ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2740

บทที่ 2740
ซูโสว่เต้าถึงกับหัวใจห่อเหี่ยว
ถึงแม้เขาจะอยากเพิ่มเพิ่มให้เยเฉินอีกหนึ่งร้อยสำนดอลลาร์ เพื่อเปลี่ยนสถานที่ที่อย่างน้อยสภาพการเป็นอยู่ยังพอไปได้ให้ตนเอง แต่
ตอนนี้เขาไม่มีเงินที่สามารถจ่ายได้แล้ว
คุณท่านใหญ่ซูควบคุมอำนาจทางการเงินค่อนข้างมิดชิด ถึงแม้ซูโสวเต้าจะเป็นลูกชายคนโต อีกทั้งอสังหาริมทรัพย์มากมายรวมถึง
ทรัพย์สมบัติอื่นๆ แต่งินที่สามารถใช้จ่ายได้กลับมีไม่มาก
คนทั้งตระกูลซู รายจ่ายทั้งหมดโดยปกติแล้วจะต้องผ่านเครดิตของตระกูล สามารถใช้จ่ายเงินได้ แต่การใช้จ่ายเงินจะต้องอยู่ภายใต้
การควบคุมของระบบการเงินในตระกูล
ซูเฉิงเฟิงไม่ได้เป็นคนขี้หนี่ยว แค่คาบคุมค่อนข้างเคร่งครัต ถึงจะซื้อเครื่องมินลำละหลายร้อยล้นตอลลาร์ ไม่ใช่ว่าเขาเสียดาย แต่ต้อง
ให้เขารับทราบ ผ่านการอนุมัติจากเขา อีกฝ่ายถึงจะสามารถช้จ่ายเงินก้อนนี้ด้ ขอแค่ลูกหลายตระกูลซูกล้ำใช้จ่ายเงินสั่บหลังเขา หรือทำให้
เครดิตของตระกูล ย้ายไปอยู่ในคลังสมบัติของตัวเอง ก็จะต้องได้รับการลงโทษอย่างหนักจากตระกูล
เพื่อรวบรวมอำนาจทางการเงิน ฝ่ายการเงินของตระกูลจะต้องงคำสั่งของซูเฉิงเฟิงแต่เพียงผู้เดียว พวกเขาต้องตรวจสอบการใช้จ่าย
ของลูกหลานตระกูลซุ เป็นระยะ ความเข้มงดของกรตรวจสอบแบบนี้ เปรียบได้กับการสีบสวนอาชญากรรมทางการเงินได้เลย ดังนั้นลูก
หลานของตระกูลซูจึงไม่กล้าใช้จ่ายเงินลับหลังคุณท่าน
ก่อนหน้านี้ซูโสวเต้าเคย จ่ายงินให้ฮามิดหนึ่งร้อยล้านดอลลาโดยไม่ผ่านคุณท่าน ซึ่งเป็นการทำแล้วค่อยรายงานทีหลัง ถ้าปกติเขาทำ
แบบนี้ จะต้องได้รับการลงโทษอย่างหนักของคุณท่านแน่นอน
ดังนั้นซูโสว่เต้าจึงรู้ตี หลังจากที่มีครั้งที่หนึ่ง ตนไม่มีทางมีโอกาสใช้วิธีเต็มๆอีกแล้ว
ดีไม่ดีตอนนี้คุณท่านอาจจะระงับเครดิตในตระกูลของตัวเองไปแล้ว อีกอย่างตนไม่มีแม้แต่โทรศัพหมือถือ ไม่มีทางเอาเงินให้เย่เฉินอีก
ดังนั้นนอกจากอตทน ก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว
หลังจากที่กล่าวลาซูโสว่เต้าเสร็จ จ้าวหยินเชิงก็ริบเดินจากไป
เหลือซูโสว์เต้าคนเดียวอยู่ป่านผุฟังแห่งนี้
ฤดูหนาวในชิเรีย อบอุ่นและมีฝนตกซุก ในขณะที่ซูโสว่เต้ากำลังทำอะไรไม่ถูก ก็มีฝนกระหน่ำเทลงมา
เขารีบหลบเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นว่าด้านนอกฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ลานบ้านเต็มไปด้วยดินฉอะแฉะ หัวใจของเขาสิ้นหวังมาก
ถึงแม้จะฤดูหนาวในซีเรียอบอุ่น แต่นเวลาฝนตกนั้น อากาศจะลดลงถึง10องศา
ประกอบกับความชื้นและความหนาวเย็น ทำให้ซูโสว่เต้าเกือมจะต้านทานไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่รับนำผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ มุต
อยู่ในผ้าห่มคอยฟังเสียงฝนตกจากดำนนอก
เขารู้สึกรำคาญใจมาก ชูโสว่เต้างยหน้าขึ้นมองผนังอย่างไม่รู้ตัว พมว่าส่วนบนของผนังเชื่อมต่อกับหลังตา มีรอยน้ำมากมายรั่วไหลออก
มาโดยไม่รู้สาเหตุ
ซูโสว่เต้ากอดเข่าแล้วถอนหายใจ พลางก่นด่าว่า”ดูหาไอ้ป่นโง่ๆนี่จะไม่ได้แค่เก่าอย่างเดียว ยังแม่งน้ำซึมด้วย น้ำซึมก็ช่างเถอะ ทางที่ดี
อย่าน้ำรั่วแล้วกัน…..”
พึ่งพูดจบ จู่ๆหน้าผากของเขาก็รู้สึกเย็นวาบ
ที่แท้น้ำซึมออกมาจากหลังคาของบ้าน รวมเป็นน้ำหยดลงมา ใส่บนหัวของเขา
ซูโสว่เต้าแตะหน้ผาก อันปียกโช โกรรจนอดไม่ได้ร้องไห่ไปด้วยนดไปด้วย”แม่ง! น้ำรั่วด้วยหรอเนี่ย? ! พระเจ้าจะจบได้รึยัง
เนี่ยห้ะ? ! ล้อเล่นกับผมอยู่ได้!เอาแต่ทำกับฉันอย่างนี้ใครมันจะไปทนไหววะ? !”
แต่น่าเสียดาย ไม่มีใครรับฟังคำถามของเขา
ทหารยามที่ยืนอยู่ข้างๆถึงจะได้ยิน แต่ก็ฟังไม่เข้าใจ