ณ ขณะนี้.
เจียงเฉินเหลือบมองที่พัสดุของเขา และคิดว่าคงช่วยเธอไม่ได้มาก
“คุณพลิกมากไหมครับ” เจียงเฉินถาม
“พอสมควรค่ะ”
ยู่ยู่สับสนเล็กน้อยแต่ก็ตอบไปแบบเรียบๆ
“ลองถอดส้นสูงดูก่อนครับเผื่อจะดีขึ้น” เจียงเฉินกล่าว
ยู่ยู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงถอดรองเท้าส้นสูงตามที่เจียงเฉินพูด แล้วลองลุกขึ้นยืนแต่ก็ไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง
“ก็พอได้ค่ะ แต่ฉันเจ็บข้อเท้ามากจริงๆ… ฉะนไม่คิดว่าฉันจะยืนได้นาน คุณช่วยเอาพัสดุไปเก็บแล้วช่วยฉันก่อนได้ไหม”
ยู่ยู่พูดออกพร้อมดวงตาที่พร่ามัวเป็นนัยให้เขาวางพัสดุแล้วมาช่วยเธอก่อนมา
และถ้าเป็นผู้ชายส่วนใหญ่พวกเขาก็คงไม่พ้นที่จะจะสงสารเธออย่างแน่นอนและในเวลาแบบนี้พวกเขาก็จะไม่ปฏิเสธการขอความช่วยเหลือจากเธอ
เจียงเฉินเหลือบมองไปที่พัสดุในมือของเขาและทันใดนั้นเขาก็คิดหาวิธีได้ “คุณรอผมที่นี่ก่อน ผมจะรับกลับ”
ยู่ยู่พยักหน้าอย่างมีความสุข
เจียงเฉินเดินเข้าไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินหลังจากพูด
เยี่ยม! มันสำเร็จ!
แน่ล่ะ หญิงชราผู้นี้กำลังมองหาเทพแห่งความรัก และฆ่านายพรานหนุ่มแม้แต่เด็กดีที่สุดก็หนีไม่พ้นมือข้า~
ฮิฮิฮิ!
ในไม่ช้าเจียงเฉินก็กลับมาพร้อมถือไม้เท้ายาวมากกว่าหนึ่งเมตรมากับเขาด้วย
เขาเอาไม้เท้ามาทำไมกัน?
ยูยู “???”
“เอาไปสิ เอาไม้เท้าไว้ช่วยพยุงตัวตอนเดินก็น่าจะไม่มีปัญหาแล้ว” เจียงเฉินยื่นไม้ให้
ยู่ยู่ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
น้ำตาซึม!
เธออยากจะปาเจ้าไม้เท้านี่ออกไปเลยจริงๆ
แต่ก่อนที่เธอจะปรับอารมณ์ของเธอได้เจียงเฉินก็หันศีรษะและจากไป
ยู่ยู่กะโผลกกะเผลกเพื่อจับไม้อย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ไม้ผมก็ไปเอามาจากไม้กวาดในลานจอดรถ ใช้เสร็จก็เอาไปคืนด้วยนะ”
ก่อนจากไปเจียงเฉินก็หันหลังกลับมาและพูดทิ้งท้ายไว้
ยู่ยู่น้ำตาจะไหล ฉันอยากจะลุกขึ้นไปขอบคุณเขาแล้วขอข้อมูลติดต่อเขาไว้
แต่ตอนนี้เธอไม่รู้จะพูดยังไง
ทันใดนั้น!
“ป็ป~~~ป็ป~~”
รถที่เพิ่งออกมาจากที่ลานจอดรถด้านหลังเธอก็บีบแตรใส่!
ยู่ยู่ตกใจมากจนโยนไม้เท้าและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วพร้อมใบหน้าของเธอที่ซีด
คนขับสาวเปิดหน้าต่างและด่าทอเธอ
ยู่ยู่ที่ถูกด่าทอก็รู้สึกละอายและโมโห
แกยัยผู้หญิงตายด้าน!
เสือก!
ฉันขอสาปแช่งไม่ให้แกแต่งงานได้อีกตลอดไป!
สุดท้ายภารกิจจับผู้ชายของเธอก้ล้มเหลว!
