บทที่ 59 ด้วยกัน
เหมือนที่ถึงเส้าหยางพูด การต่อสู้ยังไม่จบ ผู้คนที่รู้สึกหดหูหลังจากการต่อสู้ก็กลับมามีไฟอีกครั้ง
แน่นอน ถังเส้าหยางไม่ได้ยอมให้ทุกคนติดตามเขาไปเพื่อต่อสู้อีกครั้งครึ่งหนึ่งของผู้รอดชีวิต 57 คนจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อป้องกันฐานฐานนี้ไม่สามารถปล่อยทิ้งไว้โดยไม่มีใครปกป้องได้ และพวกเขาก็ต้องการการพักผ่อนเช่นกัน
ด้วยเหตุนี้เอง ถังเส้าหยางจึงนําคนมากับเขาเพียง 50 คนเท่านั้นในขณะที่เขาปล่อยให้คนที่เหลือคอยอยู่ดูแลฐาน
หลี่อันเป็นหนึ่งใน 57 คนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เธอไม่เต็มใจที่จะอยู่แต่กระนั้นเธอก็ไม่สามารถฝ่าฝืนคําสั่งได้
ใช่แล้ว แม้ว่าเธอจะเป็นเสมียนที่คอยทํางานอยู่หลังเคาน์เตอร์ตลอด 8 ชั่วโมงต่อวัน แต่เด็กสาวที่ขี้ขลาดก็ยังพยายามพยุงตัวเองเพื่อต่อสู้กับซอมบี้ข้างนอกเพราะผู้ชายที่เธอรัก
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะสามารถรอดชีวิตมาได้แต่กระนั้นผู้ชายที่เธอทุ่มเททําทุกอย่างให้ก็ไม่เคยหันมามองเธอเลยแม้แต่น้อยและสิ่งนี้มันก็ทําให้เธอรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
สาด! สาด!
เธอล้างหน้าและส่องกระจก เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยสง่าเธอเป็นเพียงหญิงสาวหน้าตาดีที่ชายผู้นั้นไม่เคยมองหาเธออีกเลยนับตั้งแต่คืนนั้น
ใช่แล้ว ผู้ชายที่เธอเงยหน้าขึ้นมองก็คือถึงเส้าหยางหลี่อันได้ขายร่างของเธอเพื่อทํางานในที่ปลอดภัยในฐานะเสมียน และด้วยเหตุนี้เองเธอจึงไม่เคยกังวลว่าคุณแม่และน้องสาวของเธอจะอดอาหาร
แต่แล้วตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา หลี่อันก็ไม่เคยลืมชายคนนั้นได้อีกเลยมันควรจะเป็นวันไนท์สแตนด์ แต่เธอก็ไม่เคยลืมผู้ชายคนนี้ นตั้งแต่นั้นมาใบหน้าของชายคนนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ
[ มันใกล้สาเร็จแล้ว! เธอจะต้องอดทน! เขายังคงเศร้าโศกอยู่เพราะเขาสูญเสียคนไปหลายคนในการต่อสู้ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องการระบายความคับข้องใจกับฝูงซอมบี้อีกฝูงหนึ่งดังนั้นอดทนไว้แล้วสักวันโอกาสจะเป็นของเธอ!]
เสียงของออริจิ้นดังขึ้นในห้องน้ํา
“ ที่… ฉันรู้…” แม้คําตอบของเธอก็ยังมีความหดหูปรากฏออกมา
[ แต่เธอแน่ใจเกี่ยวกับตัวเลือกของเธอแล้วใช่ไหม? ที่ฉันกําลังจะบอกคือเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่จะได้อยู่เคียงข้างเขามันจะยังมีผู้หญิงอีกมากมายในอนาคต!]
