จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 706 อำนาจหลายด้าน

 
หัวล้านหลง ยิ้มพร้อมกับพูด “ประธานจู นี่คุณโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่? พวกเรามาทำอะไรพวกคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ? ตอนแรกพวกแกกล้าข่มเหงลุงเฉิงของพวกเราได้ยังไง? ไม่มีสติเลยหรือไง?”
“พรุ่งนี้เป็นวันจัดงานศพของลุงเฉิง เรามาพาตัวพวกคุณไปห้องโถงเซ่นไหว้ตามคำแนะนำของลูกพี่ ไปกันเถอะ”
จูหยุนเฉียงก้าวถอยหลัง “ไม่ไป ฉันไม่ไป!”
เขากลับหลังหันคิดจะวิ่งเข้าไปในวิลล่า แต่ผลก็คือหัวล้านหลงพุ่งเข้ามาหาเขาในเวลาเดียวกัน ผลักจูหยุนเฉียงลงไปบนพื้นแล้วลากเขาไปที่รถตู้
เหยียนไคเหวินเห็นท่าแบบนั้น ก็รู้สึกพ่ายแพ้
“เหยียนไคเหวิน คุณจะเดินไปด้วยตัวเองหรือให้พวกเราช่วย?”
“ไม่ ไม่ต้องช่วย ฉันจะเดินไปเอง”
เหยียนไคเหวินฉลาดมาก เขาเดินไปทางรถตู้สีขาวด้วยตัวเอง เขารู้ ถ้าเขาขึ้นไปก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดเลย
ถ้าประกาศออกไปเร็วกว่านี้อีกหน่อยคงจะดี ตอนนี้ถึงมีคนอยากช่วยก็คงมาไม่ทันแล้วหรือเปล่า?
อ้ะ !!!
ขณะที่กำลังถอนหายใจ ทันใดนั้น รถบรรทุกขนาดใหญ่สองคันก็ขับเข้ามา ขวางถนนที่เขากำลังจะไป
หลังจากนั้น กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ถือไม้เบสบอลก็กระโดดลงมาจากรถ เงยหน้ามองน่าจะไม่ต่ำกว่า30คน ขวางแน่นไปทั้งถนน
คนที่นำหน้า คือนักเลงหัวไม้ที่มือชื่อแถวๆนี้ –ไอหัวตะบอง
“โอ้ นี่ใช่หัวล้านหลงหรือเปล่า? ไม่เจอกันตั้งนาน” ไอหัวตะบองเดินมาพร้อมเสียงหัวเราะหึหึ
หัวล้านหลงหรี่ตามอง
“พี่ตะบอง นี่มันหมายความว่ายังไง? จะมาชิงตัวเหรอ?”
ไอหัวตะบองพูดว่า “โธ่ ผมจะกล้ามาชิงตัวคนจากพี่หลงได้ยังไงกัน? ความจริงผมมีเพียงความปรารถนาเดียวเท่านั้น ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้พี่หลงได้โปรดเข้าใจ ไว้ชีวิตของพวกเขาทั้งสอง ไว้หน้าน้องเล็กสักครั้ง ว่าไงล่ะ?”
ได้ยินแบบนี้ ภายในใจของจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด
ไอหัวตะบองนี่ต้องเห็นประกาศของเขาอย่างแน่นอน แล้วก็เอาคนมาช่วยชีวิตพวกเขา
มีรางวัลก็ย่อมมีผู้กล้า แบบนี้ก็ดูสมเหตุสมผลดี
หัวล้านหลงพูดเสียงเย็น “แกเป็นอะไร? ทำไมฉันจะต้องไว้หน้าแกด้วย ไสหัวไป ไม่งั้นฉันจะจัดการแกด้วย!”
