จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 696 แพ้จนเลือดขึ้นหน้า

เจียงชื่อเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่มีการแสดงท่าทางอะไรออกมาแม้แต่นิดเดียว แม้แต่ไพ่ยังไม่ได้แตะต้อง
ต่อให้อยากจะเล่นโกง มันก็เหมือนจะทำไม่ได้นี่
สำหรับจุดนี้ เจียงชื่อก็ได้ตอบออกมาอย่างง่ายดายว่า “การจะจำว่าไพ่ไหนใหญ่ไหนเล็กนั้นมันไม่ยากเลย คุณแค่ต้องจำลำดับของไพ่ให้ได้ก็พอแล้ว”
“ลำดับอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ เนื่องจากทุกตาจะใช้ไพ่สำรับใหม่ และไพ่ใหม่ก็จะมีจุดที่เหมือนกันหนึ่งจุด นั่นก็คือไพ่ทุกสำรับจะเรียงจากA-Kอย่างเป็นระเบียบ มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ที่ถูกเอาออกมาแล้ว”
“จากนั้นล่ะ?”
เจียงชื่อยิ้มออกมา “จากนั้น เมื่อคุณรู้การเรียงลำดับของไพ่ที่เอามาใช้แล้ว ก็ต้องมองให้ออกว่าพนักงานแจกไพ่นั้นล้างไพ่ยังไง ในตอนที่เขาล้างไพ่ก็ดูให้ออกว่าไพ่ใบไหนไปซ้อนอยู่ตรงไหนบ้าง จำลำดับของไพ่ทุกใบให้ได้ก็พอแล้ว เมื่อเป็นแบบนั้น เมื่อไพ่ทุกใบถูกแจกมา คุณก็สามารถรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นไพ่อะไร”
คำพูดเหล่านี้ทำเอาทุกคนถึงกับช็อกไปตามๆ กัน
มองลำดับการล้างไพ่ให้ออก แล้วยังต้องจำมันให้ได้อีก?
ขอถามหน่อย นี่สมองของคุณมันเป็นเครื่องคิดเลขรึยังไง?
“ไม่ต้องมาเฉไฉ!” ติงเฟิงเฉิงด่าทอออกมา “แกนี่แม่งคิดว่าฉันเป็นคนโง่รึไง? เรื่องแบบนี้จะมีใครสามารถทำได้กัน?”
“ผมนี่ไง ที่สามารถทำได้”
ถึงแม้เจียงชื่อจะยืนยันแค่ไหน ก็ยังไม่มีใครยอมเชื่ออยู่ดี เทคนิคแบบนี้ มันเหนือจินตนาการเกินไปแล้ว
เจียงชื่อพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า “ไม่อย่างนั้น ให้ผมสาธิตให้ดูสักรอบมั้ย? พนักงานแจกไพ่ คุณล้างไพ่ตรงนี้ ผมก็สามารถบอกไพ่ทุกใบได้อย่างแม่นยำ”
ติงเฟิงเฉิงโบกมือใหญ่ๆ ของเขา “ทำตามที่มันบอก!”
พนักงานแจกไพ่ก็รู้สึกสนใจมากเหมือนกัน ว่าแล้วก็หยิบไพ่ใหม่ออกมาสำรับหนึ่ง แล้วมันก็เป็นอย่างที่เจียงชื่อบอกไว้จริงๆ ไพ่มันเรียงตั้งแต่A-K นี่มันก็เป็นเรื่องปกติ
จากนั้น เธอก็ล้างไพ่ต่อหน้าทุกคนด้วยความคล่องแคล่ว ไพ่นั้นสับเข้าหากันอย่างรวดเร็ว
ถ้าเป็นคนทั่วไปไม่ต้องพูดถึงเรื่องจำเลย แค่ไพ่สับยังไงยังดูไม่ออกเลย
เธอทำแบบนั้นไปสามรอบ
ติงเฟิงเฉิงก็ได้ยิ้มออกมาอย่างไม่ชอบใจ “เจียงชื่อ แกโม้ว่าสามารถจำลำดับของไพ่ได้ใช่มั้ย? มา มาบอกหน่อยซิว่าใบไหนเป็นใบไหน!”
“ง่ายมาก เริ่มจากใบแรกก่อน มันเป็นแปดโพดำทึบ เก้าข้าวหลามตัดทึบ สองดอกจิกทึบ Jดอกจิกทึบ Aโพแดงทึบ……”
เจียงชื่อบอกลำดับไพ่ออกมาชุดหนึ่ง ทุกครั้งที่เขาพูดออกมา พนักงานแจกไพ่ก็จะเปิดไพ่ออกมาหนึ่งใบ
มันถูกต้องทุกใบ!
ทุกคนที่ได้เห็นต่างประทับใจในการกระทำที่สุดยอดนี้ ถึงว่าทำไมเจียงชื่อถึงสามารถคาดการณ์สถานการณ์ของวงไพ่ได้ทุกตา พอไพ่ถูกแจกออกมาเขาก็รู้แล้วว่าไพ่ของใครใหญ่สุดของใครเล็กสุด
ไม่สิ ความจริงแล้วเขารู้ตั้งแต่ตอนที่ไพ่ยังไม่ถูกแจกออกมาแล้วว่าตานี้ใครกันที่จะเป็นผู้ชนะ
สถานการณ์แบบนี้ ถ้าเขายังแพ้อีกนี่ก็แปลกแล้ว!
พอเห็นภาพที่ ‘น่ากลัว’ ขนาดนี้ ต่อให้ติงเฟิงเฉิงไม่ยอมก็ต้องยอมแล้ว เขาตั้งใจที่จะดึงติงเมิ่งเหยนให้มาหลงกล แต่ที่ไหนได้ เขากลับถูกดึงมาหลงกลซะเอง
ร้อยสามสิบล้าน เงินเก็บทั้งชีวิตของเขา ไม่เหลือเลยสักนิด
ติงเฟิงเฉิงเครียดจนอยากจะร้องไห้
แต่ในตอนนั้นเอง ติงจื่อยวี่ก็ดันพูดออกมาคำหนึ่งว่า “เฮ้อ น่าเสียดายจังเลยนะ เงินมากมายขนาดนั้นกลับมาแพ้ไปทั้งหมดแบบนี้ แม้แต่โอกาสที่จะได้เอาคืนยังไม่มีเลย เฟิงเฉิง นายไม่ต้องเสียใจไปนะ”
“ถ้าเจ้านายหนิงคุนอยู่ด้วยก็คงดี บางทีเขาอาจจะยอมให้เงินนายง่ายๆ เหมือนการซื้อหุ้นของบริษัทสักพันล้าน แลกกับหุ้นที่นายถืออยู่ ทำให้นายมีทุนที่จะเอาคืน ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่ะ”
หินเพียงก้อนเดียวก็สามารถสร้างคลื่นได้เป็นพัน
“จริงด้วย ฉันยังมีหุ้นของบริษัทอยู่นี่!”
“ฉันยังไม่ถึงขั้นหมดสิ้นหนทางสักหน่อย ฉันสามารถเอาหุ้นไปจำนองไว้ก่อน รอชนะจนได้เงินคืนแล้วค่อยไปซื้อกลับก็ได้”
ติงเฟิงเฉิงนั้นแพ้จนสูญเสียความใจเย็นไปแล้ว เขาคำรามออกมาด้วยสองตาที่แดงก่ำ “พี่ไห่ ผมจะเอาหุ้นของบริษัทมาจำนองกับคุณ คุณช่วยไปแลกเหรียญชิปมาให้ผมอีกหน่อยนะ!!!”