The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 984 เกิดจลาจลในเมืองหลวง

ตอนที่ 984 เกิดจลาจลในเมืองหลวง
ตอนที่984 เกิดจลาจลในเมืองหลวง
ไม่ว่าจะเป็นขอทานหรือคนจนพวกเขาเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุน เมืองหลวงไม่ใช่สถานที่ที่ปกคลุมด้วยทองคำ และทุกคนที่อาศัยอยู่ในนั้นไม่มีใครมีความมั่งคั่งหรือมีตำแหน่งทางการ นอกจากนี้ยังมีคนทั่วไปและคนเร่ร่อน ทางเหนือของเมืองหลวงเป็นที่ซึ่งคนจนรวมตัวกัน แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่เป็นที่ชื่นชอบของผู้คน แต่พวกเขาก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของเมืองหลวง
ในคืนเดียวพลเมืองจำนวนมากเสียชีวิตนี่เป็นสิ่งที่จะเขย่าเมืองหลวงอย่างแน่นอน เมื่อข่าวร้ายนี้ถูกแพร่กระจายไป ใครบางคนรายงานในช่วงเช้าที่เข้าราชสำนัก จำนวนคนตายสูงมากจนแม้แต่ฮ่องเต้ก็ตกใจ
ขุนนางที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกในตระกูลขุนนางที่เคยทำงานกับกงซานทางเหนือของเมืองหลวงต่างดีใจที่พวกเขาถอนตัวออกมาเร็วหากพวกเขาไม่ได้ถอนตัวออกมา เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น มันคงหนีไม่พ้นที่พวกเขาจะถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
สำหรับองค์ชายแปดเขารู้สึกสับสนอย่างมากกับเรื่องนี้ ทุกอย่างดีพร้อมเมื่อเขาไปเมื่อวาน ทำไมผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตในคืนเดียว ? และแม้กระทั่งหนาวตาย ? มันเป็นไปไม่ได้ ?
ในขณะที่เขารู้สึกตกใจฮ่องเต้ถามคำถามของเขาจากบัลลังก์โดยกล่าวว่า “เจ้าแปด ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปทางเหนือของเมืองหลวงเมื่อวานนี้”
ซวนเทียนโมก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อตอบกลับรายงานทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานหลังจากที่เขากล่าวจบเขาเสริม “หม่อมฉันออกไปก่อนที่มันจะมืด ในเวลานั้นไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น สำหรับสาเหตุที่ทำให้มีผู้คนจำนวนมากแช่แข็งจนตายในเช้าวันนี้… นี่คือสิ่งที่ต้องตรวจสอบพะยะค่ะ”
องค์ชายเจ็ดกล่าวและเล่าข้อมูลบางอย่างที่เขาได้ฟัง“เห็นได้ชัดว่าพลเมืองทุกคนที่หนาวตายได้สวมชุดฤดูหนาวใหม่ที่องค์ชายเซียงแจกให้”
”อะไรนะ? ” องค์ชายแปดตกตะลึง และกล่าวอย่างไม่รู้ตัวว่า “นั่นเป็นไปไม่ได้ ! เสด็จพี่โกหก ! ”
“หืม? ” องค์ชายเจ็ดมองเขาด้วยความสับสน “องค์ชายผู้นี้จะโกหกทำไม ? ”