ลูกสมุนของไอหัวตะบองไม่พอใจ เคาะไม้เบสบอลคิดจะต่อสู้
“อ๊ะ รอก่อน รอก่อน”
ไอหัวตะบองยังคงยิ้มอยู่ “พี่หลงอย่าโกรธสิ ความจริงแล้วผมไม่ได้มาขัดขวางการทำงานของพี่หลงหรอกนะ เอาแบบนี้ไหม พี่ปล่อยพวกมันไปสักวัน แค่วันเดียว ได้ไหม? พอผ่านพรุ่งนี้ไป พี่อยากให้จะพวกมันตายตอนไหนก็แล้วแต่พี่เลย”
เจตนาที่แท้จริงของไอหัวตะบองก็คือได้เงินของจูหยุนเฉียงเสียก่อน
เงินอยู่ในมือ เรื่องหลังจากนี้เขาก็ไม่สนอีกต่อไป
แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
พรุ่งนี้เป็นงานศพของเฉิงไห่ เจียงชื่อมีคำสั่งให้พาตัวจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินไป ต้องการลงโทษทั้งสองคนในห้องโถงเซ่นไหว้ แล้วจะปล่อยให้พวกเขาทั้งสองคนมีชีวิตอยู่รอดวันพรุ่งนี้ได้อย่างไร?
“ไม่ได้!” หัวล้านหลงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
ไอหัวตะบองเริ่มไม่พอใจ
เขาจ้องไปที่หัวล้านหลง “เหอะ ฉันจะบอกให้นะหัวล้านหลง ทุกคนรู้จักกันมาก่อน แกจะไม่เห็นฉันในสายตามันก็เกินไปหน่อยมั้ง? ใช่ ฉันยอมรับว่าลูกน้องแกเก่งว่าฉัน คนก็เยอะกว่า แต่ตอนนี้พวกแกมีไม่ถึงสิบคน แต่ฉันเอามาสามสิบกว่าคน ลงมือตอนนี้แกก็จัดการคนไม่ทันแล้ว ยังไงก็ต้องแพ้”
“ดังนั้น ทำไมต้องบีบให้ฉันลงมือหล่ะ? ย่ำแย่กันทั้งสองฝ่าย มีแต่แพ้กับแพ้”
“พี่หลง ปล่อยพวกมันไปสักวันหนึ่ง ตกลงไหม?”
หัวล้านหลงยักไหล่ “ไอหัวตะบอง อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ พูดให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง สองคนนี้มันต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!”
“งั้นก็คงไม่มีอะไรต้องคุยแล้วสิ?”
“ไม่มี”
ไอหัวตะบองกัดฟัน “งั้นก็ขอโทษนะ พวกเรา ไปแย่งคนมา!
หัวล้านหลง ยิ้มพร้อมกับพูด “ประธานจู นี่คุณโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่? พวกเรามาทำอะไรพวกคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ? ตอนแรกพวกแกกล้าข่มเหงลุงเฉิงของพวกเราได้ยังไง? ไม่มีสติเลยหรือไง?”
“พรุ่งนี้เป็นวันจัดงานศพของลุงเฉิง เรามาพาตัวพวกคุณไปห้องโถงเซ่นไหว้ตามคำแนะนำของลูกพี่ ไปกันเถอะ”
จูหยุนเฉียงก้าวถอยหลัง “ไม่ไป ฉันไม่ไป!”
เขากลับหลังหันคิดจะวิ่งเข้าไปในวิลล่า แต่ผลก็คือหัวล้านหลงพุ่งเข้ามาหาเขาในเวลาเดียวกัน ผลักจูหยุนเฉียงลงไปบนพื้นแล้วลากเขาไปที่รถตู้
เหยียนไคเหวินเห็นท่าแบบนั้น ก็รู้สึกพ่ายแพ้
“เหยียนไคเหวิน คุณจะเดินไปด้วยตัวเองหรือให้พวกเราช่วย?”
“ไม่ ไม่ต้องช่วย ฉันจะเดินไปเอง”
เหยียนไคเหวินฉลาดมาก เขาเดินไปทางรถตู้สีขาวด้วยตัวเอง เขารู้ ถ้าเขาขึ้นไปก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดเลย
ถ้าประกาศออกไปเร็วกว่านี้อีกหน่อยคงจะดี ตอนนี้ถึงมีคนอยากช่วยก็คงมาไม่ทันแล้วหรือเปล่า?
อ้ะ !!!