……
หลังจากที่ส่งพัสดุทั้งสามในมือของเขาเสร็จ เจียงเฉินก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งให้เขาเข้าไปรับพัสดุ
เสียงในโทรศัพท์ค่อนข้างคุ้น แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าเป็นใคร
และบังเอิญว่าอีกฝ่ายก็อยู่แถวนี้พอดี
ชั้นล่างของอาคาร F เจียงเฉินกำลังรอลูกค้าลงมา
ไม่นาน
ผู้ชายที่มีคิ้วแคบก็ลงมา ชายคนนั้นประหลาดใจมากเมื่อเห็นคนรับส่งพัสดุที่มารับพัสดุของเขา เมื่อนึกถึงเสียงในโทรศัพท์เมื่อกี้ ชื่อของคนที่อยู่ข้างหน้าเขาก็ปรากฏขึ้นมาในหัวสมองของเขา
“เจียงเฉิน! เป็นนายจริงๆเหรอ?”
“ชิว เหวินเทา”
เจียงเฉินจำเขาได้ทันทีที่เห็น
ชิวเหวินเทามองสำรวจตัวเจียงเฉิน “เมื่อกี้ตอนคุยผ่านทางโทรศัพท์ ฉันก็ว่าฉันได้ยินเสียงของนายทางโทรศัพท์เมื่อกี้ แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะเป็นนาย ทำไมนายถึงมาเป็นส่งพัสดุล่ะ? จากความสามารถของนายแล้ว นายควรจะอยู่ในบริษัทต่างประเทศ ที่มีเงินเดือนหลักหมื่นไม่ใช่หรอ”
ชิวเหวินเทานั้นอิจฉารูปลักษณ์และความสามารถของเจียงเฉินมาก่อนแต่ตอนนี้เขาเห็นแล้วว่ามันก็เท่านั้น
“ใช่ ไม่มีทางหรอก” เจียงเฉินยิ้ม
แม้ว่าเขาจะยังมีเงินในบัญชีอยู่หนึ่งพันล้านเหรียญ และตอนนี้มีรถซุปเปอร์คาร์ Lamborghini อยู่ในที่จอดรถเขาเป็นคนส่งพัสดุจริงๆ
ชิวเหวินเทาพูดด้วยอารมณ์ “ใช่ ตอนนี้หางานไม่ง่าย และเศรษฐกิจก็ซบเซา ตอนนี้ฉันเองก็ทุกข์ใจเหมือนกัน”
หลังจากพูด ดูเหมือนว่าเขาจะหยิบซองบุหรี่จงหัวออกมาจากกระเป๋าของเขาอย่างเป็นธรรมชาติและส่งไปให้เจียงเฉิน
“ฉันไม่สูบ” เจียงเฉินปฏิเสธ
“โอ้ขอโทษทีพอดีฉันลืมไป”
ชิวเหวินเทาจุดบุหรี่ให้ตัวเองและเก็บซองบุหรี่ไว้ในกระเป๋าอย่างเงียบๆ
ชิวเหวินเทาจะสร้างคลื่นกระทบกับจิดใจของเจียงเฉิน
ตอนแรกบอกว่าเขาทุกข์ใจ แล้วเขาก็หยิบซองบุหรี่จงหัวออกมา มันยังทุกข์อยู่ไหม?
ยุคสมัยเปลี่ยนไป และการเสแสร้งในปัจจุบันไม่ใช่การแสดงที่ไร้สมองในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณต้องแสดงออกทั้งโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจเพื่อให้คนอื่นรู้สึกว่าทั้งหมดนี้สมเหตุสมผล แต่ก็น่าประทับใจเช่นกัน
มีความคมชัดที่มองไม่เห็น
ความรู้สึกของการอยู่เหนือกว่าโดยธรรมชาติ!