ขุนนางทุกคนสูญเสียการควบคุมโดยกล่าวว่า“องค์ชายเจ็ดจะโกหกได้อย่างไร ? ไม่ว่าคนในโลกนี้จะโกหกอะไรก็ตาม ที่องค์ชายเจ็ดกล่าวนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก ! ” ในสายตาของทุกคน องค์ชายเจ็ดเป็นชายที่มีเอกลักษณ์มาก มันเป็นเช่นนั้นไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายไหนเมื่อเผชิญหน้ากับใครบางคนที่ถูกกล่าวหา พวกเขาทั้งหมดจะยืนอยู่ข้าง ๆ ซวนเทียนฮั่วและปกป้องเขา
ในขณะเดียวกันองค์ชายเก้าก็กล่าวเสริมด้วยว่า“นอกเหนือจากคนที่หนาวตาย ยังมีคนที่ป่วย โอ้ จะแม่นยำกว่าถ้าบอกว่าพวกเขาถูกวางยาพิษ” หลังจากที่เขากล่าวสิ่งนี้เขามองไปที่ฮ่องเต้และกล่าวว่า “ตอนนี้การหาคนผิดนั้นไม่สำคัญ ไม่ว่าทางใด ความผิดทางอาญาจะหนีไม่พ้น เรื่องเร่งด่วนที่สุดในขณะนี้คือการจัดการกับศพและรักษาผู้บาดเจ็บ ร้านห้องโถงสมุนไพรได้นำหมอทั้งหมดไปทางเหนือของเมืองหลวงแล้ว ข้าขอให้เสด็จพ่อส่งหมอหลวงออกไปด้วย ประการแรก มันจะลดแรงกดดันต่อหมอทางเหนือของเมืองหลวง ประการที่สอง พวกเขาจะสามารถแสดงประจักษ์พยานเพื่อดูว่าคนเหล่านั้นตายอย่างอย่างไร และพวกเขาถูกวางยาพิษได้อย่างไร”
คำพูดเหล่านี้ได้รับการเห็นชอบจากทุกคนและแม้แต่องค์ชายแปดก็เห็นด้วย เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้สึกว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับท่านผู้หญิงหยวน
ดังนั้นหลังจากที่เลิกราชสำนักเขาก็รีบไปทางเหนือของเมืองหลวงกับคนอื่น ๆ เขารีบไปที่ตำหนักชุนชานเพื่อไปหาท่านผู้หญิงหยวนแทน
ข้อมูลจากราชสำนักแพร่กระจายอย่างรวดเร็วก่อนที่ซวนเทียนโมจะมาถึง ท่านผู้หญิงหยวนก็ทราบเรื่องแล้ว เมื่อซวนเทียนโมเดินเข้ามาในห้องโถงด้านข้าง นางจึงเริ่มถามก่อนที่จะทักทาย “เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมหลายคนถึงตายอย่างกะทันหัน เจ้าทำอะไรหรือไม่ ? ”
ซวนเทียนโมตกตะลึง“ข้าหรือ ? ” จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าอย่างรุนแรง “เสด็จแม่เอามาจากไหน ? ข้าก็กระตือรือร้นที่จะช่วยพัฒนาชื่อเสียงของข้า ข้าจะให้พวกเขาตายได้อย่างไร ในทางตรงกันข้าม ข้าต้องการถามเสด็จแม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสื้อกันหนาวเหล่านั้น ? เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เสียชีวิตได้สวมใส่เสื้อกันหนาวใหม่ตลอดทั้งคืนและหนาวตาย ! ”
ท่านผู้หญิงหยวนตกใจและไม่สามารถตอบสนองได้“นั่นเกี่ยวข้องกับข้าได้อย่างไร ? ”
ซวนเทียนโมกล่าวโดยตรงว่า“มีปัญหาเกี่ยวกับเสื้อผ้าเหล่านี้หรือไม่ ? เสด็จแม่ใช้ฝ้ายแบบไหนในเสื้อผ้าเหล่านี้ ? ท่านใช้มากแค่ไหน มีมุมไหนบ้างที่ถูกตัดไป”
