ตอนที่ 533 – การพบเจอกับเถี่ยต้าอีกครั้ง (4)
เมื่อได้ยินชื่อของเจียงหยางเซียงเทียนแล้ว ไป่เอินมีสีหน้าที่ตกตะลึงอีกครั้ง รีบหันไปหาเจี้ยนเฉิน ป้องมือของเขาขึ้น เขาพูด ไป่เอินคารวะท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ
ถึงแม้ว่าเจี้ยนเฉินในอดีตเขาจะเคยเป็นนักเรียนของสำนักคากัต แต่ด้วยสถานะของเขาตอนนี้นั้นมันได้อย่างสมบูรณ์แตกต่างจากแต่ก่อน ไม่เพียงเขาเป็นเซียนสวรรค์ แต่เขายังเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิคนแรกของอาณาจักรเกอซุนในรอบหลายร้อยปี เมื่อเทียบกับกาลก่อน มันก็ไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์และเมื่อเปรียบเทียบสถานะ แม้แต่รองอาจารย์ใหญ่ในตอนนี้ก็ยังต้องนอบน้อมต่อเจี้ยนเฉิน
ทันทีที่ผู้ชมทั้งหมดได้ยินความจริงที่ว่า ชายแปลกหน้าในชุดขาวที่มาพร้อมหมิงตงนั้นแท้จริงคือผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรเกอซุน เจี้ยนเฉินนั้นเอง ทำให้ทุกคนกลายเป็นตกตะลึง ท่ามกลางความเงียบงัน เสียงนั้นดังขึ้นทำให้พวกเขาทั้งหมดมองไปที่เขา แต่ละคนต่างก็เคารพและหวั่นกลัว
หากบุคคลเช่นหมิงตงนั้นก็ไม่ต่างกับรูปเคารพและบูชา ในจิตใจของนักเรียน เจี้ยนเฉินนั้นก็เป็นเสมือนเทพเจ้า เป็นหนึ่งในคนที่พวกเขาไม่อาจแม้แต่จะมองด้วยซ้ำ
ในอดีต เจี้ยนเฉินนั้นเป็นผู้มีอิทธิพลในสำนักคากัต ที่ซึ่งในยามนี้ ความสำเร็จที่เขาได้ประสบความสำเร็จในสำนักได้ถูกเก็บรักษาไว้กับเวลาปัจจุบัน การได้รับชัยชนะของศิษย์หน้าใหม่ ผู้รวบรวมแกนอสูรจำนวนมหาศาล และผู้ที่ได้ชนะกาดิหยุนที่เป็นเซียนในตอนนั้นซึ่งเขายังไม่ได้เป็นเซียนด้วยซ้ำ แล้วในที่สุด ยามเมื่อเป็นเซียน เขาได้ตัดแขนเฉิงหมิงเซียงจากสำนักหัวหยุน ขณะที่ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้บังคับให้หลายคนที่อยู่ต้องได้รับบาดเจ็บอย่างมาก
เจี้ยนเฉินนั้นได้ถูกกล่าวถึงโดยนักเรียนของสำนักคากัต ที่ซึ่งกลายเป็นที่สนใจอย่างมาก
ตอนนี้ หลังจากช่วงหลายปีสั้น ๆ เจียงหยางเซียงเทียนได้มาถึงขอบเขตเซียนสวรรค์ นอกจากนี้เขาก็ยังผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรเกอซุน ความสำเร็จดังกล่าวนั้นก็เพียงพอให้เจียงหยางเซียงเทียนเป็นที่นับถือภายในจิตใจของเขา กระทั่งที่แม้แต่ความอิจฉา พวกเขายังไม่กล้าที่จะแสดงออก
ขอบเขตเซียนสวรรค์เป็นขอบเขตที่เป็นนิรันดร์ ที่ซึ่งนักเรียนต่างก็เฝ้าใฝ่ฝันว่าจะไปให้ถึง ไปในขอบเขตที่หลายคนไม่เคยจะสามารถเข้าถึงในชีวิตของพวกเขาทั้งหมดได้
