นายพลจ้องหน้าชายหนุ่มเบื้องหน้าอย่างลำบากใจแล้วถอนใจหนัก ๆ
“ ไฟเอ๊ย ระหว่างมึงกับคุณหนูน่ะ จั่งได๋มันกะเป็นไปบ่อได้ เขารวยล้นฟ้า มึงละปานหมาวัดขี้เฮี้ยนกิน อย่าหาเรื่องใส่โตเถาะ เสี่ยอิทธิเพิ่นบ่อได้ว่าใจดีดิ๊ คั่นเฮดอีหยังให้เพิ่นบ่อพอใจหลาย ๆ เพิ่นสั่งเก็บได้โลด ยอมฮับความจริงเถาะ หาคนที่เหมาะสมกับเจ้าของสิดีกั่ว ”
(ไฟเอ๊ย ระหว่างมึงกับคุณหนูน่ะ ยังไง ๆ มันก็เป็นไปไม่ได้ เขารวยล้นฟ้า มึงก็แค่หมาวัดขี้เรื้อนกิน อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย เสี่ยอิทธิไม่ได้เป็นคนใจดีเท่าไรนัก ถ้าทำอะไรให้แกไม่พอใจมาก ๆ อาจจะโดนสั่งเก็บ ยอมรับความจริงเถอะ หาคนที่เหมาะสมกับตัวเองจะดีกว่า)
ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยแววตามุ่งมั่น
“ ข้อยขอพ้อคุณหนู ข้อยขอร้องล่ะน้าพล ”
(ผมขอเจอคุณหนู ผมขอร้องล่ะน้าพล)
นายพลส่ายศีรษะด้วยระอาความดื้อรั้นของเขา
“ คุณหนูบ่อได้อยู่หม่องนี่แล้ว ”
(คุณหนูไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว)
คำตอบนั้นทำให้ไฟเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“ อีหยังนะ บ่อได้อยู่แล้วไปได๋ ”
(อะไรนะ ไม่ได้อยู่แล้วไปไหน)
“ คุณหนูขอกูที่เฝ้าอยู่หน้าห้องตั้งแต่ตะเวนยังบ่อทันขึ้นว่าสิออกไปซื้อผ้าอนามัย กูกะเลยขับรถพาออกไป บาดทีนี้คุณหนูแอบแล่นกลับมาตอนที่กูเผลอ แล้วกะขับรถเครื่องที่เช่ามาออกไป จักว่าเอากุญแจมาแต่ไส ”
(คุณหนูขอกูที่ทำหน้าที่เฝ้าอยู่หน้าห้องตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นว่าจะออกไปซื้อผ้าอนามัย กูก็เลยพาขับรถออกไป ทีนี้เธอแอบกลับมาตอนที่กูเผลอแล้วขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไป ไม่รู้ว่าเอากุญแจมาจากไหน)
คำตอบนี้ไฟรู้ดี เพราะเขานั่นแหละที่แนะนำให้เธอเอาลูกกุญแจไปปั๊มไว้ เผื่อวันหนึ่งที่พ่อของเธอยึดกุญแจ จะได้หนีออกมาหาเขาได้
“ แต่ว่าไปบ่อฮอดไสดอก พอกูหาคุณหนูบ่อพ้อกะเลยฟ้าวขับรถตามมาหาอยู่ที่โรงแรม ถามพนักงานข้างล่างกะว่าบ่อเห็นกลับเข้ามา กูบ่อเห็นรถเครื่องจอดอยู่กะเลยฟ้าวบอกเสี่ยแล้วกะขับรถตามออกไปกับเสี่ย กูคิดว่าคุณหนูต้องขับรถเครื่องไปหามึงแท้ แล้วกูจะฟ้าวเหยียบรถตามกะแม่นแท้ ๆ พอทันกันอยู่ถนนเสี่ยกะเลยเปิดกระจกเอิ้น คุณหนูย่านกะเลยยิ่งบิดรถหนี กะเลยตกหลุมแล้วพลาดตกถนน ”