เมื่อถึงเวลานั้นท่านผู้หญิงหยวนก็สามารถตอบโต้ได้มันกลับกลายเป็นว่าบุตรชายของนางสงสัยว่านางได้ทำอะไรบางอย่างกับวัสดุสำหรับเสื้อผ้า และนี่คือสาเหตุของคนที่ต่ำต้อยหนาวตาย แต่นางไม่ได้ทำ ! ท่านผู้หญิงหยวนรู้สึกเศร้าใจมาก “ถ้าเป็นอย่างอื่นข้าอาจจะละเลย แต่เมื่อมันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของเจ้า ข้าจะทำสิ่งนั้นได้อย่างไร ? ไม่เพียงแต่ข้าไม่ได้ตัดมุม ข้าใช้ผ้าฝ้ายที่ดีที่สุดที่มีอยู่และใช้มากเป็นสองเท่า พวกมันหนาและอบอุ่น พวกมันดียิ่งกว่าที่ข้าใส่ ไม่เพียงแต่เป็นผ้าฝ้ายที่ดีเท่านั้น แต่ข้างนอกทำด้วยผ้า พวกเขาจะแข็งตายได้อย่างไรขณะสวมใส่เสื้อผ้าแบบนั้น ? แม้ว่าพวกเขาจะนอนข้างนอก มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตายแบบนั้น ! ”
ได้ยินท่านผู้หญิงหยวนกล่าวเช่นนี้ซวนเทียนโมรู้ว่าปัญหาไม่ได้มาจากเสด็จแม่ของเขา เขารู้สึกหงุดหงิดและอยู่ได้ไม่นาน เขาปลอบใจท่านผู้หญิงหยวนนิดหน่อย และบอกว่าเขาต้องไปตรวจสอบสถานการณ์นี้ ดังนั้นเขาจึงรีบออกจากพระราชวังอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้กงซานเดินทางไปทางเหนือของเมืองหลวงแล้วในขณะที่ร้องไห้ นางมีส่วนร่วมในขบวนศพสำหรับผู้เสียชีวิต เสี่ยวหยูไม่อยู่ข้างนางอีกแล้ว ตอนกลางคืนนางผลักเสี่ยวหยูตกลงไปในบ่อน้ำของตำหนักเซียง ในใจของนาง นอกจากตัวนางแล้วไม่มีใครรู้เรื่องนี้
ในปัจจุบันนางได้เตรียมการสำหรับการฉีกภาพลักษณ์ขององค์ชายแปดนางเผาสะพานทุกแห่งแล้วและมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ แผนได้เริ่มขึ้นแล้ว ขณะที่โค้งคำนับ นางกล่าวว่า “มันเป็นความผิดของข้าทั้งหมดที่ไม่ได้ตรวจสอบเสื้อผ้าเหล่านั้น มันเป็นความผิดของข้าทั้งหมดที่เชื่อว่าองค์ชายแปดต้องการทำสิ่งที่ดีเพื่อพลเมือง มันเป็นสิ่งที่ทำร้ายพวกเจ้าทั้งหมด” ขณะที่นางกล่าว นางก็ฉีกเสื้อที่นางถือออก เมื่อนางสวมเสื้อคลุมที่มีสีเข้มและเป็นสำลี มีแมลงหลายตัวผสมกับผ้าฝ้ายอยู่ภายใน กงซานกล่าวว่า “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าท่านผู้หญิงหยวนและองค์ชายแปดจะทำอะไรกับเสื้อผ้าจริง ๆ ! สิ่งที่ไร้ค่าเหล่านี้ถือเป็นเสื้อคลุมได้อย่างไร ? พวกมันจะทำให้คนอบอุ่นได้อย่างไร ? ข้าเชื่อใจพวกเขาและปฏิบัติต่อสิ่งดี ๆ เหล่านี้เพื่อให้พวกเจ้าใส่มัน! ใครจะรู้ว่าหลายคนจะตกตายในคืนเดียว มันเป็นความผิดของข้า ! “…ไอลีนโนเวล
พลเมืองทั้งหมดจากทางเหนือของเมืองหลวงรวมตัวกันรอบๆ กงซาน เมื่อเห็นเสื้อคลุมที่นางถือไว้ในมือของนาง มันทำมาจากผ้าผืนใหม่อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามภายในเต็มไปด้วยขยะและแมลง ผ้าฝ้ายมีไม่มากจริง ๆ การสวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้ตลอดทั้งคืน พวกเขาจะหลีกเลี่ยงการหนาวตายได้อย่างไร
