ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2713

บทที่ 2713
ตอนที่เหออิงซิ่วรีบกลับมาที่เมืองโม่เฉิง ซูอานสู้นได้บอกซูเฉิงเฟิงแล้วว่าตระกูลเหอตอบตกลงที่จะให้ความร่วมมืออีกครั้งแล้
ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่า ตระกูลเหอจะไปที่ซูางทั้งตระกูลในเช้าวันพรุ่งนี้
แม้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลเหอ อาจไม่เท่ากับยอดฝืมือลึกลับคนนั้น แต่อย่างน้อยก็ทำให้ตัวเองปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย
ตนก็จะมีเรี่ยวแรงที่จะคิดหาวิไกล่เกลี่ยกับหลานสาวซูจือหยู
ไม่ว่ายังไง บุคคลนั้นก็ได้ช่วยซูจือหยูสองครั้ง
หากซูจือหยูสามารถปกป้องตัวเองด้ งั้นความปลอดภัยของเขาก็จะได้รับการรับรองเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย
ดังนั้น หลังจากที่เขาชื่นชมซูอานสุ้น เขาก็เริ่มจัดเครื่องบินพิเศษทันที
ตระกูลเหอมีมากกว่า 100 คน และเครื่องบินโดยสารขนาดกลางถึงขนาดใหญ่สามารถขนส่งได้ทั้งหมดในคราวเดียว ส่วนรถบัส เกรงว่าจะ
ต้องเตรียมรถบัสอย่างน้อย 4 คัน และรถบรรทุกอีกคัน 2 คัน ไว้ขนส่งสัมภาระและสิ่งของต่างๆ
ด้านหนึ่งซูเฉิงเฟิงสั่งให้ลูกน้องของเขาเตรียมเครื่องบินโดยสาร อีกด้านหนึ่งเตรียมรถประจำทาง รถบรรทุก และยานพาหนะอื่นๆ พยายาม
พาสมาชิกตระกูลเหอออกเดินทางจากเมืองโม่เฉิงตอนสิบโมงเช้าในวันพรุ่งนี้
เช่นนี้ ก็จะสามารถไปถึงซูหางได้ก่อนมืด
ในเวลานี้ เหอหงเซิ่งไม่กล้าที่จะเสียเวลาแผนของวันพรุ่งนี้ เขาได้เริ่มแจ้งให้ทั้งตระกูลเหอทราบและเริ่มจัดกระเป๋าสัมภาระของเขาเอง
ทันใดนั้น ทั้งตระกูลเหอจู่ๆก็ยุ่งขึ้นมาในตอนดึก
ซูอานสุนพักอยู่ในห้องรับแขก ฟังเสียงผู้คนเดินไปมา ฟังการเคลื่อนไหวของสิ่งของข้างๆ
เขารู้ว่าคราวนี้ คุณท่านใหญ่ค่อนข้างใจร้อน แต่โชคดีที่เขาควบคุมตระกูลเหอไว้อย่างมั่นคงได้ในการเสนอราคาไว้ 2 พันล้าน นี่ควรจะเป็น
เครดิต หลังจากกลับไป คุณท่านจะมีการแสดงออกอย่างแน่นอน
คืนนี้ซูอานสู้นผล็อยหลับไปท่ามกลางเสียงนกหวีดรอบ ๆ และนอนหลับสนิทเป็นพิเศษ
เหอหงเซิ่ง และเหออิงฉวน รวมถึงสมาชิกหลักคนอื่นๆ อีกหลายคนของตระกูลเหอ แทบจะนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ทุกคนต่างมีความคิดเป็น
ของตัวเอง ยกเว้นเหอหงเซิ่ง คนอื่นๆ เริ่มคิดแล้วว่าพวกเขาจะได้ส่วนแบ่งจาก รายได้ต่อปี 2 พันล้าน ได้เท่าไหร่และจะใช้อย่างไรหลังจากได้เงินมา
เวลาหกโมงเช้า ท้องฟ้าทางทิศตะวันออกเริ่มสว่างขึ้นทีละน้อย
เมื่อคืนที่ผ่านมามีหิมะตก และทั้งเมืองโม่เฉิงถูกหิมะปกคลุมเกือบหมด
เนื่องจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ คนส่วนใหญ่จึงใช้เวลาอยู่ที่บ้านมากกว่าครึ่งปีในวันหยุดฤดูหนาว ในเวลานี้ก็ยังเงียบ
มาก และแทบไม่มีคนอยู่บนถนนเลย
ทันใดนั้นเอง เฮลิคอปเตอร์บินมาอย่างรวดเร็วบนท้องฟ้าทางตอนใต้
เหออิงซิ่วนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ มองดูเมืองโม่เฉิงอย่างกังวลใจ ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ถึงร้อยกิโลเมตร
ในอ้อมแขนของเธอ ถือยาช่วยหัวใจสองเม็ดที่เย่เฉินให้
เธอเชื่อว่ ไม่ว่าความเชื่อที่พ่อและตระกูลซูกลับมารวมกันอีกครั้งจะมั่นคงเพียงใด ตราบใดที่พ่อกินหนึ่งเม็ดไป เขาก็จะเปลี่ยนใจทันที
ห่างจากคฤหาสน์ของเหอไปสิบกว่ากิโลเมตร เธอพูดกับนักบินว่า:”พี่ชาย รบกวนคุณหาสถานที่ที่เหมาะสมห่างจากบริเวณนั้นหนึ่งหรือสอง
กิโลเมตรลงจอด เพื่อไม่ให้มีผู้สนใจเห็น”
ในเมืองเล็กๆไม่ค่อยมีเฮลิคอปเตอร์แบบนี้หรอก ดังนั้นต้องดึงดูดความสนใจ
คนอื่นสนใจมันไม่เท่าไหร่หรอก ที่เหออิงซิ่งกังวลมากๆก็คือ ซูอานสู้นที่อาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเหอจะเห็น
ถ้าเขารู้ว่าตนนั่งเฮลิคอปเตอร์รีบกลับมา เขาน่าจะสงสัย และตรวจสอบที่มาของเฮลิคอปเตอร์ ถ้าเขาพบเบาะแสของตระกูลเย่ ต่อไปจะมี
ปัญหาแน่นอน
ขอแค่ที่เขาไม่เห็นเฮลิคอปเตอร์ แม้ว่าเขาจะเห็นเธอในบ้านตระกูลเหอ ก็คงจะไม่สงสัยอะไรมาก
เมื่อนักบินได้ยินแบบนี้ เขาก็รีบพูดขึ้นว่า:”คุณผู้หญิงซู จากแผน ไม่สามารถหาจุดลงจอดที่หมาะสมในเมืองได้ แต่ระยะทางนอกเมืองค่อน
ข้างไกล คุณมีข้อเสนอแนะดีๆ ไหม ?”
เหออิงชิ่วพูดว่า:”บ้านตระกูลเหอมีแม่น้ำอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 1.5 กิโลเมตร แม่น้ำกลายเป็นน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์ในฤดูหนาว
หลายปีก่อนฉันเห็นทหารเข้าร่วมการฝึก รถถังวิ่งบนน้ำแข็งได้ เฮลิคอปเตอร์คงไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ”
นักบินพยักหน้า:”ในวันที่อากาศหนาวเช่นนี้ แม่น้ำคงสามารถแบกรับได้แน่นอน งั้นผมจะลงจอดบนแม่น้ำตามที่คุณบอกครับ!”