(แต่ว่าก็ยังไปไม่ถึงไหน พอกูหาคุณหนูไม่เจอก็เลยรีบขับรถตามมาที่โรงแรม ถามพนักงานข้างล่างก็บอกว่ายังไม่เห็นกลับเข้ามา กูไม่เห็นรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่ก็เลยรีบไปบอกเสี่ย แล้วก็ขับรถออกไปตามด้วยกัน กูคิดว่าคุณหนูต้องขับรถไปหามึงแน่ ๆ ก็เลยรีบเหยียบรถตามก็ใช่จริง ๆ พอทันกันเสี่ยก็เปิดกระจกเรียก คุณหนูกลัวก็เลยยิ่งบิดรถหนี ก็เลยตกหลุมแล้วพลาดตกถนน)
“ ฮะ ตกถนน ! ”
“ แม่น ”
“ แล้วหมอกเป็นจั่งได๋แหน่ ตอนนี้อยู่ไส ”
(แล้วหมอกเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้อยู่ไหน)
“ สลบ ส่งโรง’บาลอำเภอเฮาแล้วแต่เสี่ยบ่อเชื่อใจ ว่าโรง’บาลบ้านนอก เลยให้ส่งต่อไปโรงบาลรักษาราษฎร์ในโตจังหวัดแล้ว นี่กูกะมาเอากระเป๋าเอกสารให้เสี่ย เพิ่นลืม ”
(สลบ ส่งโรงพยาบาลในตัวอำเภอแล้วแต่เสี่ยไม่เชื่อใจ โรงพยาบาลบ้านนอก เลยส่งต่อไปโรงพยาบาลรักษาราษฎร์ในตัวจังหวัดแล้ว นี่กูก็มาเอากระเป๋าเอกสารให้เสี่ยเนี่ย ท่านลืม)
นายพลเอ่ยชื่อโรงพยาบาลเอกชนในตัวจังหวัดซึ่งห่างจากที่นี่ออกไปร่วมร้อยกิโลเมตร หัวใจของไฟเต้นแรงแทบจะแตกระเบิดออกมา เขาไม่รอช้ารีบขึ้นคร่อมรถจักรยานยนต์แล้วบิดออกไปอย่างรวดเร็วในทันที มิวายที่นายพลจะร้องเรียกตามหลังอย่างเป็นห่วง แต่ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้
“ บักไฟ บักไฟ ! มึงอย่าไปหนา หาเรื่องไปตายแท้ ๆ เด้อ ห่าขั่วมึงเอ๊ย ! ”
(ไอ้ไฟ ไอ้ไฟ อย่าไปนะ หาเรื่องไปตายจริง ๆ เลยไอ้ห่าเอ๊ย ! )
เป็นเวลาร่วมชั่วโมงครึ่ง ชายหนุ่มก็มายืนอยู่หน้าโรงพยาบาลเอกชนหรูในตัวจังหวัด
หลังจากที่เขาวิ่งไปสอบถามเจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้ว ได้ข้อมูลว่าเธออยู่ห้องไหน จึงรีบรุดดิ่งไปโดยไม่กลัวเกรงเพราะเป็นห่วงเธอแทบบ้า
‘ ชั้นสี่ ห้องพิเศษวีไอพี เธอรู้สึกตัวแล้วบนรถขณะใกล้ถึงโรงพยาบาล ’
พยาบาลให้ข้อมูลเขาได้แค่นั้น ไฟก็รีบดิ่งไปยังจุดหมายปลายทาง
หน้าห้องที่เธออยู่มีลูกน้องของเสี่ยอิทธิอยู่สามคน พวกนั้นรีบเดินเข้ามาขวางเสียสอง อีกหนึ่งเข้าไปรายงานเจ้านายทันที ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงอันทรงอำนาจสั่งเสียงดังลอดประตูให้ได้ยิน
