มายมิ้นท์ไม่ใช่สะใภ้ตระกูลนวบดินทร์แล้ว ไม่จำเป็นต้องทนพิศมัยอีกต่อไป
เธอจับข้อมือพิศมัยอย่างแรง แล้วผลักเธอออกไปอีกครั้ง พิศมัยถูกเธอผลักไม่ทันได้ระวัง ปลายเท้าพลิกล้มลงพื้นทันที เจ็บจนร้องโอ๊ย ไม่มีภาพลักษณ์สักนิด
“คุณนายพิศมัย คุณมีอะไรก็พูดมาค่ะ” มายมิ้นท์พูด ในดวงตามีความเย็นชาอยู่บ้าง “ถ้ากล้าลงมือ ฉันก็จะไม่เกรงใจ”
พิศมัยโกรธจนหน้าเขียวไปหมด “มายมิ้นท์ แกไม่เชื่อฟังแล้วใช่ไหม!”
ตอนที่มายมิ้นท์ยังไม่หย่ากับเปปเปอร์ อยู่ที่ตระกูลนวบดินทร์จะให้ทำอะไรก็ทำ ไม่กล้าโต้เถียงกับเธอ ผลสุดท้ายเมื่อหย่ากันแล้ว ก็พลิกฟ้า!
“ฉันรู้นังตัวแสบอย่างแกเสแสร้งแกล้งทำ รู้จักประจบประแจงคุณย่า!” พิศมัยพูดไปด่าไป สวมกี่เพ้าสีน้ำเงินเข้ม ดูสูงส่งอย่างมาก แต่แววตากดขี่ดุร้าย เป็นภาพลักษณ์ผู้หญิงร้ายปากจัด
“ตอนหย่ากับเปปเปอร์ แกไม่ต้องการเงินแม้แต่ส่วนเดียว ตอนนี้แกหมายความว่าไง หน้าด้านแล้วใช่ไหม?”
“ฉันไม่ได้เอาเงินของเปปเปอร์” มายมิ้นท์จองเธอตรงๆ
“แล้วทำไมแกยังต้องมาอยู่ใกล้ๆ ลูกชายฉัน!” พิศมัยด่า
พิศมัยควักรูปภาพหนึ่งโหลมาจากกระเป๋า ส่งให้พนักงานรอบๆ “เธอดูเจ้านายของพวกเธอ หน้าด้านจริงๆ ลูกชายฉันหย่ากับหล่อนแล้ว มีแฟนแล้ว หล่อนยังไม่ปล่อยลูกชายฉันไป ไปจีบลูกชายฉัน!”
หลังจากส่งเสร็จแล้ว เธอก็เขวี้ยงรูปภาพที่เหลือใส่ร่างมายมิ้นท์ “แกดูเองสิ ให้เปปเปอร์อุ้มเธอขึ้นรถ แกหน้าด้านหรือเปล่า?”
รูปภาพเขวี้ยงใส่ร่างมายมิ้นท์ แล้วหล่นพื้นอีกครั้ง
มายมิ้นท์หยิบขึ้นมาสองรูป เห็นตัวเองกับเปปเปอร์ในรูปภาพ เธอยืนกางร่มคุยกับเปปเปอร์อยู่ข้างรถ เพราะทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาก ราวกับเธอกอดเปปเปอร์ อีกรูปหนึ่งคือภาพที่เปปเปอร์อุ้มเธอขึ้นรถ
ไม่คิดว่าบ่ายเมื่อวานที่เธอยื้อกับเปปเปอร์ที่ลานจอดรถ จะถูกใครแอบถ่ายรูปไว้ได้
พิศมัยชี้จมูกมายมิ้นท์แล้วด่า “เรื่องวิดีโอ พ่อของส้มเปรี้ยวขอโทษแกแล้ว แกก็สุดยอดไปเลย ได้คืบเอาศอก! แกรู้ว่าส้มเปรี้ยวชอบกินมะม่วงใช่ไหม แต่ก็ยังให้เปปเปอร์ส่งมะม่วงมาที่บริษัทแก!”
ได้ยินดังนั้น มายมิ้นท์ก็ค่อนข้างประหลาดใจ
เธอไม่รู้ว่าส้มเปรี้ยวชอบกินอะไร นึกว่ามะม่วงกล่องนี้ลาเต้ให้คนเอามาส่ง ไม่คิดว่าจะไม่ใช่
“มายมิ้นท์ฉันจะบอกแกให้ อยู่ห่างๆ ลูกชายฉันหน่อย!” พิศมัยเยาะเย้ยอย่างไม่เกรงใจสักนิด “หกปีก่อนที่เปปเปอร์ยอมแต่งกับแก ก็เพื่อส้มเปรี้ยว ไม่งั้นฐานะนี้ของแก แกคิดว่าตัวเองจะคู่ควรกับลูกชายฉันเหรอ?”