ในไม่ช้าความรู้สึกของพลเมืองก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในขณะที่ผู้รอดชีวิตเริ่มสาปแช่งองค์ชายแปดว่าเป็นคนเลวร้ายที่สุดของราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาทั้งคู่เป็นคนที่น่ากลัว นอกจากนี้ยังมีคนที่ชี้ไปที่กงซานและถามเสียงดัง “ทำไมเจ้าถึงไม่เตือนพวกเราเร็วกว่านี้ว่าองค์ชายแปดเป็นคนเช่นไร ? ทำไมเจ้าถึงพูดเพื่อพระองค์ ? ”
กงซานล้มลงและเริ่มคร่ำครวญนางคุกเข่าบนพื้น นางร่ำไห้และคร่ำครวญว่า “ไม่ใช่ว่าข้าไม่ได้พูด มันเป็นสิ่งที่ข้าไม่กล้าพูด ! องค์ชายแปดตีข้าทุกวัน และพระองค์ยัง… พระองค์ถึงกับ… เขายังทำให้ร่างกายข้ามีมลทิน ! ทุกคนเรียกข้าว่าพระโพธิสัตว์ทุกวัน แต่มีเพียงข้าเท่านั้นที่รู้ว่าข้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งพระโพธิสัตว์ ข้าเป็นคนที่มีมลทิน พระองค์บังคับให้ข้าทำงานเพื่อพระองค์ และบังคับให้ข้าทำงานเพื่อปรับปรุงชื่อเสียงของพระองค์ หากข้าไม่ปฏิบัติตามเพียงเล็กน้อย พระองค์จะทุบตีและสาปแช่งข้า ข้าเป็นแค่เด็กผู้หญิงที่อ่อนแอและเป็นคนที่ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป ข้าไม่มีพลังในการต่อสู้ ! ”
คำพูดของกงซานทำให้ฝูงชนปะทุขึ้นอีกครั้งขอทานผู้โชคดีที่รอดชีวิตมาข้างหน้าในเวลานี้เพื่อกล่าวกับกงซาน “ไม่ใช่ว่าคุณหนูตระกูลจู้ไม่เคยพูดเกี่ยวกับองค์ชายแปด ไม่ได้เกี่ยวข้องเลย เราทุกคนรู้เกี่ยวกับมันมาก่อน และเราก็แอบบอกเจ้า แต่องค์ชายแปดจะทุบตีสาวน้อยตระกูลจู้ ดังนั้นเราจึงไม่กล้าพูดอย่างเปิดเผย ทุกคนอย่าตำหนิคุณหนูตระกูลจู้ นางได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายโดยองค์ชายแปด เราควรพยายามแก้แค้นให้นาง ! ”
”ใช่!แก้แค้นให้กับคุณหนูตระกูลจู้ ! ” ผู้คนโห่ร้องเสียงดัง
แต่กงซานโบกมือของนางซ้ำๆ “ไม่ ๆ ข้าไม่ต้องการให้ใครแก้แค้นให้ข้า ข้าทนไม่ไหวที่จะเฝ้าดูการกระทำขององค์ชายแปดอีกต่อไปแล้ว ในขณะที่พระองค์พอใจ ข้าแค่ต้องการกล่าวเกี่ยวกับความจริงและตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครถูกหลอก สำหรับข้า ข้ามีมลทินแล้ว ข้าไม่เคยคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป และข้าก็ไม่ควรที่จะมีชีวิตต่อไป”
ในขณะที่น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของนางท่าทางที่น่าสงสารของนางทำให้พลเมืองเริ่มทนไม่ได้ มีคนที่กล่าวว่า “คุณหนูตระกูลจู้เป็นคนดีมาก เจ้าเพิ่งถูกทำร้ายโดยองค์ชายแปด เจ้าต้องอยู่ต่อ เจ้าจะต้องไม่ทำงานหนักเพราะสิ่งเหล่านี้ ! ”
ในด้านนี้กงซานสร้างสถานการณ์กับกลุ่มคนโดยอธิบายถึงองค์ชายแปดและท่านผู้หญิงหยวนด้วยคำพูดเชิงลบทุกชนิดสำหรับบ่าวรับใช้ของตำหนักเซียง นางยืนอยู่ข้าง ๆ และดูฉากนี้ด้วยความงุนงง นางไม่สามารถเข้าใจได้ ความชั่วร้ายประเภทใดที่กงซานครอบครอง ทำไมนางเริ่มพ่นสิ่งนี้ในทันใด ?