ใต้เวที กาดิซิ่วหลีได้แต่มองพร้อมกับดวงตาที่หลุบต่ำลงด้วยความตกตะลึง นางมองเจียงหยางเซียงเทียนในเสื้อคลุมสีขาวด้วยท่าทีซับซ้อนของความอิจฉา
ขะ-เขาจริง ๆ เจียงหยางเซียงเทียน ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาจึงให้ความรู้สึกคุ้นเคยนัก เห็นใบหน้าหล่อเหลาและสูงส่ง กาดิซิ่วหลีเริ่มพึมพำกับตัวเองในใจของนาง นางอดไม่ได้ที่จะคิดกลับไปถึงเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในอดีตกับทุกความรู้สึกเป็นไปได้ที่นางเคยรู้สึก
หวนคิดกลับไปถึงเจียงหยางเซียงเทียน ที่ซึ่งนางและพี่สองเข้ามาในสำนักคากัต ทุกคนไม่ได้เป็นเซียนหรือแทบไม่เพียงได้กลายเป็นหนึ่ง มันเป็นระยะเวลาอันสั้น นางและพี่ชายสองคนของนางตอนนี้แข็งแกร่งในสำนักคากัต และกาดิหยุน พี่ชายคนโตของนางเพิ่งจะก้าวหน้าไปยังระดับของเซียนผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาไม่แม้แต่จะออกจากสำนักคากัต ที่ซึ่งเจี้ยนเฉิน ในระยะเวลาอันสั้น เขาได้ก้าวขึ้นไปและกลายเป็นเซียนสวรรค์
เซียนสวรรค์เป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ทุกคนเฝ้าใฝ่ฝันถึง
ขณะที่ทุกคนรู้ว่า ทั้งสองคนนี้แท้ที่จริงเป็นหมิงตงและเจียงหยางเซียงเทียน สองพี่น้อง กาดิหยุนและกาดิเหลียงได้แต่ดูเจี้ยนเฉินบนเวทีด้วยท่าทีซับซ้อนเป็นเวลานาน พวกเขาก็เงียบ นอกจากนี้พวกเขาทั้งสองอย่างเห็นได้ชัดพวกเขารู้สึกค่อนข้างเศร้า
แม้กระทั่งกลายเป็นเซียนสวรรค์และเป็นผู้พิทักษ์จักรวรรดิของอาณาจักรเกอซุน แต่ทว่าเขากลับไม่มีความเย่อหยิ่งเลยแม้แต่น้อย ป้องมือขึ้นไปยังไป่เอิน พวกเขาเริ่มต้นที่จะสนทนากันอยู่หลายคำ
อ่า เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าได้กลับมามาเยือนสถานที่ของข้าและให้เกียรติข้าเป็นผู้ต้อนรับ คาเฟอร์ยิ้ม เจี้ยนเฉินมาสำนักคากัต หมายถึงว่าเจี้ยนเฉินยังไม่ลืมเรื่องเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว เมื่อเข้าใจเช่นนี้ทำให้คาเฟอร์รู้สึกปีติและภาคภูมิใจในจิตใจของเขา
เช่นนั้นแล้ว ข้าคงต้องรบกวนท่านอาจารย์ใหญ่จัดการในเรื่องนี้ เจี้ยนเฉินคิด พร้อมกับป้องมือขึ้นด้วยรอยยิ้ม
ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกังวลเลย เจ้ามาที่นี่ นำพาเกียรติมายังสำนักคากัตทั้งหมด คาเฟอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปราณีและหัวเราะออกมา ก่อนที่จะค่อย ๆ ขึ้นสู่ท้องฟ้าไปถึงหอคอยของสถาบัน