เห็นสีหน้ามายมิ้นท์ซีดเซียวแล้ว ทามทอยก็รีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “คุณป้าครับ คุณมายมิ้นท์กับพี่เปอร์หย่ากันแล้ว แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ เรื่องรูปภาพต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ไม่งั้นกลับไปคุณลองถามพี่เปอร์ดูอีกครั้งสิครับ?”
“ถ้าเธอไม่ได้ยั่วยวน เปปเปอร์จะอุ้มเธอขึ้นรถเหรอ?” พิศมัยพูด
“ไม่แน่อาจจะเพราะร่างกายคุณมายมิ้นท์ไม่ดี พี่เปอร์ก็เลยต้องช่วยสักหน่อย” ทามทอยพูดอย่างสุภาพ “คุณป้าครับ ยังไงแล้วนี่ก็เป็นบริษัทของคุณมายมิ้นท์ คุณโวยวายแบบนี้ จะทำให้เธออึดอัดใจมากนะ”
พิศมัยเหลือบมองทามทอย แล้วมองมายมิ้นท์อีกครั้ง ในดวงตาเต็มไปด้วยความดูถูก เสียงทั้งดังและแหลม “เฮอะๆ ความสามารถในการยั่วผู้ชายของมายมิ้นท์คนอย่างแกนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะ นายแบบก็ช่างเถอะ แม้แต่เพื่อนเปปเปอร์ก็ไม่เว้น!”
ทามทอย “……”
มายมิ้นท์เห็นพิศมัยยิ่งพูดยิ่งเกินเลย จึงหยิบกาแฟที่วางบนโต๊ะพนักงานมาสาดใบหน้าเธอ
กาแฟนั้นมีความอุ่น เมื่อสาดบนใบหน้าพิศมัย บนกี่เพ้า ก็ทำให้เธอกรีดร้องซ้ำๆ รีบเอากระดาษทิชชูมาเช็ดคราบกาแฟบนกี่เพ้า
“นังตัวแสบ!” กี่เพ้าตัวโปรดถูกทำให้สกปรก พิศมัยแทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกมายมิ้นท์
แต่เธอยังไม่ได้เคลื่อนไหว ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาหยุดไว้
มายมิ้นท์วางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะ มองพิศมัยด้วยความเย็นชา “ประธานเปปเปอร์มีหน้ามีตาในแวดวงธุรกิจ หวังว่าตอนที่คุณนายพิศมัยพูดจาอะไรก็คิดทบทวนหน่อย ไม่งั้นคนอื่นจะนึกว่าแม่ของประธานเปปเปอร์เป็นมนุษย์ป้าตามตลาด ไม่มีการศึกษาแม้แต่นิด”
“อีกอย่าง ที่นี่คือเทนเดอร์กรุ๊ป เป็นเขตควบคุมของฉัน ต้องการพบฉันได้โปรดนัดหมายที่แผนกต้อนรับ ถ้ามีเหตุการณ์แบบในวันนี้อีก ฉันจะเชิญทนายมาคุยกับคุณนายพิศมัย!”
ไม่รอให้พิศมัยคลุ้มคลั่ง มายมิ้นท์ก็สั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคน “คุณนายพิศมัยโวยวายก่อเรื่องให้ทุกคนแล้ว เชิญเธอออกไป”
“พวกแกปล่อยฉัน ฉันจะฉีกนังตัวแสบนี่!” พิศมัยถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากออกไป ปากก็ยังด่ามายมิ้นท์อย่างรุนแรง
เหล่าพนักงานก็แยกย้ายกันไปอย่างรู้งาน กลับไปทำงานที่โต๊ะตัวเอง
“คุณทามทอยขอโทษนะคะ” มายมิ้นท์เช็ดคราบกาแฟที่เปื้อนแขนเสื้อเขา แล้วยิ้มบางๆ “ให้คุณเห็นเรื่องตลกเลย”
ทั้งสองคนก็เข้าลิฟต์ไปด้วยกัน
ทามทอยมองมายมิ้นท์อยู่บ่อยๆ นิ้วเรียวยาวลูบคาง “ฉันคิดว่าหลังจากคุณหย่ากับพี่เปอร์แล้วเปลี่ยนไปมาก”
ตอนที่เปปเปอร์ยังไม่หย่ากับมายมิ้นท์ เขาเคยไปตระกูลนวบดินทร์สองสามครั้ง เห็นพิศมัยสั่งให้มายมิ้นท์ทำนี่ทำนั่น เห็นเธอเป็นคนรับใช้ แต่มายมิ้นท์ก็แสดงท่าทีถ่อมตน มักจะตอบรับด้วยเสียงนุ่มนวล
