่อนปรากฏตัวขึ้นและกล่าวด้วยน้ำเสียงอันดุดัน
เจ้าต้องการจะตาย ?
หมิงตงและเจี้ยนเฉินหน้ามืดครึ้ม ก่อนที่หมิงตงจะกล่าวออก แสงสีฟ้าได้บินตรงไปยังทิศทางที่พูดมา และตบหน้าของเขาทันที
ป้าบ เสียงชัดเจนกึกก้อง อาจจะได้ยินก่อนส่งให้ชายหนุ่มหมุนตามแรงตบของฝ่ามือหมิงตง เขาบาดเจ็บรุนแรง ลอยไปพื้นดิน 3 เมตร และหันกลับมาด้วยใบหน้าที่ที่เต็มไปด้วยเลือด
เขากระอักเลือดออกมา มันมีทั้งเลือดและฟันหลายซี่ ชายหนุ่มจ้องมองอย่างเป็นอันตรายที่หมิงตง เขาเปิดปากพูด ความเจ็บปวดที่เขาได้รับเป็นมากเกินไปสำหรับเขาที่จะทน บังคับให้เขาสะดุ้งและปิดปากของเขา
เจ้าเชื่อได้อย่างไรว่าเจ้าสามารถพูดกับเราได้เช่นนั้น หมิงตงจ้องมองด้วยความรังเกียจที่เด็กหนุ่ม
หมิงตงนั้นไม่คำนึงว่าพวกเขาเป็นผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยวหรือคนจากหมู่บ้าน พวกเขาไม่มีโอกาสพูดเนื่องจากตกตะลึง
ชาวบ้านทุกคนรู้ความแข็งแกร่งของครอบครัวเสี่ยว การที่หมิงตงทำร้ายหนึ่งในพวกเขาโดยการตบหน้า พวกเขากังวลว่าครอบครัวเสี่ยวทั้งหมดจะทำการแก้แค้น ผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยวก็ประหลาดใจที่หมิงตงทำอะไรเช่นนั้น
เรา…เรา…เรา เป็นคนจากครอบครัวเสี่ยว นายน้อยของเราเป็นศิษย์ของนิกายลมทมิฬ หรือว่าแท้จริง เจ้าต้องการหาเรื่องครอบครัวเสี่ยว ? หนึ่งในเด็กหนุ่มที่มากล่าวด้วยความกลัวและตกตะลึงขณะมองหมิงตง
ข้าไม่เคยได้ยินชื่อครอบครัวเสี่ยวของเจ้ามาก่อน ถ้ากลุ่มทั้งหมดของเจ้าต้องการมีชีวิตแล้ว รีบหายตัวไปซะ คิดเสียว่าไม่เคยมายังสถานที่แห่งนี้ มิฉะนั้นแม้ว่า ข้าจะยกโทษให้เจ้า น้องชายข้าคงไม่ปล่อยไป หมิงตงแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น
ผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยวมีท่าทีรุนแรงขึ้น แต่พวกเขาไม่สามารถพูดคำใดออกมา หมิงตงทำร้ายหนึ่งในสหายของพวกเขา ได้สร้างความหวาดกลัวให้กับพวกเขา พวกเขารู้ว่า เด็กหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งมากกว่าเถี่ยต้าและเขาไม่คิดที่จะยั้งมือแต่อย่างใด
เรากำลังจะจากไป ผู้ชายจากครอบครัวเสี่ยวออกจากหมู่บ้านทันที มันมีสมาชิกได้รับบาดเจ็บมากเกินไป และไม่อาจรั้งอยู่ที่นี่อีกต่อไป
เห็นร่างของพวกเขา หนึ่งของชายชราถอนหายใจออกมาด้วยความกังวล เราจะต้องเผชิญกับความโกรธของพวกเขาเป็นแน่ เวลานี้ ครอบครัวเสี่ยวแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ถ้าพวกเขาตัดสินใจที่จะแก้แค้นแล้ว หมู่บ้านของเราจะประสบปัญหา
ลุง ท่านไม่ต้องกังวล ถ้าครอบครัวเสี่ยวกลับมาจริง ๆ ข้าแน่ใจว่าจะสะสางปัญหาของท่านได้อย่างแน่นอน เจี้ยนเฉินยิ้มออก ด้วยท่าทีรังเกียจครอบครัวเสี่ยวในสายตาของเขา
แม้ว่าเขาไม่เคยยินครอบครัวเสี่ยว แต่แน่นอนเขาได้ยินชื่อนิกายลมทมิฬ พวกเขาเป็นหนึ่งในอำนาจของอาณาจักรเกอซุน แต่พวกเขาอยู่ห่างไกลและด้อยกว่าสำนักหัวหยุนมากนัก
นายท่านทั้งสอง ขอบคุณสำหรับการแก้ไขปัญหาของข้า ข้า ซิ่วหยู คงไม่สามารถขอบคุณท่านทั้งสองได้เพียงพอ ขณะที่น้ำเสียงละเอียดอ่อนอาจจะได้ยินจากด้านหลังพวกเขา
เจี้ยนเฉินและหมิงตง หันไปรอบ ๆ โดยสัญชาตญาณ เท่านั้นที่ดูเป็นหญิงสาวสวยที่ดูราวกับว่ามีวัยประมาณสัก 18 ปี ใบหน้าสวยของนางมีความเจ็บปวดเล็กน้อย
