คลั่งไคล้ใคร่รัก – ตอนที่ 37 นั่งในหัวใจ

เธอเผลอยิ้มตาม ตกลงแล้วเขาเป็นยังไงกันแน่นะ เป็นคุณหมอดุจตะวันผู้อบอุ่นอ่อนโยนหรือชายฉกรรจ์ผู้ร้อนเร่า หยาบกร้านกันแน่นะ

แต่จะเป็นแบบไหนเขาก็เข้ามานั่งในหัวใจหมดทุกแบบเสียแล้ว…

เธอนั่งมองเขาอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งมีจังหวะหนึ่งที่เขาหันออกมานอกประตู สายตาสองคู่ประสานกันก่อนที่ประตูจะถูกปิดลง

เด็กสาวสะดุ้งเบา ๆ เหมือนทำผิดแล้วถูกจับได้ เธอรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากที่นั่นทันที ขณะที่กำลังจะเลี้ยวขวาจะขึ้นลิฟท์ ไหล่ของเธอก็ถูกยึดเอาไว้ เธอหันกลับไปมองทันที

“ คุณหมอ ! ”

“ ก็ฉันน่ะสิ นั่งทำอะไรทำไมไม่ขึ้นห้อง หรือว่าจำไม่ได้ ”

“ จำได้ค่ะ ”

“ แล้วทำไมไม่ไป ” เธอก้มหน้าหลบสายตาคม ๆ ที่มองมาอย่างคาดคั้น

“ ตอบฉันมาตามตรง เป็นอะไร ”

ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเพื่อจะเดินไปที่ลิฟท์ หากก็ปะทะเข้ากับใครบางคนที่สูงใหญ่เหลือเกินจนเธอเซถลา แขนแข็งแรงนั้นคว้าเอวเธอเอาไว้ได้ทัน

“ อุ๊ย ! ”

“ คุณไม่เป็นไรนะครับ ” เสียงทุ้มถามอย่างอ่อนโยน แก้วกานดาเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย พบว่าเขาสวมเสื้อกาวน์สีขาว แน่นอนล่ะว่าเป็นหมอแน่ ๆ หน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม ละม้ายคล้ายคนบางคนแต่ดูละมุนกว่า เป็นมิตรกว่า ทั้งดวงตาแพรวพราวและรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าที่สร้างเสน่ห์ให้เขาจนล้นเหลือ

ทพ. ธารเมฆา ภควัตโชติกุล

คือชื่อที่ปักอยู่บนหน้าอกขวาที่ดวงตากลมโตตวัดลงไปเห็นพอดี

ภควัตโชติกุล นามสกุลเดียวกับคุณหมอดุจตะวันนี่นา

ถ้าอย่างนั้นคนนี้ก็คงเป็นน้องชายต่างแม่ที่คุณแม่บ้านเคยบอกไว้น่ะสิ

โอ้โฮ ลูกชายบ้านนี้หล่อเป็นบ้าทุกคนเลย !

เด็กสาวได้แต่คิดอยู่ในใจ จนกระทั่งอีกฝ่ายถามย้ำอีกครั้ง

“ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ” นั่นล่ะ สติของเธอจึงได้กลับมา

“ อ๋อ เปล่าค่ะ ขอโทษนะคะที่ซุ่มซ่าม ” พูดพลางยกมือขึ้นไหว้ อีกฝ่ายยิ้มกว้าง