เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 1092 ในสนามรบ

อีกด้านหนึ่ง

ถังเฉาพาเย่โฮ่เอ๋อมาถึงประเทศญี่ปุ่นแล้ว

ด้านนอกประตูเมืองของประเทศญี่ปุ่น

เป็นซากปรักหักพังของไฟสงครามที่ต่อเนื่องมาตั้งนานแล้ว

ยังดีที่ถังเฉามีฝีมือดี สำหรับถังเฉาแล้ว สิ่งเหล่านี้นับเป็นอะไรไม่ได้เลย ทะลวงเข้ามาได้อย่างไม่เปลืองกำลังเลยแม้แต่น้อย

ท่ามกลางสนามรบ ข่าวนี้ถ่ายทอดไปถึงทางด้านเจ้าหญิงอายาเสะ

“อะไรนะ! อาศัยกำลังของคนเพียงคนเดียว นึกไม่ถึงว่าจะพาผู้หญิงคนหนึ่งทะลวงสนามรบมาได้ ทั้งยังไม่ได้รับบาดเจ็บจากใครอีก?”

เจ้าหญิงอายาเสะมีใบหน้าตกตะลึง

ในความทรงจำของเจ้าหญิงอายาเสะ เคยมีคนที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้ปรากฏขึ้นมาเพียงครั้งเดียว นั่นก็คือถังเฉาในราชวงศ์ต้าเซี่ย

“รีบไปรับรองคนคนนั้นมาให้ฉัน ถ้าหากว่าเขาสามารถมาเป็นแม่ทัพให้ฉันได้ละก็ เช่นนั้นประเทศญี่ปุ่นของฉันก็จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม!”

เจ้าหญิงอายาเสะออกคำสั่งในทันที

ทว่าผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างพระวรกายของเจ้าหญิงอายาเสะก็ลุกขึ้นยืนในทันที เอ่ยกับเจ้าหญิงอายาเสะว่า

“เจ้าหญิงพ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่จ้าวไท่ แม่ทัพใหญ่ของญี่ปุ่นของพวกเราก็ยังไม่มีศักยภาพนี้”

“คนที่สามารถไปกลับท่ามกลางฝูงชนทั้งยังไม่ได้รับบาดเจ็บ นอกจากจารชนที่ทางนั้นส่งมาแล้ว ยังจะสามารถเป็นใครไปได้อีก?”

ผู้ชายคนนั้นคิดอย่างละเอียด วิเคราะห์อย่างใจเย็น

“ตามที่ผมพูด เขาจะต้องตั้งใจจะมาขอที่พึ่งพระองค์แน่ ๆ จากนั้นก็จัดการพวกเราจากภายในจนไม่เหลือหลอ เรื่องประเภทนี้อย่าไปคิดให้ลึกซึ้งเลย ถ้าหากว่าเดินพลาดเพียงหนึ่งก้าว พวกเราทั้งญี่ปุ่นล้วนแต่จะถอนตัวกันไม่ขึ้น”

แต่โอดะไอที่อยู่ข้าง ๆ กลับเอ่ยกับเจ้าหญิงอายาเสะว่า

“เจ้าหญิงอายาเสะเพคะ เสด็จพี่ทั้งสองของพระองค์ไม่สามารถทำอันตรายต่อพระองค์ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าท่านจะไม่รู้ว่าตอนนี้ตระกูลยามาโมโตะทางด้านชายแดนทางด้านตะวันออกของพวกเราเป็นภัยร้ายที่แฝงเร้นอยู่?”

“อีกทั้งท่านก็เห็นแม่ทัพของพวกเขาแล้ว ถ้าหากว่าพวกเรายังไม่หาพวกผู้แข็งแกร่งไปต่อต้านอีกละก็ คาดว่าประเทศญี่ปุ่นของพวกเราจะต้องตกอยู่ในกำมือของเขาแล้ว”

กลับจากที่เจ้าหญิงอายาเสะกลับมาถึงที่ประเทศญี่ปุ่นแล้ว ก็รับราชบัลลังก์อย่างถูกต้องตามประเพณี

อาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งสืบราชบัลลังก์ อย่างน้อยก็ต้องก่อให้เกิดความไม่พอใจของผู้คน ตระกูลยามาโมโตะนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ตระกูลยามาโมโตะเป็นตระกูลอันดับสองของประเทศญี่ปุ่น หลังจากที่ตระกูลโอดะตกต่ำลง พวกเขาก็ยึดครองตำแหน่งตระกูลอันดับหนึ่งไป

อาศัยผู้ช่วยที่ตระกูลโจวจัดมาให้เหล่านั้น ขัดขวางการโจมตีที่รุนแรงของตระกูลยามาโมโตะไม่ได้โดยสิ้นเชิง

สาเหตุที่ตระกูลยามาโมโตะสามารถกลายเป็นตระกูลอันดับที่สองได้ แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีมูล พวกเขามีจุดเด่นของตัวเอง นั่นก็คือเทคนิคการต่อสู้แข็งแกร่ง และยังมีกำลังของร่างกายที่ใช้ไม่หมด

ตอนนี้ชายแดนทางด้านตะวันออกของญี่ปุ่นได้เกือบจะถูกคนของตระกูลยามาโมโตะยึดครองไปแล้ว แม้ว่าจ้าวไท่จะนำทัพด้วยตัวเอง ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย ถูกตีจนพ่ายแพ้ติด ๆ กัน

ดังนั้นโอดะไอจึงมุ่งมั่นที่จะพาคนคนนี้กลับมาให้ได้

“คุณโอดะ คุณพูดไม่ผิด ถ้าหากว่าตอนนี้ยังไม่หาใครสักคนไปต้านทานพวกเขาเอาไว้ละก็ รอจนถึงตอนนั้นพวกเขาโจมตีเข้ามาก็คงจะไม่ทันกาล”

“รีบไปรับคนคนนั้นเข้ามาให้เรา ถ้าหากเขามีศักยภาพจริง ๆ ละก็ ให้เขานำทหารไปต่อต้านตระกูลยามาโมโตะ ถ้าหากต่อต้านได้สำเร็จก็ให้เลื่อนตำแหน่งเป็นแม่ทัพใหญ่ทันที!”

สาเหตุที่คนเมื่อกี้พูดแทนจ้าวไท่ก็เพราะว่าเขาคือญาติสนิทของจ้าวไท่

ได้ยินคำพูดนั้นแล้วสีหน้าของเขาก็คล้ำขึ้น

“ในเมื่อตรัสเช่นนี้ ท่านเจ้าหญิง กระหม่อมยินดีที่จะไปต้อนรับคนคนนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

ถึงแม้ว่าเจ้าหญิงอายาเสะไม่ต้องการจะให้คนคนนี้ไปเป็นอย่างมาก แต่คนอื่น ๆ อาจจะขัดขวางจากเรื่องนี้ได้

แต่ตอนนี้ มีเพียงคนของตระกูลจ้าวเท่านั้นที่มีศักยภาพที่จะสามารถเชิญยอดฝีมือคนนั้นกลับมาจากสนามรบได้

“ได้ นายท่านจ้าว ในเมื่อท่านสมัครใจด้วยตัวเองละก็ เราก็อนุญาต รีบพาตัวเขากลับมา”

“สงครามทางตะวันออกตึงเครียดเป็นอย่างยิ่ง พวกเรามีเวลาไม่มากแล้ว”

หลังจากที่นายท่านจ้าวพยักหน้าแล้วก็เดินออกประตูไปทันที พาคนมากมายมุ่งหน้าไปทางด้านนอกประตูเมือง

……

ในเวลาเดียวกันนี้เอง ถังเฉาก็พาเย่โฮ่เอ๋อที่อยู่ข้าง ๆ ไล่สังหารคนมาตลอดทางจนถึงประตูเมือง

“เปิดประตู ผมรู้จักคนของพวกคุณที่นี่ ผมมีของสิ่งนี้ด้วย”

ว่าแล้วถังเฉาก็หยิบป้ายคำสั่งชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของตน

ป้ายคำสั่งชิ้นนี้คือใบอนุญาตเข้าออกประเทศญี่ปุ่น แต่ตอนที่ถังเฉาหยิบเอาป้ายคำสั่งออกมานั้นเอง นายท่านจ้าวกลับไม่มองดูมันเลยสักนิด สั่งให้คนที่อยู่ข้างหลังของตัวเองไปสังหารถังเฉาในทันที