ขณะที่กำลังถอนหายใจ ทันใดนั้น รถบรรทุกขนาดใหญ่สองคันก็ขับเข้ามา ขวางถนนที่เขากำลังจะไป
หลังจากนั้น กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ถือไม้เบสบอลก็กระโดดลงมาจากรถ เงยหน้ามองน่าจะไม่ต่ำกว่า30คน ขวางแน่นไปทั้งถนน
คนที่นำหน้า คือนักเลงหัวไม้ที่มือชื่อแถวๆนี้ –ไอหัวตะบอง
“โอ้ นี่ใช่หัวล้านหลงหรือเปล่า? ไม่เจอกันตั้งนาน” ไอหัวตะบองเดินมาพร้อมเสียงหัวเราะหึหึ
หัวล้านหลงหรี่ตามอง
“พี่ตะบอง นี่มันหมายความว่ายังไง? จะมาชิงตัวเหรอ?”
ไอหัวตะบองพูดว่า “โธ่ ผมจะกล้ามาชิงตัวคนจากพี่หลงได้ยังไงกัน? ความจริงผมมีเพียงความปรารถนาเดียวเท่านั้น ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้พี่หลงได้โปรดเข้าใจ ไว้ชีวิตของพวกเขาทั้งสอง ไว้หน้าน้องเล็กสักครั้ง ว่าไงล่ะ?”
ได้ยินแบบนี้ ภายในใจของจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด
ไอหัวตะบองนี่ต้องเห็นประกาศของเขาอย่างแน่นอน แล้วก็เอาคนมาช่วยชีวิตพวกเขา
มีรางวัลก็ย่อมมีผู้กล้า แบบนี้ก็ดูสมเหตุสมผลดี
หัวล้านหลงพูดเสียงเย็น “แกเป็นอะไร? ทำไมฉันจะต้องไว้หน้าแกด้วย ไสหัวไป ไม่งั้นฉันจะจัดการแกด้วย!”
ลูกสมุนของไอหัวตะบองไม่พอใจ เคาะไม้เบสบอลคิดจะต่อสู้
“อ๊ะ รอก่อน รอก่อน”
ไอหัวตะบองยังคงยิ้มอยู่ “พี่หลงอย่าโกรธสิ ความจริงแล้วผมไม่ได้มาขัดขวางการทำงานของพี่หลงหรอกนะ เอาแบบนี้ไหม พี่ปล่อยพวกมันไปสักวัน แค่วันเดียว ได้ไหม? พอผ่านพรุ่งนี้ไป พี่อยากให้จะพวกมันตายตอนไหนก็แล้วแต่พี่เลย”
เจตนาที่แท้จริงของไอหัวตะบองก็คือได้เงินของจูหยุนเฉียงเสียก่อน
เงินอยู่ในมือ เรื่องหลังจากนี้เขาก็ไม่สนอีกต่อไป
แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
พรุ่งนี้เป็นงานศพของเฉิงไห่ เจียงชื่อมีคำสั่งให้พาตัวจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินไป ต้องการลงโทษทั้งสองคนในห้องโถงเซ่นไหว้ แล้วจะปล่อยให้พวกเขาทั้งสองคนมีชีวิตอยู่รอดวันพรุ่งนี้ได้อย่างไร?
“ไม่ได้!” หัวล้านหลงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
ไอหัวตะบองเริ่มไม่พอใจ
เขาจ้องไปที่หัวล้านหลง “เหอะ ฉันจะบอกให้นะหัวล้านหลง ทุกคนรู้จักกันมาก่อน แกจะไม่เห็นฉันในสายตามันก็เกินไปหน่อยมั้ง? ใช่ ฉันยอมรับว่าลูกน้องแกเก่งว่าฉัน คนก็เยอะกว่า แต่ตอนนี้พวกแกมีไม่ถึงสิบคน แต่ฉันเอามาสามสิบกว่าคน ลงมือตอนนี้แกก็จัดการคนไม่ทันแล้ว ยังไงก็ต้องแพ้”
“ดังนั้น ทำไมต้องบีบให้ฉันลงมือหล่ะ? ย่ำแย่กันทั้งสองฝ่าย มีแต่แพ้กับแพ้”
“พี่หลง ปล่อยพวกมันไปสักวันหนึ่ง ตกลงไหม?”
หัวล้านหลงยักไหล่ “ไอหัวตะบอง อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ พูดให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง สองคนนี้มันต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!”
“งั้นก็คงไม่มีอะไรต้องคุยแล้วสิ?”
“ไม่มี”
ไอหัวตะบองกัดฟัน “งั้นก็ขอโทษนะ พวกเรา ไปแย่งคนมา!