เมื่อคุณนายราศรีเห็นว่าทั้งๆที่ลาเต้มีการหวั่นไหว สุดท้ายก็ดูเหมือนจะยอมแพ้ อดไม่ได้ที่จะจิ้มหน้าผากของเขา“แกน่ะ ก็เป็นเพราะแกเคร่งครัดเกินไป ขี้ขลาดเกินไป ดังนั้นถึงได้ปล่อยให้มิ้นท์หลุดมือไปอยู่เสมอ”
“นี่จะโทษผมได้ยังไง”ลาเต้ค่อนข้างลำบากใจ
คุณนายราศรีกลอกตาขาวใส่เขา“จะไม่โทษแกได้ยังไง? ถ้าเมื่อก่อนแกก็ตามจีบมิ้นท์ตรงๆ ไม่แน่มิ้นท์ก็จะยอมรับแกแล้ว”
“ง่ายดายที่ไหนกัน”ลาเต้มองต่ำแล้วยิ้มอย่างขมขื่น“ไม่ใช่ว่าเด็กผู้หญิงทุกคนจะยอมรับเพื่อนสนิทชายได้”
“แกก็ไม่เคยถามมิ้นท์มาก่อน แกรู้ยังไงว่ามิ้นท์ยอมรับไม่ได้?” คุณนายราศรีเบะปาก
ลาเต้สำลักหนึ่งที
คุณนายราศรีโบกมืออย่างโกรธเคือง“เอาล่ะๆ แกรีบออกไปเถอะ ยืนอยู่ที่นี่ก็เกะกะ มองดูก็น่ารำคาญ”
“ทั้งๆที่แม่ให้ผมเข้ามา”ลาเต้เบิกตากว้าง
คุณนายราศรีขี้เกียจที่จะสนใจเขา ผลักเขาออกจากห้องครัว
“เด็กคนนี้ หมดทางเยียวยาจริงๆ กลัวนั้นกลัวนี่ วิตกกังวลจนไม่กล้าทำอะไรเลย ไม่ได้เรื่องจริงๆ!” คุณนายราศรีส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ดูเหมือนยังต้องให้แม่อย่างฉันลงมือ สร้างโอกาสให้กับเขา”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คุณนายราศรีหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกไป“ฮัลโหล ชัช ได้ยินมาว่าคุณมีสนามขี่ม้าใช่มั้ย?”
“ใช่ ทำไมเหรอ?”เสียงชายวัยกลางคนดังก้องกังวานขึ้นมาจากในโทรศัพท์
คุณนายราศรียิ้มเล็กน้อย“สุดสัปดาห์นี้ยืมให้ฉันเล่นสองวันหน่อยสิ ฉันเตรียมที่จะใช้มาจับคู่ลูกชายของฉันและลูกสะใภ้ในอนาคต”
เธอตั้งใจจะหลอกลาเต้และมายมิ้นท์ไปขี่ม้าที่นั่น ค่อยจัดเตรียมเซอร์ไพรส์เล็กๆและกระตุ้นอะไรเล็กน้อย
ไม่แน่ความรู้สึกของทั้งสองคนก็จะก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามประธานชัชวาลกลับตอบกลับอย่างขอโทษว่า: “เกรงว่าคงจะไม่ได้ มีคนจองไว้แล้ว”
คุณนายราศรีขมวดคิ้ว ในใจก็ค่อนข้างไม่พอใจ
ใครไร้ศีลธรรมขนาดนี้
ไม่นึกว่าจะแย่งอยู่ก่อนหน้าของเธอ?
“มีกี่คน?” คุณนายราศรีถาม
ประธานชัชวาลตอบกลับอย่างยิ้มแย้ม: “สองคน เหมือนว่าก็ไปพัฒนาความรู้สึกเหมือนกัน”
“แค่สองคนเองนะ”ดวงตาของคุณนายราศรีเปล่งประกาย “งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า คุณบอกกับพวกเขา จัดเตรียมการไปอีกสองคน ฉันรับรองว่าลูกชายของฉันและลูกสะใภ้ในอนาคตไม่มีทางไปรบกวนพวกเขา”
“นี่…….”ประธานชัชวาลค่อนข้างลำบากใจ
คุณนายราศรีเท้าเอว“ชัช คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนนี้ฉันช่วยคุณยังไง?”
ประธานชัชวาลก็ยิ้มอย่างเบิกบานใจในทันที“ได้ๆ ผมทุ่มสุดตัวหน้าด้าน ไปพูดกับพวกเขาดู อย่างนี้พอใจหรือยัง?”