วันนี้มายมิ้นท์สาดกาแฟใส่ร่างพิศมัย แถมยังสั่งสอนเธอ อย่างมีพลังมาก ทำให้ทามทอยได้ประสบการณ์ใหม่จริงๆ
“ใช่ ฉันต้องขอบคุณเปปเปอร์” มายมิ้นท์พูดเยาะเย้ย
เพราะรักเปปเปอร์ แต่งเข้าตระกูลนวบดินทร์มาหกปี เธอเป็นลูกสะใภ้ที่เชื่อฟัง เป็นคนที่คอยรับใช้ตระกูลนวบดินทร์ อดทนกับคำด่าและจับผิดของพิศมัย เธอนึกว่าจะทำให้เปปเปอร์ประทับใจและรักเธอได้
ต่อมาถึงได้พบว่า ทุกอย่างที่เธอทำมันไร้ประโยชน์
เปปเปอร์ในใจมีใครบางคนอยู่แล้ว ไม่ว่าเธอจะแสดงท่าทีถ่อมตนแค่ไหน รักอย่างต่ำต้อยแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจเขาอบอุ่นได้
“หย่าได้ก็ดีแล้ว แม่ของพี่เปอร์แบบนั้น คิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแต่งเข้าบ้านเขา” ทามทอยนึกถึงท่าทางปากจัดก็รู้สึกหวาดกลัว “พี่เปอร์มีแม่แบบนั้น จิตใจไม่บิดเบือนตั้งแต่เด็กก็สุดยอดแล้ว”
พูดจบ ทามทอยก็ถามมายมิ้นท์อีกครั้ง “ฉันว่านายแบบคนนั้นก็ดีมาก พวกคุณจะแต่งงานกันเมื่อไรล่ะ?”
มายมิ้นท์ไม่สนิทกับทามทอย ไม่รู้สึกว่าต้องบอกเขาทุกเรื่อง จึงพูดขึ้น “ราเม็ง เขายุ่งมาก ไปทำงานนอกสถานที่ที่ต่างประเทศ”
เธอพูดแบบนี้ ทามทอยก็เข้าใจโดยปริยายว่าพวกเขากำลังคบกันอยู่ จึงเปล่งเสียงโอ้
เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่ง โทรศัพท์ของทามทอยก็มีข้อความใหม่ส่งมา เขาเหลือบมอง แล้วหันศีรษะไปพูดกับมายมิ้นท์ “ประธานมายมิ้นท์ ฉันมีธุระต้องไปจัดการ อาหารเที่ยงมื้อนี้ฉันค่อยมาขอคุณอีกครั้งถ้ามีเวลาในอนาคต”
“โอเคค่ะ” มายมิ้นท์พยักหน้า ไปส่งเขาออกจากบริษัทด้วยตัวเอง
หลังจากทามทอยขับไปถึงจีซีจี เจอห้องส่วนตัวก็ผลักประตูเข้าไป เห็นเปปเปอร์มาถึงแล้ว ก็เอ่ยปากพูดขึ้น “เมื่อกี้แม่นายก่อเรื่องที่เทนเดอร์กรุ๊ปล่ะ!”
เปปเปอร์ขมวดคิ้ว “เธอไปก่อเรื่องอะไรที่เทนเดอร์กรุ๊ป?”
“เฮ้อ ก็เพราะที่นายอุ้มมายมิ้นท์ขึ้นรถไปแล้วถูกถ่ายไว้ได้ไม่ใช่หรือไง” ทามทอยดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง รินชาให้ตัวเอง “ไม่รู้เธอได้รูปมาจากไหน รีบไปหามายมิ้นท์ที่เทนเดอร์กรุ๊ป ด่าเธอว่าไม่รู้จักอับอาย หย่าแล้วยังไปยั่วยวนนายอีก”
ทามทอยถามขึ้นอย่างขี้นินทา “เกิดอะไรขึ้นเหรอ นายกำลังยั่วยวนมายมิ้นท์ใช่หรือเปล่า?”
“ไม่ใช่” เปปเปอร์เหลือบมองเขาด้วยความเย็นชา น้ำเสียงไม่พอใจ “บ่ายเมื่อวานเธอตากฝนไม่สบายตัว ฉันกลัวเธอจะขับรถแล้วจะทำให้คนอื่นเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ง่ายๆ อยากไปส่งเธอ ไม่คิดว่าเธอจะดื้อมาก ไม่ว่ายังไงก็จะใช้บริการขับรถ”
“ใช่ เธอหาบริการขับรถเอาก็ได้ ต้องให้อดีตสามีอย่างนายเป็นห่วงทำไม?” ทามทอยทำเสียงจึ๊ๆ สองที “ก็เพราะ ‘เรื่องดีๆ’ ที่นายทำนี้ แม่นายก็เลยไปที่เทนเดอร์กรุ๊ป เอาแต่ด่ามายมิ้นท์ว่านังตัวแสบ คนในบริษัทเธอหัวเราะเยาะเธอหมดแล้ว”
“……”