ในอีกด้านหนึ่งเนื่องจากมีผู้คนจำนวนมากทางเหนือของเมืองหลวงเสียชีวิต และผู้คนจำนวนมากล้มป่วย ร้านห้องโถงสมุนไพรได้ส่งหมอทุกคนไปช่วย ในเวลานี้พวกเขาค้นพบว่าคนที่ป่วยถูกวางยาพิษ นอกจากการหนาวตาย พวกเขาตรวจสอบซากศพ และพบว่าไม่ใช่ทุกคนที่เสียชีวิตจากการหนาวตาย นอกจากนี้ยังมีบางคนที่เสียชีวิตจากการถูกวางยาพิษ
ผู้คนไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงถูกวางยาพิษในเวลานี้กงซานกล่าวว่า “ไม่ ! มันจะต้องเป็นเมล็ดที่ถูกนำมาเมื่อวานนี้ ! เมล็ดข้าวที่องค์ชายแปดได้นำมามอบให้ ! ” หลังจากกล่าวอย่างนี้ นางลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งไปที่แผงขายโจ๊กราวกับว่านางบ้าไปแล้ว
ข้างหลังนางมีพลเมืองจำนวนมากติดตามเมื่อกงซานมาถึงแผงขายโจ๊ก เมื่อหมอห้องโถงสมุนไพรเห็นว่ามีพิษอยู่ข้างในโจ๊ก กงซานก็ก้มลงคุกเข่า แล้วตะโกนขึ้นไปบนฟ้า “องค์ชายแปด ! ทำไมพระองค์ต้องทำแบบนี้ ! แค่ทำอันตรายกับข้าคนเดียวก็พอแล้ว ! การฆ่าท่านแม่ของข้าก็เพียงพอแล้ว ! ทำไมพระองค์ต้องทำร้ายพลเมืองที่น่าสงสารเหล่านี้ ! ทำไม ? ”
นางตะโกนข้อกล่าวหานี้ด้วยน้ำตาทำให้อารมณ์ของพลเมืองที่ถูกยั่วยุ ทุกคนเริ่มตะโกน “องค์ชายแปดนำอันตรายมาสู่พลเมือง ! องค์ชายฝ่าฝืนกฎหมายและควรถูกลงโทษเหมือนสามัญชน ! องค์ชายแปดควรตาย ! องค์ชายแปดสมควรตาย ! ”
เสียงตะโกนของพลเมืองในทางเหนือของเมืองหลวงนั้นมาถึงทุกส่วนของเมืองหลวงและผู้คนจำนวนมากพุ่งออกไปตามถนนได้ยินเสียงร้องจากไพร่ในทุกมุมของเมือง และพวกเขาทั้งหมดเรียกร้องให้องค์ชายแปดชดใช้ด้วยชีวิตของเขา พวกเขาต้องการการพิจารณาคดีที่เป็นกลาง
เฟิงหยูเฮงนั่งอยู่ที่ตำหนักหยูและได้ยินเสียงจากข้างนอกหวงซวนรู้สึกกังวลเล็กน้อย “เราจะออกไปดูกันเจ้าค่ะ ! คุณหนูคิดว่าฮ่องเต้จะเชื่อหรือไม่ ? สิ่งนี้ทำโดยกงซานใช่หรือไม่เจ้าคะ ? องค์ชายแปดมักจะหลีกเลี่ยงการกระทำส่วนใหญ่ของพระองค์ ยิ่งกว่านั้นคราวนี้พระองค์ถูกใส่ร้ายจริง ๆ ในท้ายที่สุดพระองค์จะสามารถหลีกเลี่ยงการถูกสาดโคลน และสิ่งนี้จะโทษกงซานเพียงคนเดียวหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงตื่นเต้น“กงซานได้แต่โทษตัวเองเท่านั้น ในการใช้วิธีการแบบนี้เพื่อทำร้ายพลเมือง แม้ว่านางจะไม่ตาย ข้าก็ต้องฆ่านางให้ตายชดใช้ความผิดของนาง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันเป็นธุรกิจของพวกเขา ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ยิ่งไปกว่านั้นกงซานไม่ได้โง่ นางรู้วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้มันยากสำหรับองค์ชายแปดในการกอบกู้ชื่อเสียง เราแค่ต้องนั่งรอดู มันน่าสมเพชสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของเหตุการณ์นี้ มันเป็นความผิดของข้าที่ละเลย ถ้าข้ารู้ว่านางจะโหดร้ายขนาดนั้น ข้าก็คงไม่ปล่อยให้คนเหล่านั้นต้องตายไป” นางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และกล่าวกับหวงซวน “ไปทางเหนือของเมืองหลวงและบอกผู้คนจากร้านห้องโถงสมุนไพร ให้ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยพวกเขา ไม่ว่าจะเสียค่าใช้จ่ายมากแค่ไหนหากมีโอกาสช่วยชีวิต”
ในเวลานี้มีบ่าวรับใช้มารายงานอย่างเร่งรีบ“พระชายา มีพลเมืองจำนวนมากคุกเข่าอยู่ข้างนอก พวกเขาขอร้องให้พระชายาไปช่วยพวกเขาเพคะ ! ”