ทันใดนั้น หลี่เล่อก็หัวเราะเสียงดัง
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมจะบอกแล้วนะ ไวโอเล็ต ผมชอบคุณมานานแล้ว ขอเพียงคุณคบกับผม ผมจะปล่อยเขาไป”
เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามของไวโอเล็ต บางครั้ง หลี่เล่อก็อยากจะวางภาระทุกอย่างของเขา และพาไวโอเล็ตไปจากที่นี่
แต่ถังเฉาไม่เห็นด้วย
“จะไป?พวกคุณถามผมหรือยัง?”
หลังจากฟังสิ่งที่ถังเฉาพูด หลี่เล่อก็มองมาที่เขาอย่างเหลือเชื่อ
ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของไวโอเล็ตก็แสดงความกลัวอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
“คุณกำลังพูดอะไร? ถังเฉา คุณรีบไป ไม่อย่างนั้น ฉันก็ปกป้องคุณไว้ไม่ได้แล้ว”
ประโยคนี้เองที่ทำให้หลี่เล่อโกรธโดยตรง
“ไวโอเล็ต คุณสัญญาว่าจะคบกับผมแล้ว ตอนนี้คุณยังมีไอ้หมอคนนี้อยู่ในใจ ดูเหมือนว่าผมไม่ฆ่าเด็กคนนี้ไม่ได้แล้ว”
ขณะพูด หลี่เล่อก็พร้อมที่จะลงมือ
ในขณะนี้ เหมือนว่ามีแสงลอดผ่านเข้ามา
ร่างกายของหลี่เล่อถูกแสงโจมตีราวกับเม็ดทรายทันที จากนั้นเขาก็บินไปที่ผนังด้านหนึ่ง ติดกับมันอย่างแน่น
“กล้ามาลงมือลูกชายของผม ดูเหมือนคุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”
คนนี้คือถังเหยียน
ถังเหยียนรู้สึกถึงความผันผวนของพลังภายในตระกูลถังตั้งนานแล้ว แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่า คนๆนั้นมาเพราะลูกชายของเขา
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าถังเฉาสามารถฆ่าหลี่เล่อนี้ได้อย่างแน่นอน แต่ถังเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะลงมือ
เพราะเขาไม่ยอมให้คนอื่นรังแกลูกชายตนเองแบบนี้
“คุณเป็นคนบาปของราชวงศ์ต้าเซี่ย ถังเหยียน? ดูเหมือนว่าวันนี้จะเจอคนที่จัดการยากเสียแล้ว แต่ผมไม่รังเกียจที่จะฆ่าคุณก่อนที่ผมจะฆ่าถังเฉา”
เมื่อพูดเช่นนั้น หลี่เล่อก็ระดมกำลังทั้งหมดของเขา พร้อมที่จะจัดการถังเหยียนที่อยู่ตรงหน้าเขา
เมื่อมองไปที่หลี่เล่อที่ท่าทางจริงจัง ถังเหยียนก็อดหัวเราะไม่ได้
“นี่คุณจะให้ผมหัวเราะเหรอ? แค่บูโดขี้ขลาดของคุณ คุณยังอยากจะฆ่าผมแล้วฆ่าลูกชายผม?ผมขอบอกคุณได้เลยว่า เราสองพ่อลูก คุณไม่สามารถเอาชนะได้สักคน”
เดิมที หลี่เล่อต้องการล้อเลียนความแข็งแกร่งของถังเหยียน แต่เขาคิดไม่ถึงว่าถังเหยียน จะหายไปต่อหน้าต่อตาในวินาทีถัดไป
สิ่งนี้ทำให้หลี่เล่อดึงสติกลับมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง
“เกิดอะไรขึ้น?”
ในวินาทีต่อมา ถังเหยียนก็ปรากฏตัวขึ้นตรงข้างหลังเขาและตบไหล่ของเขาเบาๆ
หลี่เล่อตกใจ
เขาเป็นนักยอดฝีมือที่แท้จริง เผชิญหน้ากับผู้คนในกลุ่มนักฆ่าประเภทนี้ไม่ด้อยเลยแม้แต่น้อย
แต่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถังเหยียนหายตัวไปเมื่อไร
หลังจากที่หลี่เล่อดึงสติกลับมาได้ เขาก็รีบกระโดดออกไป
เมื่อหันกลับไป ก็พบว่าถังเหยียนหายไปอีกครั้ง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เขาอยู่ที่ไหน? ทำไมจู่ๆเขาถึงหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งในทันใด?”