ไม่รอช้าเช่นกัน เจี้ยนเฉินได้รวบรวมพลังงานธาตุลมของโลก นำพาเขาและหมิงตงขึ้นสู่ท้องฟ้า ติดตามคาเฟอร์ออกห่างจากเวที ทิ้งไว้ซึ่งคนกลุ่มใหญ่ที่ทำได้เพียงเฝ้าดูด้วยความอิจฉา
อย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินได้นำหมิงตงไปยังจุดสูงสุดของหอคอยของคาเฟอร์ มันไม่ได้ได้เป็นที่ซึ่งคาเฟอร์ใช้ทำงานเท่านั้น แต่มันยังเป็นสถานที่ที่เขาใช้พักผ่อนและรับแขก พูดคุยเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่าง
คาเฟอร์เดินตรงผ่านเข้าไปยังโต๊ะผ่านไปยังโต๊ะและนั่งลง เรียกทั้งสอง ก่อนจะนั่งลงกับเขา เขาเอาขวดสุราออกจากแหวนมิติของเขาให้กับคนทั้งสอง นี่คือ เครื่องดื่มที่ผ่านการเพาะบ่ม สำหรับข้า สุรานี้ มีชื่อเรียกว่า สุราร้อยบุปผา มันเป็นเครื่องดื่มที่ทำจากวัตถุดิบที่แตกต่างกันนับร้อยก่อนจะกลั่น และกลั่นโดยยอดฝีมือ มันมีค่าพอที่ข้านั้นไม่เคยได้ดื่มด่ำไปกับมัน และมันเป็นรสชาติที่เหมาะสมกับเจ้านัก
เจี้ยนเฉินและหมิงตงไม่ได้ขยับตัวอย่างไม่สุภาพ และรับเอาเครื่องดื่มให้ลิ้มลอง เพียงแค่เป็นคำหนึ่งเล็ก ๆ พวกเขาทั้งสองให้ถอนหายใจ ในการสรรเสริญ “นับเป็นสุราชั้นดี แม้แต่ในวัง ข้าไม่สามารถที่จะดื่มบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้ได้
เจี้ยนเฉินได้ดื่มเข้าไปหมดถ้วย โดยไม่ได้กล่าวสิ่งใด คาเฟอร์ได้นำไวน์ล้ำค่าออกมา แต่เมื่อเทียบกับสุราร้อยพงไพรของราชาวานรแล้ว มันอาจเทียบไม่ได้ แต่มันก็ดีมากพอ
หลังจากเสร็จสิ้นการดื่มของเขา เจี้ยนเฉินวางถ้วยเบา ๆ กลับในโต๊ะแล้ว หยิบเอาขวดหยกจากแหวนมิติของเขา เขากล่าว;jk อาจารย์ใหญ่คาเฟอร์ อนุญาตให้ข้าคำนับสุราให้ท่านบ้าง ข้ามีสุราที่เพียงพอให้ท่านดื่มด่ำไปกับมันมากนัก เขาเอาสุราร้อยพงไพรซึ่งมีอายุนับพันปีออกมา
ในเวลาที่เจี้ยนเฉินเริ่มรินสุราร้อยพงไพร ทุกคนดื่ม กลิ่นสุรารุนแรงเริ่มไหลออกจากถ้วยและเติมเต็มห้องทั้งหมด
กลิ่นหอมเข้มข้น อาจารย์ใหญ่ได้แต่ตกใจ อะไรกัน สุรานี้ มันเป็นสุราชั้นดี แม้กลิ่นเพียงอย่างเดียวเพียงพอที่จะทำให้เป็นคนเมาจากหัวใจ สุราพิเศษเช่นนี้ เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าได้รับสุราดังกล่าวนี้มาได้อย่างไรกัน
ว้าว เจี้ยนเฉิน เจ้าทำการซ่อนสุราเช่นนี้จากเรา เอ้า เร็วเข้า เทมันลงในจอก ต้องลอง หมิงตงกระสับกระส่าย ผลักถ้วยของเขากับเจี้ยนเฉินด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