“แบบนี้ก็ถูกแล้ว” คุณนายราศรีวางสายโทรศัพท์ไปอย่างพึงพอใจ ต่อจากนั้นเรียกทานอาหาร
หลังอาหาร มายมิ้นท์ลูบท้องที่ยื่นออกมาเล็กน้อย และทรุดตัวลงบนโซฟาย่อยอาหาร“คุณป้าค่ะ ฝีมือทำอาหารของป้ายังดีเหมือนเดิม”
คุณนายราศรียิ้มจนตาแทบเอียงแล้ว“ในเมื่อรู้สึกว่าฝีมือทำอาหารของป้าดี งั้นจากนี้ไปก็กลับกับเต้บ่อยๆ ป้าจะทำให้ลูกทาน”
“ได้ค่ะ”มายมิ้นท์พยักหน้า“งั้นหนูก็ไม่เกรงใจคุณป้าแล้วนะคะ”
“ไม่เกรงถึงจะถูก ป้าชอบทำอาหารมากที่สุด แต่ว่าเต้เหมือนกับคุณลุงของลูกไม่ชอบอยู่บ้าน ป้าทำอาหารก็ไม่มีใครกิน” คุณนายราศรีบ่นว่า
ลาเต้ที่กำลังปลอกแอปเปิลอยู่ได้ยินคำพูดนี้ ก็กลอกตาขาวใส่“แม่ครับ แม่ปั้นเรื่องขึ้นมา ทั้งๆที่แม่วิ่งไปช็อปปิ้งเที่ยวบ่อยๆ ไม่มีเวลาทำอาหาร ทำไมยังโทษผมกับพ่อของผมด้วย?”
“เด็กบ้าพูดมากอะไร ฉันว่าแกอยากโดนตี!” คุณนายราศรีโกรธจนชกหมัดออก
ลาเต้ก็ไม่ปลอกแอปเปิลแล้ว รีบกระโดดขึ้นมาหลบออกไป
เขาหลบไปด้วย ในปากก็ยังพูดอวดดีไปด้วย“ตีก็ตีไม่โดน”
มายมิ้นท์เห็นลูกแม่ลูกตีกัน ก็จับท้องหัวเราะเสียงดัง
บรรยากาศในห้องโถงก็อบอุ่นมีความสุขมาก
ในไม่ช้า ฟ้ามืดแล้ว
มายมิ้นท์มองดูเวลา จะสองทุ่มแล้ว ก็พูดบอกลา
คุณนายราศรีอยากจะรั้งเธอให้พักอยู่ที่นี่ แต่ถูกเธอปฏิเสธ
“เต้ ส่งมิ้นท์กลับไป” คุณนายราศรีผลักลาเต้ไป
“แม่ไม่ต้องบอกผมก็จะไปส่ง”ลาเต้หยิบกุญแจบนโต๊ะกาแฟ“ไปเถอะที่รัก”
“อือ”มายมิ้นท์พยักหน้า ต่อจากนั้นก็โบกมือให้คุณนายราศรี“คุณป้าลาก่อนค่ะ!”
“ลาก่อน” คุณนายราศรีก็โบกมือ
มายมิ้นท์เดินตามอยู่ข้างหลังลาเต้ออกจากคฤหาสน์ ขึ้นรถและจากไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มาถึงคอนโดพราวฟ้า
มายมิ้นท์ปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วเปิดประตูรถ “งั้นฉันก็ไปก่อนแล้วนะ”
“อือ”ลาเต้ตอบมาหนึ่งคำ
มายมิ้นท์ปิดประตู เดินผ่านหน้ารถไป และเดินเข้าไปที่ตึกใหญ่
ในเวลานี้ ลาเต้ได้รับข้อความ คุณนายราศรีเป็นคนส่งมา: ลูกชาย วันหยุดสุดสัปดาห์ไปออกเดตกับมิ้นท์ที่สมานม้าของคุณอาชัชของแกนะ แม่พูดคุณอาชัชของแกเรียบร้อยแล้ว ห้องนอนของคฤหาสน์ใหญ่ก็จัดเตรียมไว้ให้พวกแกเรียบร้อยแล้ว แม่เชื่อว่าแกจะต้องตามจีบมิ้นท์ได้อย่างแน่นอน สู้ๆนะ!
ลาเต้กระตุกมุมปาก
แม่ของเขากำลังจับคู่เขาและที่รักอยู่
แต่ออกเดทเองนะ…….
ดวงตาของลาเต้เป็นประกาย หมุนกระจกลง มองดูมายมิ้นท์ที่กำลังเดินเข้าไปในตึกใหญ่กำหมัดแน่น รวบรวมความกล้าตะโกนเรียกว่า: “ที่รัก”
“มีอะไรเหรอ?”มายมิ้นท์หยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมา
ลาเต้สูดหายใจเข้าลึกๆ บนใบหน้าพยายามยิ้มเอ้อระเหยลอยชายอย่างปกติเล็กน้อย ไม่ให้เธอมองออกว่าเขากำลังประหม่า“เมื่อกี้นี้แม่ของฉันส่งข้อความมาบอกว่า สุดสัปดาห์จะให้พวกเราไปที่เที่ยวที่สนามม้าของคุณอาชัช”
“หา?”