เมื่อเห็นฉากนี้ ถังเฉาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ชี้ไปที่หลี่เล่อตรงหน้าเขาและเยาะเย้ย
“ผมคิดว่าคุณต้องกลับไปฝึกอีกร้อยปี ไม่อย่างนั้นผมไม่มีอารมณ์แม้แต่จะลงมือด้วยซ้ำ”
หลี่เล่อรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของถังเฉาโดยตรง แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็หัวเราะขึ้นทันที มองไปที่ถังเฉาที่อยู่ข้างหน้าเขาและพูด
“ในเมื่อชายชราคนนั้นชอบวิ่งหนี งั้นผมจะไม่ไล่ตาม ผมจะฆ่าคุณที่อยู่ตรงหน้าผม ดูว่าเขาจะวิ่งอีกหรือไม่”
เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่เล่อก็รีบไปที่ถังเฉาโดยต้องการฆ่าถังเฉาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
อย่างไรก็ตาม ถังเฉาไม่ได้ตื่นตระหนกเลย และส่ายหัวช้าๆ
“ในแต่ละปีมีผู้ไร้เดียงสาจำนวนมาก แต่ปีนี้ก็มากเกินไปหน่อย”
ขณะที่หลี่เล่อรีบวิ่งไปที่ถังเฉา ร่างทั้งสองก็พุ่งเข้าใส่เขาโดยตรง
หลี่เล่อรู้สึกว่ากระดูกในร่างกายของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆในทันที ราวกับว่ากำลังสลายไป
“เป็นไปได้ยังไง ทั้งสองคนแข็งแกร่งมากขนาดนี้”
ร่างกายของหลี่เล่อไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และเอ็นมือและเอ็นเท้าของเขาถูกทำลายด้วยพลังอันทรงพลังนี้ ในเวลานี้ พลังทั้งหมดในร่างกายของเขาหายไปจนหมด
ในวินาทีถัดมา ถังเหยียนกำลังจะฆ่าหลี่เล่อตรงหน้าเขา
ไวโอเล็ตกลับวิ่งไปและพูดกับถังเหยียนว่า
“เดี๋ยวก่อน ไว้ชีวิตเขา”
หลังจากที่ถังเฉาได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็รีบเข้าไปหยุดพ่อของเขา
เพราะเขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ยอมหยุดเพราะคำพูดของไวโอเล็ต
โชคดีที่เขาตามทัน และถังเฉาก็กุมมือของถังเหยียนไว้แน่น
“ทำอะไร? เขาต้องการจะฆ่าคุณนะ คุณยังไม่ให้ผมฆ่าเขา”
ถังเฉาโบกมือและกล่าวว่า
“พ่อ ไม่ต้องกังวล เขาฆ่าผมไม่ได้หรอก ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะ ยังไงความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาก็หายไปหมดแล้ว”
ถังเหยียนดูเหมือนจะรู้สึกมีเหตุผล ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า
“โอเค โอเค ในเมื่อลูกชายผมยอมปล่อยคุณไป ผมจะไม่ถือสา แต่อย่าให้ผมได้เจอคุณอีก มิฉะนั้น เจอคุณหนึ่งครั้งผมจะฆ่าคุณหนึ่งครั้ง”
ไวโอเล็ตรีบขอบคุณ
“ขอบคุณคุณลุง ฉันจะพาเขาไปเดี๋ยวนี้”
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา ถังเฉาดึงมือไวโอเล็ตไว้
ไวโอเล็ตมองไปที่ถังเฉาด้วยใบหน้าที่งงงวย
“ถ้าคุณพาเขาไปแบบนี้ในตอนนี้ ส่วนใหญ่จะถูกฆ่าตายกลางทาง”
ถังเฉารู้ดีว่าตราบใดที่หลี่เล่อจากไปในตอนนี้ ชายชราตัวน้อยคนนั้นจะฆ่าเขาอย่างแน่นอนและหลีกเลี่ยงการเปิดเผยเขา
ไวโอเล็ตดูกังวล
“แล้วฉันควรทำอย่างไรตอนนี้?ให้เราอยู่ที่ตระกูลถังงั้นเหรอ? ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่วิธีที่ดี อย่างไรก็ตาม ท่านนายพลเฉินอยู่ที่นี่ ถ้าเขารู้ หลี่เล่อต้องตายแน่”
ถังเฉาไม่ได้เถียงประโยคนี้
ถ้าทุกอย่างต้องให้ตนเองไปพูดกับนายพลเฉิน แล้วนายพลเฉินอยู่ในในราชวงศ์ยังมีตำแหน่งอะไรล่ะ?
“ใช่ ผมไม่ควรไปพูดับนายพลเฉินแล้ว เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะจัดการพาคุณออกจากราชวงศ์ และพวกคุณรีบกลับไปรักษาบาดแผลเถอะ”