หัวเราะออกมา เจี้ยนเฉินเทให้หมิงตงเป็นจอก ชะลอ ค่อย ๆ จิบสุราของข้า มันเป็นสิ่งที่แม้แต่เงินไม่สามารถซื้อได้ ภายในเทือกเขาครอส ข้าต้องใช้เวลานานกว่าจะเกลี้ยกล่อมให้ราชาวานรที่เป็นสัตว์อสูรระดับเซียนผู้คุมกฏยอมมอบให้
เมื่อได้ยินว่านี่เป็นสุราที่เจี้ยนเฉินได้รับจากราชาวานร ร่างกายทั้งหมดของคาเฟอร์เริ่มสั่นไหว ด้วยประสบการณ์และศรัทธา ในสายตาของเขา เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉิน เทือกเขาครอสเป็นพื้นที่ต้องห้ามที่กำหนดเพื่อมนุษยชาติ โดยทั่วไปห้ามเข้าไปยังบริเวณนั้น ที่ซึ่งไม่อาจที่จะกลับออกมาอย่างมีชีวิตการจะไม่กลับออกมาอย่างมีชีวิต เขาไม่ได้คิดว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถก้าวเข้าไปได้ แต่เขาก็ยังสามารถที่จะโน้มน้าวให้เป็นบุคคลระดับเซียนผู้คุมกฏให้มอบสุราดังกล่าว ความสำเร็จนี้เป็นสิ่งที่ยากจะเชื่อนัก
หมิงตงกลับไม่ได้รู้สึกประหลาดใจนัก เขารู้แล้ว สุรานี้ยากมากที่จะได้รับและก็จิบสุราร้อยพงไพร แล้วปิดตาของเขาจากการมึนเมา เขาเริ่มลิ้มลองความรู้สึกของสุราที่เข้าสู่ร่างกายของเขา
เห็นท่าทีมึนเมา ใบหน้าหมิงตงชื่นชอบสุรา คาเฟอร์อาจไม่เหนี่ยวรั้งตัวเองได้ เขาเผยอริมฝีปากของเขาและจิบทันที แสงสว่างสีอ่อนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาของเขา เขาให้สรรเสริญออกมา แท้จริงแล้ว สุรานี้ล้ำค่าอย่างแท้จริง สุราดังกล่าวเช่นนี้เป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยได้ดื่มก่อน หลังจากดื่มนี้ ข้ารู้สึกว่าสุราทุกชนิดที่ข้าได้ลิ้มรสมาในชีวิตนับว่าน่าเบื่อในการเปรียบเทียบ คาเฟอร์กระดกน้ำถ้วยที่เหลือในในอึกเดียว
ปิดตาของเขา ยังรู้สึกมึนเมา คาเฟอร์พิงกลับ สุรานั้นสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเซียน มันยังสามารถขยายจิตวิญญาณของสรรพคุณ หลังจากดื่มสุรา หมิงตงและคาเฟอร์ได้แต่ปิดตาอย่างดื่มด่ำ
เจี้ยนเฉินยิ้มขณะที่เขามองไปทั้งสอง เมื่อเขาได้ดื่มสุราร้อยพงไพร เขาเป็นเช่นเดียวกับคนทั้งสองเหล่านี้
ทันใดนั้น เจี้ยนเฉินเริ่มต้นจ้องมองในความประหลาดใจที่อาจารย์ใหญ่ เขาได้เห็นว่า มันมีชั้นพลังงานของโลกที่รวบรวมทั่วร่างกายของอาจารย์ใหญ่จาง ๆ ขณะที่พลังงานของโลกเริ่มที่จะเติบโตเข้มขึ้น ก่อนหายไปในที่สุด ในร่างกายของเขาลอย ในเวลาเดียวกัน จำนวนพลังงานที่แข็งแกร่งกระจายออกจากเขาในดังกล่าว คลื่นที่แข็งแกร่งมันสั่นไหวออกมายังหมิงตง เกิดอะไรขึ้น ? เห็นท่าทีของคาเฟอร์ ร่างกายก็ลอยในท้องฟ้า หมิงตงถามเจี้ยนเฉินในความสับสน
เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ดึงหมิงตง ไปก่อนรอยยิ้ม อาจารย์ใหญ่คาเฟอร์กำลังตัดผ่าน
อะไรทำให้เขาตัดผ่าน หมิงตงสะดุ้ง มองที่จอกสุราในมือของเขา เขามองด้วยความไม่อาจเชื่อ อย่าบอกนะ เขาก้าวหน้าหลังจากดื่มสุราจอกนี้
เจี้ยนเฉินผงกศีรษะ ผลกระทบของสุราร้อยพงไพร เขาก็คุ้นเคยมากเกินไปกับบางสิ่งบางอย่างได้
ร่างกายของอาจารย์ใหญ่ยังคงกระจายคลื่นพลังงานหนึ่งบางครั้ง ก่อนที่สุดท้าย มันจะกลายเป็นความสงบ ร่างกายของเขาลงมาที่พื้น ก่อนที่เขาจะเปิดตาดวงตาของเขา ด้วยความสุขที่เห็นได้ชัดในพวกเขา
ยินดีด้วยกับท่านอาจารย์ใหญ่ สำหรับการตัดผ่านไปยังระดับต่อไป เจี้ยนเฉินแสดงความยินดีกับอาจารย์ใหญ่
คาเฟอร์เผยอริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันเป็นทั้งหมดจากนี้ สุราชั้นเลิศเป็นพิเศษ สิ่งวิเศษนี้มีผลมหาศาล สองปีที่ผ่านมาในวัฏจักรที่ 3 ข้าพบว่าตัวเองไม่สามารถทำให้เกิดความคืบหน้าใด ๆ เพิ่มเติม ข้าไม่คิดว่า วันนี้ข้าจะสามารถตัดผ่านคอขวดนั้น และกลายเป็นเซียนสวรรค์วัฎจักรที่ 4
ไม่น่าเชื่อเลยว่ามัน มีลักษณะพิเศษดังกล่าวเช่นนั้น หมิงตงไม่อาจเชื่อ ทันที หลังตัวอย่างของคาเฟอร์ เขาเทส่วนเหลือในถ้วยลงในปากและปิดตาของเขา
หลังจากหมิงตงย่อยสุราในร่างกายของเขา ประหลาดใจ เขาพูดว่า แม้ว่าข้าจะไม่ได้ก้าวหน้า แต่ข้าสามารถรู้สึกถึงพลังเซียนของข้าเติบโตขึ้น นอกจากนี้ ข้ารู้สึกว่าพลังวิญญาณของข้านั้นได้เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงเช่นกัน …เยี่ยม มันนับเป็นสมบัติล้ำค่า ทองคำเป็นหมื่นเหรียญก็ไม่อาจซื้อหามันได้
มันไม่อาจนับเป็นทอง สุราร้อยพงไพรนี้เป็นสิ่งที่จะมีเฉพาะเผ่าพันธ์สัตว์อสูร เจ้าจะไม่พบเช่นไวน์นี้นอกชนเผ่าของพวกเขา เจี้ยนเฉินตักเตือน
เจี้ยนเฉิน เทให้ข้าอีกจอก หมิงตงยื่นจอกของเขาให้กับเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีน่าสงสาร
เจี้ยนเฉินวางขวดหยกกลับเข้าไปในเขาวงแหวนมิติ ข้ามีสุราร้อยพงไพรไม่มากพอที่จะสามารถสนับสนุนพฤติกรรมการดื่มเช่นนี้
หมิงตงตบอกตัวเอง ถ้าเจ้าไม่ปล่อยให้ข้าดื่ม ดีแล้ว รอจนกว่าข้าจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฏและไปหาราชาวานร
เจี้ยนเฉินหัวเราะหลังจากได้ยินหมิงตงกล่าวเช่นนั้น เขาหันไปหาคาเฟอร์และถามว่า “อาจารย์ใหญ่คาเฟอร์ ข้ามาครั้งนี้เพื่อหาตัวเถี่ยต้า หลังจากผ่านมาหลายปี ข้าอยากเจอสหายเก่า เถี่ยต้า ตอนนี้เถี่ยต้าอยู่ที่ไหน ? “