เขาพูดเร็วเกินไป เธอไม่ได้ยินเลยสักนิด
ลาเต้จับผมไว้ เปิดประตูรถลงรถมาให้รู้แล้วรู้รอดไป เดินไปทางเธอ หยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ พูดคำพูดเมื่อกี้นี้ใหม่อีกรอบ “ก่อนหน้านี้แม่ของฉันจองสนามขี่ม้าของคุณอาชัชไว้แล้ว เตรียมไปขี่ม้า แต่ว่าสุดสัปดาห์จะไปช็อปปิ้งที่ยุโรปพอดี ดังนั้นให้พวกเราไปขี่ม้าที่สมานม้าแทนเธอ หลีกเลี่ยงเสียเงิน”
ตอนที่เขาพูด ค่อนข้างไม่กล้ามองตาของเธอ ก็กลัวว่าจะถูกเธอมองออกว่าเขากำลังโกหก
แต่ว่ามายมิ้นท์ก็ไม่ได้สนใจเขา ความสนใจก็ถูกขี่ม้าสองคำดึงดูด ก็พยักหน้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย“ได้สิ”
เธอไม่ได้ขี่ม้ามานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่แต่งงานกับเปปเปอร์ก็ไม่ได้ขี่
ตอนนี้คิดดูแล้ว ตอนนั้นเธอโง่เกินไปจริงๆ เพื่อผู้ชายที่ไม่รักตัวเอง และสละนันทนาการมากมายขนาดนั้น
“ดีจัง งั้นสุดสัปดาห์ฉันมารับเธอ”ลาเต้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดอย่างยิ้มระรื่น
มายมิ้นท์อือคำหนึ่ง“ฉันกลับไปก่อนแล้วนะ”
“ไปเถอะ”ลาเต้พยักหน้า
มายมิ้นท์เพิ่งจะหันกลับไป
จู่ๆในสมองของเขาก็มีความคิดผุดขึ้นมาหนึ่งอย่าง ก็เรียกเธอไว้ในทันที“เดี๋ยวก่อน”
“ยังมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”มายมิ้นท์มองเขาด้วยความสงสัย
ลาเต้ก็หลบตา“หัวของเธอมีของติดอยู่”
“ของเหรอ?”มายมิ้นท์ยกมือขึ้นมาลูบผม“ไม่มีนะ”
“ไม่ใช่ตรงนั้น เธออย่าขยับ ฉันเอาให้เธอ”ลาเต้พูด
“อ๋อ”มายมิ้นท์ยังคงยืมนิ่งอย่างเชื่อฟัง
ลาเต้ก็ยื่นมือออกไปบนหัวของเธอ ร่างกายของเขาก็ค่อยๆขยับเข้ามาใกล้เธอ ต่อจากนั้นก็ก้มหน้าลงมา ฝีปากค่อยๆขยับเข้ามาใกล้หน้าผากของเธอ
ตอนที่ริมฝีปากก็ลาเต้ก็ใกล้จะแตะโดนหน้าผากของมายมิ้นท์ มายมิ้นท์ถามอย่างกะทันหันว่า: “ยังไม่เสร็จเหรอ?”
ลาเต้หยุดได้ทันเวลา บนใบหน้าก็มีรอยยิ้มอย่างจนปัญญา“เสร็จแล้ว”
เขาวางมือลงมา ถอยหลังหนึ่งก้าว ถอยกลับยืนอยู่ที่ตำแหน่งเมื่อกี้นี้ ในใจก็ถอนหายใจอย่างขมขื่น เต็มไปด้วยความเสียใจ
เมื่อกี้นี้ เขาเกือบที่จะจูบเธอแล้ว
แต่ว่าแบบนี้ก็ดี ถ้าเกิดการจูบของเขาทำให้เธอตกใจ สุดสัปดาห์เธอก็ไปขี่ม้าไม่ได้จะทำยังไง?
ในรถอเนกประสงค์สีดำที่อยู่อีกฟากหนึ่งของถนน เปปเปอร์มองดูทั้งสองคนที่ยืนอยู่ที่ใต้ตึกใหญ่ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ มือที่วางอยู่บนขาก็กำแน่นขึ้นมา ในใจก็เกิดความโกรธอย่างไม่มีเหตุผลเล็กน้อย
ไม่รู้ว่าทำไม วินาทีที่เห็นลาเต้จูบมายมิ้นท์นั้น เขาอยากจะฆ่าลาเต้จริงๆ
“ไป!”เปปเปอร์เม้มปาก และสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