แต่เขาไม่รู้ว่าความคิดที่รอบคอบเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เกิดคลื่นใด ๆ ที่ เจียงเฉินแต่มันทำให้เขาอยากจะหัวเรามากกว่า
“นายต้องการส่งอะไร ฉันจะได้เอาไปส่งให้นาย” เจียงเฉินเข้าประเด็นหลักเพราะเขาไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับเขาอีก
ชิวเหวินเทายื่นโทรศัพท์มือถือ Apple ให้เจียงเฉิน จากนั้นกรอกข้อมูลของผู้รับสินค้า
น่าบังเอิญที่โทรศัพท์มือถือของเขาเป็นรุ่นล่าสุด มีราคามากกว่า 10,000 หยวน คนปกติควรที่จะแปลกใจเล็กน้อย แต่เขากลับไม่เห็นการแสดงออกแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเจียงเฉิน
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเหนือกว่าเล็กน้อย
ในขณะนี้ ฉิวเหวินชิงนึกอะไรบางอย่างได้และแสร้งทำเป็นพูดมันออกมา
“จริงสิ เจียงเฉินนายไม่ได้อยู่ในกลุ่ม นายน่าจะไม่รู้ วันมะรืนนี้พวกเราจะจัดประชุมรุ่นมหาวิทยาลัย คนหล่อๆแบบนายต้องมานะ สาวสวยทุกคนในชั้นของเรากำลังเฝ้ารอนายอยู่นะ การที่นายไม่อยู่มันทำให้พวกเธอคิดว่างานนี้มันมีอะไรบางอย่างขาดหายไปเลยละ แต่เพราะฉันติดต่อนายไม่ได้ และครั้งนี้โชคดีที่เจอนายพอดี นายจะไปด้วยไหม”
“โอเค งั้นส่งสถานที่จัดงานและเวลามา” เจียงเฉินกล่าว
เจียงเฉินตอบตกลงไปเพราะเขารู้ว่าต่อให้ปฏิเสธไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี?
“งั้นขอเบอร์ของนายไว้ก่อนละกัน พอใกล้ถึงเวลาเดียวฉันโทรไปแล้วไปรับนายอีกที พอดีฉันเพิ่งจะซื้อรถยนต์ฮอนดามาใหม่ นั่งคนเดียวมันคงน่าเบื่อน่าดู”
ชิงเหวินเทาพยายามบังคับให้เขาไปด้วยอีก เพราะเขารู้ว่าคนแบบเจียงเฉินไม่มีรถขับแน่ๆ
“ไม่ต้องหรอก ฉันมีรถของตัวเอง”
เจียงเฉินปฏิเสธทันทีเมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
“งั้นฉันไม่รบกวนนายแล้ว อีกสักครู่ฉันจะส่งพิกัดสถานที่ไปให้นาย”
ชิงเหวินเทากล่าวคำอำลาและแอบยิ้ม รถรุ่นไหนกันนะที่คนส่งพัสดุจะเก็บเงินจนซื้อได้?
จากนั้นเขาก็ส่งที่อยู่ของงานเลี้ยงไปให้เจียงเฉินด้วยความรวดเร็ว
เจียงเฉินเหลือบมองไปที่ข้อความที่ด้านบนของหน้าจอโทรศัพท์และยิ้มเบา ๆ ที่มุมปากของเขา
ดูเหมือนเขาว่าจะมองผ่านความคิดอันรอบคอบของชิงเหวินเทาออก
น่าสนใจดีนิ
คนนะต้องมีการวางแผนรับมือเรื่องต่าง แต่สำหรับคนตัวเล็กแบบนี้เจียงเฉินไม่จำเป็นต้องใส่ใจด้วยซ้ำ
เป็นเสี่ยวลี่เพื่อของเขาโทรมาเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็รับโทรศัพท์ทันที
“พี่เฉิน ช่วยผมด้วย ตอนนี้ผมพึ่งพี่ได้แค่คนเดียวได้เท่านั้น!”
“เกิดอะไรขึ้น พูดดีๆสิ”
“…”
เจียงเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง รุ่นน้องลี่คนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา และเขาก็ซื่อสัตย์ และเขาไม่ลืมที่จะนำของมาฝากเวลาไปซื้ออะไรมา
เจียงเฉินเขาเป็นคนที่ไม่ลืมคุณคนเขาจึงตีดสินใจที่จะช่วย
Lamborghini Poison ถูกติดเครื่อง และหลังจากนั้น 15 นาที เขาก็มาถึงประตูด้านทิศใต้ของห้างหว่านลี่พาซ่า
ห่างออกไปหลายสิบเมตร เขาเห็นเด็กหนุ่มตัวสูงและดูซื่อสัตย์กำลังโบกมือให้เจียงเฉิน
“พี่เฉิน ทางนี้ๆ!!”