“ ฉันรู้ แต่ตราบใดที่ฉันมีพื้นที่เล็กๆในใจเขาแค่นั้นฉันก็พอใจแล้ว!” น่าแปลกที่หลี่อันที่หดหูกลับดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้
ออริจิ้นเงียบไปกับคําตอบ
“ ฮัลโหล ยังอยู่ไหม?” เสียงของหลี่อันดังก้องอยู่ในห้องน้ํา
[ยังไงก็เอาเถอะ สิ่งที่เธอต้องทําก็มีเพียงแค่ทําตัวให้เป็นประโยชน์และเธอก็จะดึงดูดความสนใจของเขาเอง และในกรณีของคุณเธอก็ได้ผ่านการทดสอบครั้งใหญ่มาแล้ว เขาจะได้พบกับเธอใน มุมมองใหม่ๆ!ฉันช่วยเธอได้เท่านั้นที่เหลือเธอต้องจัดการเอง!]
ในความเป็นจริง ออริจิ้นก้เป็นคนที่หนหลังเออยู่เสมอ มันเป็นคนที่ยัดชื่อของเธอลงไปในคนที่สามารถต่อสู้ได้ ทั้งนี้มันก็เป็นเพราะมันต้องการที่จะให้เธอได้ออกไปอัพเลเวล
ออริจิ้นเห็นศักยภาพในตัวเธอ เธอมีศักยภาพมากพอที่จะเป็นผู้ติดตามที่ภักดีของถังเส้าหยาง ดังนั้นมันจึงคอยหนุนเธออย่างเงียบๆในเงามืด
* ไม่เป็นไร!” หญิงสาวพยักหน้า
[ โอ้ใช่! เธอได้เข้าร่วมการต่อสู้แล้วนี่เธอคงจะได้รับรางวัลมาแล้วใช่ไหม? ]
หลี่อันตอบกลับด้วยการพยักหน้าอันที่จริงเธอก็ได้รับการแจ้งเตือนหลังจากที่พวกเขาเอาชนะฝูงซอมบี้ได้
[ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรจะรีบไปพักผ่อนและไปเข้าร่วมการต่อสู้อีกครั้ง!เพื่อไปให้ถึงเลเวล 30 โดยเร็วที่สุด จากนั้นเธอก็จะรับคลาสของเธอแต่เธอจะต้องรีบก่อนที่มันจะสายเกินไป!]
“ สายเกินไป?”
[ ใช่! คุณไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับรางวัล ดังนั้นเธอจึงควรพักผ่อนให้เพียงพอและกลับไปเข้าร่วมการต่อสู้อีกครั้ง! จงไปให้ถึงเลเวล 30และรับคลาสขั้นสูง!คลาสชั้นสูงนั้นมีจํานวนจํากัดเพียง 10 คลาสเท่านั้น!มาสเตอร์ได้ไปแล้วหนึ่งและลู่อันก็ได้ไปแล้วอีกหนึ่ง ดังนี้ นมันจึงเหลืออีกเพียงแปดคลาสขั้นสูงเท่านั้นดังนั้นถ้าเธอต้องการที่จะแจ้งเกิด นี่แหละ ถึงเวลาแล้ว]
แม้ว่าออริจิ้นจะรู้ดีว่าคนๆหนึ่งสามารถรับคลาสล่วงหน้าได้ภายใต้ความยินยอมของถังเส้าหยาง แต่มันก็บอกเธอไปอย่างนั้นเพื่อให้หญิงสาวได้รับการกระตุ้น
แน่นอนว่าหลี่อันก็พยักหน้าและไปพักผ่อนในทันทีหลังจากนั้น
ในขณะเดียวกันทางด้านของถังเส้าหยาง
ฝูงซอมบี้ที่ล้อมรอบดินแดนแห่งหมอกอยู่นั้นมีจํานวนมหาศาลมันสามารถเห็นซอมบี้ได้ยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา
พวกเขาหยุดห่างจากฝูงซอมบี้ 500 เมตรและรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับแผน
“ แล้วเราจะไปสู้กับพวกมันยังไงล่ะ?”ถึงเส้าหยางถามไพลด์
“ ยังไงน่ะหรอ? เราก็จะไปทุบพวกมันให้ตัวแตกไง! พวกมันก็แค่ก้อนเนื้อเดินได้” คําตอบของไพลด์นั้นเรียบง่าย มันคือการปะทะกันโดยตรง
เมื่อนึกถึงขนาดของวานรเมฆา นี่ก็นับเป็นวิธีที่ดีที่สุดของเผ่าวานรเมฆาในการต่อสู้ อย่างไรก็ตามนั่นก็ไม่ใช่สําหรับคนของเขา
“ ถ้าอย่างนั้นเผ่าวานรเมฆาก็จะเป็นแนวหน้าและพวกนายกจะคอยสนับสนุนเผ่าวานรเมฆา!” ถังเส้าหยางทําแผนมันหยาบแต่ก็น่าจะใช้ได้เขาชี้ไปที่ลู่อัน,จางเหมิงเหยาและอีก 47 คน
จางเหมิงเหยาในปัจจุบันกําลังอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมดังนั้นเขาจึงกลายมาเป็นคนวางแผนซะเอง
“ แบ่งออกเป็นห้ากลุ่ม! ลุ่อัน,เต๋เหอ, จางเหมิงเหยาเจ้าวจงและฉินซัวซานพวกนายจะเป็นผู้นํากลุ่ม! จําไว้ว่าเรากําลังขาดแคลนกําลังพลดังนั้นความปลอดภัยของตัวเองจึงเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดเข้าใจไหม!?”
