ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2641

บทที่ 2641
เมื่อเฮอหย่วนเจียงได้ยินคำพูดของเฮ่อจือชิว เขาก็รู้สึกตกตะลึงหันหโซฟาทันที
เมื่อเขาเห็นหน้าของเช่อจือชิว เขาก็ตกตะลึงมากๆและพูดออกมาทันที:”จือชิว?! เป็นคุณจริงๆใช่ไหม?!”
ถึงแม้เฮอจือชิวจะยืนอยู่ต่อหน้าตัวเอง แต่ความรู้สึกส่วนลึกของเฮ่อหยวนเงียง ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จะเป็น
ลูกสาวของเขาจริงๆ
เพราะความรู้สิกในใจส่วนลึกของเขายังคงคิดว่า ตอนนี้ลูกสาวของตัวเองยังอยู่ที่ประเทศซีเรีย
ไม่มีทางจะเป็นไปได้ที่ฐๆเธอจะปรากฏต่อตัวตัวเอง
โตยเฉพาะตัวเองพึ่งโทรศัพท์หาเย่เฉิน แม้แต่เย่เฉินในตอนนี้ก็ยังไม่เจอเธอเลย
และอมริกาก็ไม่ได้ส่งคนไปช่วย ดังนั้นกองกำลังฝ่ายานของประเทศซิเรียที่จับตัวลูกสาวตัวเอง จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะยอมปล่อย
ตัวเธอกลับมา
ถึงแม้ทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิด แม้ว่ากองกำลังฝ่ายานของประเทศซิเรียจะเกิดความมตตาขึ้นจริงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะ
กลับมาเมืองจินหลิงได้เร็วขนาดนี้
ดังนั้น ในเวลานี้ เขารู้สึกว่าห้วงเวลาเกิดตวามสับสน ทำให้เขารู้สึกงุนงงมากๆ และไม่รู้ว่าจะต้องท่ตัวยังไง
เฮ่อจือซิวมองเห็นพ่อ เดิมที่เธอดีใจมากๆและตื่นต้นมากๆ แต่ไม่รู้เป็นเพราะะไร เมื่อเห็นว่าพ่อจำตัวเองไม่ได้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจทันที
ดังนั้น เธอมองหน้าเฮ่อหย่วนเจิ่ยงตัวยความกรธ และพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเอง:’ ฉันยังมิชีวิตอยู่และยืนอยู่ตรงนี้ คุณยังไม่เชื่ออีกเห
รอ?”
เฮ่อหย่วนเจียงริบพูดทันที:”เชื่อ ฉันเชื่อ……ต่……แต่เธอกสับมาที่เมืองจินหลิงได้ยังไง? มัน……มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”
เฮ่อจือชิวอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว หัหลังไปมองเย่เฉินที่ยินอยู่ข้างๆกำแพง และพูดกับฟอว่า:” ฉันมาที่เมืองจินหลิงได้ฝังไง คุณก็ถามเขาได้
เลย”
เฮ่อหย่วนเจียงยืนอยู่ต้านในประตู เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ด้านนอกประตูใกล้กำแพงยังมีคนอื่นซ่อนอยู่
เขารีบยื่นศีรษะออกไปมอง ในขณะนี้เย่เฉินก็กำลังดิ่งแมสปิดปากลงมา ดังนั้นพวกเขาสองคนจึงสบตากัน
เย่เฉินมองเห็นดวงตาของเฮ่อหยวนเจิ่ยงที่เต็มไปด้วยความตกใจและสงสัย เขาก็เลยหัวเราะและโบกมือ พูดว่า!”สวัสดีครับ คุณอาเฮ่อ’
“เย่เฉิน?!”เย่อหยวนเจิยงตกตะลึงไปเลย จากนั้นก็รีบถามทันที่นี่…….นี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน?!”
เย่เฉินหัวเราะและถามเขา:’พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในได้ไหม?”
เฮ่อหย่วนเจียงพึ่งจะได้สติคืนมา รีบพูดด้วยความใจ: ได้ๆๆรีบเข้ามาเลย!!
เย่เฉินและเฮอจือซิวเต้นข้าไปในห้องทำงานของเฮ่อหย่วนเจียงพร้อมกัน เฮ่อหย่วนเจียงก็รีบตั้งมือของเอจือชิวและเยเฉินนั่งลงบน
เย่เฉินแกว่งแมสปัดปากที่อยู่ในมือ หัวเราะเยาะตัวเองและพูด: ดูเหมือนว่าของสิ่งนี้ของฉันมันไร้ประโยชน์จริงๆ”
เฮอหย่วนเจียงทนไม่ไหวก็เลยพูดทันที:”เรีว คุณรีบพูตกับฉันเร็วๆ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่! เมื่อสักครู่คุณพึ่งบอกว่าคุณอยู่ที่ประเทศ
ซีเรียไม่ใช่เหรอ? หรือว่าพวกคุณสองคนร่วมมือกันเพื่อหลอกฉัน?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม”ฉันตั้งใจจะมาเซอร์ไพรสัคุณไง!”
เฮ่อหย่วนเจียงริบพูดทันที!”เซอร์ไพรส์! มันเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์! มันเป็นเรื่องที่เซอร์ไพรส์มากๆ!”
ขณะพุด เขาก็ริบถามหันห:”คุณรีบเล่าให้ฉันฟังหน่อย พวกคุณกลับมาได้ฝังไง? าไมถึงกลับมาได้ในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้? ระหว่าง
เดินทางปลอดภัยและราบรื่นใช่ไหม?’
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ช่วงแรกๆก็ไม่ค่อยราบรื่น แต่หลังๆมาก็ราบรื่นมาโดยตลอด พอดีฉันรู้จักจอมพลของกองกำลังฝ่ายต่อต้าน และ
เป็นเพื่อนกับเขาด้วย อีกฝ่ายก็เป็นคนใจดี เลยยอมปล่อยตัวจือชิวกลับมา”
เฮ่อหย่วนเจียงริบมองเฮ่อจือชิวที่อยู่ข้างๆและถามว่า:”จ๊อซิว พวกเขาทำอะไรเธอหรือเปล่า?”