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะแข็งแกร่งอย่างในเรื่องเล่าจริง ๆ”

นายท่านจ้าวหัวเราะเสียงเย็นอย่างต่อเนื่อง

ถึงอย่างไรก็เป็นคน เขายังไม่เคยเจอใครที่แข็งแกร่งจนสามารถทะลวงสนามรบมาด้วยตัวคนเดียวมาก่อนจริง ๆ

ถังเฉากลับไม่ได้แปลกใจอะไรมากมาย ถึงอย่างไรเขาก็ได้ยินเจ้าหญิงอายาเสะพูดเรื่องความวุ่นวายในญี่ปุ่นมาตั้งนานแล้ว

“ดูเหมือนว่าขั้นตอนนี้จะไม่ราบรื่นเท่าไหร่นะ คุณเย่ คุณดูแลตัวเองให้ดี ๆ!”

เขาหันกลับไปมองเย่โฮ่เอ๋อ แล้วเอ่ยเตือนเสียงดัง

เย่โฮ่เอ๋อได้ยินอย่างนั้นแล้วก็มีสีหน้าหยิ่งยโส “คุณนั่นแหละระวังตัวเองให้ดี ๆ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ลนลานเลยสักนิด สำหรับฉัน พวกเขาก็แค่พวกไก่อ่อนฝูงหนึ่ง”

ที่จริงแล้วท่าทีในสนามรบของเย่โฮ่เอ๋อเมื่อกี้ไม่เลวจริง ๆ สังหารศัตรูหลายคนไปได้อย่างง่ายดาย

แต่เธออาจจะไม่รู้ว่า คนพวกนี้ที่เธอกำลังเผชิญอยู่ไม่ใช่คนที่อยู่ในสนามรบพวกนั้น แต่เป็นทหารองครักษ์ของจักรพรรดินี

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ พลังบนร่างกายของคนเหล่านี้ทุกคนล้วนแต่เกินกว่าที่เย่โฮ่เอ๋อจินตนาการเอาไว้

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาทุกคนถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้”

ถังเฉามองอยู่แวบหนึ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชาว่า

“คุณเย่ครับ ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าไม่ต้องให้ผมเป็นกังวลไม่ใช่หรือครับ? ทำไมตอนนี้ถึงได้โดนพวกเขาโจมตีจนร่นถอยมาแล้ว?”

ถังเฉาตั้งใจที่จะเย้ยหยันเย่โฮ่เอ๋อ แต่หลังจากที่เย่โฮ่เอ๋อได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้วจะสามารถประนีประนอมตามใจได้อย่างไรกัน?

ชั่วพริบตาเดียว เย่โฮ่เอ๋อก็ได้เอาความรู้ทั้งชีวิตที่ได้หายสาบสูญไปออกมาใช้ให้หมด ส่วนถังเฉามองดูท่าทางโบกสะบัดของเธอแล้วก็กลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ได้จริง ๆ จึงบัญชาการอยู่ข้าง ๆ

“มังกรคู่ออกมาจากทะเล”

“ลิงขโมยลูกท้อ”

“มองข้างหลัง!”

“…”

เทียบกับเย่โฮ่เอ๋อที่ใช้วิธีการทั้งหมดแล้ว ถังเฉาเพียงใช้โบกมือเบา ๆ หนึ่งที อริหลายคนที่เดิมอยู่ตรงหน้าเขาก็ลอยออกไปเหมือนกับก้อนหินหลาย ๆ ก้อน แล้วลงไปนอนอยู่บนพื้น

“เป็นอย่างไร ตอนนี้คุณยังจะขัดขวางผมอยู่ไหม? ผมขอเตือนคุณนะ ต่อไปนี้… ผมจะไม่ยั้งมือง่าย ๆ แล้ว”

นายท่านจ้าวตกตะลึงไปทั้งใบหน้า แล้วก็ยิ้มอย่างขัดเขินขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว

“จะเป็นไปได้อย่างไร ผมเพียงแค่มาทดสอบว่าศักยภาพของคุณเป็นอย่างไรก็เท่านั้นเอง”