ทุกคนพยักหน้า แต่ทันใดนั้นสู่อันก็ยกมือขึ้น
“ แล้วคุณล่ะบอส?”
“ ฉันหรอ?” ถังเส้าหยางชี้ไปที่ตัวเองและตอบว่า “ ฉันจะเป็นผู้นําแนวหน้ากับไพลด์! ลําดับความสําคัญของพวกนายคือกา รอัพเลเวลดังนั้นอย่าฝืนให้มากนักถ้าพวกนายรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้วก็ให้รีบถอยในทันที!”
คนที่เหลืออีก 49 คนพยักหน้าและแบ่งออกเป็นห้าทีมที่มลู่อันนั้นมีสมาชิกน้อยที่สุด เขามีเพียง 9 คนในขณะที่ทีมอื่นๆก็มี
10 คน
ขณะที่พวกเขากําลังจะเริ่มโจมตีฝูงซอมบี้จางเหมิงเหยาก็เดินเข้ามาหาถึงเส้าหยางอย่างลับๆ
“ ฉันเป็นผู้นําไม่ได้ ฉันกลัว…”
ถังเส้าหยางวางมือลงบนไหล่ของเธอก่อนที่เธอจะพูดจบ
“ เหมิงเหยา นี่ไม่ได้ช่วยอะไร! ถ้าเธอยังเอาแต่หนีแบบนี้ พวกเขาก็จะต้องตายเปล่า! สมมติว่าเธอสละตําแหน่งของเธอ อย่างงั้นแล้วใครจะมาแทนที่เธอล่ะ?เธอแน่ใจหรอว่าแม่ทัพคนใหม่จะไม่ทําผิดพลาดซ้ําซาก?”
“ แทนที่จะโทษตัวเอง เธอควรจะต่อสู้เพื่อพวกเขา! เธอควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขา! แสดงให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขาไม่ได้ตายไปโดยเปล่าประโยชน์!”
จางเหมิงเหยาก้มศีรษะลงและเธอก็ไม่ได้หักล้างคําพูดของถังเส้าหยางไหล่ของเธอสั่นอย่างเห็นได้ชัด
ถังเส้าหยางยิ้มให้เธอ “ สาวน้อย อย่ากดดันตัวเองให้มากจนเกินไปเธอสามารถร้องให้ใดเและเธอก็สามารถโกรธได้ แต่จงใช้ความโกรธเหล่านั้นไปลงที่เหล่าซอมบี้”
“ นอกจากนี้ ไม่ว่าเธอจะเลือกอะไร เธอก็สามารถพึ่งพาฉันได้เสมอ! ฉันแค่ต้องการให้เธอยืนเคียงข้างฉันในขณะที่เราไปพิชิตโลกด้วยกัน!นั่นคือความปรารถนาของฉัน และฉันก็มีความสุขตราบเท่าที่เธออยู่ข้างฉัน!”
หลังจากนั้นยังเส้าหยางก็ทิ้งหญิงสาวไว้ตามลําพังเขาเป็นผู้นําเผ่าวานรเมฆาดังนั้นเขาจึงต้องออกไปอยู่ที่แนวหน้า
